Μετά την «ομολογία» Τσουκάτου τον Ιούνιο του 2008 η νέα φάση του σκανδάλου Siemens σφραγίζεται απ’ το πρόωρο κλείσιμο τη βουλής το Μάιο του 2009 και την παραγραφή των αδικημάτων για τους διατελέσαντες ως το 2007 υπουργούς. Στο παρόν και το επόμενο άρθρο θα παρακολουθήσουμε τις -μέσα σ’ αυτό το κλίμα- έρευνες που έχει αναλάβει ο ανακριτής Νίκος Ζαγοριανός, ο οποίος αποστέλλει και τα πρώτα κατηγορητήρια την Άνοιξη του 2009.
Η τακτική ανάκριση της υπόθεσης Siemens, αποτελεί το εναρκτήριο λάκτισμα της επόμενης φάσης των «ελληνικών ερευνών» στο δεύτερο μισό του 2008, που πλέον έχουν και επίσημα «πολιτικοποιηθεί»[1]. Ξεκινάει εν μέσω κορύφωσης της κόντρας του ΠΑΣΟΚ με την κυβέρνηση της ΝΔ. Το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης χαρακτηρίζει «εσπευσμένη ενέργεια» το κλείσιμο της προκαταρκτικής εξέτασης, ανοίγει «βεντέτα» με την ηγεσία της Δικαιοσύνης και εγκαινιάζει έναν κύκλο σφοδρής αντιπαράθεσης με το κυβερνών κόμμα, το οποίο κατηγορεί για ωμές παρεμβάσεις στις δικαστικές έρευνες[2].
Στο διάστημα αυτό η «προσοχή» του Τύπου στρέφεται στο σύστημα ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, (C4i), η σύμβαση του οποίου είχε συναφθεί με την αμερικανική κοινοπραξία SAIC, στην οποία συμμετείχε η Siemens. Το σκέλος αυτό του σκανδάλου «προσφερόταν», για την εμπλοκή στελέχους και της ΝΔ καθώς η υλοποίηση της σύμβασης, που είχε συναφθεί επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, σχετίζεται με τη διακυβέρνηση Κώστα Καραμανλή[3].
Μαγειρέματα με κυρίως πιάτο και πάλι τον …ΟΤΕ
Το καλοκαίρι του 2008[4] αντιπροσωπεία του αμερικανικού δικηγορικού γραφείου Debevoise & Plimton που έχει διενεργήσει τον εσωτερικό έλεγχο της Siemens έρχεται στην Αθήνα. Στις 7 Οκτωβρίου 2008 ο ανακριτής Νίκος Ζαγοριανός και ο εισαγγελέας Παναγιώτης Αθανασίου ταξιδεύουν στο Μόναχο για να εξετάσουν το Ράινχαρντ Σίκατσεκ. Ωστόσο ο διαχειριστής των μαύρων ταμείων της Siemens AG είχε μπει σε «ειδικό καθεστώς» απ’ τη γερμανική ανάκριση και αποφεύγει να δώσει ονόματα Ελλήνων πολιτικών, προκειμένου να μην κατηγορηθεί για συναυτουργία σε δωροδοκίες. Στα τέλη του 2008[5] η υπόθεση με τα μαύρα ταμεία της Siemens θα κλείσει σε διεθνές επίπεδο έπειτα απ’ το συμβιβασμό στον οποίο προχώρησαν, η γερμανική πολυεθνική με την αμερικανική κεφαλαιαγορά[6].
Οι πρώτοι μήνες του 2009 στην Ελλάδα αποτελούν και την τελική φάση της τακτικής ανάκρισης για ορισμένους εκ των βασικών υπόπτων της υπόθεσης Siemens. Απ’ τον Ιανουάριο αρχίζουν οι διεργασίες για την απαγγελία κατηγοριών[7]. Οι δικαστικοί λειτουργοί δεν μπορούν να προσωποποιήσουν τις κατηγορίες για ενεργητική δωροδοκία γιατί σκοντάφτουν στο γεγονός ότι δεν έχει αποδειχτεί ακόμη παραλήπτης μαύρου χρήματος[8]. Πάντως όταν λίγες μέρες πριν η εισαγγελία της Βέρνης αποφάσισε ν’ ανοίξει κάποιους λογαριασμούς σε τράπεζες της Ελβετικής πρωτεύουσας και οι δικαιούχοι υπέβαλαν έφεση στα δικαστήρια για να προσβάλλουν την απόφαση, το ελληνικό δημόσιο – το οποίο θεωρητικά είχε κάθε συμφέρον απ’ το άνοιγμά τους για τη διευκόλυνση των δικαστικών ερευνών στη χώρα μας – δεν είχε διορίσει δικηγόρο στην Ελβετία!
Η προαναγγελία των διώξεων – που αναμένονται ως το Πάσχα – ουσιαστικά γίνεται όταν παγώνουν το Φεβρουάριο οι τραπεζικοί λογαριασμοί και του εξωτερικού για τους υπόπτους. Τελικά οι κλήσεις για τους πρώτους 7 κατηγορούμενους[9] αποστέλλονται στις 12 Απριλίου του 2009. Παράλληλα παίρνουν προθεσμία ενός μήνα και πλέον το ενδιαφέρον στρέφεται στις απολογίες τους, οι οποίες ορίζονται για τις 12 Μαΐου. Στο μεσοδιάστημα, την Τετάρτη 6 Μαΐου η γαλάζια κοινοβουλευτική πλειοψηφία καταψηφίζει για δεύτερη φορά το αίτημα του ΠΑΣΟΚ για τη συγκρότηση εξεταστικής επιτροπής[10] στο σκάνδαλο της Siemens, επικαλούμενη όπως και πριν από 15 μήνες την απρόσκοπτη εξέλιξη των δικαστικών ερευνών. Ο εισηγητής της ΝΔ, βουλευτής Δωδεκανήσου, Αναστάσιος Καραμάριος διατείνεται πως «όταν η Δικαιοσύνη, που έχει επιληφθεί της υπόθεσης, περατώσει τις δικές της υποχρεώσεις, και όταν βρεθεί μπροστά στις διατάξεις του άρθρου 86…ο φάκελος θα διαβιβαστεί υποχρεωτικά στη Βουλή». Τελικά η πορεία των πραγμάτων απέδειξε πως όλα αυτά ήταν «προφάσεις εν αμαρτίαις». Η εξεταστική συγκροτήθηκε το 2010 και ενώ συνεχίζονται οι έρευνες της δικαιοσύνης. Ωστόσο αυτή ήταν και η τελευταία πράξη της βουλής στο θέμα με κυβέρνηση τη ΝΔ. Για την ακρίβεια ή προτελευταία, γιατί 2 μέρες μετά…
Ευρωεκλογές με… «καθαρούς πολιτικούς όρους»
«Ο πρωθυπουργός κ. Κ. Καραμανλής με ενημέρωσε ότι σήμερα το απόγευμα υπεγράφη από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κ. Παπούλια το διάταγμα λήξης των εργασιών της Β’ Τακτικής Συνόδου της ΙΒ Περιόδου της Βουλής από αύριο 9 Μαΐου λόγω ευρωεκλογών. …ενημέρωσα τα κόμματα περί τούτου» δηλώνει «αιφνιδιαστικά» ο τότε πρόεδρος της Βουλής Δημήτρης Σιούφας γύρω στις 9:30 το βράδυ της Παρασκευής 8 Μαΐου του 2009, επισημαίνοντας παράλληλα, ότι η βουλή θα επαναλάβει τις εργασίες της μετά τις ευρωεκλογές με τη λειτουργία των θερινών τμημάτων! «Πρώτη εξόφθαλμη συνέπεια αυτής της αυταρχικής κίνησης της κυβέρνησης είναι η παραγραφή όλων των αδικημάτων υπουργών που έγιναν μέχρι το 2007, αφού το Σύνταγμα προβλέπει ότι τα όποια ενδεχόμενα αδικήματα υπουργών παραγράφονται μετά το τέλος των δύο πρώτων περιόδων της Βουλής… Η αιφνιδιαστική αυτή κίνηση δημιουργεί ερωτηματικά όχι μόνο γιατί δεν υπήρχαν ενδείξεις για κάτι τέτοιο, αλλά πολύ περισσότερο γιατί είχε ήδη ανακοινωθεί το πρόγραμμα εργασιών της Βουλής για την ερχόμενη εβδομάδα»[11].
Ο Δημήτρης Σιούφας με τη – φαινομενικά τυπική – δήλωσή του «δείχνει» το Μέγαρο Μαξίμου και τον Κώστα Καραμανλή ως υπαίτιους του κοινοβουλευτικού αυτού «πραξικοπήματος». Σε ποιους άραγε απευθύνεται; Στην ίδια πλευρά έδειχναν και «κύκλοι» της Προεδρίας της Δημοκρατίας που επισήμαιναν ότι ήταν μονόδρομος η υπογραφή του Προεδρικού Διατάγματος από τον Κάρολο Παπούλια, από τη στιγμή που του το απέστειλε η κυβέρνηση. Τελικά η απόφαση είχε ληφθεί από την τότε κυβερνητική επιτροπή. Τουλάχιστον ήταν ενήμερα τα μέλη της – κορυφαίοι υπουργοί της ΝΔ – Ντόρα Μπακογιάννη, Γιώργος Σουφλιάς, Προκόπης Παυλόπουλος αλλά και ο τότε πρόεδρος της Βουλής[12].
Αργά το βράδυ της Παρασκευής, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου με δήλωσή του χαρακτηρίζει «προκλητική» την απόφαση της κυβέρνησης και αναφέρει ότι «θα μείνει στην Ιστορία ως η κυβέρνηση της συγκάλυψης, της παραγραφής και της παραβίασης της θεσμικής τάξης»[13]. «Ο λαός να γυρίσει την πλάτη του στο σάπιο πολιτικό σύστημα» τονίζει σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνοντας ότι «Ανεξάρτητα από το τι λέει το Σύνταγμα, το αιφνιδιαστικό κλείσιμο της Βουλής αφορά είτε στην παραγραφή των σκανδάλων, είτε κρύβει άλλες σκοπιμότητες, είτε και τα δύο». Με δήλωσή του ο τότε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Φώτης Κουβέλης[14] καταγγέλλει τεράστιες πολιτικές ευθύνες στην κυβέρνηση Καραμανλή και χαρακτηρίζει «πρωτοφανή ενέργεια στην πολιτική ζωή του τόπου και θεσμική εκτροπή» την απόφασή της. Ενώ για «κουκούλωμα» κάνει λόγο και ο τότε εκπρόσωπος τύπου του ΛΑ.Ο.Σ. Κυριάκος Βελόπουλος.[15]
Την επόμενη μέρα, Σάββατο 9 Μαΐου 2009 ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής απ’ το βήμα της ΚΕ της ΝΔ που συνεδριάζει στη Θεσσαλονίκη υποστηρίζει ότι η απόφασή του δεν αποτελεί «εκτροπή» και απαντώντας στους επικριτές του αναρωτιέται: «γιατί να είναι πρόβλημα η βούληση της κυβέρνησης να διεξαχθούν οι ευρωεκλογές με καθαρούς πολιτικούς όρους;».
«Η κυβέρνηση δε μου λέει τι να πω στον Ανακριτή»
Στην πραγματικότητα η παραγραφή των αδικημάτων για τους πολιτικούς ως το 2007 οδηγούσε σε μεγαλύτερη, νομικά και ποινικά, επιβάρυνση τους κατηγορούμενους αν παραδέχονταν δωροδοκίες πολιτικών προσώπων στο σκάνδαλο με τα μαύρα ταμεία της Siemens[16]. Επιπλέον η κίνηση αυτή πολιτικά σηματοδοτούσε την πλήρη αδυναμία του πολιτικού συστήματος να δρομολογήσει την αναμόρφωσή του στη δεδομένη χρονική στιγμή, όπου η διεθνής οικονομική κρίση χτυπούσε την πόρτα της χώρας. Εκτός απ’ το σκάνδαλο της Siemens την επικαιρότητα κατακλύζουν και αποτελούν επίκεντρο της πολιτικής ζωής και του δημόσιου βίου και άλλες υποθέσεις διαφθοράς που ακουμπούν το τρίγωνο Μαξίμου, Ρηγίλλης και Χαριλάου Τρικούπη. Ο Ριζοσπάστης αποτυπώνει εύγλωττα στο πρωτοσέλιδό του τα δεδομένα της συγκυρίας εκείνης: «Πελώρια ερωτήματα για τις επιδιώξεις και σκοπιμότητες της κυβέρνησης προκαλεί η απόφασή της να κλείσει αιφνιδιαστικά χτες το βράδυ τη Βουλή, επικαλούμενη τις ευρωεκλογές, πολύ περισσότερο που είχε ήδη ανακοινωθεί το πρόγραμμα εργασιών της Βουλής για την ερχόμενη εβδομάδα. Η εξέλιξη φαίνεται να βολεύει και το ΠΑΣΟΚ μαζί και τη ΝΔ, με δεδομένο τον εγκλωβισμό τους στη σκανδαλολογία που ενέτεινε τα αδιέξοδά τους και τη δυσλειτουργία του πολιτικού συστήματος»[17].
Η «νευρικότητα» που φαίνεται να διακατέχει το πολιτικό σύστημα και κυρίως την κυβέρνηση, αποτυπώνεται σε μια φράση του Μιχάλη Χριστοφοράκου. Ο άλλοτε ισχυρός άνδρας της Siemens Hellas, που είναι ένας απ’ τους 7 εναντίον των οποίων έχει ασκηθεί ποινική δίωξη απ’ τις 12 Απριλίου, σε συνομιλίες που έχει με άλλους υπόπτους, οι οποίοι δεν έχουν καταστεί ακόμα κατηγορούμενοι θα πει περίπου 10 μέρες πριν κλείσει η βουλή: «Ζητώ απ’ την κυβέρνηση να μου πει τι θέλει να πω στον Ανακριτή και δεν παίρνω απάντηση…»[18]. Πάντως, ο πρώην διευθύνων σύμβουλος της Siemens Hellas είχε φροντίσει να θεωρήσει το γερμανικό του διαβατήριο απ’ το Μάρτιο. Γιατί όμως;
Ο κύριος «…γνωρίζω πολλά για τις βρωμιές τους»
Στις 5 Μαρτίου ημέρα Πέμπτη, φτάνει στην Ευελπίδων ένα ακόμα στέλεχος της Siemens Hellas που βρίσκεται σε διαρκή κόντρα με το Μιχάλη Χριστοφοράκο τα τελευταία χρόνια. Είναι ο Ευάγγελος Σέκερης. Ήδη, απ’ το καλοκαίρι του 2008 ο «εσωτερικός ελεγκτής» της γερμανικής εταιρείας, η Debevoise & Plimton είχε παραδώσει στον ανακριτή Νίκο Ζαγοριανό στοιχεία απ’ την ηλεκτρονική αλληλογραφία των δύο ανδρών. Μεταξύ άλλων είχε απομονώσει ένα e-mail[19] με ημερομηνία 30 Οκτωβρίου 2006. «Σας υπενθυμίζω – γράφει, μεταξύ άλλων, ο Σέκερης απευθυνόμενος στο Χριστοφοράκο – ότι ήμουν ο βασικός χειριστής προμηθειών με τον ΟΤΕ, ως επίσης και των προγραμματικών συμφωνιών που ακολούθησαν και, βεβαίως, όλου του παρασκηνίου που περιέβαλλε όλα τα παραπάνω σημαντικότατα για την τύχη ολόκληρης της εταιρείας γεγονότα. Ουδέποτε κοινοποιήθηκε προς τα έξω κάτι που να βάλλει εναντίον των συμφερόντων της Εταιρείας. Και αυτό παρά το γεγονός της ανάρμοστης συμπεριφοράς που επιδείχθηκε και στο πρόσωπό μου από πρόσωπα της τότε εμπιστοσύνης σας, μερικά από τα οποία σήμερα βρίσκονται εκτός Εταιρείας με δικής σας απόφαση. Άλλωστε αυτή η συμπεριφορά ήταν που οδήγησε νέα και ικανότατα στελέχη με καθοριστικό ρόλο στη σύναψη των Π.Σ. (σ.σ. προγραμματικών συμφωνιών), σε αναγκαστική αποχώρησή τους και μετακίνησή τους σε ανταγωνιστικές εταιρείες». Πρόκειται για ένα e-mail με το οποίο ο Σεκέρης ζητούσε να αναλάβει ηγετικό ρόλο στο νέο τομέα που θα δημιουργούνταν απ’ την επικείμενη συγχώνευση του κλάδου τηλεπικοινωνιών της Siemens Hellas με τη NOKIA. Παράλληλα άφηνε να διαφανεί ότι είναι γνώστης «ιδιαίτερων» σχέσεων ορισμένων στελεχών του κλάδου τηλεπικοινωνιών (COM) της Siemens με την Intracom, η οποία θεωρητικά ήταν ανταγωνίστρια εταιρεία. Όπως φάνηκε αργότερα[20] η αλληλογραφία του Ευάγγελου Σέκερη έδειχνε άνθρωπο με ιδιαίτερες σχέσεις και διασυνδέσεις με τη ΝΔ, το περιβάλλον Μητσοτάκη αλλά και τον Αντώνη Σαμαρά. Μάλιστα ο τελευταίος είναι αποδέκτης e-mail[21] στις 31 Ιουλίου 2006 με το οποίο το στέλεχος της Siemens του ζητάει να μεσολαβήσει στο Χριστοφοράκο για να πάρει προαγωγή. «Γενικά δε χρειάζεται να είσαι ιδιαίτερα ευγενής μαζί του, τους έχω προσφέρει πάρα πολλά και το γνωρίζεις πολύ καλά. Ξέρει ότι γνωρίζω πολλά για τις βρωμιές τους και ότι έχω κρατήσει το στόμα μου κλειστό. Θα ήθελα να του δώσεις να καταλάβει ότι μιλάμε συχνά και ότι γνωρίζεις πάρα πολλά…», είναι τα τελευταία λόγια του μηνύματος που προκάλεσε σάλο όταν δημοσιοποιήθηκε το 2010 κατά τη διάρκεια των εργασιών της εξεταστικής επιτροπής.
Στον ανακριτή ο Σέκερης θα καταθέσει[22] πως: «Η σύμβαση πλαίσιο 8002 του ΟΤΕ έγινε με απευθείας ανάθεση μετά από διαπραγματεύσεις του ΟΤΕ με τους δύο οίκους. Στις διαπραγματεύσεις συμμετείχαν ο Γεωργίου, ο Καραβέλλας, ο Σταυριανός με αντίστοιχα στελέχη του ΟΤΕ, που ήταν ο Γρεβενίτης, ο Σκαρπέλης, ο Χρυσολούρης, νομίζω και ο Παναγιώτης Νικάκης ή ο Γιώργος Αυλωνίτης. Σ’ αυτές τις διαπραγματεύσεις συμμετείχαν κάποιες φορές και εκπρόσωποι των εργαζομένων και ο νομικός σύμβουλος του ΟΤΕ… Η υπογραφή της προγραμματικής συμφωνίας ξεκίνησε Κυριακή βράδυ και ολοκληρώθηκε τα ξημερώματα της Δευτέρας. Ένας άλλος λόγος για την επιτάχυνση των διαδικασιών σύναψης της σύμβασης πλαίσιο 8002 με τον ΟΤΕ, ήταν, όπως επισήμως μας ανέφεραν, η ανάγκη να μη χαθούν χρηματοδοτήσεις απ’ την Ευρωπαϊκή Ένωση για την υλοποίηση της συμφωνίας αυτής, είχε όμως ακουστεί ότι από το τέλος του 1997 και μετά δεν θα ήταν πλέον δυνατή η απευθείας ανάθεση στη Siemens από τον ΟΤΕ, αλλά θα έπρεπε να τηρηθεί πλέον η διαγωνιστική διαδικασία…». Επιπρόσθετα ο Ευάγγελος Σέκερης θα αναγνωρίσει το γραφικό χαρακτήρα του Χρήστου Καραβέλλα σε χειρόγραφα σημειώματα από την Αθήνα με τα οποία ζητούνταν η έγκριση των εκταμιεύσεων μιζών από το Μόναχο. Τα χειρόγραφα αυτά απευθύνονταν στον Ράινερ Πέτερ Νηντλ[23].
Στο βαθμό που η εξέλιξη της υπόθεσης Siemens καθορίζει (και επηρεάζεται από) τις ευρύτερες πολιτικές διεργασίες, η κατάθεση Σέκερη συμπυκνώνει δύο στοιχεία καθοριστικά για τα θεμέλια του ίδιου του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου της Ελλάδας και της διαπλοκής του με το διεθνή παράγοντα. Το πρώτο είναι ότι όσο ξετυλίγεται το κουβάρι «οδηγεί» στον επιχειρηματία Σωκράτη Κόκκαλη και το δεύτερο είναι η «εμπλοκή» του Αντώνη Σαμαρά που αποτέλεσε τη διάδοχη κατάσταση του Κώστα Καραμανλή στη ΝΔ, του έτερου δηλαδή πυλώνα του δικομματισμού. Ωστόσο το θέμα είναι ακόμα βαθύτερο αν αναλογιστούμε ότι τα δύο αυτά πρόσωπα μαζί με την οικογένεια Μητσοτάκη, με την οποία σχετίζεται ο Σέκερης, ξαναφέρνουν το νήμα της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής Ιστορίας της Ελλάδας στο 1993. Σημείο – αφετηρία της βαθύτερης πρόσδεσης-εξάρτησης της οικονομικής ελίτ της χώρας απ’ το γερμανικό άξονα, με στόχο την «άλωση» των Βαλκανίων μετά και τη μετεξέλιξη της ΕΟΚ σε Ευρωπαϊκή Ένωση με τη συνθήκη του Μάαστριχτ.
Συνεχίζεται…
Η τακτική ανάκριση της υπόθεσης Siemens, αποτελεί το εναρκτήριο λάκτισμα της επόμενης φάσης των «ελληνικών ερευνών» στο δεύτερο μισό του 2008, που πλέον έχουν και επίσημα «πολιτικοποιηθεί»[1]. Ξεκινάει εν μέσω κορύφωσης της κόντρας του ΠΑΣΟΚ με την κυβέρνηση της ΝΔ. Το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης χαρακτηρίζει «εσπευσμένη ενέργεια» το κλείσιμο της προκαταρκτικής εξέτασης, ανοίγει «βεντέτα» με την ηγεσία της Δικαιοσύνης και εγκαινιάζει έναν κύκλο σφοδρής αντιπαράθεσης με το κυβερνών κόμμα, το οποίο κατηγορεί για ωμές παρεμβάσεις στις δικαστικές έρευνες[2].
Στο διάστημα αυτό η «προσοχή» του Τύπου στρέφεται στο σύστημα ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, (C4i), η σύμβαση του οποίου είχε συναφθεί με την αμερικανική κοινοπραξία SAIC, στην οποία συμμετείχε η Siemens. Το σκέλος αυτό του σκανδάλου «προσφερόταν», για την εμπλοκή στελέχους και της ΝΔ καθώς η υλοποίηση της σύμβασης, που είχε συναφθεί επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, σχετίζεται με τη διακυβέρνηση Κώστα Καραμανλή[3].
Μαγειρέματα με κυρίως πιάτο και πάλι τον …ΟΤΕ
Το καλοκαίρι του 2008[4] αντιπροσωπεία του αμερικανικού δικηγορικού γραφείου Debevoise & Plimton που έχει διενεργήσει τον εσωτερικό έλεγχο της Siemens έρχεται στην Αθήνα. Στις 7 Οκτωβρίου 2008 ο ανακριτής Νίκος Ζαγοριανός και ο εισαγγελέας Παναγιώτης Αθανασίου ταξιδεύουν στο Μόναχο για να εξετάσουν το Ράινχαρντ Σίκατσεκ. Ωστόσο ο διαχειριστής των μαύρων ταμείων της Siemens AG είχε μπει σε «ειδικό καθεστώς» απ’ τη γερμανική ανάκριση και αποφεύγει να δώσει ονόματα Ελλήνων πολιτικών, προκειμένου να μην κατηγορηθεί για συναυτουργία σε δωροδοκίες. Στα τέλη του 2008[5] η υπόθεση με τα μαύρα ταμεία της Siemens θα κλείσει σε διεθνές επίπεδο έπειτα απ’ το συμβιβασμό στον οποίο προχώρησαν, η γερμανική πολυεθνική με την αμερικανική κεφαλαιαγορά[6].
Οι πρώτοι μήνες του 2009 στην Ελλάδα αποτελούν και την τελική φάση της τακτικής ανάκρισης για ορισμένους εκ των βασικών υπόπτων της υπόθεσης Siemens. Απ’ τον Ιανουάριο αρχίζουν οι διεργασίες για την απαγγελία κατηγοριών[7]. Οι δικαστικοί λειτουργοί δεν μπορούν να προσωποποιήσουν τις κατηγορίες για ενεργητική δωροδοκία γιατί σκοντάφτουν στο γεγονός ότι δεν έχει αποδειχτεί ακόμη παραλήπτης μαύρου χρήματος[8]. Πάντως όταν λίγες μέρες πριν η εισαγγελία της Βέρνης αποφάσισε ν’ ανοίξει κάποιους λογαριασμούς σε τράπεζες της Ελβετικής πρωτεύουσας και οι δικαιούχοι υπέβαλαν έφεση στα δικαστήρια για να προσβάλλουν την απόφαση, το ελληνικό δημόσιο – το οποίο θεωρητικά είχε κάθε συμφέρον απ’ το άνοιγμά τους για τη διευκόλυνση των δικαστικών ερευνών στη χώρα μας – δεν είχε διορίσει δικηγόρο στην Ελβετία!
Η προαναγγελία των διώξεων – που αναμένονται ως το Πάσχα – ουσιαστικά γίνεται όταν παγώνουν το Φεβρουάριο οι τραπεζικοί λογαριασμοί και του εξωτερικού για τους υπόπτους. Τελικά οι κλήσεις για τους πρώτους 7 κατηγορούμενους[9] αποστέλλονται στις 12 Απριλίου του 2009. Παράλληλα παίρνουν προθεσμία ενός μήνα και πλέον το ενδιαφέρον στρέφεται στις απολογίες τους, οι οποίες ορίζονται για τις 12 Μαΐου. Στο μεσοδιάστημα, την Τετάρτη 6 Μαΐου η γαλάζια κοινοβουλευτική πλειοψηφία καταψηφίζει για δεύτερη φορά το αίτημα του ΠΑΣΟΚ για τη συγκρότηση εξεταστικής επιτροπής[10] στο σκάνδαλο της Siemens, επικαλούμενη όπως και πριν από 15 μήνες την απρόσκοπτη εξέλιξη των δικαστικών ερευνών. Ο εισηγητής της ΝΔ, βουλευτής Δωδεκανήσου, Αναστάσιος Καραμάριος διατείνεται πως «όταν η Δικαιοσύνη, που έχει επιληφθεί της υπόθεσης, περατώσει τις δικές της υποχρεώσεις, και όταν βρεθεί μπροστά στις διατάξεις του άρθρου 86…ο φάκελος θα διαβιβαστεί υποχρεωτικά στη Βουλή». Τελικά η πορεία των πραγμάτων απέδειξε πως όλα αυτά ήταν «προφάσεις εν αμαρτίαις». Η εξεταστική συγκροτήθηκε το 2010 και ενώ συνεχίζονται οι έρευνες της δικαιοσύνης. Ωστόσο αυτή ήταν και η τελευταία πράξη της βουλής στο θέμα με κυβέρνηση τη ΝΔ. Για την ακρίβεια ή προτελευταία, γιατί 2 μέρες μετά…
Ευρωεκλογές με… «καθαρούς πολιτικούς όρους»
«Ο πρωθυπουργός κ. Κ. Καραμανλής με ενημέρωσε ότι σήμερα το απόγευμα υπεγράφη από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κ. Παπούλια το διάταγμα λήξης των εργασιών της Β’ Τακτικής Συνόδου της ΙΒ Περιόδου της Βουλής από αύριο 9 Μαΐου λόγω ευρωεκλογών. …ενημέρωσα τα κόμματα περί τούτου» δηλώνει «αιφνιδιαστικά» ο τότε πρόεδρος της Βουλής Δημήτρης Σιούφας γύρω στις 9:30 το βράδυ της Παρασκευής 8 Μαΐου του 2009, επισημαίνοντας παράλληλα, ότι η βουλή θα επαναλάβει τις εργασίες της μετά τις ευρωεκλογές με τη λειτουργία των θερινών τμημάτων! «Πρώτη εξόφθαλμη συνέπεια αυτής της αυταρχικής κίνησης της κυβέρνησης είναι η παραγραφή όλων των αδικημάτων υπουργών που έγιναν μέχρι το 2007, αφού το Σύνταγμα προβλέπει ότι τα όποια ενδεχόμενα αδικήματα υπουργών παραγράφονται μετά το τέλος των δύο πρώτων περιόδων της Βουλής… Η αιφνιδιαστική αυτή κίνηση δημιουργεί ερωτηματικά όχι μόνο γιατί δεν υπήρχαν ενδείξεις για κάτι τέτοιο, αλλά πολύ περισσότερο γιατί είχε ήδη ανακοινωθεί το πρόγραμμα εργασιών της Βουλής για την ερχόμενη εβδομάδα»[11].
Ο Δημήτρης Σιούφας με τη – φαινομενικά τυπική – δήλωσή του «δείχνει» το Μέγαρο Μαξίμου και τον Κώστα Καραμανλή ως υπαίτιους του κοινοβουλευτικού αυτού «πραξικοπήματος». Σε ποιους άραγε απευθύνεται; Στην ίδια πλευρά έδειχναν και «κύκλοι» της Προεδρίας της Δημοκρατίας που επισήμαιναν ότι ήταν μονόδρομος η υπογραφή του Προεδρικού Διατάγματος από τον Κάρολο Παπούλια, από τη στιγμή που του το απέστειλε η κυβέρνηση. Τελικά η απόφαση είχε ληφθεί από την τότε κυβερνητική επιτροπή. Τουλάχιστον ήταν ενήμερα τα μέλη της – κορυφαίοι υπουργοί της ΝΔ – Ντόρα Μπακογιάννη, Γιώργος Σουφλιάς, Προκόπης Παυλόπουλος αλλά και ο τότε πρόεδρος της Βουλής[12].
Αργά το βράδυ της Παρασκευής, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου με δήλωσή του χαρακτηρίζει «προκλητική» την απόφαση της κυβέρνησης και αναφέρει ότι «θα μείνει στην Ιστορία ως η κυβέρνηση της συγκάλυψης, της παραγραφής και της παραβίασης της θεσμικής τάξης»[13]. «Ο λαός να γυρίσει την πλάτη του στο σάπιο πολιτικό σύστημα» τονίζει σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνοντας ότι «Ανεξάρτητα από το τι λέει το Σύνταγμα, το αιφνιδιαστικό κλείσιμο της Βουλής αφορά είτε στην παραγραφή των σκανδάλων, είτε κρύβει άλλες σκοπιμότητες, είτε και τα δύο». Με δήλωσή του ο τότε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Φώτης Κουβέλης[14] καταγγέλλει τεράστιες πολιτικές ευθύνες στην κυβέρνηση Καραμανλή και χαρακτηρίζει «πρωτοφανή ενέργεια στην πολιτική ζωή του τόπου και θεσμική εκτροπή» την απόφασή της. Ενώ για «κουκούλωμα» κάνει λόγο και ο τότε εκπρόσωπος τύπου του ΛΑ.Ο.Σ. Κυριάκος Βελόπουλος.[15]
Την επόμενη μέρα, Σάββατο 9 Μαΐου 2009 ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής απ’ το βήμα της ΚΕ της ΝΔ που συνεδριάζει στη Θεσσαλονίκη υποστηρίζει ότι η απόφασή του δεν αποτελεί «εκτροπή» και απαντώντας στους επικριτές του αναρωτιέται: «γιατί να είναι πρόβλημα η βούληση της κυβέρνησης να διεξαχθούν οι ευρωεκλογές με καθαρούς πολιτικούς όρους;».
«Η κυβέρνηση δε μου λέει τι να πω στον Ανακριτή»
Στην πραγματικότητα η παραγραφή των αδικημάτων για τους πολιτικούς ως το 2007 οδηγούσε σε μεγαλύτερη, νομικά και ποινικά, επιβάρυνση τους κατηγορούμενους αν παραδέχονταν δωροδοκίες πολιτικών προσώπων στο σκάνδαλο με τα μαύρα ταμεία της Siemens[16]. Επιπλέον η κίνηση αυτή πολιτικά σηματοδοτούσε την πλήρη αδυναμία του πολιτικού συστήματος να δρομολογήσει την αναμόρφωσή του στη δεδομένη χρονική στιγμή, όπου η διεθνής οικονομική κρίση χτυπούσε την πόρτα της χώρας. Εκτός απ’ το σκάνδαλο της Siemens την επικαιρότητα κατακλύζουν και αποτελούν επίκεντρο της πολιτικής ζωής και του δημόσιου βίου και άλλες υποθέσεις διαφθοράς που ακουμπούν το τρίγωνο Μαξίμου, Ρηγίλλης και Χαριλάου Τρικούπη. Ο Ριζοσπάστης αποτυπώνει εύγλωττα στο πρωτοσέλιδό του τα δεδομένα της συγκυρίας εκείνης: «Πελώρια ερωτήματα για τις επιδιώξεις και σκοπιμότητες της κυβέρνησης προκαλεί η απόφασή της να κλείσει αιφνιδιαστικά χτες το βράδυ τη Βουλή, επικαλούμενη τις ευρωεκλογές, πολύ περισσότερο που είχε ήδη ανακοινωθεί το πρόγραμμα εργασιών της Βουλής για την ερχόμενη εβδομάδα. Η εξέλιξη φαίνεται να βολεύει και το ΠΑΣΟΚ μαζί και τη ΝΔ, με δεδομένο τον εγκλωβισμό τους στη σκανδαλολογία που ενέτεινε τα αδιέξοδά τους και τη δυσλειτουργία του πολιτικού συστήματος»[17].
Η «νευρικότητα» που φαίνεται να διακατέχει το πολιτικό σύστημα και κυρίως την κυβέρνηση, αποτυπώνεται σε μια φράση του Μιχάλη Χριστοφοράκου. Ο άλλοτε ισχυρός άνδρας της Siemens Hellas, που είναι ένας απ’ τους 7 εναντίον των οποίων έχει ασκηθεί ποινική δίωξη απ’ τις 12 Απριλίου, σε συνομιλίες που έχει με άλλους υπόπτους, οι οποίοι δεν έχουν καταστεί ακόμα κατηγορούμενοι θα πει περίπου 10 μέρες πριν κλείσει η βουλή: «Ζητώ απ’ την κυβέρνηση να μου πει τι θέλει να πω στον Ανακριτή και δεν παίρνω απάντηση…»[18]. Πάντως, ο πρώην διευθύνων σύμβουλος της Siemens Hellas είχε φροντίσει να θεωρήσει το γερμανικό του διαβατήριο απ’ το Μάρτιο. Γιατί όμως;
Ο κύριος «…γνωρίζω πολλά για τις βρωμιές τους»
Στις 5 Μαρτίου ημέρα Πέμπτη, φτάνει στην Ευελπίδων ένα ακόμα στέλεχος της Siemens Hellas που βρίσκεται σε διαρκή κόντρα με το Μιχάλη Χριστοφοράκο τα τελευταία χρόνια. Είναι ο Ευάγγελος Σέκερης. Ήδη, απ’ το καλοκαίρι του 2008 ο «εσωτερικός ελεγκτής» της γερμανικής εταιρείας, η Debevoise & Plimton είχε παραδώσει στον ανακριτή Νίκο Ζαγοριανό στοιχεία απ’ την ηλεκτρονική αλληλογραφία των δύο ανδρών. Μεταξύ άλλων είχε απομονώσει ένα e-mail[19] με ημερομηνία 30 Οκτωβρίου 2006. «Σας υπενθυμίζω – γράφει, μεταξύ άλλων, ο Σέκερης απευθυνόμενος στο Χριστοφοράκο – ότι ήμουν ο βασικός χειριστής προμηθειών με τον ΟΤΕ, ως επίσης και των προγραμματικών συμφωνιών που ακολούθησαν και, βεβαίως, όλου του παρασκηνίου που περιέβαλλε όλα τα παραπάνω σημαντικότατα για την τύχη ολόκληρης της εταιρείας γεγονότα. Ουδέποτε κοινοποιήθηκε προς τα έξω κάτι που να βάλλει εναντίον των συμφερόντων της Εταιρείας. Και αυτό παρά το γεγονός της ανάρμοστης συμπεριφοράς που επιδείχθηκε και στο πρόσωπό μου από πρόσωπα της τότε εμπιστοσύνης σας, μερικά από τα οποία σήμερα βρίσκονται εκτός Εταιρείας με δικής σας απόφαση. Άλλωστε αυτή η συμπεριφορά ήταν που οδήγησε νέα και ικανότατα στελέχη με καθοριστικό ρόλο στη σύναψη των Π.Σ. (σ.σ. προγραμματικών συμφωνιών), σε αναγκαστική αποχώρησή τους και μετακίνησή τους σε ανταγωνιστικές εταιρείες». Πρόκειται για ένα e-mail με το οποίο ο Σεκέρης ζητούσε να αναλάβει ηγετικό ρόλο στο νέο τομέα που θα δημιουργούνταν απ’ την επικείμενη συγχώνευση του κλάδου τηλεπικοινωνιών της Siemens Hellas με τη NOKIA. Παράλληλα άφηνε να διαφανεί ότι είναι γνώστης «ιδιαίτερων» σχέσεων ορισμένων στελεχών του κλάδου τηλεπικοινωνιών (COM) της Siemens με την Intracom, η οποία θεωρητικά ήταν ανταγωνίστρια εταιρεία. Όπως φάνηκε αργότερα[20] η αλληλογραφία του Ευάγγελου Σέκερη έδειχνε άνθρωπο με ιδιαίτερες σχέσεις και διασυνδέσεις με τη ΝΔ, το περιβάλλον Μητσοτάκη αλλά και τον Αντώνη Σαμαρά. Μάλιστα ο τελευταίος είναι αποδέκτης e-mail[21] στις 31 Ιουλίου 2006 με το οποίο το στέλεχος της Siemens του ζητάει να μεσολαβήσει στο Χριστοφοράκο για να πάρει προαγωγή. «Γενικά δε χρειάζεται να είσαι ιδιαίτερα ευγενής μαζί του, τους έχω προσφέρει πάρα πολλά και το γνωρίζεις πολύ καλά. Ξέρει ότι γνωρίζω πολλά για τις βρωμιές τους και ότι έχω κρατήσει το στόμα μου κλειστό. Θα ήθελα να του δώσεις να καταλάβει ότι μιλάμε συχνά και ότι γνωρίζεις πάρα πολλά…», είναι τα τελευταία λόγια του μηνύματος που προκάλεσε σάλο όταν δημοσιοποιήθηκε το 2010 κατά τη διάρκεια των εργασιών της εξεταστικής επιτροπής.
Στον ανακριτή ο Σέκερης θα καταθέσει[22] πως: «Η σύμβαση πλαίσιο 8002 του ΟΤΕ έγινε με απευθείας ανάθεση μετά από διαπραγματεύσεις του ΟΤΕ με τους δύο οίκους. Στις διαπραγματεύσεις συμμετείχαν ο Γεωργίου, ο Καραβέλλας, ο Σταυριανός με αντίστοιχα στελέχη του ΟΤΕ, που ήταν ο Γρεβενίτης, ο Σκαρπέλης, ο Χρυσολούρης, νομίζω και ο Παναγιώτης Νικάκης ή ο Γιώργος Αυλωνίτης. Σ’ αυτές τις διαπραγματεύσεις συμμετείχαν κάποιες φορές και εκπρόσωποι των εργαζομένων και ο νομικός σύμβουλος του ΟΤΕ… Η υπογραφή της προγραμματικής συμφωνίας ξεκίνησε Κυριακή βράδυ και ολοκληρώθηκε τα ξημερώματα της Δευτέρας. Ένας άλλος λόγος για την επιτάχυνση των διαδικασιών σύναψης της σύμβασης πλαίσιο 8002 με τον ΟΤΕ, ήταν, όπως επισήμως μας ανέφεραν, η ανάγκη να μη χαθούν χρηματοδοτήσεις απ’ την Ευρωπαϊκή Ένωση για την υλοποίηση της συμφωνίας αυτής, είχε όμως ακουστεί ότι από το τέλος του 1997 και μετά δεν θα ήταν πλέον δυνατή η απευθείας ανάθεση στη Siemens από τον ΟΤΕ, αλλά θα έπρεπε να τηρηθεί πλέον η διαγωνιστική διαδικασία…». Επιπρόσθετα ο Ευάγγελος Σέκερης θα αναγνωρίσει το γραφικό χαρακτήρα του Χρήστου Καραβέλλα σε χειρόγραφα σημειώματα από την Αθήνα με τα οποία ζητούνταν η έγκριση των εκταμιεύσεων μιζών από το Μόναχο. Τα χειρόγραφα αυτά απευθύνονταν στον Ράινερ Πέτερ Νηντλ[23].
Στο βαθμό που η εξέλιξη της υπόθεσης Siemens καθορίζει (και επηρεάζεται από) τις ευρύτερες πολιτικές διεργασίες, η κατάθεση Σέκερη συμπυκνώνει δύο στοιχεία καθοριστικά για τα θεμέλια του ίδιου του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου της Ελλάδας και της διαπλοκής του με το διεθνή παράγοντα. Το πρώτο είναι ότι όσο ξετυλίγεται το κουβάρι «οδηγεί» στον επιχειρηματία Σωκράτη Κόκκαλη και το δεύτερο είναι η «εμπλοκή» του Αντώνη Σαμαρά που αποτέλεσε τη διάδοχη κατάσταση του Κώστα Καραμανλή στη ΝΔ, του έτερου δηλαδή πυλώνα του δικομματισμού. Ωστόσο το θέμα είναι ακόμα βαθύτερο αν αναλογιστούμε ότι τα δύο αυτά πρόσωπα μαζί με την οικογένεια Μητσοτάκη, με την οποία σχετίζεται ο Σέκερης, ξαναφέρνουν το νήμα της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής Ιστορίας της Ελλάδας στο 1993. Σημείο – αφετηρία της βαθύτερης πρόσδεσης-εξάρτησης της οικονομικής ελίτ της χώρας απ’ το γερμανικό άξονα, με στόχο την «άλωση» των Βαλκανίων μετά και τη μετεξέλιξη της ΕΟΚ σε Ευρωπαϊκή Ένωση με τη συνθήκη του Μάαστριχτ.
Συνεχίζεται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου