Α)
‘’ Όταν έχουμε φαγητό τρώμε, αλλιώς κοιμόμαστε νηστικοί και αμίλητοι’’ ’’Ο πατέρας είναι άνεργος, η μητέρα εργάζεται περιστασιακά, μας συντηρούν ο παππούς και η γιαγιά, όταν έχουν… Όταν δεν έχουν, κοιμόμαστε αμίλητοι και νηστικοί…’’, αυτό αποκαλύπτει ένα κοριτσάκι μόλις 7 ετών, που δεν γνωρίζει ούτε τι θα πει κούρεμα, ούτε τι θα πει χρέος…
Η κατάσταση είναι πλέον κάτι περισσότερο από τραγική, αφού για αρκετούς συνανθρώπους μας τίθεται θέμα επιβίωσης. Είναι να μην τρελαίνεται κανείς όταν ακούει από ένα 7χρονο παιδάκι’’ τρώμε όταν έχουμε’’…Και αυτή είναι μία μόνο από τις μαρτυρίες, που φιλοξενεί σήμερα το Έθνος και ο Ελεύθερος Τύπος, από ανθρώπους που καθημερινά ζητούν ένα πιάτο φαγητό από τα συσσίτια των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων. Οι ‘’γιατροί του Κόσμου’’ είναι πλέον απελπισμένοι, αφού οι καθημερινοί επισκέπτες αυξάνονται καθημερινά και κάνουν έκκληση στους απλούς πολίτες για βασικά τρόφιμα, όπως γάλα, παιδικά γάλατα, ρύζι, μακαρόνια.’’Ηλικιωμένοι και μεσήλικες, οικογενειάρχες που ζούσαν με μεροκάματα ή ‘’μαύρη’’ εργασία, άνθρωποι που είχαν ένα μικρομάγαζο ή άλλοι με ένα πενιχρό εισόδημα έρχονται και μας λένε πως δεν έχουν να φάνε. Ζητούν τρόφιμα. Τρώνε στα συσσίτια, χωρίς να είναι κλασσικοί άστεγοι. Έρχονται πολλά παιδιά με προβλήματα διατροφής που δεν τρώνε συστηματικά, αλλά όποτε και αν υπάρχει φαγητό στο σπίτι. Πολλά από τα παιδιά αυτά δεν έχουν κάνει τα απαραίτητα εμβόλια επειδή οι γονείς τους είναι ανασφάλιστοι», εξηγεί ο πρόεδρος των ’’Γιατρών του Κόσμου’’, Ν. Κανάκης. Αυξάνονται καθημερινά όσοι τρώνε στα συσσίτια Οι Έλληνες που κάποτε αντιπροσώπευαν το 6%- 7% των συσσιτίων, τώρα στο Πέραμα και την Θεσσαλονίκη αγγίζουν το 60% και 70% αντίστοιχα. Οι μερίδες στην Σοφοκλέους, όπου βρίσκεται ένα από τα συσσίτια τα τελευταία δύο Σαββατοκύριακα έχουν αυξηθεί κατά 500, αγγίζοντας τις 1.700.Μέχρι σήμερα 7.620 περισσότεροι Έλληνες έχουν ζητήσει περίθαλψη και φαγητό στα πολυϊατρεία σε σύγκριση με το 2010. Στους χώρους των πολυϊατρείων καθημερινά επικρατεί το αδιαχώρητο. Άνεργοι και χαμηλοσυνταξιούχοι, εργαζόμενοι με μισθούς πείνας (400 και 500 ευρώ τον μήνα) στοιβάζονται περιμένοντας ένα εμβόλιο, ένα πιάτο φαγητό...
Να υπομείνουμε αγόγγυστα τις ύβρεις, να σκύψουμε το κεφάλι, να στερηθούμε για να δεχτούν οι τοκογλύφοι να μας δανείσουν ακόμα πιο ακριβά χωρίς ελπίδα να εξοφλήσουμε ποτέ, σε μια δίνη χωρίς τέλος όπως γνωρίζουν πολύ καλά τα θύματα κάθε τοκογλυφίας. Να πιστέψουμε ότι η οικονομική κατοχή της ζωής μας είναι η δίκαιη τιμωρία για κάποιο έγκλημα μας, όπως και τα καταναγκαστικά έργα μιας παράτασης του εργάσιμου βίου σε συνεχώς επιδεινούμενες συνθήκες είναι το τίμημα μιας «χρυσής εποχής», χρυσής βέβαια για κάποιους που δεν πληρώνουν ποτέ και κάλπικης για τους πολλούς, τους συνήθεις υπόπτους. Να φορέσουμε τέλος τις κουκούλες του κοινωνικού αυτοματισμού καταγγέλλοντας ως προνομιούχο όποιον τολμήσει να αμφισβητήσει το σκοτάδι που πάνε να απλώσουν πάνω από την χώρα μας.
‘’ Όταν έχουμε φαγητό τρώμε, αλλιώς κοιμόμαστε νηστικοί και αμίλητοι’’ ’’Ο πατέρας είναι άνεργος, η μητέρα εργάζεται περιστασιακά, μας συντηρούν ο παππούς και η γιαγιά, όταν έχουν… Όταν δεν έχουν, κοιμόμαστε αμίλητοι και νηστικοί…’’, αυτό αποκαλύπτει ένα κοριτσάκι μόλις 7 ετών, που δεν γνωρίζει ούτε τι θα πει κούρεμα, ούτε τι θα πει χρέος…
Η κατάσταση είναι πλέον κάτι περισσότερο από τραγική, αφού για αρκετούς συνανθρώπους μας τίθεται θέμα επιβίωσης. Είναι να μην τρελαίνεται κανείς όταν ακούει από ένα 7χρονο παιδάκι’’ τρώμε όταν έχουμε’’…Και αυτή είναι μία μόνο από τις μαρτυρίες, που φιλοξενεί σήμερα το Έθνος και ο Ελεύθερος Τύπος, από ανθρώπους που καθημερινά ζητούν ένα πιάτο φαγητό από τα συσσίτια των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων. Οι ‘’γιατροί του Κόσμου’’ είναι πλέον απελπισμένοι, αφού οι καθημερινοί επισκέπτες αυξάνονται καθημερινά και κάνουν έκκληση στους απλούς πολίτες για βασικά τρόφιμα, όπως γάλα, παιδικά γάλατα, ρύζι, μακαρόνια.’’Ηλικιωμένοι και μεσήλικες, οικογενειάρχες που ζούσαν με μεροκάματα ή ‘’μαύρη’’ εργασία, άνθρωποι που είχαν ένα μικρομάγαζο ή άλλοι με ένα πενιχρό εισόδημα έρχονται και μας λένε πως δεν έχουν να φάνε. Ζητούν τρόφιμα. Τρώνε στα συσσίτια, χωρίς να είναι κλασσικοί άστεγοι. Έρχονται πολλά παιδιά με προβλήματα διατροφής που δεν τρώνε συστηματικά, αλλά όποτε και αν υπάρχει φαγητό στο σπίτι. Πολλά από τα παιδιά αυτά δεν έχουν κάνει τα απαραίτητα εμβόλια επειδή οι γονείς τους είναι ανασφάλιστοι», εξηγεί ο πρόεδρος των ’’Γιατρών του Κόσμου’’, Ν. Κανάκης. Αυξάνονται καθημερινά όσοι τρώνε στα συσσίτια Οι Έλληνες που κάποτε αντιπροσώπευαν το 6%- 7% των συσσιτίων, τώρα στο Πέραμα και την Θεσσαλονίκη αγγίζουν το 60% και 70% αντίστοιχα. Οι μερίδες στην Σοφοκλέους, όπου βρίσκεται ένα από τα συσσίτια τα τελευταία δύο Σαββατοκύριακα έχουν αυξηθεί κατά 500, αγγίζοντας τις 1.700.Μέχρι σήμερα 7.620 περισσότεροι Έλληνες έχουν ζητήσει περίθαλψη και φαγητό στα πολυϊατρεία σε σύγκριση με το 2010. Στους χώρους των πολυϊατρείων καθημερινά επικρατεί το αδιαχώρητο. Άνεργοι και χαμηλοσυνταξιούχοι, εργαζόμενοι με μισθούς πείνας (400 και 500 ευρώ τον μήνα) στοιβάζονται περιμένοντας ένα εμβόλιο, ένα πιάτο φαγητό...
Να υπομείνουμε αγόγγυστα τις ύβρεις, να σκύψουμε το κεφάλι, να στερηθούμε για να δεχτούν οι τοκογλύφοι να μας δανείσουν ακόμα πιο ακριβά χωρίς ελπίδα να εξοφλήσουμε ποτέ, σε μια δίνη χωρίς τέλος όπως γνωρίζουν πολύ καλά τα θύματα κάθε τοκογλυφίας. Να πιστέψουμε ότι η οικονομική κατοχή της ζωής μας είναι η δίκαιη τιμωρία για κάποιο έγκλημα μας, όπως και τα καταναγκαστικά έργα μιας παράτασης του εργάσιμου βίου σε συνεχώς επιδεινούμενες συνθήκες είναι το τίμημα μιας «χρυσής εποχής», χρυσής βέβαια για κάποιους που δεν πληρώνουν ποτέ και κάλπικης για τους πολλούς, τους συνήθεις υπόπτους. Να φορέσουμε τέλος τις κουκούλες του κοινωνικού αυτοματισμού καταγγέλλοντας ως προνομιούχο όποιον τολμήσει να αμφισβητήσει το σκοτάδι που πάνε να απλώσουν πάνω από την χώρα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου