Γιατί είμαι με τον Λαφαζάνη

Θέμης Τζήμας

Ο τίτλος είναι σε μεγάλο βαθμό σχηματικός. Δεν είμαι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε και υπήρξα ποτέ, άρα δεν είμαι και μέλος της αριστερής πλατφόρμας. Όταν τα θέλγητρα του αναδυόμενου κόμματος εξουσίας έθελγαν πολλούς παλιούς συντρόφους μου, όχι πάντοτε κακών προθέσεων, δεν μπορούσα να μην πω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα άρχιζε να θυμίζει ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου και δεν έπρεπε να ξανακάνουμε κάποιοι το ίδιο λάθος.

Δεν είμαι επίσης με τον Λαφαζάνη με την έννοια της απόλυτης ταύτισης με εκείνα που πρεσβεύει η αριστερή πλατφόρμα- παρότι βρίσκω να με εκφράζει σε μεγάλο βαθμό - όχι κυρίως λόγω όσων υποστηρίζει, όσο γιατί και εκείνη δεν εμφάνισε έγκαιρα και αποτελεσματικά το ολοκληρωμένο εναλλακτικό σχέδιο εξόδου από την κρίση- που δεν ξεκινά ούτε τελειώνει με το ευρώ - είτε για λόγους εσωκομματικής πειθαρχίας, είτε εξαιτίας της γνωστής σε ορισμένα τμήματα της αριστεράς διάθεσης να προσχωρούμε στην ευκολία και στο τσιτάτο, αφήνοντας τον ακριβή σχεδιασμό για το όποιο ενδεχόμενο τελικά στην αστική τάξη, ξένη ή ντόπια.

Δεν είμαι επίσης με τον Λαφαζάνη, σε ό,τι αφορά την απολύτως κατανοητή αλλά εν τέλει - φοβάμαι - αυτοκαταστροφική και αντιφατική προσπάθεια να ανατρέψει την πολιτική της νέας μνημονιακής κυβέρνησης Τσίπρα, δηλώνοντας ταυτόχρονα ότι τη στηρίζει. Εκεί που λάθεψε ο Βελουχιώτης - και πολλοί άλλοι μετά από αυτόν σε άλλα κόμματα και υπό άλλες συνθήκες- δε θα δικαιωθούν πιθανότατα ούτε οι σύντροφοι της αριστερής πλατφόρμας: όταν η ηγεσία ενός κόμματος, που μάλιστα εν προκειμένω έχει ταυτιστεί ως προς τις επιδιώξεις της με το σύστημα εξουσίας ξένο και ντόπιο, διαβαίνει το Ρουβίκωνα της προσχώρησης στον αντίπαλο, είναι πιθανότερο το κόμμα να διαλυθεί και να γυρίσει στην εκλογική ασημαντότητα παρά να αφεθεί στα χέρια της αριστερής εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Σε κάθε περίπτωση, αυτή η τακτική που έχουν επιλέξει οι διαφωνούντες του ΣΥΡΙΖΑ ή θα δικαιωθεί σε λίγες ημέρες- κυριολεκτικά- ή θα τους ακυρώσει πιο πριν και από τη μνημονιακή κυβέρνηση ακόμα.

Δεν είμαι επίσης και προφανώς μόνο με τον Λαφαζάνη αλλά για τους λόγους που είμαι μαζί του είμαι και με κάθε άλλο διαφωνούντα εντός ΣΥΡΙΖΑ. 

Και εξηγούμαι: αυτές τις ημέρες διαψεύδεται και ο πιο αφελής πλην όμως καλόπιστος υποστηρικτής της άποψης ότι στην Ελλάδα έχουμε ένα πραγματικά αστικοδημοκρατικό - έστω - καθεστώς. Είναι δύσκολο να εντοπίσει κανείς σε οποιαδήποτε χώρα, ακόμα και του ημί- αναπτυγμένου κόσμου, δελτία ειδήσεων, συνεπικουρούμενα από ατελείωτο αριθμό ιστοσελίδων που να φτύνουν κάθε μέρα τέτοια λάσπη, τέτοιο υβρεολόγιο, τέτοιες εξωφρενικές κατηγορίες εναντίον πολιτικών προσώπων εξαιτίας του ότι πρεσβεύουν μια ορισμένη πολιτική στάση. 

Έχουμε ξαναδεί αυτά τα συμπτώματα και άλλες φορές στο παρελθόν, ήδη από το 1989 και πιο πρόσφατα, το 2007 στις εσωτερικές διαδικασίες του ΠΑΣΟΚ, το Δεκέμβρη του 2008 εναντίον τότε του ΣΥΡΙΖΑ, το 2010 εναντίον κάθε αντιμνημονιακού, ιδίως μέσα από το ΠΑΣΟΚ, το 2011 εναντίον της τότε πρότασης για δημοψήφισμα, το 2012 εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, το 2014 στις ευρωεκλογές, τις μέρες του δημοψηφίσματος. 

Αυτού του είδους η συντονισμένη στοχοποίηση που κορυφώνεται στα πρόσωπα των Λαφαζάνη, Βαρουφάκη, Κωνσταντοπούλου και πολλών άλλων ξεπερνάει κάθε φαντασία. Ζούμε σε μια χώρα πια, όπου το ΕΣΡ αλλά και όλος ο τύπος και τα όργανά του, παρακολουθούν αδιαφορώντας, δελτία ειδήσεων που ξεπερνούν πολλές φορές σε χυδαιότητα και τις χουντικές ανακοινώσεις. Κυρίως όμως- και αυτό είναι απολύτως ενδεικτικό της ποιότητας της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης- αυτήν την επίθεση την παρακολουθούν οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι πέριξ του πρωθυπουργού και ο ίδιος ο πρωθυπουργός που μόλις λίγες ημέρες πριν ρητόρευαν εναντίον της εκστρατείας τρομοκρατίας που είχαν εξαπολύσει τότε τα ΜΜΕ, χωρίς τώρα να εκστομίζουν ούτε κουβέντα εναντίον των ΜΜΕ της ολιγαρχίας παρά μόνο κατά των συντρόφων τους. Σήμερα, αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι με αξιολύπητη ταχύτητα έχουν καταφύγει στην αγκαλιά των πρώην υβριστών τους και νυν υμνητών της πρωθυπουργικής “υπευθυνότητας”, συχνά επιστρατεύοντας και μέρος του φιλικού τους τύπου, προκειμένου να τσακίσουν όχι με πολιτικά επιχειρήματα αλλά με ηθική απαξίωση τους συντρόφους τους μέσα στο ίδιο τους το κόμμα, επειδή έκαναν το ολέθριο λάθος να θεωρήσουν ότι το όχι σημαίνει όχι, αντί για ναι σε όλα.

Η ομάδα Τσίπρα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός μας έχουν προσφέρει μια μεγάλη διπλή υπηρεσία αυτές τις ημέρες: πρώτον, διά του δημοψηφίσματος προκάλεσαν μια ρωγμή μέσα από την οποία ένα απρόσμενο, λαϊκό όχι ενέγραψε υποθήκες που ξεπερνά κατά πολύ τους ίδιους και διασώζει την ελπίδα γέννησης μιας γνήσια λαϊκοαπελευθερωτικής παράταξης. Δεύτερον, βοηθούν να ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι, θυμίζοντας ξανά και εν τοις πράγμασι ότι άλλο να κυβερνάς μιλώντας για αριστερά και άλλο να κυβερνάς όντας αριστερός. 

Θα ήμουν λοιπόν με τον Λαφαζάνη και με τους διαφωνούντες εντός του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και αν βρισκόμουν στον αντίποδα όσων πρεσβεύουν, ακόμα και αν ήμουν υποστηρικτής του ναι στο δημοψήφισμα, διότι θέλω στη χώρα μου να έχω δημοκρατικό δημόσιο διάλογο και όχι ένα τοξικό, άθλιο βούρκο της οικονομικής ολιγαρχίας που τσαλαβουτάν και που τον αξιοποιούν από κοινού, ακροδεξιοί, δεξιοί, μνημονιακοί και δήθεν αριστεροί που αποδεικνύονται μνημονιακότεροι των μνημονιακών. 

Είμαι όμως και για έναν ακόμα λόγο: αν υπάρχει μια ελπίδα να μη χαριστεί μεγάλο τμήμα του 62% του λαού στο δηλητήριο της Χρυσής Αυγής είναι να συγκροτήσουμε τώρα το ενιαίο υποκείμενο του όχι, όχι με τσιτάτα και εύκολες ή επιμέρους απαντήσεις αλλά με συνολικό σχέδιο για τη λαϊκή απελευθέρωση από τη νεοαποικιακή εξάρτηση, για την ανασυγκρότηση της οικονομίας και της κοινωνίας, σε μια Ευρώπη που θα χτίζεται στη βάση της αλληλεγγύης και όχι των εκβιασμών. Και σε αυτό το δύσβατο δρόμο εναντίον της παρακμής ο ρόλος των διαφωνούντων του ΣΥΡΙΖΑ είναι κομβικός. Ελπίζω βέβαια να μη μας απογοητεύσουν. Να αποδειχτούν επαναστάτες και όχι γραφειοκράτες. Όπως και να έχει όμως, επειδή το να είσαι σοσιαλιστής και κομμουνιστής σημαίνει πρώτα απ' όλα και πάνω απ' όλα να εμφορείσαι από ένα βαθύ αίσθημα δικαίου και ελευθερίας δεν μπορούμε αυτές τις ημέρες παρά να είμαστε με τον Λαφαζάνη.

http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/giati-eimai-me-lafazani