Η τελευταία αύξηση της τιμής των διοδίων στην περιοχή του Ωρωπού και η αντίδραση των κατοίκων που δικαίως τα έκαψαν, δείχνουν πως τελικά η “συμβολική βία”, αυτή που με κάθε τρόπο θέλουν να καταδικάσουν “απ’ όπου κι αν προέρχεται“, είναι ο μόνος δρόμος αντίστασης, καθώς έχει την αποδοχή όλης σχεδόν της κοινωνίας.
Το κράτος λειτουργεί ως προστάτης των πολυεθνικών και των εργολάβων, αυτών που στους χαλεπούς καιρούς της κρίσης, έχουν το θράσος να θέλουν να πλουτίσουν επιπλέον. Και μάλιστα χωρίς να έχουν παραδώσει εδώ και χρόνια κάποια πρόοδο στις οδικές αρτηρίες που υποτίθεται ότι συντηρούν ή κάνουν έργα βελτίωσης κτλ.
Οι κοινοπραξίες μάλιστα που αναλαμβάνουν τα έργα εισπράττουν χρήματα χωρίς να παραδώσουν τίποτα και χωρίς να έχει γίνει καμία επανεκκίνηση των έργων. Και μιλάμε για δισεκατομμύρια ευρώ. Στον Ωρωπό, σύμφωνα και με τα λεγόμενα κατοίκου, οι δημόσιες υπηρεσίες βρίσκονται σε διαφορετικά μέρη των οικισμών, οπότε θα πρέπει για να πάνε π.χ. στην Εφορία, να περάσουν από την εθνική οδό και να πληρώσουν διόδια. Η συγκεκριμένη βία που ασκείται στην καθημερινότητα των κατοίκων της περιοχής, υποχρεώνοντάς τους σε ομηρία μέσα στην ίδια τους στην πόλη, γίνεται με τις ευλογίες της κυβέρνησης, σε μια εποχή που πρέπει να διαφυλαχτούν τα κέρδη των εθνικών εργολάβων, όπως συνέβη και με τους τραπεζίτες.
Προς τι ο κλαυθμός και ο οδυρμός των δελτίων των 8 για ένα καμένο κουβούκλιο και για κατεστραμμένες μπάρες; Όταν ο συνεχώς φιλοξενούμενος στην εκπομπή “Ανατροπή” του MEGA, Μάκης Βορίδης, φρόντισε να απαλλάξει από πρόστιμα τον ιδιοκτήτη του καναλιού και ωφελούμενο από τις buisness των διοδίων; Φυσικά η διαπλοκή δεν είναι νέο σπορ, το δούναι και λαβείν αποτελεί διαχρονικά παράγοντα καθορισμού της πολιτικής.
Ο ελληνικός λαός πληρώνει μέσω των αυξήσεων στις τιμές, τις καθυστερήσεις στην παράδοση των οδικών αρτηριών, ως αποζημίωση για την διακοπή των έργων, που είναι υπαιτιότητα των κοινοπραξιών. Μάλιστα το όποιο δάνειο ληφθεί ακριβώς γι’ αυτή την κατάσταση, πάλι θα κληθεί να το αποπληρώσει ο συνήθης ύποπτος. Εμείς.
Οι δημόσιοι δρόμοι λειτουργούν με τους νόμους της ιδιωτικής λογικής, όντας μάλιστα ανολοκλήρωτοι και πανάκριβοι την ίδια στιγμή. Ο πολίτης πληρώνει πριν φτιαχτεί το έργο, πληρώνει μετά, δήθεν για την χρήση του και πληρώνει και κατά την κατασκευή με την δικαιολογία της συνέχισής του. Η συντήρηση των λογαριασμών των εργολάβων αποδεικνύεται πιο σημαντική από την συντήρηση των δρόμων.
Είναι πραγματικά άξιο απορίας πως τόσα χρόνια καμία κυβέρνηση δεν έχει αποδώσει ευθύνες σε καμιά κοινοπραξία και σε κανέναν εργολάβο. Κι ας έχουμε κακοτεχνίες, αργοπορία, φουσκωμένους προϋπολογισμούς και μηδενικό έλεγχο στο κατά πόσο απορροφούν τα έσοδα από τα διόδια για τους πραγματικούς σκοπούς της είσπραξής τους.
Βρισκόμαστε στην περίοδο που η οποιαδήποτε αντίδραση στην αδικία βαφτίζεται “ανομία” και οι αγανακτισμένοι που πληρώνουν νταβατζιλίκια και θέλουν να σταματήσουν να πληρώνουν, τζαμπατζήδες. Το χειρότερο όλων είναι πως προσπαθούν τα διαπλεκόμενα συμφέροντα να πείσουν για την αναγκαιότητα αύξησης της τιμής των διοδίων, αλλά και της εξάπλωσης νέων σταθμών. Τελικά θέλουν να θεωρήσουμε συνηθισμένο το γεγονός ότι μπορεί βγαίνοντας από το σπίτι μας να πληρώσουμε για να έχουμε το δικαίωμα να κυκλοφορήσουμε. Ειδικά αν πιστέψουμε δημοσιεύματα περί τροπολογίας πως η Εκάλη πλέον θεωρείται…παραμεθόριος που απολαμβάνει τις φοροαπαλλαγές των ακριτικών περιοχών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου