Όταν το χυδαίο και τραγικό αγγίζει το γελοίο με την εξίσωση ναζισμού – κομμουνισμού
Το Πανεπιστήμιο του Βίλνιους στη Λιθουανία ανακοίνωσε ότι θα τιμήσει μετά θάνατο τους εβραίους φοιτητές που έχασαν τη ζωή τους στο Ολοκαύτωμα, υπό έναν όρο όμως: Να μην έχουν πολεμήσει με τους αντάρτες εναντίον των Ναζί γιατί οι αντάρτες που πολέμησαν τους Ναζί, στη συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν, ήταν κομμουνιστές ή φιλο-Σοβιετικοί!
Σε ανακοίνωση που δημοσιεύθηκε την περασμένη εβδομάδα στην ιστοσελίδα του Πανεπιστημίου, καλούνται οι συγγενείς των νεκρών φοιτητών να κάνουν σχετική αίτηση για την απόδοση τιμής με την σαφή διευκρίνιση ότι θα πρέπει να προσκομίσουν και σειρά έγγραφων στοιχείων που ν’ αποδεικνύουν ότι δεν είχαν καμία σχέση με τη Σοβιετική Ένωση. Δεν πρόκειται φυσικά για κάποια ιδιαιτερότητα της διοίκησης του Πανεπιστημίου. Πρόκειται για εφαρμογή της νομοθεσίας, η οποία ενσωματώνει την επίσημη κρατική αφήγηση της μετα-Σοβιετικής Λιθουανίας, σύμφωνα με την οποία η κομμουνιστική και η ναζιστική ιδεολογία είναι παρόμοιες και το Γ’ Ράιχ μαζί με την ΕΣΣΔ είναι ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Η αντίληψη αυτή δεν είναι ούτε αποκλειστικό προνόμιο της Λιθουανίας, ούτε ορισμένων μόνο χωρών του πρώην σοβιετικού μπλοκ, άλλωστε, αλλά επίσημη άποψη της ΕΕ. Η Λιθουανία βέβαια έχει κάνει ένα βήμα παραπάνω καθώς είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που χαρακτηρίζει γενοκτονία, χωρίς φυσικά να υπάρχει κανένα από τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που ορίζουν τη γενοκτονία, την περίοδο που βρισκόταν στους κόλπους της ΕΣΣΔ!
Στις αρχές του 2000 δόθηκε μεγαλύτερη ώθηση στην υλοποίηση αυτού του σχεδίου. Το 2012 ήταν το ευρωπαϊκό έτος ενεργού γήρανσης. Τον περασμένο Μάρτιο πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες η «ευρωπαϊκή σύνοδος κορυφής καινοτομίας για την ενεργό και υγιή γήρανση», αναδεικνύοντας την επιμονή της Ε.Ε. στην υλοποίηση αυτής της στρατηγικής. Όμως, τα προπαγανδιστικά συνθήματα και οι διαφημιστικές καταχωρίσεις, με τα οποία συνοδεύεται η όλη καμπάνια, δεν πείθουν. Πώς να πειστείς ότι η Ε.Ε. νοιάζεται για την υγεία των ηλικιωμένων, όταν η άθλια κατάσταση των υποδομών υγείας και και η διάλυση των παροχών ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο;
Η Ε.Ε. επιχειρεί να τεκμηριώσει τις αντιασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις της επικαλούμενη -εκτός από τις κατά παραγγελία αναλογιστικές μελέτες που καταλήγουν στο συμπέρασμα για λήψη βάρβαρων αντιασφαλιστικών νόμων- και το δημογραφικό πρόβλημα. Παρουσιάζεται να χύνει κροκοδείλια δάκρυα επειδή «τα τελευταία πενήντα χρόνια, το προσδόκιμο ζωής στην Ε.Ε. έχει αυξηθεί οκτώ χρόνια ενώ οι δημογραφικές προβλέψεις κάνουν λόγο για μια περαιτέρω αύξηση πέντε ετών μέχρι το 2050. Σε συνδυασμό με τα μειωμένα ποσοστά γεννητικότητας, που επικρατούν από το 1970, αναμένεται ότι το φαινόμενο της δημογραφικής γήρανσης θα παγιώνεται ακόμη περισσότερο στις επόμενες δεκαετίες»(«Ενεργός γήρανση: βελτίωση των ευκαιριών«).
Ποιά είναι η αλήθεια; Η υπογεννητικότητα είναι, μεταξύ άλλων, αποτέλεσμα της ίδιας της αντεργατικής επίθεσης του κεφαλαίου, της Ε.Ε. και των κυβερνήσεών της, που, με διάφορους τρόπους χτυπούν το δικαίωμα στη μητρότητα. Είναι, επίσης, απότοκο της εργοδοτικής τρομοκρατίας η οποία αναγκάζει, υπό την απειλή της απόλυσης, τις γυναίκες να μην κάνουν παιδιά όσο δουλεύουν ενώ η άθλια οικονομική κατάσταση των λαϊκών οικογενειών και των νέων ζευγαριών μετατρέπει σε πανάκριβη υπόθεση (σχεδόν άπιαστο όνειρο) την απόκτηση ενός και μόνο παιδιού.
Με την υποκριτική, λοιπόν, επίκληση του δημογραφικού προβλήματος που είναι και δικό της δημιούργημα, η Ε.Ε. ισχυρίζεται ότι «στους μεγαλύτερους σε ηλικία εργαζόμενους (…) οι θέσεις εργασίας πρέπει να προσαρμόζονται στην κατάσταση της υγείας τους και τις ανάγκες τους, πρέπει να τους παρέχεται η δυνατότητα να επικαιροποιούν τις δεξιότητές τους και να τους δίδονται ουσιαστικά κίνητρα, ώστε να εργάζονται για μεγαλύτερο διάστημα με την επανεξέταση των συστημάτων φορολογίας και παροχών» («Πώς να προωθήσουμε την ενεργό γήρανση στην Ευρώπη«, έκδοση Ε.Ε., 2011, σελίδα 13) και συμπληρώνει ότι η προσπάθεια πρέπει να έχει ως στόχο «την δημιουργία μιας κουλτούρας ενεργού γήρανσης ως μιας διά βίου διαδικασίας και, κατά συνέπεια, στην διασφάλιση ότι ο ταχέως αυξανόμενος πληθυσμός που αποτελείται από άτομα ηλικίας πλησίον ή άνω των 60 ετών, ο οποίος είναι εν γένει υγιέστερος και διαθέτει καλύτερη μόρφωση από οποιαδήποτε προηγούμενη ηλικιακή ομάδα, έχει κατάλληλες ευκαιρίες για απασχόληση και ενεργό συμμετοχή (…) μεταξύ άλλων μέσω του εθελοντισμού, της διά βίου μάθησης» (ό.π., σελίδα 14).
Είμαστε σαφείς ως εδώ; Ας ανακεφαλαιώσουμε, λοιπόν:
Η Ε.Ε. επιδιώκει να διατηρήσει το έμπειρο εργατικό δυναμικό στην υπηρεσία τού κεφαλαίου «διά βίου». Για να το πετύχει, είναι διατεθειμένη να βρει στους ηλικιωμένους ακόμη και δουλειά κατάλληλη για την κατάσταση της υγείας τους και τις παθήσεις από τις οποίες ενδεχομένως υποφέρουν. Αν και ως κύρια αμοιβή για την δουλειά τους οι ηλικιωμένοι θα έχουν την ικανοποίηση ότι παραμένουν ενεργοί, θα μπορούν να απολαμβάνουν και κάποιο επί πλέον χαρτζηλίκι ή ακόμη και ορισμένες φοροαπαλλαγές. Φυσικά, θα μπορούν να συνεχίσουν να δουλεύουν μόνο και μόνο για να απολαμβάνουν την χαρά είτε της δουλειάς καθ’ εαυτήν (εθελοντικά) είτε του να γερνάνε μαθαίνοντας καινούργια πράγματα (διά βίου μάθηση).
Τελειώνω για σήμερα. Όμως, αν σας συγκίνησαν τα όσα διαβάσατε, την Δευτέρα θα σας έχω ακόμη καλύτερο μενού. Θα μιλήσουμε για την «ασημένια οικονομία (silver economy)», η οποία πήρε το όνομά της από το χρώμα των μαλλιών των «ενεργώς γηρασκόντων». Υπομονή ως τότε.
Η Ε.Ε. επιχειρεί να τεκμηριώσει τις αντιασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις της επικαλούμενη -εκτός από τις κατά παραγγελία αναλογιστικές μελέτες που καταλήγουν στο συμπέρασμα για λήψη βάρβαρων αντιασφαλιστικών νόμων- και το δημογραφικό πρόβλημα. Παρουσιάζεται να χύνει κροκοδείλια δάκρυα επειδή «τα τελευταία πενήντα χρόνια, το προσδόκιμο ζωής στην Ε.Ε. έχει αυξηθεί οκτώ χρόνια ενώ οι δημογραφικές προβλέψεις κάνουν λόγο για μια περαιτέρω αύξηση πέντε ετών μέχρι το 2050. Σε συνδυασμό με τα μειωμένα ποσοστά γεννητικότητας, που επικρατούν από το 1970, αναμένεται ότι το φαινόμενο της δημογραφικής γήρανσης θα παγιώνεται ακόμη περισσότερο στις επόμενες δεκαετίες»(«Ενεργός γήρανση: βελτίωση των ευκαιριών«).
Ποιά είναι η αλήθεια; Η υπογεννητικότητα είναι, μεταξύ άλλων, αποτέλεσμα της ίδιας της αντεργατικής επίθεσης του κεφαλαίου, της Ε.Ε. και των κυβερνήσεών της, που, με διάφορους τρόπους χτυπούν το δικαίωμα στη μητρότητα. Είναι, επίσης, απότοκο της εργοδοτικής τρομοκρατίας η οποία αναγκάζει, υπό την απειλή της απόλυσης, τις γυναίκες να μην κάνουν παιδιά όσο δουλεύουν ενώ η άθλια οικονομική κατάσταση των λαϊκών οικογενειών και των νέων ζευγαριών μετατρέπει σε πανάκριβη υπόθεση (σχεδόν άπιαστο όνειρο) την απόκτηση ενός και μόνο παιδιού.
Με την υποκριτική, λοιπόν, επίκληση του δημογραφικού προβλήματος που είναι και δικό της δημιούργημα, η Ε.Ε. ισχυρίζεται ότι «στους μεγαλύτερους σε ηλικία εργαζόμενους (…) οι θέσεις εργασίας πρέπει να προσαρμόζονται στην κατάσταση της υγείας τους και τις ανάγκες τους, πρέπει να τους παρέχεται η δυνατότητα να επικαιροποιούν τις δεξιότητές τους και να τους δίδονται ουσιαστικά κίνητρα, ώστε να εργάζονται για μεγαλύτερο διάστημα με την επανεξέταση των συστημάτων φορολογίας και παροχών» («Πώς να προωθήσουμε την ενεργό γήρανση στην Ευρώπη«, έκδοση Ε.Ε., 2011, σελίδα 13) και συμπληρώνει ότι η προσπάθεια πρέπει να έχει ως στόχο «την δημιουργία μιας κουλτούρας ενεργού γήρανσης ως μιας διά βίου διαδικασίας και, κατά συνέπεια, στην διασφάλιση ότι ο ταχέως αυξανόμενος πληθυσμός που αποτελείται από άτομα ηλικίας πλησίον ή άνω των 60 ετών, ο οποίος είναι εν γένει υγιέστερος και διαθέτει καλύτερη μόρφωση από οποιαδήποτε προηγούμενη ηλικιακή ομάδα, έχει κατάλληλες ευκαιρίες για απασχόληση και ενεργό συμμετοχή (…) μεταξύ άλλων μέσω του εθελοντισμού, της διά βίου μάθησης» (ό.π., σελίδα 14).
 |
| Γράφημα που δείχνει την αλματώδη αύξηση των εργαζομένων άνω των 55 ετών στις ΗΠΑ. Σε μια χώρα 320 εκατ. κατοίκων, το 2015 εργάζονταν 33,1 εκατ. άνθρωποι 55+ ετών. Αν διαβάσουμε «ανάποδα» τα στοιχεία, θα διαπιστώσουμε ότι το μέλλον των νέων γενεών είναι μάλλον ζοφερό. |
Η Ε.Ε. επιδιώκει να διατηρήσει το έμπειρο εργατικό δυναμικό στην υπηρεσία τού κεφαλαίου «διά βίου». Για να το πετύχει, είναι διατεθειμένη να βρει στους ηλικιωμένους ακόμη και δουλειά κατάλληλη για την κατάσταση της υγείας τους και τις παθήσεις από τις οποίες ενδεχομένως υποφέρουν. Αν και ως κύρια αμοιβή για την δουλειά τους οι ηλικιωμένοι θα έχουν την ικανοποίηση ότι παραμένουν ενεργοί, θα μπορούν να απολαμβάνουν και κάποιο επί πλέον χαρτζηλίκι ή ακόμη και ορισμένες φοροαπαλλαγές. Φυσικά, θα μπορούν να συνεχίσουν να δουλεύουν μόνο και μόνο για να απολαμβάνουν την χαρά είτε της δουλειάς καθ’ εαυτήν (εθελοντικά) είτε του να γερνάνε μαθαίνοντας καινούργια πράγματα (διά βίου μάθηση).
Τελειώνω για σήμερα. Όμως, αν σας συγκίνησαν τα όσα διαβάσατε, την Δευτέρα θα σας έχω ακόμη καλύτερο μενού. Θα μιλήσουμε για την «ασημένια οικονομία (silver economy)», η οποία πήρε το όνομά της από το χρώμα των μαλλιών των «ενεργώς γηρασκόντων». Υπομονή ως τότε.
_______________________________________
Aπό:
http://teddygr.blogspot.gr/2015/10/blog-post_34.html
Οι δύο φωτογραφίες του κειμένου, από το Μουσείο του Ολοκαυτώματος στις ΗΠΑ και στο Ισραήλ, αποτυπώνουν πογκρόμ κατά των εβραίων από Λιθουανούς παραστρατιωτικούς συνεργάτες των Ναζί
Μάλιστα, σε μια αντικομμουνιστική έξαρση, το 2008, οι λιθουανικές αρχές προσπάθησαν να σύρουν σε δίκη για εγκλήματα πολέμου πρώην αντάρτες, εβραίους, που πολέμησαν μαζί με τους Σοβιετικούς τους Ναζί χωρίς να είναι όμως κομμουνιστές, κατηγορώντας τους για εγκλήματα πολέμου, στα οποία συμπεριλάμβαναν και δολοφονίες συνεργατών των Ναζί κατακτητών. Η δίκη δεν έγινε ποτέ καθώς προκλήθηκε παγκόσμια κατακραυγή, αρχής γενομένης από το γεγονός ότι ένας εκ των …«κατηγορουμένων» ήταν ο μετέπειτα διευθυντής του μουσείου για το Ολοκαύτωμα στο Ισραήλ «Γιάντ Βασέμ», Γιτζάκ Αράντ. Ο Αράντ δήλωνε ξεκάθαρα ότι ο ίδιος ουδέποτε υπήρξε κομμουνιστής, αντίθετα με πάρα πολλούς Λιθουανούς εβραίους, αλλά ουδέποτε μετάνιωσε που πολέμησε τους Ναζί μαζί με τους Σοβιετικούς, υποστηρίζοντας ότι δεν υπήρχε τότε κανένας άλλος τρόπος να σώσεις τη ζωή σου απέναντι στις ανεξέλεγκτες σφαγές που εξαπέλυσαν κυρίως οι Λιθουανοί συνεργάτες της ναζιστικής κατοχής.
Μεθοδευμένη διαστρέβλωση της ιστορίας χαρακτηρίζει την επίσημη λιθουανική αυτή αφήγηση και ο Εφραίμ Ζούροφ, γνωστός «κυνηγός» Ναζί ανά τον κόσμο και επικεφαλής του ισραηλινού γραφείου του γνωστού κέντρου Σιμόν Βίζενταλ, που ουδεμία σχέση με κομμουνιστές και ΕΣΣΔ έχει. Ο Ζούροφ υποστηρίζει ότι οι, μετα-σοβιετικές, ηγεσίες της Λιθουανίας έχουν υιοθετήσει με τόσο επιμονή και πάθος αυτήν την εξίσωση μεταξύ Ναζί – Σοβιετικών θέλοντας να αποκρύψουν το τεράστιο ποσοστό συνεργασίας του πληθυσμού με τις κατοχικές ναζιστικές δυνάμεις, θυμίζοντας ότι περίπου το 95% του εβραϊκού πληθυσμού της χώρας, που αριθμούσε περί τα 230.000 άτομα, εξοντώθηκε μέσα σε τρία χρόνια. «Είναι μια προσπάθεια να παρουσιαστεί η Λιθουανία σαν θύμα χωρίς να δώσει ποτέ εξηγήσεις για το ρόλο πολλών Λιθουανών ως συνενόχων των Ναζί» εκτιμά και έχει θέσει ως στόχο δικό του και του κέντρου ν’ αποκατασταθεί κάποια στιγμή η αλήθεια ως προς τις διώξεις κατά των εβραίων της Λιθουανίας.
__________________________________________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου