Σύμφωνα με τις αρχές της Γερμανίας, οι τρεις είναι πολύ πιθανό να είναι οι υπεύθυνοι για σειρά ένοπλων εισβολών σε super market.
Η είδηση δημοσιεύεται από το περιοδικό Spiegel και την εφημερίδα Zeit. Οι συγκεκριμένοι ύποπτοι είναι καταζητούμενοι για ένοπλη δράση από τα μέσα της δεκαετίας του '90. Ίχνη του DNA τους εντοπίστηκαν σε εγκαταλελειμμένο όχημα που είχε χρησιμοποιηθεί σε ληστεία.
Τα αρχικά μέλη της Baader-Meinhof, παρακάτω. Οι τρεις βετεράνοι καταζητούμενοι τρομοκράτες δεν απεικονίζονται εδώ μιας και είναι νεώτερα μέλη. Σήμερα ο Staub είναι 58 ετών, η Klette 56 και ο Garweg, είναι 46 ετών και ο νεώτερος της τρομοκρατικής οργάνωσης.
Οι αρχές εκτιμούν πως οι τρεις έχουν αποσπάσει ποσό γύρω στα 380,000 ευρώ. Ο εντοπισμός του οχήματος όπου βρέθηκαν ίχνη DNA, έγινε στην πόλη του Northeim, μήνες μετά από ληστεία του περασμένου Οκτώβρη. Το αυτοκίνητο είχε καεί μερικώς, και ένα μέρος του ήταν άθικτο.
Ο πρώην ιδιοκτήτης του, ανέφερε πως το πούλησε σε έναν άνδρα που μοιάζει με τον 58χρονο Staub, που είναι το ηγετικό μέλος της "τρίτης γενιάς" της οργάνωσης. DNA της Klette και του Staub είχε βρεθεί και σε ληστεία σε security βαν το 1999 στο Duisburg, όταν είχαν αποσπάσει πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ. Από τότε είχαν εξαφανιστεί.
Ο Staub είχε συλληφθεί στις 2 Ιουλίου του 1984 στη Φρανκφούρτη. Είχε καταδικαστεί για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, παράνομη κατοχή όπλων και παραχάραξη εγγράφων (διαβατήριο) σε φυλάκιση τεσσάρων ετών. Η Daniela Klette συμμετείχε στην ένοπλη επίθεση της RAF στις 13 Φεβρουαρίου 1991 εναντίον της αμερικανικής πρεσβείας στη Βόννη. Τότε είχαν ταυτοποιηθεί δακτυλικά αποτυπώματα της. Ο Burkhard Garweg εντάχθηκε στη RAF το 1990. Είχε συλληφθεί ωστόσο αφέθηκε ελεύθερος μιας και δεν είχαν στοιχειοθετηθεί αποδείξεις για συμμετοχή του σε τρομοκρατική οργάνωση τότε. Το 1993 έλαβε μέρος στην επίθεση στις φυλακές JVA Weiterstadt.
Και οι τρεις είναι στην κορυφή της λίστας των καταζητούμενων στη Γερμανία.
Οι Andreas Baader και Ulrike Meinhof
Για την ιστορία, η Φράξια Κόκκινος Στρατός έγινε γνωστή ως Baader-Meinhof από τα ονόματα της Ulrike Meinhof (Ούλρικε Μάινχοφ) και του Andreas Baader (Αντρέας Μπάαντερ) που ήταν ηγετικά στελέχη της οργάνωσης.
Ο Andreas Baader, η Gudrun Ensslin και ο Jan-Carl Raspe είχαν βρεθεί νεκροί στα κελιά τους στις φυλακές του Στάμχαιμ, το βράδυ της 17ης Οκτωβρίου 1977. Ποτέ δεν έμαθε κανείς τα πραγματικά αίτια του θανάτου τους, ενώ μήνες πριν τον θάνατο τους, τους είχε επισκεφθεί ο Ζαν Πολ Σάρτρ.
Η Ulrike Meinhof συνελήφθη στις 15 Ιουνίου 1972. Από τις 16 Ιουνίου 1972 μέχρι τις 9 Φεβρουαρίου 1973, κρατήθηκε τελείως απομονωμένη στην λεγόμενη "νεκρή πτέρυγα" (Toter Trakt) της φυλακής Κολωνίας-Όσσενντορφ.
Το διάστημα αυτό έγραψε το κείμενο "Επιστολή από την νεκρή πτέρυγα" (Brief aus dem Toten Trakt), το οποίο μεταφέρθηκε κρυφά έξω από την φυλακή και δημοσιεύτηκε. Το κείμενο αυτό είχε μεγάλη επίδραση στους υποστηρικτές της.
Στις 29 Νοεμβρίου 1974 καταδικάστηκε σε οκτώ χρόνια φυλάκιση για την βομβιστική επίθεση στο κεντρικό κτίριο του εκδοτικού οίκου Axel Springer, που είχε πραγματοποιηθεί το 1972 στο Αμβούργο. Κατόπιν μεταφέρθηκε στις φυλακές υψίστης ασφαλείας στο Στάμχαϊμ της Στουτγάρδης, όπου κρατούνταν και άλλοι εννιά φυλακισμένα μέλη της RAF.
Στις 21 Μαΐου 1975 κατηγορήθηκε στην δίκη του Στάμχαϊμ για τετραπλή ανθρωποκτονία. Πριν όμως καταδικαστεί, η Meinhof αυτοκτόνησε, σύμφωνα με το επίσημο πόρισμα.
Η επίσημη νεκροψία είχε ως αποτέλεσμα την διαπίστωση αυτοκτονίας. Μια δεύτερη έρευνα έγινε στις 11 Μάη έπειτα από απαίτηση της αδερφής της Meinhof, Wienke Zitzlaff, στα πλαίσια της οποίας ο δικανικός παθολόγος Janssen κατέληξε ότι η πιθανότερη αιτία του θανάτου ήταν "αυτοκτονία δια απαγχονισμού", ωστόσο, για να αποφανθεί οριστικά, επέμεινε να του δοθεί πρόσβαση στην έκθεση της πρώτης αυτοψίας, διευκρινίζοντας ότι πολλές εξετάσεις δεν μπορούσαν να γίνουν πλέον, κάτι το οποίο δεν έγινε ποτέ.
Η κόρη της, η δημοσιογράφος Bettina Röhl, έμαθε το φθινόπωρο του 2002 ότι ο εγκέφαλος της μητέρας της δεν είχε ταφεί. Αντ' αυτού διατηρήθηκε για δεκαετίες σε φορμαλδεΰδη κι εξετάζονταν εκ νέου σε μια κλινική του Μαγδεβούργου. Η επιτροπή ηθικής απαγόρευσε στους επιστήμονες κάθε συνέχεια των ερευνών τους όπως και την δημοσίευση των μέχρι τότε αποτελεσμάτων. Η εισαγγελία της Στουτγάρδης φρόντισε για την αποτέφρωση του εγκέφαλου και για την επιστροφή της στάχτης στους συγγενείς.
Η ιστορία της RAF
Η RAF δημιουργήθηκε ως κίνημα εναντίον του πολέμου του Βιετνάμ που ξέσπασε το 1967. Πρόκειται για μια δυτικογερμανική ομάδα που αυτό-ονομάζονταν "αστικοί επαναστάτες".
Η οργάνωση λειτουργούσε ενεργά από το έτος 1971 μέχρι το 1977, όταν ξέσπασε το περίφημο "γερμανικό φθινόπωρο". Η οργάνωση, στην αρχή της δημιουργίας της, με τις προκηρύξεις που δημοσίευε είχε κερδίσει μια σχετική συμπάθεια από τον κόσμο, έως την στιγμή που άρχισαν οι βομβιστικές επιθέσεις και υπήρξαν τα πρώτα θύματα από αυτές. Στη δράση της αποδίδονται 34 θάνατοι, περιλαμβανομένων και κάποιων μη "προγραμματισμένων" απωλειών, όπως σοφέρ, bodyguards κλπ.
Οι ραγδαίες αιματηρές εξελίξεις που ακολούθησαν μετά τη δίκη του Σταμχάιμ οριοθέτησαν το περίφημο γερμανικό φθινόπωρο του '77: η δολοφονία του επικεφαλής της Dresdner, Bank Γιούργεν Πρόντο και η απαγωγή και δολοφονία ενάμισι μήνα μετά του Προέδρου του Συνδέσμου Εργοδοτών, Χανς Μάρτιν Σλέιερ.
Αμέσως μετά ο Baader και ο Raspe βρέθηκαν στα κελιά τους νεκροί από πυροβολισμούς.
Τον Απρίλιο του 1992, η οργάνωση ανακοίνωσε ότι θα σταματήσει να χτυπά "εκπροσώπους του κράτους και του οικονομικού συστήματος". Τον Ιούλιο του 1993, συνελήφθησαν δύο μέλη της RAF.
Ακολούθησε ανταλλαγή πυροβολισμών και έπεσαν νεκροί ο Βόλφγαγκ Γκραμς, ένας αστυνομικός, ενώ συνελήφθη η Μπίργκιτ Χόγεφελντ. Τελικά, με προκήρυξή της τον Απρίλιο του 1998, η οργάνωση ανακοίνωσε την αυτοδιάλυσή της και ζήτησε συγγνώμη για τα λάθη της. "Δεν είναι δυνατόν να κάνουμε λόγο για μια πορεία χωρίς λάθη", έγραφε.
Η σημερινή πιθανή επανεμφάνιση των μελών της τρίτης γενιάς, δεν σχετίζεται απαραίτητα με μια νέα δράση - ενεργοποίηση της RAF.
Το χρονολόγιο της RAF
3 Απριλίου 1968. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας εναντίον του πολέμου στο Βιετνάμ ο Αντρέας Μπάαντερ, η Αστριντ Πρελ και ο αδελφός της Τόρβαλντ τοποθετούν εμπρηστικές βόμβες σε δύο καταστήματα της Φραγκφούρτης. Προξενούνται υλικές ζημιές. Θύματα δεν υπάρχουν, επειδή οι βόμβες αναφλέγονται μετά το κλείσιμο των καταστημάτων.
31 Οκτωβρίου 1968. Ο Μπάαντερ και οι συνεργοί του καταδικάζονται σε τριετή ποινή κάθειρξης λόγω του εμπρησμού στη Φραγκφούρτη.
14 Μαΐου 1968. Κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψής του σε βιβλιοθήκη του Δυτικού Βερολίνου υπό αστυνομική συνοδεία ο Αντρέας Μπάαντερ απελευθερώνεται από συντρόφους του. Ενας αστυνομικός τραυματίζεται σοβαρά. Η απελευθέρωση αυτή θεωρείται η ληξιαρχική πράξη γέννησης της RAF. Λίγες ημέρες αργότερα κυκλοφορεί η πρώτη προκήρυξη της οργάνωσης γραμμένη από την Ούλρικε Μάινχοφ.
Καλοκαίρι του '70. Η RAF εκπαιδεύεται στο "αντάρτικο των πόλεων". Είκοσι μέλη της ομάδας με επικεφαλής τον Αντρέας Μπάαντερ, την Γκούντρουν Ενσλιν και την Ούλρικε Μάινχοφ παίρνουν σχετικά μαθήματα σε στρατόπεδο εκπαίδευσης της PLO στην Ιορδανία. Ο Μπάαντερ γίνεται εκεί ως ο "φυσικός" αρχηγός της οργάνωσης.
15 Ιουλίου 1971. Ο πρώτος νεκρός της RAF - η αστυνομία πυροβολεί και σκοτώνει στο Αμβούργο την Πέτρα Σελμ. Εννέα μήνες αργότερα βρίσκει τον θάνατο με τον ίδιο τρόπο ο Τόμας Βαϊσμπέκερ στο Αουγκσμπουργκ.
11 Μαΐου 1972. Ο κύριος εχθρός είναι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός: Η RAF κάνει βομβιστική επίθεση στο γενικό αρχηγείο των αμερικανικών δυνάμεων κατοχής στη Φραγκφούρτη. Ενας συνταγματάρχης σκοτώνεται.
24 Μαΐου 1972. Δύο παγιδευμένα με βόμβες αυτοκίνητα τινάζονται στον αέρα μπροστά στο γενικό αρχηγείο των Αμερικανών στη Χαϊδελβέργη σκοτώνοντας τρεις στρατιώτες.
1η Ιουνίου 1972. Ο Αντρέας Μπάαντερ και δύο άλλα ηγετικά στελέχη της RAF, ο Γιαν-Καρλ Ράσπε και ο Χόλγκερ Μάινς, συλλαμβάνονται ύστερα από ανταλλαγή πυροβολισμών στη Φραγκφούρτη. Ακολουθεί, μία εβδομάδα αργότερα, η σύλληψη της Γκούντρουν Ενσλιν στο Αμβούργο και αμέσως μετά της Ούλρικε Μάινχοφ στο Αννόβερο. Οι κρατούμενοι μεταφέρονται στις φυλακές του Σταμχάιμ στο κρατίδιο της Βάδης-Βυρτεμβέργης (κοντά στη Στουτγάρδη), όπου κρατούνται υπό συνθήκες πλήρους απομόνωσης. Η αντίδρασή τους είναι πολύμηνη απεργία πείνας, με αποτέλεσμα τον θάνατο του Χόλγκερ Μάινς στις 9 Νοεμβρίου 1974.
10 Νοεμβρίου 1974. Σε αντίποινα για τον θάνατο του Μάινς η τρομοκρατική οργάνωση "Κίνημα 2 Ιουνίου" δολοφονεί στο Βερολίνο τον δικαστή Γκύντερ φον Ντρένκμαν.
27 Φεβρουαρίου 1975. Η RAF προχωράει σε απαγωγή του προέδρου των Χριστιανοδημοκρατών του Βερολίνου Πέτερ Λόρεντς. Μία εβδομάδα αργότερα ο Λόρεντς είναι ελεύθερος μετά την απόφαση των αρχών να αφήσουν ελεύθερους πέντε τρομοκράτες που μεταφέρονται αεροπορικώς στη Νότια Υεμένη.
24 Απριλίου 1975. Οι κομάντος της RAF "Χόλγκερ Μάινς" εισβάλλουν στη γερμανική πρεσβεία της Στοκχόλμης και συλλαμβάνουν 12 άτομα του προσωπικού ως ομήρους. Η πρεσβεία απελευθερώνεται ύστερα από επίθεση ειδικών αστυνομικών δυνάμεων. Ο απολογισμός τέσσερις νεκροί, δύο υπάλληλοι και δύο τρομοκράτες.
21 Μαΐου 1975. Στο Σταμχάιμ αρχίζει η δίκη εναντίον της "συμμορίας των τεσσάρων", του Μπάαντερ, της Ενσλιν, της Μάινχοφ και του Ράσπε. Οι κατηγορούμενοι διαμαρτύρονται για αφόρητες συνθήκες απομόνωσης σε "λευκά κελιά" και "νεκρές" από άλλους κρατουμένους φυλακές, ενώ οι δικηγόροι τους καταγγέλλουν την παραβίαση στοιχειωδών κανόνων της δικονομίας. Το αποτέλεσμα: Κατά τη διάρκεια της δίκης το κοινοβούλιο στη Βόννη αποφασίζει πλέγμα νόμων κατά της τρομοκρατίας που νομιμοποιούν εκ των υστέρων τις καταγγελλόμενες παραβιάσεις.
9 Μαΐου 1976. Η Ούλρικε Μάινχοφ βρίσκεται κρεμασμένη στο κελί της. Οι αρχές μιλούν για αυτοκτονία, οι σύντροφοί της για ψυχρή δολοφονία.
7 Απριλίου 1977. Η RAF δολοφονεί τον διώκτη της, τον γενικό εισαγγελέα της Γερμανίας Ζίγκφριντ Μπούμπακ, καθώς και δύο συνοδούς του.
28 Απριλίου 1977. Οι τρεις εναπομείναντες κατηγορούμενοι στη δίκη του Σταμχάιμ (Μπάαντερ, Ενσλιν, Ράσπε) καταδικάζονται σε ισόβια κάθειρξη.
30 Ιουλίου 1977. Δολοφονία του προέδρου της Dresdner Bank Γιούργκεν Πόντο στο Ομπερούρσελ από κομάντος της RAF.
5 Σεπτεμβρίου 1977. Η RAF απάγει τον πρόεδρο των Γερμανών εργοδοτών Χανς Μάρτιν Σλάιερ, ο οποίος στα νιάτα του ήταν ενεργό μέλος του ναζιστικού κόμματος, και εκτελεί τέσσερις συνοδούς του.
13 Οκτωβρίου 1977. Παλαιστίνιοι κομάντος καταλαμβάνουν αεροπλάνο της Λουφτχάνσα και απαιτούν την απελευθέρωση 11 μελών της RAF και δύο Παλαιστινίων που κρατούνται στην Τουρκία. Ένας από τους πιλότους δολοφονείται. Το αεροπλάνο προσγειώνεται τελικά στο Μογκαντίσου. Στις 17 Οκτωβρίου οι γερμανικές ειδικές αντιτρομοκρατικές δυνάμεις GSG 9 εισβάλλουν στο αεροπλάνο, σκοτώνουν τρεις τρομοκράτες και απελευθερώνουν 86 ομήρους. Το επόμενο πρωί βρίσκονται νεκροί στα κελιά τους οι Αντρέας Μπάαντερ, Γκούντρουν Ενσλιν και Γιαν-Καρλ Ράσπε. Οι αρχές βεβαιώνουν πάλι ότι πρόκειται για αυτοκτονία, οι "συνοδοιπόροι"» της RAF για εκτέλεση.
19 Οκτωβρίου 1977. Η RAF ανακοινώνει ότι έθεσε τέλος στην "οικτρή και διεφθαρμένη ζωή του Χανς Μάρτιν Σλάιερ". Το πτώμα του βρίσκεται πεταμένο σε δασύλλιο στα γερμανογαλλικά σύνορα.
1978-1991. Η δεύτερη και από το 1985 η τρίτη γενιά των τρομοκρατών αποδεικνύονται λιγότερο ενεργές από την πρώτη αλλά πολύ πιο προσεκτικές. Οι αυτουργοί των πέντε συνολικά επιθέσεων που έγιναν στην "εποχή" τους και στοίχισαν τη ζωή σε έξι άτομα, κυρίως ανώτατα στελέχη της οικονομίας, παραμένουν ως σήμερα άγνωστοι.
Καλοκαίρι του 1992. Η RAF δηλώνει για πρώτη φορά ότι "αναστέλλει" τον ένοπλο αγώνα.
Μάρτιος του 1998. Ύστερα από πολλές "αναστολές" η RAF εξαγγέλλει επίσημα την αυτοδιάλυσή της: "Σήμερα θέτουμε τέρμα στη δράση μας. Το αντάρτικο των πόλεων με τη μορφή της RAF είναι πια ιστορία".
Δείτε: "Το σύμπλεγμα Baader Meinhof"
http://news247.gr/eidiseis/kosmos/news/mysthrio-me-epanemfanish-melwn-ths-baader-meinhof-raf-sth-germania.4087360.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου