( Παρ. 21/2/14 - 8:25)
Του ΣΤΑΘΗ*
Στον πρόλογό μας σήμερα, μικρός επίλογος για τις ΜΚΟ. Πρώτον: Γράφουν τώρα εναντίον του κ. Αλεξ Ρόντος εκείνοι, που, όταν ο μυστικοσύμβουλος του Γιωργάκη ήταν εν τη βασιλεία του, τηνέκαναν μούγγα κι έβγαζαν τον σκασμό (συγχωρήστε μου την οξύτητα των εκφράσεων, αλλά αυτή μόνον αξίζει στους χυδαίους).Διότι οι χυδαίοι εγνώριζαν ευθύς εξαρχής ότι ο σκοτεινός Ρόντος ήταν ο άνθρωπος του Γιωργάκη για όλες τις δουλειές, ότι (ποια ΜΚΟ για τις νάρκες;) μοίραζε κονδύλια σε πλήθος ΜΚΟ, ότι είχε προεξάρχοντα ρόλο στα της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας κι άλλα τέτοια υποχθόνια (όπου Γης).
Να υπενθυμίσω μόνον, ότι στις ΜΚΟ «ενδιαφέροντος» Υπουργείου Εξωτερικών διανεμήθηκαν μόνον από το 2004 έως το 2012 ποσά μεγαλύτερα απ’ όσα «εξοικονομήθηκαν» απ’ τις περικοπές των συντάξεων που άρχισαν το 2011 και συνεχίζονται έως σήμερα.
Και μόνον για αυτό θα έπρεπε να συγκληθεί το Ειδικό Δικαστήριο.
Δεύτερον: Εξακολουθούν πολλοί, πονηροί αλλά και καλοπροαίρετοι, να επαναλαμβάνουν ότι υπάρχουν και καλές ΜΚΟ. Καλές μη κυβερνητικές οργανώσεις με κυβερνητική χρηματοδότηση δεν υπάρχουν καιδεν γίνεται να υπάρχουν. Μπορεί πολλοί καλών προθέσεων άνθρωποι να έχουν εμπλακεί με τέτοιες οργανώσεις, αλλά αυτές οι οργανώσεις, όταν δεν έχουν ίδιους πόρους, ελέγχονται απ’ αυτούς που τιςχρηματοδοτούν. Από κράτη (και παρακρατικούς μηχανισμούς), από κυβερνήσεις και μυστικές υπηρεσίες καθώς και από χιλιάδες εταιρείες αυτοπροσώπως! Εταιρείες ενέργειας, νέων τεχνολογιών, τράπεζες, «ιδρύματα», όλοι χρησιμοποιούν τις ΜΚΟ στην πρώτη γραμμή του πολέμου που διεξάγεταιπαγκοσμίως για ισχύ και χρήμα.
Τρίτον: εξακολουθούν πολλοί, πολιτικοί, κόμματα και ΜΜΕ να επικαλούνται στοιχεία που συλλέγουν ήκατασκευάζουν εθνικές και διεθνείς ΜΚΟ για προβλήματα, εθνικά και διεθνή, που αφορούν από τα ανθρώπινα δικαιώματα έως την εκμετάλλευση του περιβάλλοντος και από τη δημιουργία έως την καταστροφή κρατών.
Μπροστά στο «βάθος» αυτού του συμπλέγματος ΜΚΟ, λόμπυ, εταιρειών, κυβερνήσεων, η Καγκεμπέ ήταν σχολαρχείο και η CIA αρσακειάς.
Τέταρτον: βεβαίως όλα αυτά θα συνεχισθούν απρόσκοπτα, νόμιμα και ηθικά έως την συντέλεια αυτού του τρόπου με τον οποίον ζουν οι άνθρωποι. Μα τον Σόρος και τον Κένεντυ ή όποιο άλλο ζων τέρας ή φάντασμα προτιμάτε. Διότι ένας άνθρωπος της μενταλιτέ που χρειάζεται όλο αυτό το πλέγμα για να λειτουργεί θα μπορούσε ο ίδιος να είναι με την ίδια άνεση Υπουργός Ασφαλείας του Τσαουσέσκου το πρωί και Διευθυντής της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας, το βράδυ.
Κατά τα άλλα, τρέχουν πολλά και καυτά. Κυπριακό, Ουκρανία (με Υπουργό Εξωτερικών τον κ. Βενιζέλο!!), επιστροφή της Τρόικας με νέες αγριότητες στις αποσκευές της -νέα μέτρα, νέο, τρίτο, Μνημόνιο-, ενώ ταυτοχρόνως λιμνάζουν περισσότερα και θανατηφόρα. Το χρέος 321,8 δισ. πέρσι,321,4 φέτος (στο 175% του ΑΕΠ) με 8 έως 10 δισ. να πρέπει να πληρωθούν φέτος για τη δόση (αυτού του χρέους), από τα 8 έως 10 δισ. που περιμένουμε να μας επιτρέψει να πάρουμε η Τρόικα ως δόση απ’ το δάνειο που έχουμε πάρει κι αυξάνει το χρέος!!
Περιμένουμε δηλαδή να μας δώσουν δέκα δισ. απ’ αυτά που μας έχουν δανείσει για να τους πληρώσουμε 10 δισ. απ’ αυτά που έχουμε δανεισθεί. Ισα βάρκα, ίσα νερά, θα πείτε, όχι! Αγριοναυάγιο! Ως το τέλος του έτους θα πρέπει να πληρωθούν ομόλογα και έντοκα ύψους 40 δισ.! Κατόπιν τούτων η κυβέρνηση παιδιαρίζει με το πρωτογενές πλεόνασμα του 1,5 δισ. (καθώς η δημιουργική λογιστική και μόνη αυτή έως τώρα μας διαβεβαιώνει) και τη... Χρυσή Αυγή. Μόνον που αυτά ταπαιδιαρίσματα είναι παιχνίδια με τη φωτιά. Το έχουν πλέον διακηρύξει πολλοί, έχει πλέον αναλυθεί εις βάθος ότι ο φασισμός δεν αντιμετωπίζεται παρά μόνον πολιτικώς και ιδεολογικώς, κι όχιποινικώς.
Αντιθέτως οι ποινικές διώξεις τον τρέφουν. Το 1923, όταν ο Χίτλερ μπήκε στη φυλακή μετά το οπερετικό «πραξικόπημα της μπυραρίας» τα Τάγματα Εφόδου αριθμούσαν 14.000 κτήνη σε όλη τη Γερμανία. Οταν, μετά από έναν χρόνο και κάτι βγήκε, τα κτήνη με τις φαιές στολές αριθμούσαν 140.000 από δαύτα.
Δέκα χρόνια αργότερα, μάλιστα τέλη Φλεβάρη σαν τώρα, ο Χίτλερ είχε την πρώτη του μυστική συνάντηση με τους Γερμανούς Βιομηχάνους, όπου, εξασφαλίζοντας την υποστήριξή τους, πήρε το χρίσμα για την Καγκελαρία.
Τελευταίως η επιρροή της Χρυσής Αυγής στο εκλογικό σώμα είχε πάρει την κάτω βόλτα και, ως φαίνεται, ορισμένοι φωστήρες, εντός κι εκτός κυβέρνησης, θέλησαν να αναθερμάνουν το ενδιαφέρον όλων μας για το χειμαζόμενο φασισταριό.
Αν η Δικαιοσύνη έχει τους λόγους της να ασκεί ποινικές διώξεις σε εγκληματίες, ουδέν το μεμπτόν. Αλλωστε το δέον ή όχι αυτών των ποινικών (επαναλαμβάνω) διώξεων θα κριθεί στις Αίθουσες. Αν όμως ορισμένοι μπαίνουν στον πειρασμό να μετατρέψουν τις ποινικές διώξεις σε πολιτικές ή -ακόμα χειρότερα- να μετέρχονται ποινικές διώξεις για πολιτικούς λόγους, τότε τραυματίζουν τη δημοκρατία και κολακεύουν τον φασισμό. Ανοίγουν τον ασκό του Αιόλου.
Είναι αλήθεια, ότι στα χέρια αυτής της κυβέρνησης η δημοκρατία έχει κακοπάθει, όσο άλλωστε έχει κακοπάθει διαχρονικώς στα χέρια της διαφθοράς και της διαπλοκής. Η δημοκρατία έχει κακοποιηθείαπ’ αυτήν την κυβέρνηση και εις ό,τι αφορά την τήρηση του Συντάγματος και εις ό,τι αφορά την ουσίατης περί το ζην του λαού. Με το κράτος προτεκτοράτο, και με την κοινωνία εγκιβωτισμένη στην κόλαση των Μνημονίων, η δημοκρατία βρίσκεται ευάλωτη, μελαγχολική και κουρασμένη - βούτυρο στο ψωμί του φασισμού, όχι διότι έχει κανένα κόψιμο για τον λαό ο φασισμός, αλλά επειδή ο λαός απογοητευμένος απ’ τη δημοκρατία, γίνεται ευάλωτος στους λύκους. «Μπαίνουμε στο Ράιχσταγκ σαν λύκοι στα πρόβατα» έλεγε ο Γκαίμπελς όταν οι πρώτοι ναζί βουλευτές έμπαιναν για πρώτη φορά στο Γερμανικό Κοινοβούλιο. Το οποίον σε λίγο καιρό θα έκαιγαν, για να κάψουν στη συνέχεια όλη την Ευρώπη και εκατομμύρια Ευρωπαίους.
Βεβαίως οι συγκρίσεις αναφέρονται ως διδακτικές και όχι ως ανάλογες, διότι η Χρυσή Αυγή περισσότερο καρικατούρα εκείνων των θηρίων τυγχάνει παρά επανάληψη - αν και ουδείς μπορεί να είναι βέβαιος. Διότι και οι αυθεντικοί ναζί, στην αρχή σαν καρικατούρες έμοιαζαν και ως τέτοιες αντιμετωπίζονταν, τουλάχιστον έως την κρίση του 1929 που τους γιγάντωσε.
Οπως και να ’χει, το πολίτευμα την εποχή των Μνημονίων λειτουργεί χειρότερα απ’ όσον πριν, ενώ ηπολιτική που κινείται μέσα στο πλαίσιο των ολιγαρχικών συμφερόντων και του ιμπεριαλισμού είναι πιο δολοφονική παρά ποτέ. Ο φασισμός των σαλονιών, εκεί όπου παίρνονται οι αποφάσεις υπέρ της Ευρώπης των κεφαλαιοκρατών, παράγει τον φασισμό των πεζοδρομίων. Το φαινόμενο αυτό δεν μπορούν (και ούτε θέλουν) να το αντιμετωπίσουν τα αστικά κόμματα που είναι ένοχα (ή συνένοχα) για αυτήν τη διαδικασία, σε αντίθεση με τα λαϊκά κόμματα και τον λαό που την υφίσταται.
Αν λοιπόν η Δεξιά (πλην όμως όχι όλη) θέλει να αντιμετωπίζει τον φασισμό, που η πολιτική της γεννάει, με τρόπο που να τον ελέγχει είτε ως σκιάχτρο είτε ως σύμμαχο, και προς τούτο μετέρχεται παρεκτροπές απ’ το Σύνταγμα όπως είναι οι ποινικές διώξεις όταν έχουν πολιτικό υπόβαθρο, άλλο τόσο η Αριστερά έχει ακόμα περισσότερη υποχρέωση, όχι μόνον να μη μπαίνει στον πειρασμό των υπό οποιαδήποτε δορά πολιτικών διώξεων (που και η ίδια έχει υποστεί στο παρελθόν, πιθανόν δε να υποστεί και στο μέλλον), αλλά αντιθέτως πρέπει να απαιτεί την αποκατάσταση της αστικής νομιμότητας και να αγωνίζεται για αυτό.
Η αριστερίστικη (ή η φασιστική) προσέγγιση: άσε την αστική δημοκρατία να βγάλει τα μάτια της, είναι ηλίθια διότι πρώτα αυτή η δημοκρατία, όταν εκφυλίζεται, βγάζει τα μάτια του λαού.
Σήμερα η δημοκρατία βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος. Η ακροδεξιά πολιτική (νεοφιλελεύθερη και «εκσυγχρονιστική») που ασκείται απ’ τα πάνω και η ακροδεξιά αντίδραση σ’ αυτήν την πολιτική που εκδηλώνεται απ’ τα κάτω, βάζουν στη μέση και τη δημοκρατία, αλλά και όποια φιλολαϊκή ή αριστερή δύναμη δεν αντιλαμβάνεται αυτό το φαινόμενο με τρόπο που να το ανατρέπει, κι όχι απλώς να το περιγράφει.
Η πολιτική της απολύτως δημοκρατικής ανακοπής στη διαμόρφωση του φασιστικού φαινομένουστη βάση, είναι προϋπόθεση για την ευνοϊκή έκβαση της τελικής σύγκρουσης με τον φασισμό στην κορυφή.
*Δημοσιεύθηκε στο "enikos.gr" την Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014
http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=15370:stathis-fotia&catid=81:kivernisi&Itemid=198
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου