Λίγο πριν τα Χριστούγεννα πέθανε η Ανίκα Καρουζάκη-Κανακάρη στα 58 της χρόνια. Έφηβη οργανώθηκε στη μαθητική οργάνωση ΜΟΔΝΕ και αργότερα στην ΚΝΕ. Πνεύμα ελεύθερο και ανυπότακτο, ανήκε στη γενιά που το 1989 είπε το ιστορικό «φυσικά δεν θα υπακούσουμε». Φαρμακοποιός, όπως και ο Τάκης Κανακάρης, σύντροφός της στη ζωή και τους αγώνες, που χάθηκε πριν εφτά χρόνια.
Το φαρμακείο της στην οδό Κωλέττη στα Εξάρχεια ήταν κέντρο διερχομένων, ένα ζεστό στέκι γι’ αναρίθμητους παλιούς και νέους φίλους και συντρόφους. Με λαμπρές σπουδές στη μουσική, με βαθιά γνώση στη λογοτεχνία, στεκόταν πάντα στην πρώτη γραμμή των αγώνων για τις δημοκρατικές ελευθερίες, για την αγαπημένη της γειτονιά τα Εξάρχεια, ενώ ανέπτυξε συνδικαλιστική δράση στο Φαρμακευτικό Σύλλογο.
«Τι παράξενη κοπέλα είσαι ’συ, τι μεράκια έχεις και σε βασανίζουν….» Αυτό το τραγούδι του Μανώλη Χιώτη, που το πρωτοερμήνευσε η Μαρίκα Νίνου, ακούστηκε στο νεκροταφείο του Ζωγράφου, πάνω από τον ανοιχτό τάφο της Ανίκας. Ο ραγισμένος ήχος του μπουζουκιού αντί για πένθιμα εμβατήρια. Αυτή η μοναδική «παράξενη κοπέλα», η τόσο γενναιόδωρη, όμορφη και ανήσυχη, δεν θα ξεχαστεί. Όλη μας την αγάπη στον Γιώργο, τον γιο της Ανίκας και του Τάκη..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου