Ξεχασμένη από τον καλλιτεχνικό κόσμο και με οικονομικά προβλήματα, όπως γράφτηκε, πέθανε η Μπέμπα Μπλανς, που το τόσο θεατρικό όνομά της (για την ακρίβεια, το καλλιτεχνικό της ψευδώνυμο) μάλλον δεν λέει τίποτα στις νεότερες γενιές, παρ’ όλο που αυτή η κάποτε θρυλική τραγουδίστρια έχει αφήσει το λιθαράκι της στο οικοδόμημα του λαϊκού τραγουδιού.
Στην αυτοβιογραφία του, ο Γιώργος Ζαμπέτας γράφει γι’ αυτήν: «Σε πιάνει η φωνή της, είναι μοναδική, ιδιόρρυθμη και μυστήρια φωνή. Με αγγίζει εμένα η Μπέμπα, με πιάνει, μου αρέσει πολύ. Έχει γνήσια λαϊκή φωνή. Έχει στη φωνή της ένα βελούδινο μυστήριο». Παρατηρεί όμως ότι «δεν κατόρθωσε να γίνει η μεγάλη καλλιτέχνιδα»: «…αν κι ήτανε μεγάλη δεν μπόρεσε να πατήσει στο σανίδι σαν κυρίαρχη, σαν αυτοκράτειρα, όπως γίνανε οι άλλες, Μαρινέλλα, Δούκισσα, Μοσχολιού. Για μένανε κακώς δεν το πάτησε, αλλά φταίει η ίδια, κανείς άλλος δεν είναι υπεύθυνος, το ίδιο της το κεφάλι, πολύ ξεροκεφάλω… Αυτή το έπαιζε στο έτσι και στην ωραιότητα. Πολύ ωραία κοπέλα κι ωραία φωνή».
Η Μπέμπα η «άμυαλη», όπως τη χαρακτηρίζει στο ίδιο βιβλίο ο Ζαμπέτας, δεν έκανε τη μεγάλη καριέρα που της άξιζε. Η «ωραιότητα» δεν στάθηκε όπλο ικανό για να επιβιώσει στη ζούγκλα γιατί «απ’ την αρχή που εμφανίστηκε το τραγούδι, ζούγκλα ήτανε. Ζούγκλα τεράστια με αμέτρητα θεριά».
Πολλές Μπεμπέκες, πολλοί Μπέμπηδες χάθηκαν, χάνονται, ξεχνιούνται. Όμως αξίζει να θυμόμαστε όχι μόνο τους νικητές αλλά και τους ωραίους χαμένους, τους ωραίους άμυαλους. Και όχι μόνο στη ζούγκλα του τραγουδιού.
http://prin.gr/?p=16302
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου