Μπορεί να έχουν περάσει τέσσερα χρόνια απ' την νύχτα της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, από τη σφαίρα του ειδικού φρουρού Επαμεινώνδα Κορκονέα στα Εξάρχεια, αλλά οι νέοι δεν ξεχνούν.
Η διαδήλωση το μεσημέρι της Πέμπτης στα Προπύλαια κάποιες στιγμές θύμιζε και σχολική εκδρομή. Μαθητές και φοιτητές, από όλα σχεδόν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια της Αθήνας, συγκεντρώθηκαν από νωρίς στα Προπύλαια σε μια κίνηση ανθρωπιάς για να τιμήσουν την μνήμη του αδικοχαμένου Αλέξη και να διαμαρτυρηθούν για το αβέβαιο μέλλον που τους περιμένει.
Στα Προπύλαια συγκεντρώθηκαν ακόμη και παιδιά, που πριν από τέσσερα χρόνια ήταν πολύ μικρά για να αντιληφθούν το τραγικό αυτό γεγονός, αλλά που κατανοούν σήμερα τον αντίκτυπο που έχει στην κοινωνία για την λειτουργία του συστήματος.
«Βρισκόμαστε σήμερα εδώ όχι μόνο για τον Αλέξη, αλλά και για να διαμαρτυρηθούμε ειρηνικά ενάντια στην βία της εξουσίας» λέει η Αναστασία μαθήτρια Λυκείου. Η συμμαθήτριά της Κατερίνα συμπληρώνει: «Αντί να κάνουμε αποχή και να καθόμαστε στο σχολείο, αποφασίσαμε να έρθουμε εδώ, με προτροπή και των ίδιων των καθηγητών μας και να υποστηρίξουμε τα δικαιώματα μας».
Ο Αλέξανδρος, ακούσια, έγινε με το θάνατό του το σύμβολο διαμαρτυρίας των νέων, ένα σύμβολο κραυγής, αντίστασης και αγανάκτησης των νέων. «Αλέξης είναι ο οποιοσδήποτε αγωνίζεται τώρα, όχι μόνο το παιδί που δολοφονήθηκε τότε», λέει ο Απόλλωνας.
Αυτή την φορά ο φόβος δεν υπερνίκησε την θέληση της νέας γενιάς να διαμαρτυρηθεί, αν και ορισμένοι από αυτούς πιστεύουν ότι η κίνηση τους αυτή δεν θα έχει κάποιο ουσιαστικό αντίκρισμα. Τέσσερα χρόνια μετά βιώνουν την ίδια καταστολή και τις ίδιες επιθέσεις απ' την κυβέρνηση, το κάνουν όμως γιατί τους το επιβάλει η συνείδησή τους. «Δεν έχει νόημα πια να μένουμε στο συγκεκριμένο γεγονός της δολοφονίας, αλλά για το μετά, για το τι έχει αλλάξει από τότε», λέει ο Νίκος που κάνει μεταπτυχιακά.
Η διαδήλωση το μεσημέρι της Πέμπτης στα Προπύλαια κάποιες στιγμές θύμιζε και σχολική εκδρομή. Μαθητές και φοιτητές, από όλα σχεδόν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια της Αθήνας, συγκεντρώθηκαν από νωρίς στα Προπύλαια σε μια κίνηση ανθρωπιάς για να τιμήσουν την μνήμη του αδικοχαμένου Αλέξη και να διαμαρτυρηθούν για το αβέβαιο μέλλον που τους περιμένει.
Να αναβιώσουν τις ημέρες του Δεκέμβρη 2008, που υπήρξε μια κρυγή διαμαρτυρίας για τα προβλήματα της καθημερινότητας που τους κατακλύζουν χωρίς μάλιστα να διαφαίνεται ελπίδα και προοπτική για καλύτερες ημέρες.
Στα Προπύλαια συγκεντρώθηκαν ακόμη και παιδιά, που πριν από τέσσερα χρόνια ήταν πολύ μικρά για να αντιληφθούν το τραγικό αυτό γεγονός, αλλά που κατανοούν σήμερα τον αντίκτυπο που έχει στην κοινωνία για την λειτουργία του συστήματος.
«Βρισκόμαστε σήμερα εδώ όχι μόνο για τον Αλέξη, αλλά και για να διαμαρτυρηθούμε ειρηνικά ενάντια στην βία της εξουσίας» λέει η Αναστασία μαθήτρια Λυκείου. Η συμμαθήτριά της Κατερίνα συμπληρώνει: «Αντί να κάνουμε αποχή και να καθόμαστε στο σχολείο, αποφασίσαμε να έρθουμε εδώ, με προτροπή και των ίδιων των καθηγητών μας και να υποστηρίξουμε τα δικαιώματα μας».
Ο Αλέξανδρος, ακούσια, έγινε με το θάνατό του το σύμβολο διαμαρτυρίας των νέων, ένα σύμβολο κραυγής, αντίστασης και αγανάκτησης των νέων. «Αλέξης είναι ο οποιοσδήποτε αγωνίζεται τώρα, όχι μόνο το παιδί που δολοφονήθηκε τότε», λέει ο Απόλλωνας.
Αυτή την φορά ο φόβος δεν υπερνίκησε την θέληση της νέας γενιάς να διαμαρτυρηθεί, αν και ορισμένοι από αυτούς πιστεύουν ότι η κίνηση τους αυτή δεν θα έχει κάποιο ουσιαστικό αντίκρισμα. Τέσσερα χρόνια μετά βιώνουν την ίδια καταστολή και τις ίδιες επιθέσεις απ' την κυβέρνηση, το κάνουν όμως γιατί τους το επιβάλει η συνείδησή τους. «Δεν έχει νόημα πια να μένουμε στο συγκεκριμένο γεγονός της δολοφονίας, αλλά για το μετά, για το τι έχει αλλάξει από τότε», λέει ο Νίκος που κάνει μεταπτυχιακά.
http://www.tovima.gr/society/article/?aid=487362
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου