(Εξαίσιο)! Ο συνθέτης, που είπε «όχι» στο «ναι» του ΣΕΒ: «Εγώ ένοιωσα τεράστια ανακούφιση που είπα ΟΧΙ. Δεν είμαστε ραγιάδες....». (Βίντεο)

Της Ντίνας Δασκαλοπούλου
Του προσέφεραν μερικές χιλιάδες ευρώ απλώς για να παραχωρήσει τη μουσική του για το τηλεοπτικό σποτ του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων υπερ του ΝΑΙ. Για τον Γιώργο Καζαντζή το ΟΧΙ ήταν αβίαστο. «Θα ήταν υποκριτικό εκ μέρους μου να αποδεχθώ την πρόταση εφόσον μέσα μου είμαι ξεκάθαρος για το ''όχι''», δηλώνει αποκλειστικά στην ΕΦ.ΣΥΝ.
«Όταν θεοί και δαίμονες κινητοποιούνται εναντίον του δημοψηφίσματος σημαίνει ότι αντιστεκόμαστε, όταν κάτι πάει να γίνει για να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Οι άνθρωποι έχουν πανικοβληθεί τους βομβαρδίζουν όλη μέρα με το ψέμα οτι αν πούμε ''όχι'' στο μνημόνιο λέμε ''όχι'' και στην Ευρώπη. Δεν είναι έτσι, είναι παραπληροφόρηση. Εγώ ένοιωσα τεράστια ανακούφιση που είπα ''όχι''. Δεν είμαστε ραγιάδες». 


Η ανάρτηση του συνθέτη στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook: 
«Αγαπητοί φίλοι.
Μόλις με ειδοποίησαν από την ΑΕΠΙ ότι ο Σύλλογος Ελλήνων Βιομηχάνων προετοιμάζει από σήμερα τηλεοπτικό σποτ καμπάνιας υπέρ του ΝΑΙ, που θα παιχθεί σε όλα τα ''κανάλια'' και ζήτησε για μουσική ''Το Βαλς της Ουτοπίας'', έναντι σοβαρής αμοιβής. Βέβαια είπα ΟΧΙ και ένοιωσα τεράστια ανακούφιση. Άντε καλή αρχή στα ΟΧΙ». 

Η σύνθεση του Γ. Καζαντζή.

Ένα ακόμα κείμενο του συνθέτη. 

ΤΟ ΘΕΡΙΟ ΚΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ 
«Φοβάται ο Γιάννης το Θεριό και το Θεριό το Γιάννη». Μία σοφή λαϊκή παροιμία που περιγράφει απόλυτα την αέναη σχέση ισορροπίας μεταξύ του Θηρίου και του Γιάννη, βασισμένη αποκλειστικά στον φόβο. Το Θηρίο φοβάται τον Γιάννη για την δύναμή του. Ο Γιάννης πάλι φοβάται το Θηρίο γιατί είναι άγριο, οπλισμένο (με αγκάθια και φλόγες στο στόμα), και έχει κακές προθέσεις. Ο Γιάννης είναι άνθρωπος με μόνη πρόθεση να ζήσει και να χαρεί τη ζωή. Το Θηρίο όμως δεν είναι άνθρωπος και θέλει να εξουσιάσει, να εκμεταλλευθεί και στο τέλος να καταβροχθίσει τον Γιάννη. 
Πιστεύω μέχρι εδώ να συμφωνούμε όλοι στην ανάλυση της λαϊκής μας παροιμίας. Εάν τώρα κάνουμε μια αναγωγή της παροιμίας στην πραγματικότητα θα δούμε πόσο σοφά την αποτυπώνει. Από τη μία είναι ο Γιάννης , ο Άνθρωπος, που αγωνίζεται να χαρεί την καθημερινότητά του μέσα σε ένα περιβάλλον ποιότητας, δίκαιης αναλογίας δουλειάς-απολαβής και από την άλλη το Θηρίο, ο μη άνθρωπος, η τάση για το κέρδος που γεννά εξουσίες, κάνει πολέμους, αδικεί, ασελγεί, σκοτώνει!!! Δεν διαφέρει από το Θηρίο της Αποκάλυψης ή τον δαίμονα του χρήματος, τον Μαμωνά... Το χρήμα. 
Νομίζω ότι και εδώ όλοι θα συμφωνήσουμε. Αυτό κυριαρχεί και αυτό τα προκαλεί όλα. Το Θηρίο, λοιπόν, εξουσιάζει μεν τον Γιάννη, αλλά συγχρόνως φοβάται και τη δύναμή του. Δεν θέλει να μάθει ο Γιάννης γι’ αυτήν. Γι’ αυτό προσπαθεί να τον κρατά σε αδράνεια, σε ύπνωση, σε άγνοια. Του δίνει ψυχουλάκια για παροχές για να μην χάνει εντελώς το ενδιαφέρον του για τη ζωή, φροντίζοντας να τον κρατά εστιασμένο σε επιδερμικές του ανάγκες και να μην τον αφήνει να επικοινωνεί με την ψυχή του, που είναι ο μόνος πληροφοριοδότης αληθινών αξιών. 
Τις φοβάται τις αληθινές αξίες το Θηρίο, γιατί αυτές θα μιλήσουν στο Γιάννη για την ελευθερία του ατόμου, την κοινωνική δικαιοσύνη, το σεβασμό στην ύπαρξη, στο περιβάλλον. Αξίες που το Θηρίο έχει εξαφανίσει για να επιβληθεί. Κι αν κάποτε έχει ο Γιάννης μια αφύπνιση συνειδητοποίησης μέρους της δύναμής του, τότε του δίνει ένα υπνωτικό σιροπάκι με ψίγματα Δημοκρατίας, Συντάγματα που αναιρούνται... έτσι ώστε να νομίσει ότι βρίσκεται σε περιβάλλον δικαίου, ισονομίας, σεβασμού της ύπαρξης... και να συνεχίσει να απολαμβάνει την ευεργετική για το Θηρίο ύπνωσή του!!! Το Θηρίο ως μη άνθρωπος, ως μη έχον ηθικές αξίες, σε αντίθεση με τον Γιάννη είναι πανούργο. Αλλάζει συνέχεια μορφή και φοράει πάντα μάσκα για να μην αναγνωρίζεται. 
Επενδύει στη φαυλότητα και με υποσχέσεις εξουσίας, χρήματος, ματαιοδοξίας, που είναι οι αξίες του, ενσωματώνει στη δύναμή του ανθρώπους που το υπηρετούν σε όλα τα επίπεδα εξουσίας. Οι άνθρωποι αυτοί, επειδή συνδιαλέγονται μαζί του, εξαρτώνται από αυτό, το συνηθίζουν και αρχίζουν να του μοιάζουν (όπως είπε και ο αείμνηστος Μάνος Χατζιδάκις). Αποκτούν τις ιδιότητές του και ενίοτε, για να κρύψουν την ασχήμια τους, φορούν και αυτοί μάσκα. Το Θηρίο για να ασκήσει την εξουσία του έχει φροντίσει για ένα τεράστιο δίκτυο παραπληροφόρησης και προπαγάνδας, με όλους αυτούς τους μασκοφόρους που το υπηρετούν. Πολεμάει την Αλήθεια, την Τέχνη, δεν θέλει τον προβληματισμό, την ανάλυση, την αναθεώρηση, την ανατροπή. Όλα εκείνα, δηλαδή, που κινητοποιούν τον Γιάννη να στοχεύσει στο βαθύτερο εαυτό του, να δει την κοινή καταγωγή του με τους άλλους ανθρώπους, να νοιώσει την κοινωνική του θέση και δύναμη. Το Θηρίο θέλει μόνον ύπνωση. 
Αυτή το εξυπηρετεί. Και ο Γιάννης;... Ο άμοιρος ο Γιάννης; Ακόμα κοιμάται... αν ήξερε την δύναμή του, ένα Φού!!! να κάνει,.... το θηρίο θα γίνει βατραχάκι!!! Αχ, ο Γιάννης κοιμάται... ή μήπως κάτι γίνεται; Μήπως αρχίζει να ξυπνάει; Μήπως το γεγονός ότι οι υπηρέτες του Θηρίου άρχισαν να πετούν ένας-ένας τις μάσκες τους και δείχνουν πανικόβλητοι τα δόντια τους και το αποτρόπαιο πρόσωπό τους είναι δείγμα ότι φοβούνται το ξύπνημα του Γιάννη; Μήπως το γεγονός ότι μια μικρή χώρα 10 εκατομμυρίων Γιάννηδων αρχίζει να ξυπνάει, δημιουργεί ανασφάλειες στους διάφορους υψηλά ιστάμενους υπηρέτες του Θηρίου και στους εδώ συνεργάτες τους; Μήπως από τον πιο μικρό-μικρή δημοσιογραφίσκο στη χώρα μας μέχρι τον πιο υψηλά ιστάμενο πολιτικό στην Ευρώπη, όλοι παίζουν ένα κακό παιχνίδι εκφοβισμού και τρομοκρατίας για να πάει ο Γιάννης την Κυριακή στην κάλπη και να ψηφίσει μια απ΄τα ίδια; «Τι είχες Γιάννη... τι είχα πάντα»; Και μόνον αυτός ο πανικός εμένα κάτι μου λέει. Και μόνον ότι δημοσιογράφοι των άθλιων υπερχρεωμένων, προπαγανδιστικών και ξεπουλημένων στο Θηρίο καναλιών, πέταξαν τις μάσκες τους και πίσω από το αγγελικά φκιασιδομένο πρόσωπό τους φάνηκαν τα δόντια και το τερατόμορφο πρόσωπο του Θηρίου... κάτι μου λέει. Γιάννη φίλε μου... μη φοβάσαι άλλο!!!!! 
Το Θηρίο είναι αυτό που φοβάται Εσένα!!!! Νίκησε το φόβο σου!!! Νίκησε το Θηρίο!!!! Η ζωή είναι Απλή και Ωραία !!!! 

Γιώργος Καζαντζής.

Πηγή: ΕφΣυν.

Βαθυ Κοκκινο

http://gregordergrieche.blogspot.gr/2015/07/blog-post_25.html#more