Αχ πιτσιρίκο! Έχοντας ζήσει ο καθένας από εμάς 18 χρόνια τουλάχιστον (θεωρώ ότι είμαστε ενήλικες οι αναγνώστες των μπλογκ) στην Ελλάδα και λιγότερο από 5ετία οι περισσότεροι στο εξωτερικό, γίναμε ειδήμονες στο τι αντιπροσωπεύει η Δυτική Ευρώπη και στο τι πρεσβεύει η Ελλάδα! Και επιτέλους ας μας αφήσουν ήσυχους εμάς που μείναμε εδώ να αλλάξουμε ότι καταλαβαίνουμε και μπορούμε.
Εμείς εδώ πάμε και σε καμιά συνέλευση εργαζομένων άμα λάχει, σε καμιά πορεία, απεργούμε βρε αδερφέ! Ακόμη και ψηφίζουμε (δεν είναι ελπιδοφόρο, αλλά κάτι είναι).
Φυσικά, εκεί έξω, είναι η γη της Επαγγελίας και δεν σε νοιάζει που δεν έχεις καθόλου πολιτικά δικαιώματα (σαν ξένος), γιατί δεν τα χρειάζεσαι.
Είναι όλα θεσμοθετημένα, λειτουργούν ρολόι, σύμφωνα με τις ανάγκες σου και δε χρειάζεται να αλλάξει κάτι. Να πολεμάς συλλογικά, είναι παλιομοδίτικο! Το κάναν μεν παντού για να κερδίσουν τα δικαιώματα που χουμε σήμερα, αλλά πλέον οι εποχές άλλαξαν… Τα πράγματα δεν κερδίζονται, ρυθμίζονται από ένα Οικονομικό Σύστημα και μα Παγκόσμια Τάξη Πραγμάτων και το ζήτημα είναι να πας με τους κερδισμένους! Άκου εμένα που στο λέω!
Γιατί ο Ελβετός, ο Βερολινέζος, ο Άγγλος, ο Σουηδός, ο Γάλλος είναι άνθρωποι ποιότητας! Παρακολουθούν όπερα, κλασική μουσική, κάνουν σκι στον ελεύθερο χρόνο (δεν αράζουν στις καφετέριες σαν τους τεμπέληδες τους Έλληνες).
Χρόνια και χρόνια στηρίζουν κυβερνήσεις που έχουν εξαθλιώσει το μισό πλανήτη (αποικιοκρατία, παγκόσμιοι πόλεμοι).
Δεν τα έζησα! Δεν τα ξέρω!
Κάποια μέρα θα ξυπνήσω και θα ανοίξω το παράθυρο.
Αλλά ξέχασα δεν ανοίγει! Κάνει κρύο και άσε που πολλοί αυτοκτονούν από τα παράθυρα. Για αυτό είναι ρυθμισμένα να υπάρχουν αλλά να μην ανοίγουν. (ΤΟ ΕΖΗΣΑ ΣΤΗ ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ)
Θα σηκώσω το χέρι να κρύψω τον ήλιο από τα μάτια, έτσι έκανα όταν κοιτούσα τη θάλασσα.
Μα ξέχασα, δεν υπάρχει ήλιος, δεν υπάρχει θάλασσα!!
Θα δω των φίλο μου στο δρόμο και θα τον φιλήσω στο λαιμό, θα τον μυρίσω θα του πιάσω το χέρι να περπατήσουμε.
Αμάν πια με τα κωλομπουφάν και τα γάντια.
Για να χαϊδέψεις άνθρωπο, πρέπει να κάνεις τάμα. Και τα γάντια! Εδώ πάνω ζεσταίνουν καλύτερα από τα χέρια…
Έφτιαξα λίγα μελομακάρουνα, να δώσω στο γείτονα!
Πού να του εξηγώ γιατί το κάνω, θα με περάσει για τρελή.
Ας τα φάω όλα μόνη μου..
Είναι Πέμπτη, πάμε για κανένα κρασάκι… Σε εκείνο εδώ δίπλα που παίζουν κιθαρούλα και μπουζούκι!
Μα τρελάθηκες παιδί μου! Παρασκευή και Σάββατο έξω! Και για ποιο κρασάκι μιλάς, ποια κιθαρούλα. Σε μπιραρία θα πάμε ή σε steak house! Να ζήσουμε λίγο σαν Ευρωπαίοι!
Θέλω να με φυσήξει ο αέρας, να τον νιώσω στο πρόσωπο μου.
Βάλε το σκούφο και το κασκόλ, Χιονίζει πάλι. Το καλοκαίρι 3 βδομάδες στο νησί θα σε χαϊδεύει όλη μέρα!
Μα θέλω να πάω στο περβόλι! Να κόψω το πορτοκάλι και να το φάω. Να μυρίσω μια μαργαρίτα!
Μα άρχισες να γίνεσαι γραφική μου φαίνεται! Ωραιότητα πορτοκάλια Ισπανίας έχουμε! Σαν στο σπίτι μας..
Το σπίτι μας!! Μα που είναι τελικά το σπίτι μας? Αφού μένουμε Γερμανία, Σουηδία, Γαλλία, Ελβετία. Λες δε θα ξαναπάμε σύντομα…
Είναι Κυριακή, θέλω να φάω ψητό με τους γονείς μου και τα αδέρφια μου. Και να αράξω για καφέ στο πάρκο 4 ώρες με τους παιδικούς μου φίλους! Μα τι λες τώρα!
Πάμε για σκι! Η για πικνίκ στο πάρκο? 3 στρώσεις ρούχα θα φοράμε αλλά θα καθίσουμε στο γκαζόν, να απολαύσουμε τη φύση..
Μα θέλω τους φίλους μου σου λέω!
Και εδώ είναι τόσοι Έλληνες! Τόσους φίλους έχεις!
Μα τι δεν καταλαβαίνεις! Θέλω μια συνέχεια, ένα παρελθόν, το παρόν μου και το μέλλον!
Τι είναι πάλι αυτά! Τα δημιουργείς μόνη σου τα παρόντα και τα μέλλοντα! Και όσο για το παρελθόν είδες που μας έφερε!
Μα εγώ ήμουν ευτυχισμένο παιδάκι και έφηβη…
Και είδες πού φτάσαμε, να ξενιτευόμαστε για να ζήσουμε!
Θα κάτσω λοιπόν εδώ. Και ας μη μπορώ να παλέψω! Είναι όλα καλά, δε χρειάζεται να αλλάξουν!
Το δύσκολο παρόν θα με ανταμείψει για το μέλλον. Έτσι μου είπαν όλοι
Ν.Φ.
(Αγαπητή φίλη, κι εγώ εδώ θα κάτσω. Στο εξωτερικό έχει γεμίσει Έλληνες και δεν θα είναι καλά. Πάντως, ευτυχώς που δεν έχουν δικαίωμα να ψηφίζουν οι Έλληνες μετανάστες στις εκλογές των χωρών που μένουν τώρα. Θα καταστρέφαμε κι άλλες χώρες. Βέβαια, νομίζω πως είστε κάπως άδικη με τους φίλους από το εξωτερικό που στέλνουν μέιλ. Σχεδόν κανείς τους δεν ήθελε να φύγει από την Ελλάδα. Στα κείμενά τους, εγώ βλέπω αγωνία να πάνε όλα καλά για την Ελλάδα, για να επιστρέψουν. Μου το έγραψε πολύ ωραία σε νέο μέιλ του ο κύριος από την Οξφόρδη: «Το κλείνω, λέγοντας ότι ήταν πολύ συγκινητικό το μήνυμα της κοπέλας από το Κερατσίνι. Έχει άδικο όμως να λέει ότι δεν προβληματιζόμαστε για το τι γίνεται στην Ελλάδα ή το κάνουμε από απωθημένα\κόμπλεξ κλπ. Ο καθένας κάνει ό,τι ξέρει -ούτε ό,τι μπορεί ούτε ό,τι θέλει – έλεγε ένας μεγάλος δάσκαλος που είχα και νομίζω ότι όλα τα παιδιά που σου γράφουν κάνουν ακριβώς αυτό.»)
http://pitsirikos.net/2012/12/%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%BC%CF%86%CE%B9%CE%B2%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CF%89-%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC/?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+pitsirikos%2FuPfN+%28%CF%80%CE%B9%CF%84%CF%83%CE%B9%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%29
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου