Εξίσωση Ναζισμού – «Σταλινισμού»;
Για να τελειώνουμε. Τις διαφορές μας με τον Σταλινισμό, τον Λενινισμό και τα μη αναρχικα ρεύματα που αναφέρονται στην επανάσταση θα τις λύσουμε εκεί που πρέπει, μέσα στους κοινωνικούς αγώνες. Με την διαπάλη, όσο σκληρή κι αν χρειαστεί να γίνει, στους κόλπους της κοινωνικής βάσης. Η ιστορία μας δίδαξε πολλά, γνωρίζουμε τα λάθη και την αφέλεια των πολιτικών μας προγόνων. Δεν ξεχνάμε τίποτα.
Εξίσωση Ναζισμού – «Σταλινισμού»; Πίσω γορίλες!
Κατά καιρούς, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο και στο εσωτερικό πολιτικό πεδίο των κρατών που την απαρτίζουν επανέρχεται το θέμα της ιστορικής εξίσωσης ανάμεσα στον Ναζισμό/Φασισμό και το κομμουνιστικό κίνημα, ειδικά αυτό που κατάφερε να καταλάβει την εξουσία και να δοκιμάσει το μοντέλο του για δεκαετίες, αυτό που κάποτε λέγαμε «υπαρκτός σοσιαλισμός».
Κατά καιρούς, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο και στο εσωτερικό πολιτικό πεδίο των κρατών που την απαρτίζουν επανέρχεται το θέμα της ιστορικής εξίσωσης ανάμεσα στον Ναζισμό/Φασισμό και το κομμουνιστικό κίνημα, ειδικά αυτό που κατάφερε να καταλάβει την εξουσία και να δοκιμάσει το μοντέλο του για δεκαετίες, αυτό που κάποτε λέγαμε «υπαρκτός σοσιαλισμός».
Σχεδόν με σαδομαζοχιστική ευχαρίστηση ξεκινάει μια έκθεση ωμοτήτων. Συγκριτικοί πίνακες νεκρών σε στρατόπεδα, λοιμούς, πολέμους, εκτελέσεις, με τα εκατομμύρια να πέφτουν σαν στραγάλια καταρτίζονται με σκοπό να μας δείξουν πως στην πραγματικότητα, πριν 80 χρόνια, στον Β’ΠΠ, πολέμησαν μεταξύ τους δύο αδερφά κινήματα και πως ακόμα και σήμερα ο ναζισμός/φασισμός και η «επαναστατική αριστερά» είναι ένα και το αυτό, οτιδήποτε απειλεί την δήθεν «φιλελεύθερη» καπιταλιστική τάξη είναι μια απειλή γενοκτονίας που σκοπεύει, αν κρίνουμε απο τα νούμερα, να ελαφρύνει κατά πολύ τον πλανήτη από την ανθρώπινη παρουσία.
Θα αποφύγουμε να σχολιάσουμε τον τρόπο κατάρτισης των αριθμών και την περιγραφή ιστορικών περιστατικών. Θα αρκούσε να κάνουμε το ίδιο για τους νεκρούς 200 χρόνων καπιταλισμού δηλαδή πολέμων, πείνας, διωγμών, καταστολής, αποικιοκρατίας, ρατσιστικών πογκρόμ, δουλείας… και τότε και ο ναζισμός (αν ως υπόθεση εργασίας τον διαχωρίσουμε από τον καπιταλιστικό κόσμο) και o «Σταλινισμός» θα ωχριούσαν…
Αν και η παραβίαση βασικής αριθμητικής του δημοτικού σχολείου, καθώς και η εξόφθαλμη μονομέρεια, είναι ενδεικτική των προθέσεων αλλά και της «αξίας» των διαφόρων «μελετητών» του τύπου «μαύρη βίβλος του κομμουνισμού», στην Ελλάδα έχουμε μέγάλη εμπειρία απο θεωρίες για «κονσερβοκούτια» και «θύματα ΕΑΜοβούλγαρων». Αυτοί που ήταν αποφασισμένοι να πιστέψουν τις κοτζαμάνικες τερατολογίες το έκαναν. Οι άλλοι, οι πολλοί, έχουν απο δεκαετίες γυρίσει την πλάτη σε αυτή την προπαγάνδα.
Οι γενιές όμως αλλάζουν, οι παλιοί πεθαίνουν, η άμεση ιστορική μνήμη ξεθωριάζει, και κανείς δεν είναι τόσο αφελής να πιστέψει ότι όλη αυτή η διαμάχη αφορά το παρελθόν και κάποια τελικά ιστορικά πορίσματα.
Αφορά το παρόν και το μέλλον των καπιταλιστικών κοινωνιών. Αφορά και την προοπτική μιας επαναστατικής κοινωνικής αλλαγής και κατά πόσο αυτή ακυρώνεται από τις στρεβλωμένες απόπειρες να πραγματοποιηθεί στο παρελθόν.
Το ιστορικό αναρχικό κίνημα έχει χτυπηθεί ανελέητα από τις Μαρξιστικές – Λενινιστικές εκδοχές, αφότου ο Λενινισμός πήρε κεφάλι στα επαναστατικά κινήματα κατορθώνοντας να επιβάλει το σχέδιό του στην πρώτη νικηφόρα κοινωνική επανάσταση την εποχή του καπιταλισμού. Προδοσίες, διώξεις, σφαγές, τρομακτική καταστολή σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου: στην Ρωσία, Ουκρανία, Ισπανία, Βουλγαρία, Κορέα… ακόμα και στην Ελλάδα στα κατοχικά και εμφυλιακά χρόνια, ακόμα και σε επίπεδο εχθρότητας, κατάδοσης και συκοφαντησης και μετά την πτώση της χούντας. Δε μπορούμε επίσης να ξεχάσουμε τον αρνητικά φορτισμένο έως αντεπαναστικό ρόλο που έπαιξε ο σταλινισμός στην υπόθεση της απελευθέρωσης των καταπιεσμένων κι εκμεταλλευόμενων, όχι με όρους κατάκτησης της εξουσίας αλλά με την έννοια της πραγματικής και πολύπλευρης κοινωνικής απελευθέρωσης.
Είμαστε οι τελευταίοι που θα δίναμε συγχωροχάρτι στα πολιτικά ρεύματα που όχι μόνο σφαγίασαν επαναστάτες αλλά και ταύτισαν την επαναστατική υπόθεση με τις καρικατούρες των «σοσιαλιστικών» καθεστώτων που ο καπιταλισμός τα σάρωσε χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, με τις υποτελείς κοινωνίες τους να παρακολουθούν το τέλος με αδιαφορία αν όχι με ανακούφιση. Τι δουλειά μπορεί να έχει ο κομμουνισμός και η ελευθερία, για να δώσουμε ένα σημερινό παράδειγμα, με κωμικοτραγικά καθεστώτα σαν αυτό της Β. Κορέας;
Αλλά ο «εχθρός του εχθρού μου» δεν είναι φίλος μου. Δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι η σύγκρουση στο ευρύτερο σοσιαλιστικό κίνημα από τον 19ο και 20ο αιώνα ήταν μια σύγκρουση ανάμεσα σε πολιτικές δυνάμεις που είχαν τον ίδιο στόχο: την καταστροφή του καπιταλισμού και, είτε άμεσα είτε ως ευχή για το μέλλον, την κατάργηση του κράτους. Αλλά πάνω από όλα αυτή η σύγκρουση αφορούσε, και διεξήχθη στους κόλπους της κοινωνικής βάσης: στο προλεταριάτο, τους εκμεταλλευόμενους, τους καταπιεσμένους. Σε αυτούς ανήκει όχι απλά το δικαίωμα αλλά η υποχρέωση της ιστορικής αποτίμησης των επαναστατικών ρευμάτων, αυτοί πρέπει να χαράξουν την επίκαιρη επαναστατική στρατηγική. Στους κόλπους της υποτελούς τάξης θα δοθεί η μάχη, εκεί θα μιλήσουμε για την αποτυχία αλλά και τα εγκλήματα των Λενινιστικών κινημάτων ευρύτερα (γιατί αν μη τι άλλο θα ήταν άδικο να χρεωθεί αποκλειστικά ο Σταλινισμός τα αποτελέσματα της συνεπούς εφαρμογής του ευρύτερου ιδεολογικού του πλαισίου – στην Κροστάνδη και την Ουκρανία για παράδειγμα δεν ήταν οι Σταλινικοί που χτύπησαν την επανάσταση).
Και υπάρχει και η άλλη πλευρά που όλοι τείνουμε να ξεχάσουμε Το κομμουνιστικό κίνημα, μαζί με όλα τα άλλα επαναστατικά κινήματα έδωσε τρομερούς και αιματοβαμμένους αγώνες στην καρδιά του καπιταλισμού ώστε εμείς σήμερα να μπορούμε να θεωρούμε δεδομένα πράγματα που είναι κατακτημένα. Αν σήμερα δεν δουλεύουμε 16 ώρες την μέρα, αν έχουμε επαρκή τροφή και στέγη, αν δεν μας στέλνουν στα κάτεργα γιατί απλά συζητήσαμε την πιθανότητα απεργίας, αν έστω και για τα μάτια του κόσμου οι ιμπεριαλισμοί ψάχνουν λογικοφανείς δικαιολογίες για τα μαζικά τους εγκλήματα αυτό το οφείλουμε σε αυτούς τους τρομερούς και αιματοβαμμένους αγώνες. Το οφείλουμε και στους αγώνες των κομμουνιστικών και Σταλινικών κινημάτων, οργανώσεων, κομμάτων στα καπιταλιστικά κέντρα και στην καπιταλιστική περιφέρεια.
Αυτά όμως που εμείς οι καταπιεσμένοι ξεχάσαμε πως κερδήθηκαν, γιατί γεννηθήκαμε όταν ήταν ήδη κερδισμένα. και νομίζουμε ότι μας τα παραχώρησε κάποιος «μεγαλόκαρδος» καπιταλισμός, ο καπιταλισμός δεν τα ξέχασε ποτέ. Και τώρα που νομίζει ότι μονοπωλεί τα πάντα θέλει να τα πάρει όλα πίσω.
Αυτό είναι το διακύβευμα της εξίσωσης Ναζισμού –Σταλινισμού».
Η παγκόσμια καπιταλιστική τάξη, σε περίοδο κρίσης, δεν μπορεί να κρύψει την αντικοινωνική και βάρβαρη φύση της. Το σύνθημα «ενώστε τη δεξιά» που ακούστηκε απο τους γραφικούς ναζί στο Charlottesville γίνεται πραγματικότητα μέσα στην Ευρωπαϊκή ένωση. Φιλελεύθεροι, δεξιοί, φασίστες αλλά και σοσιαλδημοκράτες και κεντρώοι της Ευρώπης επιχειρούν να φτιάξουν την νέα αφήγηση του καπιταλισμού που επιστρέφει εκδικητικός και τροπαιούχος. Στο όνομα του «Σταλινισμού» φωτογραφίζουν κάθε κοινωνική αντίσταση. Ούτε καν την επανάσταση και τον κομμουνισμό. «Πρόδρομος εγκλημάτων», πάνε να μας πείσουν, είναι και η πιο ασήμαντη διεκδίκηση, και η παραμικρότερη άρνηση κάθε κυρίαρχης πολιτικής. Ο καπιταλισμός θέλει να μας γυρίσει πίσω, στις «χρυσές του εποχές» τον 19ο αιώνα, τότε που όλες οι μεταρρυθμίσεις που τώρα προπαγανδίζουν ήταν σε ισχύ, τότε που οι μάζες των εξαθλιωμένων εργατών γεννιόνταν, αναπαράγονταν και πέθαιναν σαν τα ποντίκια. Κι αυτός είναι ο λόγος που στο παρόν κείμενο βάζουμε τον Σταλινισμό σε εισαγωγικά.
Κι ακόμα κι αυτή η «εξίσωση» ανάμεσα στο φασιστικό σκοτάδι και τον κοινωνικό αγώνα είναι ένα υπολογισμένο ψέμα. Το τελευταίο σκαλοπάτι πριν την επίσημη αναγνώριση και δικαίωση του ναζισμού. Δεν είναι μόνο οι αριθμοί των πτωμάτων που στις μελέτες που παρουσιάζουν/κατασκευάζουν που δείχνουν την «εγκληματική υπεροχή» του «Στάλιν» απέναντι στον «Χίτλερ». Είναι και ολόκληρο το φιλελεύθερο αναθεωρητικό ιστορικό ρεύμα που για παράδειγμα στην Ελλάδα εκφράστηκε με την προσπάθεια να δικαιολογηθούν οι κατοχικοί δοσίλογοι και φασίστες απο διάφορους τυχάρπαστους όπως ο καθηγητής, κος Καλύβας, ο Μαραντζίδης και άλλοι. Η δεξιά πρέπει να ενωθεί, το κεφάλαιο θα χρειαστεί ξανά τους φαιοχιτώνες τραμπούκους του στο πεζοδρόμιο. Σε καμία «εξίσωση» δεν πιστεύουν, θέλουν να φέρουν τους περιθωριακούς και «παρεξηγημένους» ναζί πίσω στα σαλόνια. Έχουν ήδη μπει στη βουλή σε τόσες χώρες άλλωστε…
Για να τελειώνουμε.
Τις διαφορές μας με τον Σταλινισμό, τον Λενινισμό και τα μη αναρχικα ρεύματα που αναφέρονται στην επανάσταση θα τις λύσουμε εκεί που πρέπει, μέσα στους κοινωνικούς αγώνες. Με την διαπάλη, όσο σκληρή κι αν χρειαστεί να γίνει, στους κόλπους της κοινωνικής βάσης. Η ιστορία μας δίδαξε πολλά, γνωρίζουμε τα λάθη και την αφέλεια των πολιτικών μας προγόνων. Δεν ξεχνάμε τίποτα.
Κι ακριβώς επειδή δεν ξεχνάμε τίποτα θα σταθούμε επιθετικά απέναντι σε κάθε ξέπλυμα του καπιταλισμού, σε κάθε «εξίσωση». θα σταθούμε στο πλευρό του αγώνα. Λυκοφιλίες απο τους αναρχικούς (όσο κι αν τολμάνε οι φιλελεύθεροι να μνημονεύουν τους αναρχικούς ως θύματα του «Σταλινισμού») δεν θα πρέπει να περιμένουν. Δεν θα βάλουμε τον εχθρό διαιτητή σε καμιά κινηματική διαμάχη. Αυτό μας επιβάλει τόσο το αναρχικό, επαναστατικό ήθος όσο και η αναγκαία τακτική και στρατηγική του αγώνα στην ιστορική περίοδο που ζούμε.
Πίσω γορίλες.
http://anarchist-federation.gr/hitler_stalin
Μάλιστα. Για τον φιλελεύθερο "αναρχικο" κυριο Τσόμσκι ,τι έχεις να πείς ? Πως γίνεται και η πλειονοτητα των "αναρχικών" διανοούμενων - οπως και οι τροτσκιστες - ειναι σημερα ενσωματωμενοι στον αμερικανοσιωνιστικό Αξονα? Μηπως φταιει γι αυτο ο Στάλιν ? Δεν πεθανε χτες, πεθανε πριν 65 χρονια,αν αυτο λεει κατι . Οι τροτσκιστες ,αφου εφυγε απο τη μεση ο σατανικος σταλιν ,που τους χαλαγε τη σουπα, γιατι δεν κατορθωσαν να γινουν μια εστω περιθωριακη πολιτικη δυναμη,καπου στον κοσμο ? Γιατι υποστηριζουν τα σοσιαλιστικα κομματα κλπ ? Λες οτι η Β. Κορέα ειναι γελοια και αθλια . Μαλιστα. Που ειναι λοιπον η ΠΡΑΚΤΙΚΗ πραγματωση των ιδεών που υποστηριζεις ? Τι ακριβως προγραμμα εχει το αναρχικο κινημα ,περα απο γενικολογιες,αοριστολογιες και μπλα- μπλα,πυ τιποτε απολυτως δεν λενε στον κοσμο ? Μπροστα σε ενα πανοπλο μηχανισμο ,τι πρεπει να αντιταξουν οι οποιοι επαναστατες ? Τις κοσμικες εμφανισεις των βουτυρομπεμπέδων της ¨Βαβυλωνιας" και αλλα γελοια ? βεβαιως η ΑΛΗΘΕΙΑ για τη ρωσικη επανασταση ειναι θαμμενη ,και ο κοσμος αποδεχεται τα ελεεινα ψευδη των τροτσκιστων και αλλων . Ο Σταλιν τους ενοχλει ,γιατι αυτοι ξερουν πολυ καλα οτι ηαυτος ηταν που επέμεινε - ΚΟΝΤΡΑ στους Λενιν,Τροτσκι,Καμενεφ,Ζηνοβιεφ - να προχωρησουν στην εξεγερση. Για διαβασε τα αρθρα του στον τριτο τομο των Απαντων του, τελη Ιουλιου-Αυγουστος 1917,οπου αποκαλει όλον αυτο τον εσμο των καλοζωισμενων κατοικων της Ζυριχης,του Παρισιού και λοιπων , "προδοτες" ,γιατι βεβαια, ΑΥΤΟ ΑΠΟΚΡΥΠΤΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ- ολα αυτα τα παιδάκια της αστικης ταξης που επαιζαν "επανασταση" στα καφε του Παρισιου , ΣΥΜΦΩΝΗΣΑΝ με τους κυβερνητικους στις ημερομηνιες που σου αναφερω, να ΠΟΥΛΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΩΡΑΙΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" . Ποιός λοιπον αντεδρασε τοτε ? Ο σατανικος Σταλιν, που οι τροτσκιστες τροφιμοι των αμερικανοσιωνιστικων "Ιδρυματων" συκοφαντουν και προσπαθουν - 65 χρονια μετα το θανατο του- να ξεφτιλισουν στα ματια των πληβείων. Βρες λοιπον στο διαδικτυο και διαβασε το βιβλιο του Ν. ΒΕΡΓΙΔΗ για το Σταλιν,και μετα ξανασκεψου ολα αυτα.Σωστα επιασες το οτι ο "σταλινισμος" ειναι το πρόσχημα τους για την τελικη επιθεση εξοντωσης που ετοιμαζουν , αλλα κατσε και σκεψου ποιοί τους το εδωσαν . (Για τον ελεεινο ρολο των κοπροσκυλων του κουτσουμπα δε λεω τιποτε,τα ευκολως εννουμενα παραλειπονται- οπως και τους μισθοφορους του γνωστου πράκτορα με τα απεραντα λεφτα- κατα κοσμον ΑΝΤΑΡCIA) .
ΑπάντησηΔιαγραφή