Ήταν 20 Ιουλίου του 2015, μία εβδομάδα ακριβώς μετά το τέλος της 17ωρης διαπραγμάτευσης του Αλέξη Τσίπρα στις Βρυξέλλες, η οποία είχε σαν αποτέλεσμα τον "επώδυνο" συμβιβασμό για να "μην πέσει η χώρα στα βράχια".
Ένα μήνα αργότερα, ο κόσμος προσπαθούσε να καταλάβει τι προέβλεπε η νέα δανειακή μας σύμβαση, ή αλλιώς το μνημόνιο ΙΙΙ.
Τότε, αρθρογραφώντας για τα όσα έγιναν το διάστημα πριν φτάσουμε στο κομβικό χρονικό συμβάν των Βρυξελλών, αλλά και για το τι θα περιμέναμε να συμβεί μετά, είχα χρησιμοποιήσει ένα χαρακτικό του Χριστόφορου Κατσαδιώτη που φέρει τον τίτλο "Δούρειος Ίππος", παρομοιάζοντας τις πρακτικές της πλευράς Γιούνκερ με την αλογο-κρύπτη του Οδυσσέα. Δύο χρόνια μετά, η "Τροία" έπεσε, τα μνημόνια είναι ακόμα μαζί μας και ευτυχώς, η εμπνευσμένη τέχνη ζει και βασιλεύει παρά τη συνεχιζόμενη κρίση.
Με μεγάλη μου χαρά λοιπόν ενημερώθηκα από τον ίδιο τον εικαστικό, πως αυτό το διάστημα παρουσιάζει τη νέα του δουλειά στην Γκαλερί Ζουμπουλάκη στο Κολωνάκι (πλατεία Κολωνακίου, 20), σε μια έκθεση που οργανώνεται από κοινού με την Τζένη Κωδωνίδου.
Προηγήθηκαν οι δύο εκθέσεις του Χ. Κατσαδιώτη στο Παρίσι, "Η εκδίκηση της Κοκκινοσκουφίτσας" στην Γκαλερί του Μουσείου Brut Art, Halle Saint Pierre, και το "Ρομαντικό Δείπνο" στην Γκαλερί De L΄Αngle.
Η νέα του έκθεση με τίτλο "Ποιητικά Περιστατικά", αποτελείται από χαρακτικά και θα διαρκέσει από τις 12 Ιανουαρίου έως τις 4 Φεβρουαρίου.
Αναλυτικότερα, περιλαμβάνει χαρακτικά έργα φτιαγμένα με τις παραδοσιακές τεχνικές της οξυγραφίας (μέθοδος γραφής πάνω στην μεταλλική μίτρα με οξέα), πάνω σε μήτρες από τσίγκο που στην συνέχεια τυπώνονται στο χαρτί. Τα πολλαπλά αντίτυπα της χαρακτικής γίνονται μοναδικά έργα καθώς μετά την διαδικασία του τυπώματος στην πρέσα ο εικαστικός κόβει τα χαρακτικά και τα ανασυνθέτει. Τα τελικά τυπώματα αποτελούνται από κομμάτια, μικρά και μεγάλα, άλλων τυπωμένων έργων και είναι ραμμένα στο χέρι, πάνω σε νέες χαρακτικές συνθέσεις.
Carte Postale: from Greece with love
Το NEWS 247 συνάντησε τον Χριστόφορο στη Γκαλερί Ζουμπουλάκη και κάναμε μια μικρή συζήτηση γύρω από τις επιρροές του, τους πίνακες του αλλά και τις σκέψεις του για την Ελλάδα.
Όπως μου είπε ο ίδιος, η όλη προσπάθεια είναι μια απόπειρα έκθεσης του κόσμου που έχει μέσα στο κεφάλι του, να ρίξει ελάχιστο φως στις σκοτεινές πτυχές στις σκοτεινές πτυχές που όλοι μας έχουμε. "Όλα είναι φτιαγμένα στο χέρι, από εμένα. Οι μήτρες, τα σχέδια, αλλά και κάθε χρωματική απόχρωση που έχω χρησιμοποιήσει είναι δουλεμένα έτσι ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι αισθητικά κοντά σε αυτό που θέλω να εκφράσω. Μέσα από αυτά τα έργα προσπαθώ να επαναπροσδιορίσω τις σχέσεις και τις συμπεριφορές μεταξύ μας, με τον εαυτό μας, με όσα αντιλαμβανόμαστε μέσα στην καθημερινότητα μας".
Απροσδιόριστη λανθάνουσα ανησυχία
Αναδομώντας το ίδιο το έργο του
"Αυτά τα τυπώματα αποτελούνται από κομμάτια, μικρά και μεγάλα, παλαιότερων και νέων τυπωμένων έργων και είναι ραμμένα πάνω σε νέες χαρακτικές συνθέσεις. Κάπως έτσι αποκτούν μια πιο αυθόρμητη αίσθηση, ως χαρακτικό πάζλ, ενώ στην συνέχεια ράβονται με τρόπο ώστε να μην είναι εμφανές. Κάθε κομματάκι, είναι ραμμένο με το αντίστοιχο χρώμα κλωστής, ώστε ως υλικό πλέον η κλωστή, εκτός από συνδετικό μέσω, να παίζει και αυτή τον δικό της αυτόνομο ρόλο".
Οι τίτλοι αποτελούν και ένα σχόλιο, αν και ο ίδιος αρχικά ήθελε τα έργα του να είναι άτιτλα. "Στην αρχή ήθελα να αποφύγω τους τίτλους γιατί προδιαθέτουν το κοινό και το κατευθύνουν για το τί θα δει, του δημιουργούν μια συναισθηματική συνθήκη απέναντι στο έργο. Από την άλλη, κατέληξα στο να βάλω, γιατί διευκρινίζουν κάποια πράγματα και πληροφορίες για το τί πρεσβεύει η κάθε δημιουργία μου, είναι ένας τρόπος, να κατευθύνεις τον θεατή για το πώς θα διαβάσει το έργο", αναφέρει ο Χριστόφορος.
Je suis Αρνί
Στα γκροτέσκα έργα του υπάρχουν απόκοσμες υπάρξεις, νεκροκεφαλές, ζωόμορφες φιγούρες, επαναλαμβανόμενα μοτίβα, αλλά και ένας λεπτεπίλετος σαρκασμός.
"Η νεκροκεφαλή είναι γοητευτική, είτε για εκείνους που τους αρέσει αισθητικά, είτε για όσους τη φοβούνται. Είναι μέρος της ζωής, είναι ένα ιδιαίτερο παγκόσμιο σύμβολο, μεταξύ ειρωνείας και θανάτου. Από εκεί και πέρα τα κεφάλια των ζώων που εμφανίζονται στη δουλειά αυτή, έχουν να κάνουν με τις μάσκες που φοράμε στη σύγχρονη εποχή κατά κάποιο τρόπο. Βλέπεις ανθρώπους μέσα στο Μετρό ανέκφραστους, παραμορφωμένους, σαν να φοράνε ένα τέτοιο προσωπείο. Οι ζωόμορφες φιγούρες άλλωστε είναι ένα μοτίβο που βλέπουμε να χρησιμοποιείται με παρόμοια λειτουργία από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, σε πολλούς πολιτισμούς. Από εκεί και πέρα, πράγματι, υπάρχουν κάποια μοτίβα που επαναλαμβάνονται μιας και είναι σταθερά χαραγμένες πάνω στις μήτρες που έχω φτιάξει", λέει ο Χριστόφορος.
Δεν είμαι μοιρολάτρης
Η "γκόθικ" και σκοτεινή αισθητική του, σε παίρνει και σε βάζει ευθύς αμέσως σε έναν κόσμο βγαλμένο από ταινίες του Ντέιβιντ Λιντς. "Πράγματι, ο Λιντς θα μπορούσε να είναι μια από τις επιρροές μου, όπως και το κίνημα του Νταντά. Το "γκόθικ" ταιριάζει και με τη δική μου αισθητική και πιστεύω πως αποτυπώνει και την εποχή που ζούμε, τα όσα βλέπουμε να γίνονται γύρω μας. Μπορείς να πεις πως είναι σκοτεινά".
Σχεδόν εφιαλτικά, προσθέτω, για να μου απαντήσει πως "ναι, το όνειρο είναι κυρίαρχο εδώ. Το όνειρο είναι μια πραγματικότητα που ζούμε και αποτυπώνεται σε όσα θέλω κι εγώ να περάσω μέσα από το έργο μου. Η τελική διεργασία, το αποτύπωμα της σκέψης, είναι λυτρωτικό. Θα έλεγα πως είναι μια αυτό-ψυχαναλυτική κατάσταση, από τη σύλληψη της ιδέας, μέχρι να φτάσουμε στην ολοκλήρωση, άλλωστε το τι θα βγει ως τελικό αποτέλεσμα, ούτε εγώ δεν το ξέρω.. Και γω εκπλήσσομαι από αυτά που εμφανίζονται... πόσο μάλλον ο θεατής".
Ευρώπη
Ένα animation Καρουζέλ ονείρων
Ιδιαίτερη στιγμή της έκθεσης, είναι το animation που προέρχεται από τα χαρακτικά του Χ. Κατσαδιώτη, το οποίο προέχρεται από το έργο "Καρουζέλ" και του δίνει ζωή και κίνηση. Μια εικόνα από το Παρίσι, στο οποίο ζει, τα τελευταία 4 χρόνια. Εδώ, έχουμε να κάνουμε με μια μέθοδο καταγραφής των ήχων και των φυσικών και μη, θορύβων, που "ντύνουν" τα πλάνα, η οποία προσωπικά μου θύμισε τις τεχνικές που χρησιμοποιούσαν οι Einstürzende Neubauten και ο Martin Hannett.
"Είναι πολύ βασικό στοιχείο το ταινιάκι αυτό, μιας και δεν πρόκειται για ένα απλό animation, αλλά το κύριο του χαρακτηριστικό του είναι ότι προέρχεται, από την χαρακτική, δηλαδή από όλες τις παραδοσιακές, καλσσικές τεχνικές, τις οποίες χρησιμοποίησε ο Durer και ο Rembrant (15os - 16 αιώνας), χωρίς την χρήση επιπρόσθετων μεθόδων, όπως ο επιχρωματισμός. Κάθε χρώμα, και κάθε λεπτομέρια, προέρχεται και από άλλη μεταλλική μίτρα, περασμένο από την πρέσα. Άρα η σπασμοδική κίνηση των μελών, της κάθε φιγούρας, είναι επίτηδες εμφανίσιμες με αυτόν τον τρόπο, θέλοντας να τονιστεί η αρχική παραδοσιακή μέθοδος της χαρακτικής", αναφέρει ο καλλιτέχνης.
Οι απόκοσμοι ήχοι του βίντεο άλλωστε, συντροφεύουν τον θεατή κατά την περιήγηση του στους χώρους της γκαλερί, δίνοντας φωνή στα πολυτεμαχισμένα προσωπεία που στέκουν στα κάδρα, μπροστά στα μάτια του. Βιομηχανικοί ήχοι, παράσιτα ηλεκτρικών συσκευών, δελφίνια, παγώνια, μεντεσέδες, σήματα μορς και πουλιά από τη ζούγκλα…
Place de la Republique
Τον "Κήπο με τα χάρτινα λουλούδια", τον "άπιστο εραστή σε δείπνο", την "απροσδιόριστη λανθάνουσα ανησυχία", τη "στιγμή έμπνευσης" και τις "βρώμικες ταινίες" μεταξύ των άλλων τίτλων, των έργων του Χριστόφορου, μπορείτε να τα δείτε να στέκουν απέναντι και στο πλάι των κολάζ δημιουργημάτων της Τζένης Κωδωνίδου, τα οποία εκτείθενται στον ίδιο χώρο, υπό τον τίτλο "Notes on ambiguity".
Το τελικό αποτέλεσμα είναι πραγματικά αρμονικό και αξίζει να το παρατηρήσετε πρώτα από κοντά κι ύστερα από απόσταση, μιας και συνθέτει ένα ποικιλόμορφο παζλ που ανοίγει πόρτες για σκέψεις και κυρίως, για συναισθήματα.
Ο άπιστος εραστής σε δείπνο
Βιογραφικά Σημειώματα
Χριστόφορος Κατσαδιώτης:
Γεννήθηκε το 1971 στην Αθήνα. Για 15 χρόνια εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, την τηλεόραση και στον περιοδικό τύπο. Το 2009 σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου της Θεσσαλονίκης και στην Ακαδημία Τεχνών Eugeniusz Geppert, στο Βρότσλαβ της Πολωνίας, μέσω προγράμματος Εrasmus. Έχει πραγματοποιήσει δέκα ατομικές εκθέσεις, μεταξύ των οποίων, στο Μουσείο Χαρτιού Duszniki Zdrόj της Πολωνίας και στο Μουσείο Brut Art, Halle Saint Pierre, στο Παρίσι. Έχει συμμετάσχει σε δεκάδες διεθνείς ομαδικές εκθέσεις και βραβευτεί δύο φορές για το χαρακτικό του έργο. Είναι μέλος του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου και της Ένωσης Χαρακτών Ελλάδος. Ζει και εργάζεται στο Παρίσι και στην Αθήνα.
Τζένη Κωδωνίδου:
Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ, με καθηγητή τον Γ.Γκολφίνο, σκηνογραφία με τον Α.Βέττα και χαρακτική με τον Μ.Γιανναδάκη. Αποφοίτησε με άριστα και έχει λάβει υποτροφίες από το Ροταριανό όμιλο Θεσσαλονίκης και το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών Ελλάδας. To 2006 έλαβε έπαινο από το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης για ομαδικό έργο, μαζί με τις με Χ. Καραογλάνη και Ε. Μουργιά και από την "4η Biennale φοιτητών" που διεξήχθη στη Κρήτη. Την ίδια χρονιά το Ινστιτούτο Γκαίτε της Θεσσαλονίκης της απένειμε το 1ο βραβείο που έλαβε σε συνεργασία με την Χ. Καραογλάνη. Το 2012 η ατομική της έκθεση με τίτλο "Παραμύθια και ψέματα για μεγάλους" παρουσιάστηκε στη Γκαλερί Ζουμπουλάκη. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Διάρκεια έκθεσης: 12 Ιανουαρίου – 4 Φεβρουαρίου 2017
Γκαλερί Ζουμπουλάκη, Πλατεία Κολωνακίου 20
Ώρες λειτουργίας: Τρ., Πέ. & Παρ. 11.00 -15.00 &17.00–20.00,
Τετ. 11.00-15.00 & Σάβ. 11.00 –14.00
Κυριακή & Δευτέρα κλειστά
Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε εδώ
http://news247.gr/eidiseis/psixagogia/politismos/o-kosmos-toy-xristoforoy-katsadiwth-einai-skoteinos-san-ton-kairo-mas.4496167.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου