Οι σέχτες, όπως και τα άτομα που έχουν περιθωριοποιηθεί από τις νοσηρές φιλοδοξίες τους, είναι όπως και οι ναρκομανείς: Πάσχουν από μια υπερτίμηση του εαυτού τους, που σε ακραίες περιπτώσεις φτάνει ως τη μεγαλομανία…
Στο ναρκομανή η μανιακή υπερτίμηση του εαυτού του επιτυγχάνεται με την επιρροή του φαρμάκου. Μέσω αυτού γίνεται μεγάλος και τόσο δυνατός που υποκαθιστά την ατομική του αθλιότητα και «τρέλα» με τη φανταστική του ανωτερότητα και επιτυχία.Στις σέχτες και στους περιθωριοποιημένους μωροφιλόδοξους το «ναρκωτικό» της μεγαλομανίας είναι η ματαιοδοξία: Η μανία να ξεπεράσουν με τη φαντασία τους τα όρια της πραγματικότητας, η μανία τους να συγκρουστούν με την πραγματικότητα και να την προσαρμόσουν στα δικά τους καλούπια…
Η μορφή αυτή της μεγαλομανίας αποτελεί το προϊόν της λαχτάρας τους για αναγνώριση και για κοινωνική θέση, μια υστερική λαχτάρα που δεν έχουν συνειδητοποιήσει.
Οι σέχτες και οι μωροφιλόδοξοι του περιθωρίου ΥΠΕΡΤΙΜΟΥΝ μανιακά τον εαυτό τους, ακριβώς γιατί θρυμματίστηκε η λαχτάρα τους για αναγνώριση και κοινωνική θέση, δηλαδή ΑΠΕΤΥΧΕ η μανία τους για κοινωνική και πολιτική αναγνώριση: Έμειναν στο περιθώριο, ως αποτυχημένοι, κοινωνικά και πολιτικά (πολλοί και επαγγελματικά), παρά τις εναγώνιες προσπάθειές τους για αναρρίχηση…
Αυτήν την ΑΠΟΤΥΧΙΑ τους την καλύπτουν με την υπερτίμηση του εαυτού τους και τη μεγαλομανία: «Αμφισβητούν για να αμφισβητούν» τους πάντες και τα πάντα, αναγνωρίζοντας ως μόνη πραγματικότητα τον εαυτό τους και την ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ κοινωνική, πολιτική και πνευματική τους ΥΠΟΣΤΑΣΗ…
Γι αυτό βυθίζονται ακόμα περισσότερο στα συμπλέγματα της «κατωτερότητας» και στη μανία της αναγνώρισης, τα οποία αποτελούν και τον πυρήνα της μεγαλομανίας τους.
Η πανδημία του κορονοϊού αποκάλυψε πλήθος τέτοιων νοσηρών καταστάσεων, καταστάσεις που περιφρονούν προκλητικά την πραγματικότητα και τα δεδομένα της Επιστήμης, θεωρώντας τα ΟΛΑ «στημένα» και «συνωμοσίες»: «Συνωμοσίες» των ΥΠΕΡ-εθνικών ελίτ εξουσίας που καταστρέφουν τις βάσεις των κερδών τους και της εξουσίας τους, που καταστρέφουν τον καπιταλισμό. Τέτοιος παραλογισμός…
Δεν αξίζει πλέον τον κόπο να ασχοληθεί κανείς περισσότερο με αυτές τις σέχτες ή τους «ψυχωτικούς» του περιθωρίου, οι οποίοι αφού δεν μπόρεσαν να βάλουν την κοινωνική και πολιτική τους «σφραγίδα» ΠΟΥΘΕΝΑ και ΑΠΕΤΥΧΑΝ σε ΟΛΑ, ανύψωσαν τη νοσηρή ύπαρξή τους σε θεότητα κρίσης και παντογνωσίας…
Εδώ δεν υπάρχει καμία θεραπεία…
Στο ναρκομανή η μανιακή υπερτίμηση του εαυτού του επιτυγχάνεται με την επιρροή του φαρμάκου. Μέσω αυτού γίνεται μεγάλος και τόσο δυνατός που υποκαθιστά την ατομική του αθλιότητα και «τρέλα» με τη φανταστική του ανωτερότητα και επιτυχία.Στις σέχτες και στους περιθωριοποιημένους μωροφιλόδοξους το «ναρκωτικό» της μεγαλομανίας είναι η ματαιοδοξία: Η μανία να ξεπεράσουν με τη φαντασία τους τα όρια της πραγματικότητας, η μανία τους να συγκρουστούν με την πραγματικότητα και να την προσαρμόσουν στα δικά τους καλούπια…
Η μορφή αυτή της μεγαλομανίας αποτελεί το προϊόν της λαχτάρας τους για αναγνώριση και για κοινωνική θέση, μια υστερική λαχτάρα που δεν έχουν συνειδητοποιήσει.
Οι σέχτες και οι μωροφιλόδοξοι του περιθωρίου ΥΠΕΡΤΙΜΟΥΝ μανιακά τον εαυτό τους, ακριβώς γιατί θρυμματίστηκε η λαχτάρα τους για αναγνώριση και κοινωνική θέση, δηλαδή ΑΠΕΤΥΧΕ η μανία τους για κοινωνική και πολιτική αναγνώριση: Έμειναν στο περιθώριο, ως αποτυχημένοι, κοινωνικά και πολιτικά (πολλοί και επαγγελματικά), παρά τις εναγώνιες προσπάθειές τους για αναρρίχηση…
Αυτήν την ΑΠΟΤΥΧΙΑ τους την καλύπτουν με την υπερτίμηση του εαυτού τους και τη μεγαλομανία: «Αμφισβητούν για να αμφισβητούν» τους πάντες και τα πάντα, αναγνωρίζοντας ως μόνη πραγματικότητα τον εαυτό τους και την ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ κοινωνική, πολιτική και πνευματική τους ΥΠΟΣΤΑΣΗ…
Γι αυτό βυθίζονται ακόμα περισσότερο στα συμπλέγματα της «κατωτερότητας» και στη μανία της αναγνώρισης, τα οποία αποτελούν και τον πυρήνα της μεγαλομανίας τους.
Η πανδημία του κορονοϊού αποκάλυψε πλήθος τέτοιων νοσηρών καταστάσεων, καταστάσεις που περιφρονούν προκλητικά την πραγματικότητα και τα δεδομένα της Επιστήμης, θεωρώντας τα ΟΛΑ «στημένα» και «συνωμοσίες»: «Συνωμοσίες» των ΥΠΕΡ-εθνικών ελίτ εξουσίας που καταστρέφουν τις βάσεις των κερδών τους και της εξουσίας τους, που καταστρέφουν τον καπιταλισμό. Τέτοιος παραλογισμός…
Δεν αξίζει πλέον τον κόπο να ασχοληθεί κανείς περισσότερο με αυτές τις σέχτες ή τους «ψυχωτικούς» του περιθωρίου, οι οποίοι αφού δεν μπόρεσαν να βάλουν την κοινωνική και πολιτική τους «σφραγίδα» ΠΟΥΘΕΝΑ και ΑΠΕΤΥΧΑΝ σε ΟΛΑ, ανύψωσαν τη νοσηρή ύπαρξή τους σε θεότητα κρίσης και παντογνωσίας…
Εδώ δεν υπάρχει καμία θεραπεία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου