Μόλις πριν από 9 μέρες, εμείς, οι Έλληνες αριστεροί πολίτες, δώσαμε έναν άνισο αγώνα ενάντια στην δουλοπρέπεια, στους ξένους εκμεταλλευτές της πατρίδας μας και κυρίως ενάντια στην συστημική λυσσαλέα προσπάθεια των ντόπιων ολιγαρχών καναλαρχών και εργολάβων και ΝΙΚΗΣΑΜΕ.
Το θριαμβευτικό 62% που συγκέντρωσε το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της 5ης του Ιούλη, εκτός από τα κοινωνικά χαρακτηριστικά του που χρήζουν μεγαλύτερης και εμβριθέστερης ανάλυσης, ήταν πέρα για πέρα ΤΑΞΙΚΟ. Και αυτό φάνηκε από τα ποσοστά που έλαβε το ΟΧΙ στις λαικές γειτονιές του Πειραιά (όπου έφτασε μέχρι και το 85%) και το ΝΑΙ στις ελιτίστικες συνοικίες των Βορείων Προαστίων (όπου έφτασε επίσης το 85%). Και δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι τα συστημικά ΜΜΕ δεν έκαναν ούτε μια απλή μνεία στην ταξικότητα αυτής της ψήφου, αλλά θέλησαν να περάσουν το ψευδές μήνυμα ότι δήθεν ήταν ένας αγώνας ανάμεσα στο ΝΑΙ και στο ΟΧΙ για το ευρώ.
Φάνηκε δηλαδή καθαρά και χωρίς καμία απολύτως αμφιβολία, για μια ακόμα φορά, πως υπάρχουν δύο εντελώς αντίθετες μεταξύ τους Ελλάδες, αυτή του εργαζόμενου και πενόμενου από τις συνθήκες που επέβαλε το μνημόνιο τα τελευταία 5 χρόνια λαού (που αποτελεί ούτως ή άλλως την συντριπτική πλειοψηφία) και αυτή των πλουτοκρατών, των υπαλλήλων τους και των φοβισμένων μικροαστών που προτιμούν να βλέπουν μόνο την δική τους μικροζωή και την δική τους «επιβίωση» και να μην γνοιάζονται για τους υπόλοιπους συμπολίτες τους, παρά μόνο θεωρητικά. Λές και αυτοί θα γλυτώσουν όταν θα έλθει το πλήρωμα του χρόνου από οποιαδήποτε καταστροφή συμβεί στο σπίτι του γείτονά τους.
Και χαρήκαμε ακόμα περισσότερο από αυτό το αποτέλεσμα, γιατί, εμείς οι παλιότεροι, είδαμε για πρώτη φορά νέους ανθρώπους να μην υποχωρούν και να ζητούν και να απαιτούν να πάρουν στα χέρια τους την ζωή που τους έχουν στερήσει . Και να ελπίζουν πως κάτι θα γίνει, πως μπορούμε να τα καταφέρουμε, ακολουθώντας έναν άλλο δρόμο, τον δρόμο της ΡΗΞΗΣ με τα μεγαλοσυμφέροντα και το σάπιο παλαιοκομματικό σύστημα, που ούτως ή άλλως καταρρέει.
Όμως, δεν πρόλαβαν να τελειώσουν τα πανηγύρια μας, που ακούσαμε από τα χείλη του πρωθυπουργού πως το ΟΧΙ που είπαμε ήταν στην ουσία ΝΑΙ σε νέα συμφωνία με επαχθέστερους όρους από αυτούς που είχαμε μόλις την προηγούμενη μέρα καταδικάσει. Και πως μας περιμένει καταστροφή και έκρηξη του κράτους αν δεν συμμαζευτούμε και δεν υποκύψουμε (για μια ακόμα φορά) στις επιταγές των δανειστών μας. Που, όσο γαργάρα καθεστωτική και να κάμεις, δεν μπορείς να τους πείς εταίρους. Και ξεθάφτηκαν και πάλι όλες αυτές οι αμπελοφιλοσοφίες του παλαιού και ανόθευτου «ευρωπαισμού» του Αντενάουερ, του Ντε Γκώλ και του Καραμανλή, στον οποίο πρέπει να ομνύουμε και τις παρακαταθήκες του οποίου πρέπει να ακολουθήσουμε. Και όλα αυτά από το στόμα ενός αριστερού πρωθυπουργού!
Δεν πιστεύουμε πως είχε περάσει ποτέ από το μυαλό του καθενός μας πως όλα αυτά τα χρόνια αγωνιζόμαστε για αυτή την Ευρώπη. Που από την γέννησή της ήταν αυτό που είναι και σήμερα: Μια εμπορική συμφωνία μεγαλοκαπιταλιστών, που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η αύξηση των κερδών της με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη μείωση του εισοδήματος του εργαζόμενου λαού. Με κάθε κόστος για τον λαό, σαν και αυτό που αντιμετωπίζουμε σήμερα . Άλλωστε και μόνο να θυμηθεί κανείς πώς πολιτεύτηκαν, κυρίως στο εσωτερικό της χώρας τους, αυτοί οι τιτάνες του «ευρωπαισμού» αρκεί για να καταρρεύσει ο μύθος που τους περιβάλλει και θέλουν να μας τον επιβάλλουν.
Η μεταμεσονύχτια συνεδρίαση της Βουλής, νομίζουμε πως ήταν ένα ηχηρό χαστούκι για όλους μας. Γιατί πώς μπορείς να δεχτείς να συναγελάζεσαι για λόγους δήθεν εθνικούς με όλους αυτούς που έφεραν την κοινωνία μας με τις συνειδητές επιλογές τους στην σημερινή κατάσταση; Πώς μπορείς να δεχτείς το ΝΑΙ σου να συνυπολογίζεται στο ΝΑΙ του Βενιζέλου, του Γεωργιάδη, του Βορίδη, του Θεοχάρη, του Θεοδωράκη, του Ψαριανού και των άλλων μεγάλων πολιτικών ανδρών που άλλωστε το έχουν στο τσεπάκι τους και το έχουν επαναλάβει τόσες φορές; Πώς μπορείς να δεχτείς στο όνομα μιάς άθλιας πρότασης καταδυνάστευσης του λαού που όπως έχει ομολογηθεί συντάχθηκε μαζί με τους Γάλλους «φίλους» μας, ή μάλλον υπαγορεύθηκε από αυτούς, να γίνεις συνέταιρος με τους αδίστακτους δανειστές μας; ΑΠΛΩΣ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΗΘΙΚΟΥΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ, ΤΑΞΙΚΟΥΣ.
Και βέβαια, πέρα και πάνω από κάθε φαντασία, προστέθηκε και αυτή η «συμφωνία» της Κυριακής, που, όπως διατυπώνεται σιγά σιγά στο υπό ψήφιση νόμο, εμπεριέχει την πλήρη καταστροφή ο,τιδήποτε έχει μείνει όρθιο μετά την μνημονιακή πεντάχρονη λαίλαπα που επέβαλαν οι καθεστωτικές δυνάμεις τις χώρας και οι εξωχώριοι πάτρωνές τους. Όλοι εμείς που εδώ και πολλά χρόνια αγωνιζόμαστε στον μικρόκοσμο της Ιθάκης και της Κεφαλονιάς για να επικρατήσουν οι θέσεις της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς και που πιστέψαμε πως κάτι μπορούμε να καταφέρουμε προς όφελος των αδύναμων συμπολιτών μας, δεν δεχόμαστε να πούμε το ΝΑΙ στην μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα νεοφιλελεύθερο μόρφωμα, που θα υπερασπίζεται τα συμφέροντα των μεγαλοεργολάβων και των όρνεων της Ευρωπαικής Ένωσης.
ΑΠΟΧΩΡΟΥΜΕ από τον ΣΥΡΙΖΑ και παραιτούμαστε από μέλη της Οργάνωσης Μελών Ιθάκης, καθώς και από οποιαδήποτε άλλες θέσεις έχουμε, για λόγους αρχής, προσωπικής ιστορίας και διαδρομής του καθενός μας, αλλά κυρίως για λόγους ταξικούς. ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ.
Αλέξανδρος Π. Ταφλαμπάς Συντονιστής Ο.Μ. Ιθάκης
Ανδρέας Αλιμαντήρης
Κυβέλη Ελένη Αλιμαντήρη
Κώστας Γεωργάς
Αφροδίτη Ραυτοπούλου
http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2015/07/blog-post_290.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου