(Τρ. 1/9/15 - 14:30)
Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΖΕΡΒΑ*
Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που περίμεναν έξι χρόνια τώρα στη γωνία, αναμένοντας τη στιγμή που θα τους κουνούσαν στα μούτρα τη «δικαίωση». Μεγαλοδημοσιογράφοι, εκπρόσωποι των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων, καθώς και διάφοροι τηλεαστέρες, υπέρμαχοι της «ευρωπαϊκής πορείας της χώρας» βλέπουν ανακουφισμένοι πια την πλήρη πολιτική διάψευση των προσδοκιών όλως εκείνων των κομματιών της ελληνικής κοινωνίας, που έδωσαν το προηγούμενο διάστημα πάσης φύσεως αγώνες προκειμένου να ανατραπούν οι επιβαλλόμενες πολιτικές λιτότητας.
Μετά λοιπόν τη συνθηκολόγηση της κυβέρνησης εκ μέρους της κυβέρνησης Τσίπρα οι θεωρίες για το «τέλος της αυταπάτης περί εναλλακτικού δρόμου απέναντι στα μνημόνια» βρίσκονται, όπως είναι φυσικό, σε περίοπτη θέση στην καθημερινότητα μας. Από την άλλη, δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσει κανείς την οργή, την απογοήτευση ή ακόμη και το μούδιασμα της πλειοψηφίας εκείνων που συγκεντρώθηκαν μαζικά σε πλατείες, έφαγαν τόνους χημικών από τις δυνάμεις των ΜΑΤ, υποστήριξαν με πάθος το ενδεχόμενο ανόδου στην εξουσία της πρώτης κυβέρνησης της Αριστεράς, για να τους φέρει αυτή «από το παράθυρο» μια νέα επαχθή συμφωνία. Συγγνώμη, αλλά αυτό εύκολα δε χωνεύεται...
Την ίδια στιγμή, βλέπουμε αρκετούς εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ (ό,τι έχει απομείνει τουλάχιστον) να εκφράζουν ανησυχίες σχετικά με το ενδεχόμενο ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος που τους στήριξε στις 25 του Γενάρη να οδηγηθεί στην αποχή. Καλό είναι βέβαια να έχουν στο μυαλό τους πως με επιχειρήματα περί «διαχείρισης του μνημονίου» ή με εξαγγελίες για προστασία της πρώτης κατοικίας, όταν πολύ πρόσφατα η κυβέρνηση «πέρασε» από τη Βουλή (κατόπιν απαίτησης των δανειστών βέβαια) όλο το νομικό οπλοστάσιο για την απελευθέρωση των πλειστηριασμών, μάλλον χειρότερα κάνουν τα πράγματα. Αφήστε που, εάν κι εφόσον επαληθευτεί το ενδεχόμενο μεγάλου ποσοστού αποχής, είναι εξαιρετικά πιθανό οι ίδιοι οι εκπρόσωποι του μεγαλύτερου κυβερνώντος κόμματος να «στρουθοκαμηλίζουν» για μια ακόμη φορά, ισχυριζόμενοι πως «δεν είναι δυνατό να αποτιμηθεί μονοσήμαντα ένα τέτοιο πολιτικό φαινόμενο».
Από την άλλη όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι πολιτικές παρακαταθήκες από τους αγώνες κατά του μνημονίου αλλά και τη σαφή απάντηση του ελληνικού λαού απέναντι στα εκβιαστικά διλήμματα των Ευρωπαίων εταίρων μας στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, δεν είναι δυνατό να σβηστούν μονοκονδυλιά. Αντιθέτως, είναι σχεδόν βέβαιο πως ένα μεγάλο μέρος του θα αναζητήσει διέξοδο, τόσο σε πολιτικό αλλά κυρίως σε κοινωνικό επίπεδο. Με δεδομένο όμως πως κάτι τέτοιο θα γίνει με όρους εύλογης δυσπιστίας απέναντι ακόμη και σε εκείνους που έμπρακτα αντιτάχθηκαν σε παλιούς και νέους «μονόδρομους», η οποιαδήποτε επιχείρηση προσέγγισής τους οφείλει να διαπερνάται από μια αντίληψη ουσιαστική κι ειλικρινή, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως κάποιοι αναγκαστικά θα «ξεβολευτούνε».
Κι επιπλέον θα περιλαμβάνει τη δέσμευση πως η 21η Σεπτέμβρη θα σημάνει τη δημιουργία ενός νέου πολύμορφου κινήματος για την τελική ανατροπή της οικονομικής και πολιτικής κηδεμονίας της χώρας. Ένα κίνημα που, σε κάθε περίπτωση, δε θα πάει εν ευθέτω χρόνω σπίτι του, για να αναθέσει έτσι απλά σε οποιονδήποτε, όπως έγινε με την περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, την πολιτική εκπροσώπησή του. Ποιος ξέρει, ίσως με αυτόν τον τρόπο την επόμενη φορά το «γαμώτο» του ελληνικού λαού να παράγει πολύ σύντομα ένα πραγματικό αποτέλεσμα..
*Πηγή: tvxs
Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2015
http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=21935:zervas-apostasia&catid=104:2010-07-14-16-10-32&Itemid=314
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου