Αλαφούζοι
Ένα μεγάλο και αποκαλυπτικώτατο αφιέρωμα του teddygr.blogspot.gr
Αλαφούζοι - 1. Αλλαξομηντιές
(.....)Πατριάρχης τού αλαφουζάιηκου θεωρείται ο σαντορινιός -και ενενηντάχρονος πλέον- Αριστείδης, αν και οι πλούσιοι πρόγονοί του είχαν ασχοληθεί επιτυχώς τόσο με τον εφοπλισμό όσο και με την πολιτική. Ο Αριστείδης σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Μετσόβειο Πολυτεχνείο αλλά, χάρη στην πατρική επιρροή, σύντομα τον κέρδισε ο εφοπλισμός. Παράλληλα, κατά την δεκαετία τού '50 ανακατεύεται και με τις εργολαβίες. Είναι η εποχή που ανοικοδομείται η μεταπολεμική Ελλάδα, η εποχή τής "αμερικανικής βοήθειας" και, καθώς ο Αριστείδης μυρίζεται πολύ χρήμα, δεν μπορεί να αδιαφορήσει.Κατά την επταετία τής χούντας ο Αλαφούζος
εξαφανίζεται από τις πρώτες θέσεις τής επικαιρότητας. Μπορεί αυτή η μακρόχρονη απουσία να μη του επιτρέπει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο κατά τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης αλλά ο δαιμόνιος σαντορινιός οργανώνεται και περιμένει την ευκαιρία. Δεν βιάζεται. Άλλωστε, σύντομα γίνεται σαφές ότι πολύ γρήγορα θα έρθει στα πράγματα ο Ανδρέας Παπανδρέου, τον οποίο ο "κεντροδεξιός" (όπως αυτοχαρακτηρίζεται) Αριστείδης απλώς δεν τον πάει.
Το 1988 ξεσπάει το σκάνδαλο Κοσκωτά και ο Αλαφούζος βρίσκει την ευκαιρία που έψαχνε. Έναν χρόνο νωρίτερα, ο Κοσκωτάς είχε αγοράσει την "Καθημερινή" από την Ελένη Βλάχου. Ο χοντρός τραπεζίτης ήθελε μια μεγάλη εφημερίδα ώστε, ασκώντας τις κατάλληλες πολιτικές πιέσεις, να την χρησιμοποιήσει ως όχημα ανόδου του αλλά τώρα έχει πολύ σοβαρώτερες σκοτούρες στο κεφάλι του. Ο Αλαφούζος εκμεταλλεύεται τα προβλήματα του Κοσκωτά και αποκτά την "Καθημερινή". Υπό την νέα της διεύθυνση, η εφημερίδα μπαίνει αμέσως στην υπηρεσία τού Μητσοτάκη, με τον οποίο ο Αριστείδης διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις.
Την επόμενη χρονιά ο Αλαφούζος κάνει το επόμενο βήμα του στον κόσμο των ΜΜΕ, ιδρύοντας τον ειδησεογραφικό ραδιοφωνικό σταθμό "Σκάι 100,4". Με προσεγμένες επιλογές συνεργατών και προσωπικού, σύντομα ο νέος σταθμός αποκτά την πρώτη θέση ακροαματικότητας. Το κοινό του αποτελείται κυρίως από άτομα τα οποία διαθέτουν από μέση και άνω μόρφωση κι από μέση και άνω κοινωνική τάξη. Λογικά, λοιπόν, χάνει την πρωτιά ακροαματικότητας στις νεαρές ηλικίες κι αυτό δεν αρέσει καθόλου στον Αριστείδη. Έτσι, πολύ σύντομα ο "όμιλος Σκάι" αποκτά και δυο μουσικούς σταθμούς, τον "Μελωδία" και τον "Red FM".
Με μια εφημερίδα κι ένα ραδιόφωνο στα χέρια, το μόνο που λείπει από τον Αριστείδη Αλαφούζο για να αναγορευτεί σε βασιλιά των ΜΜΕ είναι ένα τηλεοπτικό κανάλι. Με τον Μητσοτάκη πλέον στην κυβέρνηση, η ίδρυση του τηλεοπτικού Σκάι δεν είναι δύσκολη δουλειά. Πράγματι, το νέο κανάλι βγαίνει στον αέρα στις 21/9/1993, κυρίως με αθλητικές εκπομπές αλλά και κάποιες ενημερωτικές. Όμως, η απουσία ικανού προσωπικού είναι εμφανής και η τηλεόραση του Σκάι δεν καταφέρνει ποτέ να καταγράψει ικανοποιητικά ποσοστά τηλεθέασης. Τα προβλήματα του καναλιού επιδεινώθηκαν με την επάνοδο του ΠαΣοΚ στην εξουσία και έγιναν άλυτα με την κρίση που αντιμετώπισε ο όμιλος Αλαφούζου στα τέλη του περασμένου αιώνα. Μπροστά στο αδιέξοδο, ο τηλεοπτικός Σκάι πουλιέται τον Δεκέμβριο του 1998 και, μέσα στους δέκα επόμενους μήνες, μετατρέπεται σταδιακά σε Alpha.
Όμως, οι Αλαφούζοι δεν θα μπορούσαν να μείνουν δίχως κανάλι. Με την ιδέα τής επαναλειτουργίας τού Σκάι, το 2005 ο όμιλος αγοράζει τον μικρό τηλεοπτικό σταθμό Smart Channel για να χρησιμοποιήσει την συχνότητά του. Όμως, λίγο πριν το σήμα τού νέου Σκάι βγει στον αέρα, βγαίνει στο σφυρί ο τηλεοπτικός σταθμός Seven, ο οποίος έχει άδεια πανελλήνιας μετάδοσης. Οι Αλαφούζοι δεν το πολυσκέφτονται.
Έτσι, τον Απρίλιο του 2006 ο νέος Σκάι βγαίνει στον αέρα τής Ελλάδας.
Με εφημερίδα, ραδιόφωνο και τηλεόραση δικά τους, οι Αλαφούζοι μπορούν πλέον να καμαρώνουν ως οι βασιλιάδες των μήντια.
Κάποιες φορές τα παιχνίδια των Αλαφούζων είναι εντυπωσιακά. Για παράδειγμα: αν και είναι πασίγνωστη η ποδοσφαιρική κόντρα Μαρινάκη-Αλαφούζου, είναι ελάχιστα γνωστό ότι ο Μαρινάκης διέθετε το 12,9% του ραδιοφωνικού Σκάι από το 2008 έως το 2012.
Όμως, η πιο ενδιαφέρουσα "αλλαξομηντιά" των Αλαφούζων είναι άλλη:
Στον Όμιλο Σκάι ανήκει η εταιρεία Ειδήσεις Dot Com Α.Ε., στην οποία ανήκε η εταιρεία Μουσική Ενημέρωση και Ψυχαγωγία Ραδιοφωνική Α.Ε., στην οποία ανήκαν δυο ραδιοφωνικοί σταθμοί: ο Play 88,9 και ο Freedom Web Radio. Στις 20/09/2012 η Ειδήσεις Dot Com Α.Ε. πουλάει την δεύτερη εταιρεία (μαζί με τους σταθμούς, φυσικά) στην Fronstage Ψυχαγωγική Α.Ε., ιδιοκτησίας Αλεξάνδρας Δασκαλοπούλου του Δημητρίου (του γνωστού). Δυο μήνες αργότερα, οι δυο σταθμοί συγχωνεύτηκαν σεFreedom 88,9.
Ίσως αυτό το "88,9" να θυμίζει κάτι στους παλιότερους. Ναι, τον πολύ καλό μουσικό ραδιοσταθμό Jeronymo Groovie 88,9, ο οποίος εξέπεμψε από το 1988 έως το 2005, οπότε τον αγόρασε ο Όμιλος Σκάι, τον μετονόμασε σε Angel 88,9, τον κράτησε ανοιχτό μέχρι τις αρχές τού 2009, τον έκλεισε, τον ξανάνοιξε ως Freedom 88,9 τον Μάρτιο της ίδιας χρονιάς και τον Δεκέμβριο του 2010 τον έσπασε σε Play 88,9 και Freedom Web Radio. Ακολούθησε η αγοραπωλησία τής προηγούμενης παραγράφου. Τελικά, την προτελευταία ημέρα τού 2013 ο Freedom 88,9 ξαναδιασπάστηκε, αναγεννώντας τον Freedom Web Radio και τον Hit 88,9. Η συνέχεια αναμένεται.
Αλαφούζοι - 2. Η κόντρα με τον Μητσοτάκη
Καθώς η θητεία τής κυβέρνησης Μητσοτάκη (ίσως της πιο αλλοπρόσαλλης κυβέρνησης ολόκληρης της μεταπολιτευτικής περιόδου) πλησιάζει στο τέλος της, οι -μέχρι τότε άριστες- σχέσεις τού Αριστείδη Αλαφούζου με τον "αρχάγγελο της κάθαρσης" διαταράσσονται και σύντομα οι δυο άντρες φτάνουν στην ολική ρήξη. Αιτία είναι η άρνηση του Μητσοτάκη να λύσει -επ' ωφελεία Αλαφούζου, φυσικά- τα προβλήματα που υπάρχουν με τις πανελλαδικές συχνότητες τόσο του ραδιοφωνικού όσο και του τηλεοπτικού Σκάι, ο οποίος βρίσκεται στα σπάργανα.
Έτσι, λοιπόν, ο Αλαφούζος δεν αργεί να αναδειχτεί σε φανατικό εχθρό τού πρωθυπουργού.
Άλλωστε, έχει στα χέρια του δυο πανίσχυρα όπλα, μια ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδα και τον πρώτο σε ακροαματικότητα ραδιοφωνικό σταθμό. Μάλιστα δε, στον Σκάι καταφέρνει να κλείσει συνεργασία με δυο από τους σφοδρότερους πολέμιους του Μητσοτάκη, τον Νίκο Κακαουνάκη και τον Γιώργο Τράγκα ενώ εξασφαλίζει και την "μεταγραφή" τού Γιώργου Μητσικώστα, η πεντάλεπτη σατιρική εκπομπή του οποίου "Η ώρα του πρωθυπουργού" τσακίζει κόκκαλα καθημερινά.
Όμως, ενώ Σκάι και Καθημερινή χτυπούν ανελέητα τον Μητσοτάκη, σε καμμιά περίπτωση δεν στηρίζουν ανοιχτά επάνοδο του ΠαΣοΚ στην εξουσία. Προφανώς, ο Αλαφούζος προσπαθεί να πιέσει τον κλυδωνιζόμενο Μητσοτάκη προκειμένου να πετύχει τους στόχους του αλλά ως εκεί. Το πιθανώτερο είναι πως, αν η κυβέρνηση υποχωρούσε κι έκανε τα χατήρια τού Αλαφούζου, ο δαιμόνιος σαντορινιός εφοπλιστής θα άλλαζε πάλι ρότα. Δυστυχώς και για τους δυο, ο Σαμαράς με τον Συμπιλίδη χάλασαν την μανέστρα και πρόλαβαν να ρίξουν την κυβέρνηση. Ο Μητσοτάκης δεν συχώρεσε ποτέ τον Αλαφούζο για την στάση του και επιμένει να μιλάει μέχρι σήμερα, είκοσι τόσα χρόνια μετά, για οργανωμένα διαπλεκόμενα εκδοτικά συμφέροντα που έρριξαν την κυβέρνησή του.
Τέλος πάντων, η χώρα οδηγείται στις εκλογές τής 10ης Οκτωβρίου 1993, οι οποίες σηματοδότησαν την επιστροφή τού Ανδρέα στον πρωθυπουργικό θώκο. Εκείνη την στιγμή διάλεξε ο Αλαφούζος για να δώσει την χαριστική βολή στον ψυχορραγούντα Μητσοτάκη: παραχωρεί συνέντευξη στα Νέα, στην οποία δηλώνει ότι στο παρελθόν είχε βοηθήσει την Νέα Δημοκρατία δίνοντας πολλές φορές χρήματα διά πλαγίων οδών ενώ αναφέρεται συγκεκριμένα σε μια επιταγή ενός εκατομμυρίου δολλαρίων την οποία είχε παραδώσει προσωπικά στον Μητσοτάκη.
Το πλήγμα είναι βαρύ για τον τέως πρωθυπουργό (μη ξεχνάμε ότι μόλις τέσσερα χρόνια πριν είχε εκλεγεί με βασικό σύνθημα την κάθαρση του τόπου από την πασοκική διαφθορά) αλλά ο Αλαφούζος επιμένει να γυρίζει το μαχαίρι στην πληγή. Κατά περίεργο τρόπο, η επί τρεις δεκαετίες προσωπική γραμματέας τού Αριστείδη Αλαφούζου δίνει συνέντευξη στην άλλη εφημερίδα τού λαμπρακαίηκου, στο Βήμα, όπου μιλάει για σακ βουαγιάζ που η ίδια γέμιζε με λεφτά και φρόντιζε να φτάσουν στα χέρια πολιτικών. Αυτό ήταν. Τα χτυπήματα του Αλαφούζου είναι καίρια και ο μηντιάρχης τού Φαλήρου, χρησιμοποιώντας τα μέσα τού λαμπρακαίηκου, εξουθενώνει τον Μητσοτάκη. Ο πάλαι ποτέ κραταιός κρητικός πολιτικός περνάει -οριστικά, όπως αποδείχθηκε- στο παρασκήνιο της πολιτικής.
Επιμύθιο: Το 2002, ο τότε υπουργός ΠεΧωΔΕ Κώστας Λαλιώτης κατηγορεί την Νέα Δημοκρατία ότι είχε ιδρύσει μια λιβεριανή υπεράκτια εταιρεία, την Mayo, μέσω της οποίας εισέπραττε μίζες, κυρίως από την Ζήμενς. Συγκεκριμένα, ο Λαλιώτης ισχυρίστηκε ότι την περίοδο 1990-1993 (δηλαδή επί ηγεσίας και πρωθυπουργίας Μητσοτάκη), η ΝΔ εισέπραξε μέσω Mayo κάπου δυόμιση εκατομμύρια δολλάρια. Η ιστορία εξελίχθηκε σε προσωπική κόντρα Λαλιώτη-Μητσοτάκη και, τελικά, το "θείο βρέφος τού ΠαΣοΚ" καταδικάστηκε να πληρώσει στον Μητσοτάκη αποζημίωση 100.000 ευρώ. Τότε κάποιοι είπαν ότι στο εν λόγω θέμα είχε βάλει το δαχτυλάκι του κι ο Αριστείδης Αλαφούζος αλλά δεν αποδείχτηκε ποτέ κάτι τέτοιο.
Έτσι, λοιπόν, ο Αλαφούζος δεν αργεί να αναδειχτεί σε φανατικό εχθρό τού πρωθυπουργού.
Άλλωστε, έχει στα χέρια του δυο πανίσχυρα όπλα, μια ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδα και τον πρώτο σε ακροαματικότητα ραδιοφωνικό σταθμό. Μάλιστα δε, στον Σκάι καταφέρνει να κλείσει συνεργασία με δυο από τους σφοδρότερους πολέμιους του Μητσοτάκη, τον Νίκο Κακαουνάκη και τον Γιώργο Τράγκα ενώ εξασφαλίζει και την "μεταγραφή" τού Γιώργου Μητσικώστα, η πεντάλεπτη σατιρική εκπομπή του οποίου "Η ώρα του πρωθυπουργού" τσακίζει κόκκαλα καθημερινά.
Όμως, ενώ Σκάι και Καθημερινή χτυπούν ανελέητα τον Μητσοτάκη, σε καμμιά περίπτωση δεν στηρίζουν ανοιχτά επάνοδο του ΠαΣοΚ στην εξουσία. Προφανώς, ο Αλαφούζος προσπαθεί να πιέσει τον κλυδωνιζόμενο Μητσοτάκη προκειμένου να πετύχει τους στόχους του αλλά ως εκεί. Το πιθανώτερο είναι πως, αν η κυβέρνηση υποχωρούσε κι έκανε τα χατήρια τού Αλαφούζου, ο δαιμόνιος σαντορινιός εφοπλιστής θα άλλαζε πάλι ρότα. Δυστυχώς και για τους δυο, ο Σαμαράς με τον Συμπιλίδη χάλασαν την μανέστρα και πρόλαβαν να ρίξουν την κυβέρνηση. Ο Μητσοτάκης δεν συχώρεσε ποτέ τον Αλαφούζο για την στάση του και επιμένει να μιλάει μέχρι σήμερα, είκοσι τόσα χρόνια μετά, για οργανωμένα διαπλεκόμενα εκδοτικά συμφέροντα που έρριξαν την κυβέρνησή του.
Τέλος πάντων, η χώρα οδηγείται στις εκλογές τής 10ης Οκτωβρίου 1993, οι οποίες σηματοδότησαν την επιστροφή τού Ανδρέα στον πρωθυπουργικό θώκο. Εκείνη την στιγμή διάλεξε ο Αλαφούζος για να δώσει την χαριστική βολή στον ψυχορραγούντα Μητσοτάκη: παραχωρεί συνέντευξη στα Νέα, στην οποία δηλώνει ότι στο παρελθόν είχε βοηθήσει την Νέα Δημοκρατία δίνοντας πολλές φορές χρήματα διά πλαγίων οδών ενώ αναφέρεται συγκεκριμένα σε μια επιταγή ενός εκατομμυρίου δολλαρίων την οποία είχε παραδώσει προσωπικά στον Μητσοτάκη.
Το πλήγμα είναι βαρύ για τον τέως πρωθυπουργό (μη ξεχνάμε ότι μόλις τέσσερα χρόνια πριν είχε εκλεγεί με βασικό σύνθημα την κάθαρση του τόπου από την πασοκική διαφθορά) αλλά ο Αλαφούζος επιμένει να γυρίζει το μαχαίρι στην πληγή. Κατά περίεργο τρόπο, η επί τρεις δεκαετίες προσωπική γραμματέας τού Αριστείδη Αλαφούζου δίνει συνέντευξη στην άλλη εφημερίδα τού λαμπρακαίηκου, στο Βήμα, όπου μιλάει για σακ βουαγιάζ που η ίδια γέμιζε με λεφτά και φρόντιζε να φτάσουν στα χέρια πολιτικών. Αυτό ήταν. Τα χτυπήματα του Αλαφούζου είναι καίρια και ο μηντιάρχης τού Φαλήρου, χρησιμοποιώντας τα μέσα τού λαμπρακαίηκου, εξουθενώνει τον Μητσοτάκη. Ο πάλαι ποτέ κραταιός κρητικός πολιτικός περνάει -οριστικά, όπως αποδείχθηκε- στο παρασκήνιο της πολιτικής.
Επιμύθιο: Το 2002, ο τότε υπουργός ΠεΧωΔΕ Κώστας Λαλιώτης κατηγορεί την Νέα Δημοκρατία ότι είχε ιδρύσει μια λιβεριανή υπεράκτια εταιρεία, την Mayo, μέσω της οποίας εισέπραττε μίζες, κυρίως από την Ζήμενς. Συγκεκριμένα, ο Λαλιώτης ισχυρίστηκε ότι την περίοδο 1990-1993 (δηλαδή επί ηγεσίας και πρωθυπουργίας Μητσοτάκη), η ΝΔ εισέπραξε μέσω Mayo κάπου δυόμιση εκατομμύρια δολλάρια. Η ιστορία εξελίχθηκε σε προσωπική κόντρα Λαλιώτη-Μητσοτάκη και, τελικά, το "θείο βρέφος τού ΠαΣοΚ" καταδικάστηκε να πληρώσει στον Μητσοτάκη αποζημίωση 100.000 ευρώ. Τότε κάποιοι είπαν ότι στο εν λόγω θέμα είχε βάλει το δαχτυλάκι του κι ο Αριστείδης Αλαφούζος αλλά δεν αποδείχτηκε ποτέ κάτι τέτοιο.
Αλαφούζοι - 3. Ο ρουμανικός στόλος
Στο σημείο αυτό πρέπει να παρακαλέσω τον αναγνώστη να εντείνει την προσοχή του γιατί θα μπούμε σε λαβύρινθους.
Βρισκόμαστε στις αρχές τής τελευταίας δεκαετίας του περασμένου αιώνα, εποχή κατά την οποία η καπιταλιστική αντεπανάσταση βρίσκεται στο φόρτε της και ο σοσιαλισμός ηττάται σε όλα σχεδόν τα μήκη και τα πλάτη τής υφηλίου. Το διεθνές κεφάλαιο, δίχως αντίπαλο πια, εφορμά και σκυλεύει ανυπολόγιστης αξίας δημόσιες περιουσίες, οι οποίες χτίζονταν από τους λαούς επί μακρά σειρά ετών. Μια ιδέα του τι έγινε τότε πήραμε όταν μιλούσαμε για την Σοβιετική Ένωση στην σειρά "Ανατομία του νεοφιλελευθερισμού" (σημειώματα 39-41). Παρόμοιες καταστάσεις έζησαν όλες οι πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Ανάμεσά τους κι η Ρουμανία.
Η πτώση τού σοσιαλισμού, λοιπόν, βρήκε την Ρουμανία με έναν πανίσχυρο εμπορικό στόλο (κατείχε την 9η θέση παγκοσμίως), ο οποίος αριθμούσε 310 πλοία ενώ άλλα 70 πλοία βρίσκονταν υπό κατασκευή σε διάφορα ναυπηγεία. Έτσι, είναι λογικό το γεγονός ότι αυτός ο στόλος έκανε πολλά μάτια να τον προσέξουν και πολλά σάλια να τρέξουν για πάρτη του. Όπως είναι επίσης λογικό το ότι η ρουμανική κυβέρνηση (όπως κάθε καπιταλιστική κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της) απέκτησε μια ξαφνική επιθυμία να ξεπουλήσει ως και το τελευταίο κουπί.
Το πρώτο πράγμα που έκαναν προς αυτή την κατεύθυνση οι ρουμάνοι αξιωματούχοι ήταν να αφήσουν αυτόν τον στόλο να καταρρεύσει, κόβοντας κάθε κονδύλι για την συντήρησή του. Μέσα σε λίγους μήνες, τα ρουμανικά λιμάνια γέμισαν αγκυροβολημένα πλοία που δεν μπορούσαν να ταξιδέψουν λόγω προβλημάτων. Κάτοπιν, όταν η απαξίωση του στόλου έφτασε σε επιθυμητά επίπεδα, μπήκε μπροστά η διαδικασία ξεπουλήματός του.
Επί σοσιαλισμού, τα ρουμανικά πλοία διαχειρίζονταν από την κρατική εταιρεία Navrom. Επειδή εταιρείες τόσο μεγάλου μεγέθους είναι ευνόητο πως δεν μπορούν εύκολα να πουληθούν, η κυβέρνηση αποφάσισε να την "σπάσει" στα τρία, δημιουργώντας από τα σπλάγχνα τής Navrom την Romlin και την Petromin. (Παρένθεση: Αν η ιστορία σάς θυμίζει την δική μας ΔΕΗ, καλώς κάνει και σας την θυμίζει. Κλείνει η παρένθεση.) Αν κι έχω πολλά να πω και για την Navrom και για την Romline (π.χ. πρώτη δουλειά τής "νέας" Navrom ήταν να πουλήσει 24 πλοία για παλιοσίδερα!)(*), ας περιοριστούμε στην Petromin για να μη ξεστρατίσει η κουβέντα.
Στην Petromin, λοιπόν, μεταβιβάστηκαν 89 πλοία πετρελαίου και μεταλλευμάτων. Όμως, πριν προλάβει καλά-καλά να ξεκινήσει την δράση της η νέα εταιρεία, Βακαρόιου (πρωθυπουργός) και Τεοντόρου (υπουργός μεταφορών) άρχισαν να κάνουν βούκινο ότι η Petromin πάει καρφί για πτώχευση, οπότε το δημόσιο συμφέρον επιτάσσει την άμεση πώλησή της. Τότε, τελείως ξαφνικά και αναπάντεχα, εμφανίζονται από το πουθενά κάποιοι έλληνες επενδυτές διατεθειμένοι να βάλουν λεφτά για να κάνουν κοινοπραξίες με την -υποτίθεται παραπαίουσα- Petromin. Φυσικά, αυτοί οι έλληνες επενδυτές θα έβαζαν τα λεφτά τους μέσω κάποιων εταιρειών τους, οι οποίες είχαν την έδρα τους σε άλλους τόπους κι όχι σε τούτην εδώ την ψωροκώσταινα.
Τον μεσάζοντα ανάμεσα στο ρουμανικό κράτος και τους έλληνες λεφτάδες για να στηθεί όλο αυτό το αλισβερίσι, τον έκανε μια από τις πιο σκοτεινές φυσιογνωμίες εκείνης της εποχής. Ήταν ο εξ απορρήτων σύμβουλος και άνθρωπος ειδικών αποστολών τού τότε πρωθυπουργού Μητσοτάκη, ο στρατηγός Νίκος Γρυλλάκης.
Η όλη ιστορία θυμίζει μυθιστόρημα κατασκοπείας και ίσως κάποτε αναφερθούμε με λεπτομέρειες σ' αυτήν, όμως για την ώρα ας κρατήσουμε το ζουμί. Και το ζουμί είναι πως η πρώτη κοινοπραξία που στήθηκε με την συμβολή τού Γρυλλάκη ήταν η "Forum Maritime - Petromin", όπου η Forum Maritime ήταν εταιρεία συμφερόντων τού έλληνα εφοπλιστή Στέλιου Κατούνη. Δεύτερη στην σειρά ήταν η κοινοπραξία "Petromin - Minerva". H Minerva ήταν μια εταιρεία στην οποία ανήκε η εταιρεία Ermis Maritime, η οποία ανήκε στον Γιάννη Αλαφούζο.
Ξαναπιάσαμε το νήμα που μας συνδέει με το αλαφουζαίηκο αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι βγήκαμε από τον λαβύρινθο. Χρειάζεται υπομονή γιατί έχουμε δρόμο μπροστά μας.
(*) Να ένα μικρό δείγμα από το μεγάλο φαγοπότι: Στις 23 Φεβρουαρίου 2000 η γνωστή εταιρεία συμβούλων Pricewaterhouse Cooper, ενεργώντας ως εκκαθαριστής τής Navrom, πούλησε μονοκοπανιά έξι πλοία αντί συνολικού τιμήματος 1,44 εκατ. δολλαρίων, δηλαδή όσο κάνει ένα υπερπολυτελές αυτοκίνητο ή μια πολυτελής μαιζονέτα. Εκείνη την εποχή, από τον τεράστιο στόλο των 320 πλοίων τού 1990, είχαν απομείνει στην Navrom λιγώτερα από 20 πλοία. Σύμφωνα με την Pricewaterhouse Cooper, το ξεπούλημα του εμπορικού της στόλου συσσώρευσε στην Ρουμανία ζημιές πάνω από 300 δισ. λέι (περ. 67 δισ. ευρώ)
Βρισκόμαστε στις αρχές τής τελευταίας δεκαετίας του περασμένου αιώνα, εποχή κατά την οποία η καπιταλιστική αντεπανάσταση βρίσκεται στο φόρτε της και ο σοσιαλισμός ηττάται σε όλα σχεδόν τα μήκη και τα πλάτη τής υφηλίου. Το διεθνές κεφάλαιο, δίχως αντίπαλο πια, εφορμά και σκυλεύει ανυπολόγιστης αξίας δημόσιες περιουσίες, οι οποίες χτίζονταν από τους λαούς επί μακρά σειρά ετών. Μια ιδέα του τι έγινε τότε πήραμε όταν μιλούσαμε για την Σοβιετική Ένωση στην σειρά "Ανατομία του νεοφιλελευθερισμού" (σημειώματα 39-41). Παρόμοιες καταστάσεις έζησαν όλες οι πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Ανάμεσά τους κι η Ρουμανία.
Η πτώση τού σοσιαλισμού, λοιπόν, βρήκε την Ρουμανία με έναν πανίσχυρο εμπορικό στόλο (κατείχε την 9η θέση παγκοσμίως), ο οποίος αριθμούσε 310 πλοία ενώ άλλα 70 πλοία βρίσκονταν υπό κατασκευή σε διάφορα ναυπηγεία. Έτσι, είναι λογικό το γεγονός ότι αυτός ο στόλος έκανε πολλά μάτια να τον προσέξουν και πολλά σάλια να τρέξουν για πάρτη του. Όπως είναι επίσης λογικό το ότι η ρουμανική κυβέρνηση (όπως κάθε καπιταλιστική κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της) απέκτησε μια ξαφνική επιθυμία να ξεπουλήσει ως και το τελευταίο κουπί.
Το πρώτο πράγμα που έκαναν προς αυτή την κατεύθυνση οι ρουμάνοι αξιωματούχοι ήταν να αφήσουν αυτόν τον στόλο να καταρρεύσει, κόβοντας κάθε κονδύλι για την συντήρησή του. Μέσα σε λίγους μήνες, τα ρουμανικά λιμάνια γέμισαν αγκυροβολημένα πλοία που δεν μπορούσαν να ταξιδέψουν λόγω προβλημάτων. Κάτοπιν, όταν η απαξίωση του στόλου έφτασε σε επιθυμητά επίπεδα, μπήκε μπροστά η διαδικασία ξεπουλήματός του.
Επί σοσιαλισμού, τα ρουμανικά πλοία διαχειρίζονταν από την κρατική εταιρεία Navrom. Επειδή εταιρείες τόσο μεγάλου μεγέθους είναι ευνόητο πως δεν μπορούν εύκολα να πουληθούν, η κυβέρνηση αποφάσισε να την "σπάσει" στα τρία, δημιουργώντας από τα σπλάγχνα τής Navrom την Romlin και την Petromin. (Παρένθεση: Αν η ιστορία σάς θυμίζει την δική μας ΔΕΗ, καλώς κάνει και σας την θυμίζει. Κλείνει η παρένθεση.) Αν κι έχω πολλά να πω και για την Navrom και για την Romline (π.χ. πρώτη δουλειά τής "νέας" Navrom ήταν να πουλήσει 24 πλοία για παλιοσίδερα!)(*), ας περιοριστούμε στην Petromin για να μη ξεστρατίσει η κουβέντα.
Στην Petromin, λοιπόν, μεταβιβάστηκαν 89 πλοία πετρελαίου και μεταλλευμάτων. Όμως, πριν προλάβει καλά-καλά να ξεκινήσει την δράση της η νέα εταιρεία, Βακαρόιου (πρωθυπουργός) και Τεοντόρου (υπουργός μεταφορών) άρχισαν να κάνουν βούκινο ότι η Petromin πάει καρφί για πτώχευση, οπότε το δημόσιο συμφέρον επιτάσσει την άμεση πώλησή της. Τότε, τελείως ξαφνικά και αναπάντεχα, εμφανίζονται από το πουθενά κάποιοι έλληνες επενδυτές διατεθειμένοι να βάλουν λεφτά για να κάνουν κοινοπραξίες με την -υποτίθεται παραπαίουσα- Petromin. Φυσικά, αυτοί οι έλληνες επενδυτές θα έβαζαν τα λεφτά τους μέσω κάποιων εταιρειών τους, οι οποίες είχαν την έδρα τους σε άλλους τόπους κι όχι σε τούτην εδώ την ψωροκώσταινα.
Τον μεσάζοντα ανάμεσα στο ρουμανικό κράτος και τους έλληνες λεφτάδες για να στηθεί όλο αυτό το αλισβερίσι, τον έκανε μια από τις πιο σκοτεινές φυσιογνωμίες εκείνης της εποχής. Ήταν ο εξ απορρήτων σύμβουλος και άνθρωπος ειδικών αποστολών τού τότε πρωθυπουργού Μητσοτάκη, ο στρατηγός Νίκος Γρυλλάκης.
Η όλη ιστορία θυμίζει μυθιστόρημα κατασκοπείας και ίσως κάποτε αναφερθούμε με λεπτομέρειες σ' αυτήν, όμως για την ώρα ας κρατήσουμε το ζουμί. Και το ζουμί είναι πως η πρώτη κοινοπραξία που στήθηκε με την συμβολή τού Γρυλλάκη ήταν η "Forum Maritime - Petromin", όπου η Forum Maritime ήταν εταιρεία συμφερόντων τού έλληνα εφοπλιστή Στέλιου Κατούνη. Δεύτερη στην σειρά ήταν η κοινοπραξία "Petromin - Minerva". H Minerva ήταν μια εταιρεία στην οποία ανήκε η εταιρεία Ermis Maritime, η οποία ανήκε στον Γιάννη Αλαφούζο.
Ξαναπιάσαμε το νήμα που μας συνδέει με το αλαφουζαίηκο αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι βγήκαμε από τον λαβύρινθο. Χρειάζεται υπομονή γιατί έχουμε δρόμο μπροστά μας.
(*) Να ένα μικρό δείγμα από το μεγάλο φαγοπότι: Στις 23 Φεβρουαρίου 2000 η γνωστή εταιρεία συμβούλων Pricewaterhouse Cooper, ενεργώντας ως εκκαθαριστής τής Navrom, πούλησε μονοκοπανιά έξι πλοία αντί συνολικού τιμήματος 1,44 εκατ. δολλαρίων, δηλαδή όσο κάνει ένα υπερπολυτελές αυτοκίνητο ή μια πολυτελής μαιζονέτα. Εκείνη την εποχή, από τον τεράστιο στόλο των 320 πλοίων τού 1990, είχαν απομείνει στην Navrom λιγώτερα από 20 πλοία. Σύμφωνα με την Pricewaterhouse Cooper, το ξεπούλημα του εμπορικού της στόλου συσσώρευσε στην Ρουμανία ζημιές πάνω από 300 δισ. λέι (περ. 67 δισ. ευρώ)
Αλαφούζοι - 4. Κόντρα και φλερτ με τον Καρατζαφύρερ
Λέγαμε χτες ότι οι Αλαφούζοι έβαλαν στο μάτι τον ρουμανικό στόλο, ο οποίος ξεπουλιόταν από την πουλημένη "δημοκρατική" κυβέρνηση της μετακομμουνιστικής Ρουμανίας. Πριν συνεχίσουμε με τις ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες τής ιστορίας, ας κάνουμε ένα διάλειμμα για να γελάσουμε λιγάκι. Δηλαδή, όχι και λιγάκι. Με την ψυχή μας θα γελάσουμε.Πάμε πίσω, στο 2011.
Ο αρχικωλοτούμπας τής συγχρονης πολιτικής μας ιστορίας, ο Καρατζαφύρερ, έχει στην μπούκα το αλαφουζαίηκο επειδή οι μηντιάδες τού Φαλήρου τα χώνουν στον ΛαΟΣ, τόσο μέσα από την Καθημερινή όσο και μέσα από τις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες του Σκάι. Μάλιστα δε, το τότε πρωτοπαλλήκαρο του Καρατζαφύρερ, ο Άδωνις, πνέει μένεα κατά τής "Ελληνοφρένειας", η οποία τον ξεσκίζει σχεδόν καθημερινά.
Στις 1 Φεβρουαρίου 2011, λοιπόν, ο ίδιος ο Καρατζαφύρερ, μέσα από την προσωπική του τηλεοπτική εκπομπή στο ΤηλεΆστυ, επιτίθεται με δριμύτητα κατά των Αλαφούζων και των μέσων τους, για πατριωτικούς δήθεν λόγους. Στο απόσπασμα που ακολουθεί, προσέξτε τον Καρατζαφέρη να λέει ότι "αυτό το κανάλι είναι προϊόν πονηράς αγοραπωλησίας", να χαρακτηρίζει τον Σκάι ως "προδοτικό κανάλι" και να ρίχνει μπηχτές για "καράβια από την Ρουμανία πώς ήρθαν εδώ και έγιναν ελληνικά":
Η κόντρα τού Καρατζαφύρερ με το αλαφουζαίηκο ξεσπάει σχεδόν ταυτόχρονα με την όξυνση της κόντρας ανάμεσα στο αλαφουζαίηκο και τον Γιώργο Κουρή, το γνωστό φυντάνι τής Αυριανής, του Άλτερ και του Κόντρα. Είναι η εποχή που το ΕΣΡ αξιοποιεί μια χαζή αφορμή και επιχειρεί να κλείσει το Κόντρα. Οι Αλαφούζοι, επικροτούν την απόφαση του ΕΣΡ και αυτό κάνει τον Κουρή να βγεί στα κεραμίδια. Όπου "κεραμίδια", η εκπομπή τού Τέρενς "ανεξάρτητου έλληνα" Κουίκ στο Κόντρα(πού αλλού;). Στο παρακάτω απόσπασμα προσέξτε πόσο ωμά μιλάει ο Κουρής για τις "δουλειές" των Αλαφούζων ("βούτηξε τον στόλο τής Ρουμανίας"!):
Προσέξτε τώρα δυο ημερομηνίες: την Τρίτη 1/2/2011 βγαίνει η εκπομπή τού Καρατζαφέρη στην οποία αναφερθήκαμε και το Σάββατο 5/2/2011 ο Καρατζαφέρης ταξιδεύει στην Ρουμανία. Την Δευτέρα στις 8 του μηνός, το Έθνος έχει στα "ψιλά" την εξής ειδησούλα:
Τελικά, όντως βρήκε DVD ο Καρατζαφύρερ στο Βουκουρέστι ή μπλοφάριζε;
Δεν μπορούμε να ξέρουμε.
Πάντως, το μόνο που ξέρουμε είναι ότι στις 10 Μαρτίου ο Σκάι βγάζει στον αέρα μια δημοσκόπηση, η οποία δείχνει "εκρηκτική άνοδο" του ΛαΟΣ με ποσοστό κοντά στο 10% και τον ίδιο τον Καρατζαφέρη ως δημοφιλέστερο πολιτικό αρχηγό (!) ενώ την επόμενη μέρα, 11 Μαρτίου, ο "έγκριτος" και "αδέσμευτος" δημοσιογράφος Αλέξης Παπαχελάς δημοσιεύει στην Καθημερινή μια "περισπούδαστη" πολιτική ανάλυση με τον εκκωφαντικό τίτλο "Γιατί ανεβαίνει ο ΛαΟΣ;".
Αν μέχρις εδώ χαμογελάσατε, τώρα ετοιμαστείτε να ξεκαρδιστείτε.
Δυο μέρες αργότερα, στις 13 Μαρτίου, η εφημερίδα Το Παρόν δημοσιεύει ένα άρθρο με υπέρτιτλο "Το εκδοτικό και οικονομικό κατεστημένο σε δράση" και τίτλο "Στήνουν γκάλοπ για να σύρουν τον Σαμαρά σε κυβέρνηση συνεργασίας". Στο άρθρο αυτό, εκτός από τις αλαφουζαίηκες γελοιότητες της προηγούμενης παραγράφου, αναφέρονται και τα εξής: "Πληροφορίες μάλιστα αναφέρουν ότι ο τελευταίος (ενν.: ο Καρατζαφέρης) έχει κληθεί σε γεύμα από τον ιδιοκτήτη του εκδοτικού συγκροτήματος κ. Αλαφούζο, για να... βρέξουν με σαμπάνια τη «δημοσκοπική έκρηξη» του ΛΑΟΣ και ενδεχομένως να μιλήσουν για τα μελλοντικά (κοινά) τους σχέδια".
Μη μπορώντας να αντέξει την πρόκληση, αντέδρασε αμέσως με άρθρο του στον ιστοτόπο Antinews ο ακροδεξιών πολιτικών πεποιθήσεων σύμβουλος του Σαμαρά, ο Φελλός Κρανιδιώτης, ο οποίος χαρακτήρισε με αχαρακτήριστους χαρακτηρισμούς τα αλαφουζαίηκα μουμουέ και τους συντελεστές τους. Πριν προλάβει σχεδόν να ανεβάσει το άρθρο του ο Φαήλος, ήρθε η οργισμένη αντίδραση του Καρατζαφέρη και, μάλιστα, από του βήματος της βουλής! Ω ρε και τί δεν είπε ο αρχικωλοτούμπας, προκειμένου να υπερασπιστεί την Καθημερινή και τον Σκάι, δηλαδή δυο μέσα που μόλις ενάμιση μήνα πριν έθαβε και εναντίον των οποίων είχε κηρύξει τον πόλεμο! Απολαύστε τον να "αγανακτεί" επειδή ο Φαήλος χαρακτήρισε την Καθημερινή ως "φυλλάδα" και τον Σκάι ως "παπαγαλάκι":
Αρκετά γελάσαμε με την "αδέκαστη", "ανεξάρτητη" και "ανυπότακτη" δημοσιογραφία, η οποία θέλει να αποτελεί και τον κεντρικό στύλο τής δημοκρατίας -τρομάρα τους και της δημοσιογραφίας και της δημοκρατίας.
Είναι καιρός να δούμε τί μπορεί να περιείχαν εις βάρος τού αλαφουζαίηκου τα dvd που έφερε -αν έφερε- μαζί του ο Καρατζαφύρερ από το Βουκουρέστι.
Αλαφούζοι - 5. Η σκανδαλώδης σύμβαση Minerva
Ας επιστρέψουμε στις αρχές τής δεκαετίας τού '90, τότε που ο στρατηγός Γρυλλάκης κάνει ό,τι μπορεί για να βολέψει τα πράγματα ώστε οι έλληνες λεφτάδες να καρπωθούν όσο γίνεται μεγαλύτερο κομμάτι από τον ρουμανικό πλούτο, τον οποίο βγάζει στο σφυρί η ξεπουλημένη μετακομμουνιστική πολιτική εξουσία.
Οι Αλαφούζοι βάζουν μπροστά τον Γιάννη, τον πρωτότοκο του Αριστείδη, ο οποίος πείθει τον τότε υπουργό μεταφορών Τράιαν Μπασέσκου να υπογράψει μια εξαιρετικά συμφέρουσα για το αλαφουζαίηκο σύμβαση.
Ανοίγουμε παρένθεση.
Ανοίγουμε παρένθεση.
Ο Μπασέσκου δεν είναι παρά ένα από τα πολλά καθοίκια που αναδείχτηκαν στην μετακομμουνιστική εποχή, επειδή στην κομμουνιστική εποχή δεν θα είχαν καμμιά τύχη. Πιο διεφθαρμένος κι από τον διαπιστωμένα διεφθαρμένο πρωθυπουργό Πέτρε Ρόμαν, ο οποίος τον έκανε υπουργό μεταφορών, έχει συνδέσει το όνομά του με έναν απίστευτα μεγάλο αριθμό σκανδάλων. Για πάρτη του θα μιλήσουμε στο επόμενο σημείωμα. Κλείνει η παρένθεση.
Σύμφωνα με την σύμβαση αυτή, η Petromin και η Ermis Maritime του Γιάννη Αλαφούζου θα ίδρυαν εξ ημισείας μια νέα εταιρεία με έδρα την...Μάλτα (!), την Minerva. Προσέξτε τα ονόματα των εταιρειών (Ερμής και Μινέρβα, δηλαδή Αθηνά στα λατινικά) και θα καταλάβετε τον ρόλο του Αλαφούζου στην νέα εταιρεία. Κι αν αυτά τα συμβολικά δεν σας λένε πολλά πράγματα, σίγουρα θα σας πείσει κάτι άλλο, εξαιρετικά πρακτικό: η σύμβαση προέβλέπε ότι πρόεδρος της νέας εταιρείας θα ήταν ο Γιάννης Αλαφούζος.
Αλλά και οι υπόλοιποι όροι τής σύμβασης είναι -λιγώτερο ή περισσότερο- απίθανοι. Όπως, ας πούμε, ο όρος ότι η εταιρεία διοικείται από εξαμελές διοικητικό συμβούλιο, στο οποίο τοποθετεί 3 μέλη η Petromin και 3 μέλη η Ermis και οι αποφάσεις λαμβάνονται με απόλυτη πλειοψηφία ενώ σε περίπτωση ισοψηφίας υπερισχύει η ψήφος τού προέδρου. Δηλαδή, εμμέσως πλην σαφώς, ο Μπασέσκου παραχωρεί στον Αλαφούζο το δικαίωμα να κάνει στην Minerva ό,τι θέλει!
Σύμφωνα με την ίδια σύμβαση, η Petromin δέχεται να μεταβιβάσει στην Minerva όσα πλοία επιλέξουν οι επιθεωρητές της Ermis. Για κάθε πλοίο που θα αποκτά η Minerva μ' αυτόν τον τρόπο, θα συστήνει μια νέα εταιρεία με έδρα την Μάλτα και θα της αναθέτει την εκμετάλλευσή του. Οι διαχειριστές όλων αυτών των εταιρειών θα ορίζονται από την Ermis, ενώ η Petromin διατηρεί απλώς το δικαίωμα να παρακολουθεί την λειτουργία αυτού του συμπλέγματος εταιρειών και να κάνει παρατηρήσεις.
Αν, με όσα είπαμε ως εδώ, σας έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι ο ρουμάνος υπουργός σχεδόν ξεβρακώνεται για χάρη τού Αλαφούζου, περιμένετε να δούμε και τους οικονομικούς όρους τής συμφωνίας και είμαι σίγουρος πως θα διαγράψετε την λέξη "σχεδόν". Προχωρούμε, λοιπόν:
Είπαμε πρωτύτερα ότι Petromin και Ermis θα συμμετείχαν 50-50 στο κεφάλαιο της Minerva. Πόσο θα ήταν, όμως, αυτό το κεφάλαιο; Χμμμ... Προσέξτε:
Όπως αναφέραμε ήδη, η Ermis θα διάλεγε τα πλοία που θα θεωρούσε κατάλληλα για την Minerva (τελικά διάλεξε 13 συνολικά). Αυτά τα πλοία θα πήγαιναν σε επιλεγμενα από την Ermis ναυπηγεία προς επισκευή, ώστε να πάρουν ικανοποιητική κλάση Νηογνώμονα (*). Ως κεφάλαιο της Minerva θα εθεωρείτο η αξία που θα είχαν τα πλοία μετά την επισκευή. Η Ermis θα πλήρωνε κατ' αρχάς όλη την δαπάνη επισκευής και στην συνέχεια θα πλήρωνε στην Petromin to 50% της αξίας των πλοίων μείον το κόστος επισκευής.
Παράδειγμα: Έστω ότι η επισκευή των πλοίων κόστισε 1.000 ευρώ και η αξία τους προσδιορίστηκε, μετά από την επισκευή, στα 10.000 ευρώ. Το κεφάλαιο της Minerva, λοιπόν, ορίζεται σε 10.000 ευρώ, άρα το 50% της Ermis σε 5.000 ευρώ. Έτσι, η Ermis πρέπει να παρακρατήσει το χιλιάρικο της επισκευής και να πληρώσει στην Petromin 4.000 ευρώ.
Όλα αυτά ηχούν ως απολύτως λογικά και μπεσαλήδικα. Μόνο που ο Αλαφούζος δεν είχε καμμιά διάθεση να παραστήσει τον μπεσαλή. Έτσι, έφερε τα πλοία για επισκευή στον Πειραιά και φρόντισε, μέσα από ένα όργιο υπερτιμολογήσεων και εικονικών παραστατικών, να καταγράψει λογιστικά το κόστος επισκευής πολύ πάνω από το 50% της μετεπισκευαστικής αξίας των πλοίων. Με τον τρόπο αυτό, όχι μόνο δεν όφειλε δεκάρα στην Petromin αλλά έβγαζε την ρουμανική εταιρεία και χρεωμένη στην Ermis (αν μπερδευτήκατε, επιστρέψτε στο προηγούμενο παράδειγμα και προσπαθήστε να δείτε τι συμβαίνει αν το κόστος επισκευής φτάσει π.χ. τα 6.000 ευρώ). Με απλά λόγια: ο Αλαφούζος προσπάθησε να αποκτήσει 13 ρουμανικά πλοία και να πάρει και λεφτά από πάνω!!
Την εξώφθαλμη λοβιτούρα τού Αλαφούζου αποκάλυψε η ρουμανική εφημερίδα Adevărul (= Αλήθεια).
Σύμφωνα με την σύμβαση αυτή, η Petromin και η Ermis Maritime του Γιάννη Αλαφούζου θα ίδρυαν εξ ημισείας μια νέα εταιρεία με έδρα την...Μάλτα (!), την Minerva. Προσέξτε τα ονόματα των εταιρειών (Ερμής και Μινέρβα, δηλαδή Αθηνά στα λατινικά) και θα καταλάβετε τον ρόλο του Αλαφούζου στην νέα εταιρεία. Κι αν αυτά τα συμβολικά δεν σας λένε πολλά πράγματα, σίγουρα θα σας πείσει κάτι άλλο, εξαιρετικά πρακτικό: η σύμβαση προέβλέπε ότι πρόεδρος της νέας εταιρείας θα ήταν ο Γιάννης Αλαφούζος.
Αλλά και οι υπόλοιποι όροι τής σύμβασης είναι -λιγώτερο ή περισσότερο- απίθανοι. Όπως, ας πούμε, ο όρος ότι η εταιρεία διοικείται από εξαμελές διοικητικό συμβούλιο, στο οποίο τοποθετεί 3 μέλη η Petromin και 3 μέλη η Ermis και οι αποφάσεις λαμβάνονται με απόλυτη πλειοψηφία ενώ σε περίπτωση ισοψηφίας υπερισχύει η ψήφος τού προέδρου. Δηλαδή, εμμέσως πλην σαφώς, ο Μπασέσκου παραχωρεί στον Αλαφούζο το δικαίωμα να κάνει στην Minerva ό,τι θέλει!
Σύμφωνα με την ίδια σύμβαση, η Petromin δέχεται να μεταβιβάσει στην Minerva όσα πλοία επιλέξουν οι επιθεωρητές της Ermis. Για κάθε πλοίο που θα αποκτά η Minerva μ' αυτόν τον τρόπο, θα συστήνει μια νέα εταιρεία με έδρα την Μάλτα και θα της αναθέτει την εκμετάλλευσή του. Οι διαχειριστές όλων αυτών των εταιρειών θα ορίζονται από την Ermis, ενώ η Petromin διατηρεί απλώς το δικαίωμα να παρακολουθεί την λειτουργία αυτού του συμπλέγματος εταιρειών και να κάνει παρατηρήσεις.
Αν, με όσα είπαμε ως εδώ, σας έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι ο ρουμάνος υπουργός σχεδόν ξεβρακώνεται για χάρη τού Αλαφούζου, περιμένετε να δούμε και τους οικονομικούς όρους τής συμφωνίας και είμαι σίγουρος πως θα διαγράψετε την λέξη "σχεδόν". Προχωρούμε, λοιπόν:
Είπαμε πρωτύτερα ότι Petromin και Ermis θα συμμετείχαν 50-50 στο κεφάλαιο της Minerva. Πόσο θα ήταν, όμως, αυτό το κεφάλαιο; Χμμμ... Προσέξτε:
Όπως αναφέραμε ήδη, η Ermis θα διάλεγε τα πλοία που θα θεωρούσε κατάλληλα για την Minerva (τελικά διάλεξε 13 συνολικά). Αυτά τα πλοία θα πήγαιναν σε επιλεγμενα από την Ermis ναυπηγεία προς επισκευή, ώστε να πάρουν ικανοποιητική κλάση Νηογνώμονα (*). Ως κεφάλαιο της Minerva θα εθεωρείτο η αξία που θα είχαν τα πλοία μετά την επισκευή. Η Ermis θα πλήρωνε κατ' αρχάς όλη την δαπάνη επισκευής και στην συνέχεια θα πλήρωνε στην Petromin to 50% της αξίας των πλοίων μείον το κόστος επισκευής.
Παράδειγμα: Έστω ότι η επισκευή των πλοίων κόστισε 1.000 ευρώ και η αξία τους προσδιορίστηκε, μετά από την επισκευή, στα 10.000 ευρώ. Το κεφάλαιο της Minerva, λοιπόν, ορίζεται σε 10.000 ευρώ, άρα το 50% της Ermis σε 5.000 ευρώ. Έτσι, η Ermis πρέπει να παρακρατήσει το χιλιάρικο της επισκευής και να πληρώσει στην Petromin 4.000 ευρώ.
Όλα αυτά ηχούν ως απολύτως λογικά και μπεσαλήδικα. Μόνο που ο Αλαφούζος δεν είχε καμμιά διάθεση να παραστήσει τον μπεσαλή. Έτσι, έφερε τα πλοία για επισκευή στον Πειραιά και φρόντισε, μέσα από ένα όργιο υπερτιμολογήσεων και εικονικών παραστατικών, να καταγράψει λογιστικά το κόστος επισκευής πολύ πάνω από το 50% της μετεπισκευαστικής αξίας των πλοίων. Με τον τρόπο αυτό, όχι μόνο δεν όφειλε δεκάρα στην Petromin αλλά έβγαζε την ρουμανική εταιρεία και χρεωμένη στην Ermis (αν μπερδευτήκατε, επιστρέψτε στο προηγούμενο παράδειγμα και προσπαθήστε να δείτε τι συμβαίνει αν το κόστος επισκευής φτάσει π.χ. τα 6.000 ευρώ). Με απλά λόγια: ο Αλαφούζος προσπάθησε να αποκτήσει 13 ρουμανικά πλοία και να πάρει και λεφτά από πάνω!!
Την εξώφθαλμη λοβιτούρα τού Αλαφούζου αποκάλυψε η ρουμανική εφημερίδα Adevărul (= Αλήθεια).
Αμέσως ξέσπασε σκάνδαλο στην Ρουμανία με ευθείες βολές κατά του Μπασέσκου, οπότε οι άνθρωποι της Petromin αναγκάστηκαν να αντιδράσουν.
Ο επιθεωρητής της εταιρείας παραδέχτηκε ότι δεν μπορούσε να ελέγξει αν όλες οι δηλωμένες επισκευές ήσαν απαραίτητες ή αν είχαν πράγματι γίνει όλες οι επισκευές που δηλώνονταν. Επίσης, δήλωσε ότι ήταν αδύνατον να ελέγξει το ακριβές κόστος των υλικών που δηλώθηκε ότι χρησιμοποιηθηκαν ή να διασταυρώσει ότι είχαν όντως πραγματοποιηθεί όλες οι υπερωριακές εργασίες που δηλώθηκαν ως γενόμενες. Στο πόρισμά του δε, ο επιθεωρητής βεβαίωσε ότι ο έλεγχος όσων στοιχείων τέθηκαν υπ' όψη του πιστοποίησε σωρεία υπερτιμολογήσεων και εικονικών τιμολογήσεων.
Το ξέσπασμα του σκανδάλου πήρε σβάρνα κι ένα σωρό ελληνικές επιχειρήσεις, οι οποίες είχαν κόψει τιμολόγια για την επισκευή των πλοίων, καθώς ο ΣΔΟΕ άρχισε να ψάχνει τις καταγγελίες για υπερτιμολογήσεις και για εικονικά τιμολόγια (δημοσιεύματα της εποχής κάνουν λόγο για ευρήματα αξίας 15 δισ. δραχμών αλλά, μιας και δεν είναι δυνατόν να το διασταυρώσω, θεωρώ το εν λόγω ποσό αρκετά φουσκωμένο).
Επίλογος: Στην σκιά αυτού του σκανδάλου, η κυβέρνηση Ρόμαν κατέρρευσε και η Ρουμανία πήγε σε εκλογές. Η νέα κυβέρνηση έστειλε στην σύμβαση Minerva σε εξεταστική επιτροπή, η οποία διαπίστωσε την ζημιά που υπέστη το ρουμανικό κράτος.
Το ξέσπασμα του σκανδάλου πήρε σβάρνα κι ένα σωρό ελληνικές επιχειρήσεις, οι οποίες είχαν κόψει τιμολόγια για την επισκευή των πλοίων, καθώς ο ΣΔΟΕ άρχισε να ψάχνει τις καταγγελίες για υπερτιμολογήσεις και για εικονικά τιμολόγια (δημοσιεύματα της εποχής κάνουν λόγο για ευρήματα αξίας 15 δισ. δραχμών αλλά, μιας και δεν είναι δυνατόν να το διασταυρώσω, θεωρώ το εν λόγω ποσό αρκετά φουσκωμένο).
Επίλογος: Στην σκιά αυτού του σκανδάλου, η κυβέρνηση Ρόμαν κατέρρευσε και η Ρουμανία πήγε σε εκλογές. Η νέα κυβέρνηση έστειλε στην σύμβαση Minerva σε εξεταστική επιτροπή, η οποία διαπίστωσε την ζημιά που υπέστη το ρουμανικό κράτος.
Με βάση το πόρισμα της επιτροπής, η εισαγγελεία τής Κοστάντσας άσκησε διώξεις και εξέδωσε εντάλματα σύλληψης για όλους όσους εμπλέκονταν στην κατάρτιση της σύμβασης.
Ένταλμα σύλληψης -το οποίο ισχύει ακόμη- εκδόθηκε και κατά του Γιάννη Αλαφούζου, ο οποίος έκτοτε δεν μπορεί να πατήσει το πόδι του σε ρουμανικό έδαφος γιατί θα συλληφθεί.
Υστερόγραφο: Ξαναδείτε στο χτεσινό σημείωμα το βιντεάκι όπου ο Κουρής κατακεραυνώνει τον Γιάννη Αλαφούζο για εικονικά τιμολόγια. Μετά από όσα είπαμε σήμερα, οι μύδροι Κουρή αποκτούν άλλη αξία.
(*) Σύμφωνα με την Wikipedia: Νηογνώμονας είναι ναυτιλιακός τεχνικός οργανισμός που καταρτίζει κανονισμούς ασφαλείας, τόσο επί της ναυπήγησης των πλοίων όσο και επί του εξοπλισμού τους, κατατάσσοντας αυτά σε κλάση (classification). Με ειδικούς δε επιθεωρητές (surveyors) τα παρακολουθεί καθ΄ όλη τη διάρκεια της ζωής τους, είτε με περιοδικές είτε με έκτακτες επιθεωρήσεις.)
Υστερόγραφο: Ξαναδείτε στο χτεσινό σημείωμα το βιντεάκι όπου ο Κουρής κατακεραυνώνει τον Γιάννη Αλαφούζο για εικονικά τιμολόγια. Μετά από όσα είπαμε σήμερα, οι μύδροι Κουρή αποκτούν άλλη αξία.
(*) Σύμφωνα με την Wikipedia: Νηογνώμονας είναι ναυτιλιακός τεχνικός οργανισμός που καταρτίζει κανονισμούς ασφαλείας, τόσο επί της ναυπήγησης των πλοίων όσο και επί του εξοπλισμού τους, κατατάσσοντας αυτά σε κλάση (classification). Με ειδικούς δε επιθεωρητές (surveyors) τα παρακολουθεί καθ΄ όλη τη διάρκεια της ζωής τους, είτε με περιοδικές είτε με έκτακτες επιθεωρήσεις.)
Αλαφούζοι - 6. Δημοκρατική διαφάνεια παντού!
Τις προάλλες, αναφέροντας το όνομα του στρατηγού Νίκου Γρυλλάκη, τον χαρακτηρίσαμε -μετά λόγου γνώσεως- ως "σκοτεινή φυσιογνωμία", όχι μόνο λόγω της σταδιοδρομίας του στην ΚΥΠ αλλά και λόγω των σχέσεών του με την πολιτειακή CIA και την ισραηλινή Mossad. Σημειώστε ότι ο ίδιος ο στρατηγός Γρυλλάκης δηλώνει πως CIA και Mossad τον είχαν εκπαιδεύσει στην κατασκοπεία και την αντικατασκοπεία.
Ο Γρυλλάκης αποστρατεύθηκε το 1985 και αμέσως προσελήφθη από τον Μητσοτάκη ως διευθυντής τού γραφείου ασφαλείας τής Νέας Δημοκρατίας, καθήκοντα τα οποία διευρύνθηκαν όταν η Νέα Δημοκρατία κέρδισε τις εκλογές τού 1990 και ο Μητσοτάκης έγινε πρωθυπουργός.
Λίγο πριν εκείνες τις εκλογές, η χώρα συγκλονίστηκε από ένα τεράστιο σκάνδαλο υποκλοπών, όταν αποκαλύφθηκε ότι παρακολουθούνταν τα τηλέφωνα δεκάδων υψηλά ισταμένων πολιτικών προσώπων, αντιπάλων τής Νέας Δημοκρατίας κυρίως (αλλά όχι μόνο).
Ως εγκέφαλος του κυκλώματος που έκανε τις υποκλοπές καταγγέλθηκε ο Νίκος Γρυλλάκης και ως κύριοι συνεργάτες του ο περιβόητος Χρήστος Μαυρίκης και ο Μανώλης Βασαλάκης.
Μπορεί το τελευταίο όνομα να μη σας λέει τίποτε αλλά, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε η Citibank, ο Μανώλης Βασαλάκης ήταν εκείνος που ρευστοποίησε την επιταγή τού ενός εκατομμυρίου δολλαρίων, την οποία ο Αριστείδης Αλαφούζος είχε -ισχυριστεί πως είχε- δώσει στον Μητσοτάκη ως ενίσχυση.
Ανάμεσα στις "δουλειές" που αναλάμβανε ο Γρυλλάκης ήταν και η παρασκηνιακή προώθηση ορισμένων υποθέσεων σε διεθνές επίπεδο. Για παράδειγμα, ο Μητσοτάκης είχε εμπιστευθεί στον Γρυλλάκη πρωταγωνιστικό ρόλο στις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις σχετικά με το όνομα της ΠΓΔΜ ενώ του είχε αναθέσει και σημαντικό ρόλο στις διαδικασίες εξομάλυνσης των ελληνοαλβανικών σχέσεων (προφανώς, ο Μητσοτάκης δεν είχε απεριόριστη εμπιστοσύνη στον επί των εξωτερικών υπουργό του, τον Αντώνη Σαμαρά).
Εκείνο που μας ενδιαφέρει εδώ, όμως, είναι η εντολή Μητσοτάκη προς Γρυλλάκη να στηρίξει από το παρασκήνιο την επανεκλογή τού ρουμάνου προέδρου Ίον Ιλιέσκου, στις εκλογές τού 1992. Στα πλαίσια αυτής της βοήθειας, ο Γρυλλάκης ανέλαβε την εκτύπωση του προεκλογικού υλικού τού Ιλιέσκου και υποσχέθηκε να εξασφαλίσει στον ρουμάνο πρόεδρο οικονομική βοήθεια από έλληνες επιχειρηματίες.
Επειδή, όμως, ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον, ο Γρυλλάκης κλήθηκε σύντομα να αποκαλύψει τα ανταλλάγματα με τα οποία δόθηκε όλη εκείνη η βοήθεια. Η απάντηση ήταν ότι ο Ιλιέσκου, εάν επανεκλεγόταν πρόεδρος, θα στήριζε την Ελλάδα σε μια σειρά δύσκολων ζητημάτων, όπως το σκοπιανό, το κυπριακό και το βλάχικο. Είναι σαφές ότι ο Γρυλλάκης δεν λέει την αλήθεια ή, έστω, δεν την λέει όλη: όταν ένας επιχειρηματίας δίνει τα ωραία λεφτά του για να στηρίξει τον πρόεδρο μιας ξένης χώρας, μάλλον δεν το κάνει επειδή τον έχει πιάσει κόψιμο για το βλάχικο ζήτημα. Ποιά ήταν η αλήθεια, λοιπόν;
Πάμε πίσω στην Ρουμανία. Οι συμβάσεις των ελλήνων εφοπλιστών Κατούνη και Αλαφούζου για την εκμετάλλευση των ρουμανικών πλοίων έχουν υπογραφεί από τον υπουργό μεταφορών Τράιαν Μπασέσκου αλλά η κυβέρνηση του Πέτρε Ρόμαν έχει πέσει και ο Μπασέσκου είναι πλέον απλός βουλευτής. Μόνο που είναι ένας εξαιρετικά φιλόδοξος βουλευτής, αν και η καρριέρα του είναι γεμάτη σκάνδαλα και ο ίδιος έχει επανειλημμένα κατηγορηθεί για διαφθορά. Μέσα σε ένα θολό πολιτικό τοπίο, όπου σχεδόν όλοι οι πολιτικοί τής μετακομμουνιστικής περιόδου φέρονται ανακατεμένοι σε μικρότερα ή μεγαλύτερα σκάνδαλα, ο Μπασέσκου χαράσσει τον δικό του δρόμο. Ξέρει πως στον καπιταλισμό δεν χρειάζεται να είναι κανείς καθαρός, αρκεί οι αντίπαλοί του να αποδειχτούν πιο βρόμικοι απ' αυτόν.
Έτσι, όταν ξεσπάει το σκάνδαλο με την κατάπτυστη σύμβαση Minerva και τις υπερτιμολογήσεις Αλαφούζου, ο Μπασέσκου σπεύδει να δώσει συνέντευξη, στην οποία αποκαλύπτει πως έχει στοιχεία που αποδεικνύουν ότι υπηρεσιακοί παράγοντες της Ρουμανίας παρέδωσαν στον Γρυλλάκη έγγραφα σχετικά με την συμβάσεις που είχε υπογράψει η Petromin αλλά και έγγραφα σχετικά με τα δάνεια και τις χρηματοδοτήσεις τής εταιρείας. Συνεχίζοντας, ο Μπασέσκου καταγγέλλει ότι το παιχνίδι με την Petromin ήταν στημένο από τον πρωθυπουργό Νικολάε Βακαρόιου και τον υπουργό μεταφορών Πάουλ Τεοντόρου, οι οποίοι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να πείσουν τον ρουμανικό λαό ότι η Petromin πήγαινε για φούντο και ως εκ τούτου ήταν προς το συμφέρον τής χώρας να πουληθεί.
Προκειμένου να αποσείσει κάθε ευθύνη, ο Μπασέσκου δεν διστάζει να καρφώσει τους πάντες. Σε άλλη συνέντευξή του στον διακεκριμμένο δημοσιογράφο Σορίν Στανέσκου, ο Μπασέσκου κάνει λόγο για "υπόθεση κατασκοπείας" και αναφέρει τα ονόματα του στρατηγού Νίκου Γρυλλάκη, του ιορδανού επιχειρηματία Φάτι Ταχέρ, του εφοπλιστή Στέλιου Κατούνη, του επιχειρηματία Γιάννη Αλαφούζου, του υπουργού μεταφορών Πάουλ Τεοντόρου καθώς και των δυο πρωθυπουργών, Βακαρόιου και Μητσοτάκη.
Δεν ξέρω αν ξεμπερδέψαμε καθόλου το κουβάρι ή αν το μπερδέψαμε περισσότερο, όμως φαίνεται πως στον καπιταλισμό δεν μπορείς να πας ψηλά αν δεν είσαι αρκούντως βρόμικος. Αυτό άλλωστε συνέβη και με τον Τράιαν Μπασέσκου, ο οποίος το 2004 εκλέχτηκε στο αξίωμα του προέδρου τής Ρουμανίας.
Και τώρα γελάμε:
Τον Απρίλιο του 2007 ο Μπασέσκου παύθηκε από το αξίωμά του, κατηγορούμενος για χρηματισμό, υποκλοπές και χρήση των μυστικών υπηρεσιών εις βάρος των πολιτικών του αντιπάλων. Κατόπιν προσφυγής του, διεξήχθη δημοψήφισμα βάσει του οποίου επανήλθε στην θέση του έναν μήνα μετά την παραίτησή του (*). Για την καθαρότητα εκείνου του δημοψηφίσματος ειπώθηκαν πολλά αλλά το αποτέλεσμα δεν άλλαξε.
Το 2009 ο Μπασέσκου επανεξελέγη για λίγες ψήφους, μέσα σε έναν ορυμαγδό καταγγελιών για εκλογικές απάτες και νοθεία. Τελικά, το συνταγματικό δικαστήριο της χώρας επικύρωσε την επανεκλογή του.
Το 2012 ο Μπασέσκου παύθηκε για δεύτερη φορά από το αξίωμά του, κατηγορούμενος και πάλι για διαφθορά και χρηματισμό. Όπως και το 2007, διεξήχθη και πάλι δημοψήφισμα. Αυτή την φορά το αποτέλεσμα ήταν καταπέλτης για τον πρόεδρο: 88% των ψηφοφόρων ζήτησαν την αποπομπή του. Όμως, το συνταγματικό δικαστήριο δεν έκανε δεκτό το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος επειδή η συμμετοχή σ' αυτό ήταν μικρότερη του 50% των εγγεγραμμένων εκλογέων. Έτσι ο Μπασέσκου επέστρεψε στον προεδρικό θώκο όπου θα παραμείνει (αν δεν τον ξαναξηλώσουν) μέχρι την 21η Δεκεμβρίου 2014.
(*) Μικρή λεπτομέρεια: Εκείνο τον ένα μήνα (Απρίλιος-Μάιος 2007), μέχρι να αποφασιστεί αν ο εκλεγμένος πρόεδρος ήταν διεφθαρμένος ή όχι, ως αναπληρωτής πρόεδρος της χώρας ορίστηκε ο πρόεδρος της γερουσίας. Ποιός ήταν πρόεδρος της γερουσίας; Ο Νικολάε Βακαρόιου!
----------------
Σημείωση: Θερμές ευχαριστίες στον πολύ καλό φίλο Νίκο Δ., για τις μεταφράσεις του από ρουμανικά ιστολόγια και ιστοσελίδες. Για όσους δεν έχουν πρόβλημα με τα ρουμανικά τους και θέλουν να ρίξουν μια ματιά σε σχετικό υλικό, παραθέτω μερικούς ενδιαφέροντες διασυνδέσμους: - "Daca se va gasi un act se vinzare a unei nave Basescu promite ca se retrage din politica (Αν βρείτε πράξη πώλησης ενός πλοίου, ο Μπασέσκου υπόσχεται να αποσυρθεί από την πολιτική)", 20/04/2002 - "Petromin – Justiţie şi Politică(Petromin - Δικαιοσύνη και Πολιτική), 22/06/2008 - "A treia rejudecare in procesul Petromin Minerva (Για τρίτη φορά στην δικαιοσύνη η υπόθεση Petromin Minerva), 24/3/2006 - "Nava "Oltenia" a disparut in triunghiul coruptiei (Το πλοίο "Oltenia" εξαφανίζεται σε τριγωνική διαφθορά), 17/05/2004
Ανάμεσα στις "δουλειές" που αναλάμβανε ο Γρυλλάκης ήταν και η παρασκηνιακή προώθηση ορισμένων υποθέσεων σε διεθνές επίπεδο. Για παράδειγμα, ο Μητσοτάκης είχε εμπιστευθεί στον Γρυλλάκη πρωταγωνιστικό ρόλο στις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις σχετικά με το όνομα της ΠΓΔΜ ενώ του είχε αναθέσει και σημαντικό ρόλο στις διαδικασίες εξομάλυνσης των ελληνοαλβανικών σχέσεων (προφανώς, ο Μητσοτάκης δεν είχε απεριόριστη εμπιστοσύνη στον επί των εξωτερικών υπουργό του, τον Αντώνη Σαμαρά).
Εκείνο που μας ενδιαφέρει εδώ, όμως, είναι η εντολή Μητσοτάκη προς Γρυλλάκη να στηρίξει από το παρασκήνιο την επανεκλογή τού ρουμάνου προέδρου Ίον Ιλιέσκου, στις εκλογές τού 1992. Στα πλαίσια αυτής της βοήθειας, ο Γρυλλάκης ανέλαβε την εκτύπωση του προεκλογικού υλικού τού Ιλιέσκου και υποσχέθηκε να εξασφαλίσει στον ρουμάνο πρόεδρο οικονομική βοήθεια από έλληνες επιχειρηματίες.
Επειδή, όμως, ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον, ο Γρυλλάκης κλήθηκε σύντομα να αποκαλύψει τα ανταλλάγματα με τα οποία δόθηκε όλη εκείνη η βοήθεια. Η απάντηση ήταν ότι ο Ιλιέσκου, εάν επανεκλεγόταν πρόεδρος, θα στήριζε την Ελλάδα σε μια σειρά δύσκολων ζητημάτων, όπως το σκοπιανό, το κυπριακό και το βλάχικο. Είναι σαφές ότι ο Γρυλλάκης δεν λέει την αλήθεια ή, έστω, δεν την λέει όλη: όταν ένας επιχειρηματίας δίνει τα ωραία λεφτά του για να στηρίξει τον πρόεδρο μιας ξένης χώρας, μάλλον δεν το κάνει επειδή τον έχει πιάσει κόψιμο για το βλάχικο ζήτημα. Ποιά ήταν η αλήθεια, λοιπόν;
Πάμε πίσω στην Ρουμανία. Οι συμβάσεις των ελλήνων εφοπλιστών Κατούνη και Αλαφούζου για την εκμετάλλευση των ρουμανικών πλοίων έχουν υπογραφεί από τον υπουργό μεταφορών Τράιαν Μπασέσκου αλλά η κυβέρνηση του Πέτρε Ρόμαν έχει πέσει και ο Μπασέσκου είναι πλέον απλός βουλευτής. Μόνο που είναι ένας εξαιρετικά φιλόδοξος βουλευτής, αν και η καρριέρα του είναι γεμάτη σκάνδαλα και ο ίδιος έχει επανειλημμένα κατηγορηθεί για διαφθορά. Μέσα σε ένα θολό πολιτικό τοπίο, όπου σχεδόν όλοι οι πολιτικοί τής μετακομμουνιστικής περιόδου φέρονται ανακατεμένοι σε μικρότερα ή μεγαλύτερα σκάνδαλα, ο Μπασέσκου χαράσσει τον δικό του δρόμο. Ξέρει πως στον καπιταλισμό δεν χρειάζεται να είναι κανείς καθαρός, αρκεί οι αντίπαλοί του να αποδειχτούν πιο βρόμικοι απ' αυτόν.
Έτσι, όταν ξεσπάει το σκάνδαλο με την κατάπτυστη σύμβαση Minerva και τις υπερτιμολογήσεις Αλαφούζου, ο Μπασέσκου σπεύδει να δώσει συνέντευξη, στην οποία αποκαλύπτει πως έχει στοιχεία που αποδεικνύουν ότι υπηρεσιακοί παράγοντες της Ρουμανίας παρέδωσαν στον Γρυλλάκη έγγραφα σχετικά με την συμβάσεις που είχε υπογράψει η Petromin αλλά και έγγραφα σχετικά με τα δάνεια και τις χρηματοδοτήσεις τής εταιρείας. Συνεχίζοντας, ο Μπασέσκου καταγγέλλει ότι το παιχνίδι με την Petromin ήταν στημένο από τον πρωθυπουργό Νικολάε Βακαρόιου και τον υπουργό μεταφορών Πάουλ Τεοντόρου, οι οποίοι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να πείσουν τον ρουμανικό λαό ότι η Petromin πήγαινε για φούντο και ως εκ τούτου ήταν προς το συμφέρον τής χώρας να πουληθεί.
Προκειμένου να αποσείσει κάθε ευθύνη, ο Μπασέσκου δεν διστάζει να καρφώσει τους πάντες. Σε άλλη συνέντευξή του στον διακεκριμμένο δημοσιογράφο Σορίν Στανέσκου, ο Μπασέσκου κάνει λόγο για "υπόθεση κατασκοπείας" και αναφέρει τα ονόματα του στρατηγού Νίκου Γρυλλάκη, του ιορδανού επιχειρηματία Φάτι Ταχέρ, του εφοπλιστή Στέλιου Κατούνη, του επιχειρηματία Γιάννη Αλαφούζου, του υπουργού μεταφορών Πάουλ Τεοντόρου καθώς και των δυο πρωθυπουργών, Βακαρόιου και Μητσοτάκη.
Δεν ξέρω αν ξεμπερδέψαμε καθόλου το κουβάρι ή αν το μπερδέψαμε περισσότερο, όμως φαίνεται πως στον καπιταλισμό δεν μπορείς να πας ψηλά αν δεν είσαι αρκούντως βρόμικος. Αυτό άλλωστε συνέβη και με τον Τράιαν Μπασέσκου, ο οποίος το 2004 εκλέχτηκε στο αξίωμα του προέδρου τής Ρουμανίας.
Και τώρα γελάμε:
Τον Απρίλιο του 2007 ο Μπασέσκου παύθηκε από το αξίωμά του, κατηγορούμενος για χρηματισμό, υποκλοπές και χρήση των μυστικών υπηρεσιών εις βάρος των πολιτικών του αντιπάλων. Κατόπιν προσφυγής του, διεξήχθη δημοψήφισμα βάσει του οποίου επανήλθε στην θέση του έναν μήνα μετά την παραίτησή του (*). Για την καθαρότητα εκείνου του δημοψηφίσματος ειπώθηκαν πολλά αλλά το αποτέλεσμα δεν άλλαξε.
Το 2009 ο Μπασέσκου επανεξελέγη για λίγες ψήφους, μέσα σε έναν ορυμαγδό καταγγελιών για εκλογικές απάτες και νοθεία. Τελικά, το συνταγματικό δικαστήριο της χώρας επικύρωσε την επανεκλογή του.
Το 2012 ο Μπασέσκου παύθηκε για δεύτερη φορά από το αξίωμά του, κατηγορούμενος και πάλι για διαφθορά και χρηματισμό. Όπως και το 2007, διεξήχθη και πάλι δημοψήφισμα. Αυτή την φορά το αποτέλεσμα ήταν καταπέλτης για τον πρόεδρο: 88% των ψηφοφόρων ζήτησαν την αποπομπή του. Όμως, το συνταγματικό δικαστήριο δεν έκανε δεκτό το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος επειδή η συμμετοχή σ' αυτό ήταν μικρότερη του 50% των εγγεγραμμένων εκλογέων. Έτσι ο Μπασέσκου επέστρεψε στον προεδρικό θώκο όπου θα παραμείνει (αν δεν τον ξαναξηλώσουν) μέχρι την 21η Δεκεμβρίου 2014.
(*) Μικρή λεπτομέρεια: Εκείνο τον ένα μήνα (Απρίλιος-Μάιος 2007), μέχρι να αποφασιστεί αν ο εκλεγμένος πρόεδρος ήταν διεφθαρμένος ή όχι, ως αναπληρωτής πρόεδρος της χώρας ορίστηκε ο πρόεδρος της γερουσίας. Ποιός ήταν πρόεδρος της γερουσίας; Ο Νικολάε Βακαρόιου!
----------------
Σημείωση: Θερμές ευχαριστίες στον πολύ καλό φίλο Νίκο Δ., για τις μεταφράσεις του από ρουμανικά ιστολόγια και ιστοσελίδες. Για όσους δεν έχουν πρόβλημα με τα ρουμανικά τους και θέλουν να ρίξουν μια ματιά σε σχετικό υλικό, παραθέτω μερικούς ενδιαφέροντες διασυνδέσμους: - "Daca se va gasi un act se vinzare a unei nave Basescu promite ca se retrage din politica (Αν βρείτε πράξη πώλησης ενός πλοίου, ο Μπασέσκου υπόσχεται να αποσυρθεί από την πολιτική)", 20/04/2002 - "Petromin – Justiţie şi Politică(Petromin - Δικαιοσύνη και Πολιτική), 22/06/2008 - "A treia rejudecare in procesul Petromin Minerva (Για τρίτη φορά στην δικαιοσύνη η υπόθεση Petromin Minerva), 24/3/2006 - "Nava "Oltenia" a disparut in triunghiul coruptiei (Το πλοίο "Oltenia" εξαφανίζεται σε τριγωνική διαφθορά), 17/05/2004
Αλαφούζοι - 7. Μεγάλα κόλπα
Με τον Κουρή να έχει πάρει χαμπάρι το σκηνικό και να ρίχνει λάδι στην φωτιά (ως και δημοσιογράφο στο Βουκουρέστι έστειλε για συνεντεύξεις και ρεπορτάζ), δεν αργεί να ξεσπάσει μπάχαλο στην Ρουμανία. Η εισαγγελεία τής Κοστάντζας δεν προλαβαίνει να μοιράζει εντάλματα σύλληψης και διαταγές προφυλάκισης για απιστία, πλαστογραφίες, κατάχρηση εξουσίας, χρηματισμό, παραβιάσεις των νόμων για εξαγωγές, παράνομες πωλήσεις, απάτες κλπ. Σχεδόν όλα τα κάποτε υψηλά ιστάμενα στελέχη της Petromin βρέθηκαν με χειροπέδες: Κάλιν Μαρινέσκου (πρ. διευθύνων σύμβουλος αλλά και πρώην υφυπουργός μεταφορών!), Ρομάνουελ Ποσεντάρου (πρ. γενικός διευθυντής), Μιχαήλ Κονσταντινέσκου (πρ. εμπορικός διευθυντής), Κονσταντίν Μπόμπετς (πρώην διευθυντής πλοίων), Βιργκίλ Τοανκίνα (πρ. διευθυντής εκμετάλλευσης) κλπ.
Φυσικά, από το κυνήγι τής δικαιοσύνης δεν γλίτωσε ούτε ο Γιάννης Αλαφούζος. Σε βάρος του, η δικαιοσύνη άσκησε ποινική δίωξη για απάτη, αδίκημα για το οποίο ο ρουμανικός κώδικας προβλέπει φυλάκιση από ένα μέχρι τρία χρόνια.
Φυσικά, από το κυνήγι τής δικαιοσύνης δεν γλίτωσε ούτε ο Γιάννης Αλαφούζος. Σε βάρος του, η δικαιοσύνη άσκησε ποινική δίωξη για απάτη, αδίκημα για το οποίο ο ρουμανικός κώδικας προβλέπει φυλάκιση από ένα μέχρι τρία χρόνια.
Αν νομίζετε ότι, με όσα έχουμε πει ως εδώ, έχετε καταλάβει σε τι συνίσταται αυτή η απάτη, πλανάσθε πλάνην οικτράν και δείξτε λίγη υπομονή.
Μόλις ο Αλαφούζος τελείωσε με την "επισκευή" των πλοίων που συνεισέφερε η Petromin στην Minerva, πήγε και βρήκε δυο κολλητάρια του από τα παλιά, τον Γιώργο Μεσσάρη και τον Γρηγόρη Τιμαγένη.
Μόλις ο Αλαφούζος τελείωσε με την "επισκευή" των πλοίων που συνεισέφερε η Petromin στην Minerva, πήγε και βρήκε δυο κολλητάρια του από τα παλιά, τον Γιώργο Μεσσάρη και τον Γρηγόρη Τιμαγένη.
Ο πρώτος ήταν υψηλόβαθμο στέλεχος της τράπεζας Barcley's, ο δεύτερος ήταν νομικός σύμβουλος της τράπεζας (αργότερα, το 2009, ο Παπαληγούρας τον έκανε -προφανώς, εκτιμώντας το ήθος και την συμπεριφορά του- πρόεδρο του ΝΑΤ!). Μεσσάρης και Τιμαγένης φρόντισαν να βγάλει η Barclay's στον Αλαφούζο ένα δανειάκι ύψους...61 εκατ. δολλαρίων. Το δάνειο δόθηκε με κάλυψη τα πλοία τής Petromin, χωρίς ποτέ η τράπεζα να ελέγξει το πού πήγαν τόσα εκατομμύρια.
Εδώ έχει πλάκα να δούμε τι αποκαλύπτει ο Σέρμπαν Μιχαηλέσκου, τότε γενικός γραμματέας εμπορικής ναυτιλίας και αργότερα κατ' επανάληψη υπουργός σε διάφορα υπουργεία:
Τον Δεκέμβριο του 1993, δηλαδή λίγο πριν ξεσπάσει το σύστριγκλο στην Ρουμανία, ο Αλαφούζος με τον Τιμαγένη επισκέφθηκαν τον Μιχαηλέσκου. Σκοπός τής επίσκεψης αυτής ήταν να παραδεχτεί ο Αλαφούζος ότι δεν είχε κάνει καλούς λογαριασμούς, ότι αδυνατούσε να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του από την σύμβαση Minerva και να ζητήσει την δρομολόγηση των διαδικασιών για την ακύρωση της σύμβασης.
Εκεί είναι που ο Μιχαηλέσκου εξοργίστηκε, διότι (ας όψεται ο Κουρής που του είχε δώσει ρεπόρτο) ο ρουμάνος υφυπουργός είχε μάθει για το δάνειο που είχε πάρει ο Αλαφούζος. "Πώς είναι δυνατόν να πάρεις 61 εκατομμύρια δολλάρια δίχως να μας ενημερώσεις, να τα εξαφανίσεις δίχως να μας δώσεις λογαριασμό, να μην έχεις αποπληρώσει ούτε μια δόση αυτού του δανείου και τώρα να έρχεσαι να ζητάς την διάλυση της συμφωνίας; Πού πήγαν τόσα λεφτά;"
Την απάντηση στο τελευταίο ερώτημα την έδωσε ο δημοσιογράφος Οκταβιάν Αντρόνικ, μέσω μιας ερωτήσεως που έκανε στον Τράιαν Μπασέσκου κατά την διάρκεια μιας συνέντευξης. Συγκεκριμένα, ο Αντρόνικ ζήτησε την άποψη του Μπασέσκου για τις φήμες που έλεγαν πως ο Αλαφούζος χρησιμοποίησε τα χρήματα του δανείου για να δημιουργήσει έναν τηλεοπτικό και έναν ραδιοφωνικό σταθμό. Φυσικά, ο Μπασέσκου δήλωσε άγνοια για τέτοιες φήμες. Πώς θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά εφ' όσον αυτός ήταν που υπέγραψε την αμαρτωλή σύμβαση με τον Αλαφούζο;
Να συνοψίσουμε;
Εδώ έχει πλάκα να δούμε τι αποκαλύπτει ο Σέρμπαν Μιχαηλέσκου, τότε γενικός γραμματέας εμπορικής ναυτιλίας και αργότερα κατ' επανάληψη υπουργός σε διάφορα υπουργεία:
Τον Δεκέμβριο του 1993, δηλαδή λίγο πριν ξεσπάσει το σύστριγκλο στην Ρουμανία, ο Αλαφούζος με τον Τιμαγένη επισκέφθηκαν τον Μιχαηλέσκου. Σκοπός τής επίσκεψης αυτής ήταν να παραδεχτεί ο Αλαφούζος ότι δεν είχε κάνει καλούς λογαριασμούς, ότι αδυνατούσε να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του από την σύμβαση Minerva και να ζητήσει την δρομολόγηση των διαδικασιών για την ακύρωση της σύμβασης.
Εκεί είναι που ο Μιχαηλέσκου εξοργίστηκε, διότι (ας όψεται ο Κουρής που του είχε δώσει ρεπόρτο) ο ρουμάνος υφυπουργός είχε μάθει για το δάνειο που είχε πάρει ο Αλαφούζος. "Πώς είναι δυνατόν να πάρεις 61 εκατομμύρια δολλάρια δίχως να μας ενημερώσεις, να τα εξαφανίσεις δίχως να μας δώσεις λογαριασμό, να μην έχεις αποπληρώσει ούτε μια δόση αυτού του δανείου και τώρα να έρχεσαι να ζητάς την διάλυση της συμφωνίας; Πού πήγαν τόσα λεφτά;"
Την απάντηση στο τελευταίο ερώτημα την έδωσε ο δημοσιογράφος Οκταβιάν Αντρόνικ, μέσω μιας ερωτήσεως που έκανε στον Τράιαν Μπασέσκου κατά την διάρκεια μιας συνέντευξης. Συγκεκριμένα, ο Αντρόνικ ζήτησε την άποψη του Μπασέσκου για τις φήμες που έλεγαν πως ο Αλαφούζος χρησιμοποίησε τα χρήματα του δανείου για να δημιουργήσει έναν τηλεοπτικό και έναν ραδιοφωνικό σταθμό. Φυσικά, ο Μπασέσκου δήλωσε άγνοια για τέτοιες φήμες. Πώς θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά εφ' όσον αυτός ήταν που υπέγραψε την αμαρτωλή σύμβαση με τον Αλαφούζο;
Να συνοψίσουμε;
Ο Αλαφούζος στήνει μια εταιρεία με την Petromin, όπου η Petromin βάζει πλοία κι αυτός υποσχέσεις ότι ΘΑ βάλει λεφτά, ανάλογα με τις επισκευές - Μέσω υπερτιμολογήσεων και εικονικών τιμολογίων βρίσκεται να κατέχει το 50% των πλοίων που έβαλε η Petromin, όχι μόνο δίχως να βάλει δεκάρα αλλά απαιτώντας από τους ρουμάνους να βάλουν από πάνω και λεφτά - Με τα πλοία τής Petromin ως εχέγγυο, παίρνει δάνειο 61 εκατ. δολλαρίων, το οποίο (σύμφωνα με φήμες, πάντα) διαθέτει για την ίδρυση και ισχυροποίηση του ραδιοφωνικού και τηλεοπτικού Σκάι - Ζητάει από τον Μιχαηλέσκου την λύση τής σύμβασης Minerva, αφήνοντας ουσιαστικά την Petromin να τραβιέται με την τράπεζα, εφ' όσον τα δικά της καράβια αποτελούσαν την κάλυψη του δανείου των 61 εκατ.
Μεγάλα κόλπα; Απλά πράγματα!
Σημείωση: Όλη η ιστορία με τον ρουμανικό στόλο και τους έλληνες "επενδυτές" (μη ξεχνάμε ότι, εκτός του Αλαφούζου, στο παιχνίδι βρίσκεται και ο Κατούνης με την Forum Maritime) , με σωρεία από ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες, στο εμπεριστατωμένο και μακροσκελέστατο άρθρο τού Stefan Meier "Procesul flotei va reveni la suprafata... (Ο στόλος θα επανέλθει στην επιφάνεια...)", 17/01/2005. Αν, φυσικά, δεν έχετε πρόβλημα με τα ρουμανικά.
Μεγάλα κόλπα; Απλά πράγματα!
Σημείωση: Όλη η ιστορία με τον ρουμανικό στόλο και τους έλληνες "επενδυτές" (μη ξεχνάμε ότι, εκτός του Αλαφούζου, στο παιχνίδι βρίσκεται και ο Κατούνης με την Forum Maritime) , με σωρεία από ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες, στο εμπεριστατωμένο και μακροσκελέστατο άρθρο τού Stefan Meier "Procesul flotei va reveni la suprafata... (Ο στόλος θα επανέλθει στην επιφάνεια...)", 17/01/2005. Αν, φυσικά, δεν έχετε πρόβλημα με τα ρουμανικά.
Αλαφούζοι - 8. Οικολογικές "ευαισθησίες"
Αλήθεια, την είδατε την τρέχουσα καμπάνια τού Σκάι για καινούργιες φυτεύσεις δένδρων; Αν όχι, δεν πειράζει, δεν χάνετε κάτι σημαντικό. Άλλωστε, δεν μπορεί, κάποια από τις ατελείωτες οικολογικές και φιλοπεριβαλλοντικές καμπάνιες τού σταθμού θα έχετε δει. Πότε με φυτεύσεις, πότε με διανομή οικολογικών (;;) λαμπτήρων και πότε με καθαρισμό ακτών, ο όμιλος Αλαφούζου βρίσκεται διαρκώς στο προσκήνιο με τέτοιες δραστηριότητες, οι οποίες -βεβαίως- προβάλλονται και με το παραπάνω από τα έντυπα (Καθημερινή) και ηλεκτρονικά (Σκάι ραδιόφωνο-τηλεόραση-διαδίκτυο) μέσα που διαθέτει ο όμιλος. Γι' αυτό και το skai.gr καμαρώνει σε μια παλιότερη ανάρτησή του:
Δυστυχώς, όμως, η αλήθεια είναι διαφορετική και δεν επιτρέπει στον Γιάννη Αλαφούζο να καμαρώνει ούτε για τις περιβαλλοντικές του ανησυχίες ούτε για την οικολογική του συμπεριφορά. Καθώς στον στόλο του συναριθμούνται αρκετά δεξαμενόπλοια μονού πυθμένα, ο ίδιος παραμένει φανατικός πολέμιος της ιδέας ότι τέτοιου είδους δεξαμενόπλοια πρέπει να πάψουν να αρμενίζουν στις θάλασσες της υφηλίου. Έτσι, καθώς ο μονός πυθμένας ευθύνεται για την συντριπτική πλειοψηφία των ατυχημάτων δεξαμενοπλοίων, τα τάνκερ τού Αλαφούζου έχουν αφήσει την πετρελαιοκηλίδα τους σε πολλά σημεία τού πλανήτη. Δείτε ένα δείγμα:
Στις 3 Δεκεμβρίου 2002, το υπό σημαία Μάλτας δεξαμενόπλοιο Ενάλιος Τιτάν, ιδιοκτησίας τής γνωστής μας Ermis Maritime των Αλαφούζων, επιχειρεί να πλεύσει στα νερά τής δυτικής Μεσογείου. Το ηλικίας 24 ετών πλοίο είναι μονού κύτους, γεγονός που κινητοποιεί τις αρχές τής Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Γαλλίας. Το πρόσφατο ατύχημα του -επίσης μονοπύθμενου- Prestige, το οποίο προκάλεσε ανυπολόγιστη καταστροφή στην θάλασσα της Γαλικίας, ενεργοποιεί τις αντιδράσεις τριών χωρών, οι οποίες απαιτούν από το Ενάλιος Τιτάν να μη πλησιάσει σε απόσταση μικρότερη των διακοσίων μιλίων τις ακτές τους (με άλλα λόγια, οι τρεις χώρες δεν επιτρέπουν στο πλοίο να μπει μέσα στην ΑΟΖ τους). Ο καπετάνιος δείχνει να αδιαφορεί για τις προειδοποιήσεις και αναλαμβάνει πρωτοβουλία το γαλλικό πολεμικό ναυτικό, το οποίο παίρνει "καροτσάκι" το Ενάλιος Τιτάν και το οδηγεί με την βία εκτός γαλλικής ΑΟΖ. Για το συμβάν αυτό, ο ευρωβουλευτής τού ΔΗΚΚΙ (το κόμμα τού Δημήτρη Τσοβόλα) Εμμανουήλ Μπακόπουλος κατέθεσε γραπτή ερώτηση στο ευρωκοινοβούλιο.
Λίγες μέρες αργότερα, παρόμοια περιπέτεια περιμένει άλλο ένα μονοπύθμενο δεξαμενόπλοιο της Ermis Maritime, το Polar. Οι ισπανικές ακτές το ακινητοποιούν και το κάνουν φύλλο και φτερό, διαπιστώνοντας 34 παραβάσεις. Το Polar παραμένει ακινητοποιημένο επί τρεις ημέρες. Την τέταρτη μέρα οδηγείται εκτός ισπανικών υδάτων.
Στις παραπάνω περιπτώσεις τα πλοία τού Αλαφούζου εμποδίστηκαν και δεν προκάλεσαν ζημιά. Όμως, δεν είχε συμβεί το ίδιο στις 28 Φεβρουαρίου 1997. Τότε, το Νήσος Αμοργός προσάραξε στα ρηχά έξω από το Μαρακαΐμπο τής Βενεζουέλας και από τα σπλάγχνα του ξεχύθηκε μια τεράστια ποσότητα πετρελαίου, προκαλώντας μια από τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές τέτοιου είδους. Η ποσότητα του διαρρεύσαντος πετρελαίου υπολογίστηκε σε περισσότερα από 25.000 βαρέλια. Από το ατύχημα αυτό, σχεδόν νέκρωσε ολόκληρη η βορειοδυτική Βενεζουέλα ενώ οι κάτοικοι της περιοχής αντιμετώπισαν οικονομική καταστροφή. Οι αγωγές κατά της Ermis Maritime για αποζημιώσεις ξεπέρασαν τα 130 εκατ. δολλάρια.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, τον Ιανουάριο του 2001, το φορτηγό Αμοργός κατευθύνεται στην Κίνα φορτωμένο σιδηρομετάλλευμα. Για άγνωστους λόγους, το Αμοργός προσαράζει στις ακτές τής Ταϊβάν και χύνονται στην θάλασσα μεγάλες ποσότητες σιδηρομεταλλεύματος και πετρελαίου. Οι αρχές τής Ταϊβάν συλλαμβάνουν τον καπετάνιο και τον πρώτο μηχανικό κρατώντας τους ως ομήρους. Μ' αυτόν τον τρόπο θέλουν να πιέσουν την Ermis Maritime να καταβάλει τις επιδικασθείσες αποζημιώσεις αλλά η εταιρεία αρνείται. Το δράμα των δυο ναυτικών κρατάει επτά μήνες, ώσπου στις 14 Αυγούστου αφήνονται ελεύθεροι με υπουργική απόφαση.
Δυο μήνες νωρίτερα, ένα άλλο μονοπύθμενο πλοίο τής Ermis Maritime, το Westchester, προκαλεί άλλη μια καταστροφή στον πολύπαθο Κόλπο τού Μεξικού. Καθώς το 19 ετών δεξαμενόπλοιο πλέει στο ύψος τού Μισσισσιππή, στα ανοιχτά τής Νέας Ορλεάνης, το κύτος του ανοίγει και ποσότητα πετρελαίου ίση με 13.200 βαρέλια χύνεται στην θάλασσα.
Οι παραπάνω -αλλά και άλλες- περιπέτειες ανάγκασαν πολλές χώρες να εφαρμόσουν αυξημένα μέτρα ασφαλείας για δεξαμενόπλοια άνω των 15 ετών ενώ τα δεξαμενόπλοια μονού κύτους έχουν τεθεί υπό διωγμό. Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, οι Αλαφούζοι υποχρεώνονται να εκσυγχρονίσουν τον στόλο τους. Αλλά...
Κάθε εκσυγχρονισμός χρειάζεται χρήμα και καλό χρήμα βρίσκεται κυρίως στο χρηματιστήριο. Βέβαια, τα πλοία των Αλαφούζων ταξιδεύουν με σημαίες ευκαιρίας (Μάλτας), όμως τώρα, στις αρχές της χιλιετίας, το ελληνικό χρηματιστήριο είναι στα πάνω του και προσφέρεται για μια καλή αρπαχτή. Δυστυχώς, εδώ υπάρχει ένα μικρό αγκάθι: ο νόμος 2843/2000 δεν επιτρέπει στις πλοιοκτήτριες εταιρείες να μπουν στο χρηματιστήριο. Οπότε;
Οπότε, τι; Μην είσαστε αφελείς! Υπομονή ως αύριο και θα δείτε.
Δυστυχώς, όμως, η αλήθεια είναι διαφορετική και δεν επιτρέπει στον Γιάννη Αλαφούζο να καμαρώνει ούτε για τις περιβαλλοντικές του ανησυχίες ούτε για την οικολογική του συμπεριφορά. Καθώς στον στόλο του συναριθμούνται αρκετά δεξαμενόπλοια μονού πυθμένα, ο ίδιος παραμένει φανατικός πολέμιος της ιδέας ότι τέτοιου είδους δεξαμενόπλοια πρέπει να πάψουν να αρμενίζουν στις θάλασσες της υφηλίου. Έτσι, καθώς ο μονός πυθμένας ευθύνεται για την συντριπτική πλειοψηφία των ατυχημάτων δεξαμενοπλοίων, τα τάνκερ τού Αλαφούζου έχουν αφήσει την πετρελαιοκηλίδα τους σε πολλά σημεία τού πλανήτη. Δείτε ένα δείγμα:
Στις 3 Δεκεμβρίου 2002, το υπό σημαία Μάλτας δεξαμενόπλοιο Ενάλιος Τιτάν, ιδιοκτησίας τής γνωστής μας Ermis Maritime των Αλαφούζων, επιχειρεί να πλεύσει στα νερά τής δυτικής Μεσογείου. Το ηλικίας 24 ετών πλοίο είναι μονού κύτους, γεγονός που κινητοποιεί τις αρχές τής Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Γαλλίας. Το πρόσφατο ατύχημα του -επίσης μονοπύθμενου- Prestige, το οποίο προκάλεσε ανυπολόγιστη καταστροφή στην θάλασσα της Γαλικίας, ενεργοποιεί τις αντιδράσεις τριών χωρών, οι οποίες απαιτούν από το Ενάλιος Τιτάν να μη πλησιάσει σε απόσταση μικρότερη των διακοσίων μιλίων τις ακτές τους (με άλλα λόγια, οι τρεις χώρες δεν επιτρέπουν στο πλοίο να μπει μέσα στην ΑΟΖ τους). Ο καπετάνιος δείχνει να αδιαφορεί για τις προειδοποιήσεις και αναλαμβάνει πρωτοβουλία το γαλλικό πολεμικό ναυτικό, το οποίο παίρνει "καροτσάκι" το Ενάλιος Τιτάν και το οδηγεί με την βία εκτός γαλλικής ΑΟΖ. Για το συμβάν αυτό, ο ευρωβουλευτής τού ΔΗΚΚΙ (το κόμμα τού Δημήτρη Τσοβόλα) Εμμανουήλ Μπακόπουλος κατέθεσε γραπτή ερώτηση στο ευρωκοινοβούλιο.
Λίγες μέρες αργότερα, παρόμοια περιπέτεια περιμένει άλλο ένα μονοπύθμενο δεξαμενόπλοιο της Ermis Maritime, το Polar. Οι ισπανικές ακτές το ακινητοποιούν και το κάνουν φύλλο και φτερό, διαπιστώνοντας 34 παραβάσεις. Το Polar παραμένει ακινητοποιημένο επί τρεις ημέρες. Την τέταρτη μέρα οδηγείται εκτός ισπανικών υδάτων.
Στις παραπάνω περιπτώσεις τα πλοία τού Αλαφούζου εμποδίστηκαν και δεν προκάλεσαν ζημιά. Όμως, δεν είχε συμβεί το ίδιο στις 28 Φεβρουαρίου 1997. Τότε, το Νήσος Αμοργός προσάραξε στα ρηχά έξω από το Μαρακαΐμπο τής Βενεζουέλας και από τα σπλάγχνα του ξεχύθηκε μια τεράστια ποσότητα πετρελαίου, προκαλώντας μια από τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές τέτοιου είδους. Η ποσότητα του διαρρεύσαντος πετρελαίου υπολογίστηκε σε περισσότερα από 25.000 βαρέλια. Από το ατύχημα αυτό, σχεδόν νέκρωσε ολόκληρη η βορειοδυτική Βενεζουέλα ενώ οι κάτοικοι της περιοχής αντιμετώπισαν οικονομική καταστροφή. Οι αγωγές κατά της Ermis Maritime για αποζημιώσεις ξεπέρασαν τα 130 εκατ. δολλάρια.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, τον Ιανουάριο του 2001, το φορτηγό Αμοργός κατευθύνεται στην Κίνα φορτωμένο σιδηρομετάλλευμα. Για άγνωστους λόγους, το Αμοργός προσαράζει στις ακτές τής Ταϊβάν και χύνονται στην θάλασσα μεγάλες ποσότητες σιδηρομεταλλεύματος και πετρελαίου. Οι αρχές τής Ταϊβάν συλλαμβάνουν τον καπετάνιο και τον πρώτο μηχανικό κρατώντας τους ως ομήρους. Μ' αυτόν τον τρόπο θέλουν να πιέσουν την Ermis Maritime να καταβάλει τις επιδικασθείσες αποζημιώσεις αλλά η εταιρεία αρνείται. Το δράμα των δυο ναυτικών κρατάει επτά μήνες, ώσπου στις 14 Αυγούστου αφήνονται ελεύθεροι με υπουργική απόφαση.
Δυο μήνες νωρίτερα, ένα άλλο μονοπύθμενο πλοίο τής Ermis Maritime, το Westchester, προκαλεί άλλη μια καταστροφή στον πολύπαθο Κόλπο τού Μεξικού. Καθώς το 19 ετών δεξαμενόπλοιο πλέει στο ύψος τού Μισσισσιππή, στα ανοιχτά τής Νέας Ορλεάνης, το κύτος του ανοίγει και ποσότητα πετρελαίου ίση με 13.200 βαρέλια χύνεται στην θάλασσα.
Οι παραπάνω -αλλά και άλλες- περιπέτειες ανάγκασαν πολλές χώρες να εφαρμόσουν αυξημένα μέτρα ασφαλείας για δεξαμενόπλοια άνω των 15 ετών ενώ τα δεξαμενόπλοια μονού κύτους έχουν τεθεί υπό διωγμό. Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, οι Αλαφούζοι υποχρεώνονται να εκσυγχρονίσουν τον στόλο τους. Αλλά...
Κάθε εκσυγχρονισμός χρειάζεται χρήμα και καλό χρήμα βρίσκεται κυρίως στο χρηματιστήριο. Βέβαια, τα πλοία των Αλαφούζων ταξιδεύουν με σημαίες ευκαιρίας (Μάλτας), όμως τώρα, στις αρχές της χιλιετίας, το ελληνικό χρηματιστήριο είναι στα πάνω του και προσφέρεται για μια καλή αρπαχτή. Δυστυχώς, εδώ υπάρχει ένα μικρό αγκάθι: ο νόμος 2843/2000 δεν επιτρέπει στις πλοιοκτήτριες εταιρείες να μπουν στο χρηματιστήριο. Οπότε;
Οπότε, τι; Μην είσαστε αφελείς! Υπομονή ως αύριο και θα δείτε.
Αλαφούζοι - 9. Τα καράβια της "Καθημερινής"
Για να είμαι ακριβής, οφείλω μια μικρή διευκρίνηση επί της -όντως κακοδιατυπωμένης- τελευταίας παραγράφου τού χτεσινού σημειώματος, επειδή δεν είναι απολύτως ακριβές ότι ο νόμος 2843/2000 απαγορεύει στις πλοιοκτήτριες εταιρείες να μπουν στο χρηματιστήριο. Η ορθή διατύπωση είναι ότι αυτός ο νόμος (Κεφάλαιο Β: Για την ανάπτυξη εταιρειών επενδύσεων στην ποντοπόρο ναυτιλία) θεσπίζει όρους και προϋποθέσεις για την εισαγωγή "Εταιρειών Επενδύσεων στην Ποντοπόρο Ναυτιλία" (ΕΕΠΝ) στο χρηματιστήριο.
Αυτό σημαίνει ότι για να μπει μια ναυτιλιακή εταιρεία στο χρηματιστήριο πρέπει να μετασχηματιστεί σε ΕΕΠΝ, υπό τους αυστηρούς όρους που προβλέπει ο νόμος. Για να γίνει κατανοητή η αυστηρότητα των σχετικών διατάξεων του ν.2843/2000, αρκεί να αναφέρουμε το περιεχόμενο της πρώτης παραγράφου τού άρθρου 13 (υπογραμμίσεις δικές μου): "Επιτρέπεται η σύναψη δανείων από την ΕΕΠΝ και η παροχή πιστώσεων σε αυτή, για ποσά τα οποία στο σύνολό τους δεν υπερβαίνουν το 25% των επενδύσεων σε ποντοπόρα πλοία. Τα δάνεια συνάπτονται και οι πιστώσεις παρέχονται από πιστωτικό ίδρυμα. Τα δάνεια αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν και οι πιστώσεις μπορούν να δοθούν μόνο για την αξιοποίηση ποντοπόρων πλοίων στα οποία έχουν επενδυθεί τα διαθέσιμα της εταιρείας".
Η αυστηρότητα των εν λόγω διατάξεων φαίνεται ξεκάθαρα από το παρακάτω δημοσίευμα του 2004: "Ο ίδιος (εννοεί τον Παναγιώτη Αλεξάκη, πρόεδρο του Χρηματιστηρίου Αθηνών), φαίνεται επίσης να έχει συζητήσει την παράλληλη διαπραγμάτευση για τις μετοχές ναυτιλιακών εταιρειών, με την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς αποκομίζοντας ουσιαστικά τη στήριξή της. Με αυτό τον τρόπο θα ξεπεραστεί ο «σκόπελος» της σύστασης ΕΕΠΝ (εταιρεία Επένδυσης Ποντοπόρου Ναυτιλίας) για την είσοδο μίας ναυτιλιακής εταιρείας στη Σοφοκλέους, διαδικασία που στην πράξη απορρίφθηκε από την επιχειρηματική ναυτιλιακή κοινότητα". Δηλαδή, οι πλοιοκτήτες θεώρησαν ασύμφορους τους όρους τού ν.2843/2000 και το σύστημα έψαχνε τρόπο να βολέψει τα χρηματιστηριακά τους παιχνίδια. Σημειωτέον ότι ο αρχικός νόμος είχε ήδη τροποποιηθεί -επί το ελαστικώτερον, φυσικά- με τον ν.2992/2002.
Και τώρα που γίναμε ακριβέστεροι και σαφέστεροι, ας πάμε παρακάτω.
Στις 20 Μαρτίου 2001 συστήνεται η ναυτιλιακή ανώνυμη εταιρεία "Νήσος Νάξος Ναυτική Α.Ε.", η οποία ενάμισυ χρόνο αργότερα, στις 10 Σεπτεμβρίου 2002, μετατρέπεται σε ΕΕΠΝ και μετονομάζεται σε "Αργοναύτης ΕΕΠΝ". Βάσει του ν.2843/2000, το κεφάλαιο της ΕΕΠΝ πρέπει να είναι τουλάχιστον δέκα δισ. δραχμές (περίπου 30 εκατ. ευρώ). Ποιός έβαλε αυτά τα λεφτά; Μη βιαστείτε να απαντήσετε "μα, οι εφοπλιστές-επενδυτές που έφτιαξαν την εταιρεία" γιατί θα κάνετε λάθος. Βλέπετε, η εταιρεία "Αργοναύτης ΕΕΠΝ" ανήκει κατά 100% στην ανώνυμη εταιρεία "Η Καθημερινή Α.Ε.".
Απαραίτητη παρένθεση. Στις οικονομικές καταστάσεις τής "Αργοναύτης ΕΕΠΝ" για την χρήση 2011 (σελ. 13) αναγράφεται η σύνθεση του Δ.Σ. της εταιρείας. Πρόεδρος δεν είναι ο Γιάννης Αλαφούζος αλλά ο πατέρας του Αριστείδης, ο ιδιοκτήτης τής Καθημερινής. Αυτό λίγο-πολύ είναι λογικό. Μήπως, όμως, μπορείτε να μαντέψετε τον αντιπρόεδρο; Μη κουράζεστε: "Παπαχελάς Αλέξανδρος του Αριστομένη". Ναι, ναι, ο "έγκριτος", "ανεξάρτητος" και "αδέσμευτος" δημοσιογράφος-αναλυτής Alexis, εκτός από διευθυντής τής εφημερίδας Καθημερινή, διαπρέπει και ως διοικητικό στέλεχος ΕΕΠΝ. Εξ αυτού και μόνου του λόγου, οι απόψεις που διατυπώνει τόσο στην εφημερίδα όσο και στον Σκάι περί κρίσεως, πολιτικής, οικονομίας κλπ αποκτούν άλλη αξία. Κλείνουμε την παρένθεση και συνεχίζουμε.
"Τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης διέταξε χτες ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών, Αντ. Στεργιόπουλος, με αφορμή τα δημοσιεύματα εφημερίδων («Ελεύθερου», «Ελεύθερου Τύπου» της 20ής και 21ης του Φλεβάρη) για την αγορά δύο πετρελαιοφόρων πλοίων από τον εκδότη και εφοπλιστή Αριστ. Αλαφούζο με κεφάλαια της εκδοτικής εταιρίας «Καθημερινή ΑΕ - Εκδοση Εντύπων - ΜΜΕ», κατά παρέκκλιση της νομοθεσίας. Η έρευνα ανατέθηκε στον εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθ. Ψαρράκη, ο οποίος τις αμέσως προσεχείς μέρες θα αρχίσει να εξετάζει μάρτυρες προκειμένου να διαπιστώσει τη βασιμότητα ή μη των δημοσιευμάτων. Μεταξύ των μαρτύρων θα είναι και υπεύθυνοι του ΧΑΑ, αφού η «Καθημερινή ΑΕ» είναι εισηγμένη εταιρία στο Χρηματιστήριο, αλλά και ο πρόεδρός του, Π. Αλεξάκης, είχε ζητήσει με επιστολή του από τον Α. Αλαφούζο να μην υλοποιήσει την επένδυση στην ποντοπόρο ναυτιλία για την προστασία του επενδυτικού κοινού, με την προειδοποίηση μάλιστα αναστολής της διαπραγμάτευσης της μετοχής της «Καθημερινής» από το ΧΑΑ, στην αντίθετη περίπτωση. Οι πλοιοκτήτριες εταιρίες, σύμφωνα με το νόμο 2843/2000, δεν μπορούν να μπουν στο Χρηματιστήριο. Απαραίτητος όρος γι' αυτό είναι η ίδρυση «εταιρίας επενδύσεων στην ποντοπόρο ναυτιλία», που θα επενδύει αποκλειστικά σε μετοχές πλοιοκτητριών εταιριών ποντοπόρων πλοίων. Ομως, ο Α. Αλαφούζος, με βάση τα ερευνώμενα στοιχεία, βρήκε έναν πλάγιο τρόπο για να χρηματοδοτήσει τις επενδυτικές του δραστηριότητες στο χώρο της ναυτιλίας, αξιοποιώντας κεφάλαια που του εμπιστεύτηκαν οι επενδυτές για επενδύσεις στο χώρο των ΜΜΕ." (Ριζοσπάστης, 26/02/2002).
Προσέξτε τις ημερομηνίες: η σύσταση της ΕΕΠΝ είναι κατά εξίμισυ μήνες μεταγενέστερη του δημοσιεύματος. Επιστρέψτε τώρα στην αποστροφή με την οποία κλείσαμε το χτεσινό μας σημείωμα. Οι Αλαφούζοι θέλουν να κάνουν παιχνιδάκια με το χρηματιστήριο αλλά ο νόμος δεν τους το επιτρέπει, οπότε χρησιμοποιούν ως "δούρειο ίππο" την ήδη εισηγμένη Καθημερινή, η οποία έχει και ένα επί πλέον αβαντάζ: είναι εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας. Δηλαδή, ακόμη κι αν κάποιος μουρλός θελήσει να αποκαταστήσει την νομιμότητα, δύσκολα θα αποδειχθεί τόσο μουρλός ώστε να τα βάλει με τον τύπο και, μάλιστα, με την εφημερίδα ενός συγκροτήματος που διαθέτει και τον πρώτο σε ακροαματικότητα ραδιοφωνικό σταθμό.
Εμείς θα συνεχίσουμε αύριο. Μέχρι τότε, όμως, ρίξτε μια ματιά στις οικονομικές καταστάσεις τής εταιρείας, ειδικά δε στην παράγραφο 7.24 της σελίδας 32. Θα καταλάβετε πόσο κομβικής σημασίας για την πάταξη της ανεργίας είναι όλα τα μέτρα που παίρνει η εκάστοτε κυβέρνηση υπέρ των εφοπλιστών. Αν έχετε όρεξη, δείτε και τις ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις τής παραγράφου 3.13 στην σελίδα 21, περί της "δυσβάσταχτης" φορολόγησης τέτοιων εταιρειών.
Αυτό σημαίνει ότι για να μπει μια ναυτιλιακή εταιρεία στο χρηματιστήριο πρέπει να μετασχηματιστεί σε ΕΕΠΝ, υπό τους αυστηρούς όρους που προβλέπει ο νόμος. Για να γίνει κατανοητή η αυστηρότητα των σχετικών διατάξεων του ν.2843/2000, αρκεί να αναφέρουμε το περιεχόμενο της πρώτης παραγράφου τού άρθρου 13 (υπογραμμίσεις δικές μου): "Επιτρέπεται η σύναψη δανείων από την ΕΕΠΝ και η παροχή πιστώσεων σε αυτή, για ποσά τα οποία στο σύνολό τους δεν υπερβαίνουν το 25% των επενδύσεων σε ποντοπόρα πλοία. Τα δάνεια συνάπτονται και οι πιστώσεις παρέχονται από πιστωτικό ίδρυμα. Τα δάνεια αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν και οι πιστώσεις μπορούν να δοθούν μόνο για την αξιοποίηση ποντοπόρων πλοίων στα οποία έχουν επενδυθεί τα διαθέσιμα της εταιρείας".
Η αυστηρότητα των εν λόγω διατάξεων φαίνεται ξεκάθαρα από το παρακάτω δημοσίευμα του 2004: "Ο ίδιος (εννοεί τον Παναγιώτη Αλεξάκη, πρόεδρο του Χρηματιστηρίου Αθηνών), φαίνεται επίσης να έχει συζητήσει την παράλληλη διαπραγμάτευση για τις μετοχές ναυτιλιακών εταιρειών, με την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς αποκομίζοντας ουσιαστικά τη στήριξή της. Με αυτό τον τρόπο θα ξεπεραστεί ο «σκόπελος» της σύστασης ΕΕΠΝ (εταιρεία Επένδυσης Ποντοπόρου Ναυτιλίας) για την είσοδο μίας ναυτιλιακής εταιρείας στη Σοφοκλέους, διαδικασία που στην πράξη απορρίφθηκε από την επιχειρηματική ναυτιλιακή κοινότητα". Δηλαδή, οι πλοιοκτήτες θεώρησαν ασύμφορους τους όρους τού ν.2843/2000 και το σύστημα έψαχνε τρόπο να βολέψει τα χρηματιστηριακά τους παιχνίδια. Σημειωτέον ότι ο αρχικός νόμος είχε ήδη τροποποιηθεί -επί το ελαστικώτερον, φυσικά- με τον ν.2992/2002.
Και τώρα που γίναμε ακριβέστεροι και σαφέστεροι, ας πάμε παρακάτω.
Στις 20 Μαρτίου 2001 συστήνεται η ναυτιλιακή ανώνυμη εταιρεία "Νήσος Νάξος Ναυτική Α.Ε.", η οποία ενάμισυ χρόνο αργότερα, στις 10 Σεπτεμβρίου 2002, μετατρέπεται σε ΕΕΠΝ και μετονομάζεται σε "Αργοναύτης ΕΕΠΝ". Βάσει του ν.2843/2000, το κεφάλαιο της ΕΕΠΝ πρέπει να είναι τουλάχιστον δέκα δισ. δραχμές (περίπου 30 εκατ. ευρώ). Ποιός έβαλε αυτά τα λεφτά; Μη βιαστείτε να απαντήσετε "μα, οι εφοπλιστές-επενδυτές που έφτιαξαν την εταιρεία" γιατί θα κάνετε λάθος. Βλέπετε, η εταιρεία "Αργοναύτης ΕΕΠΝ" ανήκει κατά 100% στην ανώνυμη εταιρεία "Η Καθημερινή Α.Ε.".
Απαραίτητη παρένθεση. Στις οικονομικές καταστάσεις τής "Αργοναύτης ΕΕΠΝ" για την χρήση 2011 (σελ. 13) αναγράφεται η σύνθεση του Δ.Σ. της εταιρείας. Πρόεδρος δεν είναι ο Γιάννης Αλαφούζος αλλά ο πατέρας του Αριστείδης, ο ιδιοκτήτης τής Καθημερινής. Αυτό λίγο-πολύ είναι λογικό. Μήπως, όμως, μπορείτε να μαντέψετε τον αντιπρόεδρο; Μη κουράζεστε: "Παπαχελάς Αλέξανδρος του Αριστομένη". Ναι, ναι, ο "έγκριτος", "ανεξάρτητος" και "αδέσμευτος" δημοσιογράφος-αναλυτής Alexis, εκτός από διευθυντής τής εφημερίδας Καθημερινή, διαπρέπει και ως διοικητικό στέλεχος ΕΕΠΝ. Εξ αυτού και μόνου του λόγου, οι απόψεις που διατυπώνει τόσο στην εφημερίδα όσο και στον Σκάι περί κρίσεως, πολιτικής, οικονομίας κλπ αποκτούν άλλη αξία. Κλείνουμε την παρένθεση και συνεχίζουμε.
"Τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης διέταξε χτες ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών, Αντ. Στεργιόπουλος, με αφορμή τα δημοσιεύματα εφημερίδων («Ελεύθερου», «Ελεύθερου Τύπου» της 20ής και 21ης του Φλεβάρη) για την αγορά δύο πετρελαιοφόρων πλοίων από τον εκδότη και εφοπλιστή Αριστ. Αλαφούζο με κεφάλαια της εκδοτικής εταιρίας «Καθημερινή ΑΕ - Εκδοση Εντύπων - ΜΜΕ», κατά παρέκκλιση της νομοθεσίας. Η έρευνα ανατέθηκε στον εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθ. Ψαρράκη, ο οποίος τις αμέσως προσεχείς μέρες θα αρχίσει να εξετάζει μάρτυρες προκειμένου να διαπιστώσει τη βασιμότητα ή μη των δημοσιευμάτων. Μεταξύ των μαρτύρων θα είναι και υπεύθυνοι του ΧΑΑ, αφού η «Καθημερινή ΑΕ» είναι εισηγμένη εταιρία στο Χρηματιστήριο, αλλά και ο πρόεδρός του, Π. Αλεξάκης, είχε ζητήσει με επιστολή του από τον Α. Αλαφούζο να μην υλοποιήσει την επένδυση στην ποντοπόρο ναυτιλία για την προστασία του επενδυτικού κοινού, με την προειδοποίηση μάλιστα αναστολής της διαπραγμάτευσης της μετοχής της «Καθημερινής» από το ΧΑΑ, στην αντίθετη περίπτωση. Οι πλοιοκτήτριες εταιρίες, σύμφωνα με το νόμο 2843/2000, δεν μπορούν να μπουν στο Χρηματιστήριο. Απαραίτητος όρος γι' αυτό είναι η ίδρυση «εταιρίας επενδύσεων στην ποντοπόρο ναυτιλία», που θα επενδύει αποκλειστικά σε μετοχές πλοιοκτητριών εταιριών ποντοπόρων πλοίων. Ομως, ο Α. Αλαφούζος, με βάση τα ερευνώμενα στοιχεία, βρήκε έναν πλάγιο τρόπο για να χρηματοδοτήσει τις επενδυτικές του δραστηριότητες στο χώρο της ναυτιλίας, αξιοποιώντας κεφάλαια που του εμπιστεύτηκαν οι επενδυτές για επενδύσεις στο χώρο των ΜΜΕ." (Ριζοσπάστης, 26/02/2002).
Προσέξτε τις ημερομηνίες: η σύσταση της ΕΕΠΝ είναι κατά εξίμισυ μήνες μεταγενέστερη του δημοσιεύματος. Επιστρέψτε τώρα στην αποστροφή με την οποία κλείσαμε το χτεσινό μας σημείωμα. Οι Αλαφούζοι θέλουν να κάνουν παιχνιδάκια με το χρηματιστήριο αλλά ο νόμος δεν τους το επιτρέπει, οπότε χρησιμοποιούν ως "δούρειο ίππο" την ήδη εισηγμένη Καθημερινή, η οποία έχει και ένα επί πλέον αβαντάζ: είναι εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας. Δηλαδή, ακόμη κι αν κάποιος μουρλός θελήσει να αποκαταστήσει την νομιμότητα, δύσκολα θα αποδειχθεί τόσο μουρλός ώστε να τα βάλει με τον τύπο και, μάλιστα, με την εφημερίδα ενός συγκροτήματος που διαθέτει και τον πρώτο σε ακροαματικότητα ραδιοφωνικό σταθμό.
Εμείς θα συνεχίσουμε αύριο. Μέχρι τότε, όμως, ρίξτε μια ματιά στις οικονομικές καταστάσεις τής εταιρείας, ειδικά δε στην παράγραφο 7.24 της σελίδας 32. Θα καταλάβετε πόσο κομβικής σημασίας για την πάταξη της ανεργίας είναι όλα τα μέτρα που παίρνει η εκάστοτε κυβέρνηση υπέρ των εφοπλιστών. Αν έχετε όρεξη, δείτε και τις ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις τής παραγράφου 3.13 στην σελίδα 21, περί της "δυσβάσταχτης" φορολόγησης τέτοιων εταιρειών.
Αλαφούζοι - 10. Θαλασσοεπενδύσεις
Μιας και μπλέξαμε με την "Αργοναύτης ΕΕΠΝ", ας συνεχίσουμε το κολύμπι μας στα βαθειά. Όπως λένε και τα επίσημα έγγραφα της εταιρείας, "Η Αργοναύτης Εταιρεία Επενδύσεων στην Ποντοπόρο Ναυτιλία, Μητρική εταιρεία, προσφέρει διεθνώς υπηρεσίες θαλασσίων μεταφορών, μέσω της εκμετάλλευσης πλοίων των θυγατρικών της εταιρειών". Δηλαδή, η "Αργοναύτης" αποτελεί απλώς το κέλυφος, μέσω του οποίου δραστηριοποιούνται οι εξής τέσσερις εταιρείες, οι οποίες έχουν όλες έδρα στην Λιβερία: Sea Shell Enterprises Ltd, Sea Pearl Enterprises Ltd, Zenith Maritime Corp. και Bigal Shipping Corp. Κάθε μια από τις θυγατρικές εταιρείες είχε ή έχει ένα πλοίο που το εκμεταλλεύεται. Από την μια, η Sea Shell είχε το Ωκεανίς και η Sea Pearl το Θηρασιά, τα οποία έχουν πουληθεί. Από την άλλη, η Zenith έχει το νεότευκτο Nήσος Πάρος και η Bigal το δίδυμο αδερφάκι του Nήσος Δήλος.
Στο σημείο αυτό οφείλουμε μια διευκρίνιση. Η τακτική τού "κάθε πλοίο κι άλλη εταιρεία" είναι πολύ συνηθισμένη και θυμίζει την τακτική τού "κάθε έργο κι άλλη εταιρεία" των κατασκευαστικών και τεχνικών εταιρειών. Σκοπός της είναι, αν κάτι πάει στραβά (π.χ. βουλιάξει ένα πλοίο ή καταρρεύσει μια κατασκευή), να φορτωθεί όλες τις ευθύνες μια θυγατρική και να μη καταστραφεί ολόκληρη η επιχείρηση. Για παράδειγμα, αν συνέβαινε κάτι κακό στο Θηρασιά, ο Όμιλος θα άφηνε την Sea Pearl να βουλιάξει, ενώ οι υπόλοιπες θυγατρικές θα συνέχιζαν αδιατάρακτα την δουλειά τους.
Και τώρα που κάναμε μερικές απαραίτητες διευκρινήσεις, ας πάρουμε μπροστά μας τις τελευταίες δημοσιευμένες οικονομικές καταστάσεις τής εταιρείας (2011) κι ας πάμε να γελάσουμε λιγάκι:
Το 2010, οι Αλαφούζοι δίνουν στην Κορέα (εμ, πώς;) παραγγελία -μέσω των θυγατρικών Zenith και Bigal- για την κατασκευή δυο καινούργιων πλοίων, του Νήσος Πάρος και του Νήσος Δήλος, τα οποία αναφέραμε πιο πάνω. Τα πλοία είναι δίδυμα (ίδια), χωρητικότητας λίγο κάτω από 116.000 DWT (*) το καθένα ενώ η συμβολαιακή αξία κάθε πλοίου ορίστηκε στα 54.450.000 δολλάρια. Όπως λένε τα κουτσομπολιά, η παραγγελία δόθηκε με πρωτοβουλία τού Γιάννη Αλαφούζου, ενώ τα υπόλοιπα μέλη τής οικογένειας είχαν αντιρρήσεις.
Εν πάση περιπτώσει, η παραγγελία δόθηκε και εκτελέστηκε στην ώρα της, με το Νήσος Πάρος να παραλαμβάνεται στα τέλη Ιουνίου 2012 και το Νήσος Δήλος δυο μήνες αργότερα. Μάλιστα δε, το τελικό κόστος διαμορφώθηκε σε σκάρτα 88 εκατ. ευρώ, δηλαδή σχεδόν στην αξία που έγραφαν τα συμβόλαια. Μια χαρά, ε; Χμμμ... Όχι ακριβώς.
Όπως αναφέρει η έκθεση του ορκωτού ελεγκτή (σελ. 26), "τα πλοία αποτιμήθηκαν την 31η ∆εκεμβρίου 2012 από δύο ανεξάρτητους οίκους με βάση την έγκαιρη παράδοση λαμβάνοντας υπόψη και τα ναυλοσύμφωνα που έχουν ήδη κλειστεί για το πλοίο. Για τους σκοπούς των οικονομικών καταστάσεων ως αξία των πλοίων χρησιμοποιήθηκε ο μέσος όρος των δύο αυτών αποτιμήσεων". Τί έβγαλε, λοιπόν, αυτή η αποτίμηση; Ούτε λίγο ούτε πολύ, υποτίμησε την αξία των δυο πλοίων κατά 20.661.096 ευρώ! Δηλαδή, μέσα σε μισό χρόνο τα δυο καινούργια πλοία έχασαν σχεδόν το ένα τέταρτο της αξίας τους.
Παράλληλα, για να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, ο Όμιλος αναγκάστηκε μέσα στο 2012 να αυξήσει τον τραπεζικό δανεισμό του κατά 47 εκατ. ευρώ περίπου, ενώ το συνολικό ποσό των δανειακών του υποχρεώσεων λόγω της κατασκευής των δυο πλοίων ξεπερνάει τα 60 εκατομμύρια. Κοντά σ' αυτά τα νούμερα, πρέπει να συνυπολογίσουμε άλλα 25 εκατομμύρια που είχε πάρει μέσα στο 2011 η "Καθημερινή Α.Ε.", στην οποία ας μη ξεχνάμε ότι ανήκει η "Αργοναύτης" κατά 100%.
Κάπου εδώ και παρ' ότι σκεφτόμουν να πω λίγα λόγια και για την σχέση τού Γιάννη Αλαφούζου με τον Παναθηναϊκό, λέω να ολοκληρώσω για δυο λόγους. Πρώτον, επειδή άρχισα να βαριέμαι το θέμα και, δεύτερον, επειδή όσο βαθύτερα σκάβω τόσο περισσότερα "διαμάντια" βρίσκω (όπως π.χ. ένα ομολογιακό δάνειο 150 εκατ. δολλαρίων που εξέδωσε εταιρεία τού Αριστείδη Αλαφούζου για να αγοράσει πλοία αλλά κατέληξε να αγοράσει πέντε πλοία από εταιρεία τού Γιάννη Αλαφούζου ενώ στο τέλος "κούρεψε" και τα ομόλογά της κατά 70%!) και δεν βλέπω να ξεμπερδεύω. Ο αναγνώστης ας βάλει το μυαλό του να σκεφτεί για την ποιότητα της ενημέρωσης που μπορούν να προσφέρουν εφημερίδες και κανάλια τα οποία ανήκουν σε τέτοιους ομίλους. Εγώ θα κλείσω με ένα απόσπασμα από ένα παλιότερο κείμενο αυτού του ιστολογίου ("Ζόρια", 15/07/2013):
Με την χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας απέκτησε την πλειοψηφία σ' αυτές (81,01% της Πειραιώς, 83,66% της Άλφα, 84,39% της Εθνικής και 93,55% της Γιούρομπανκ). Με τον τρόπο αυτό, όμως, το ΤΧΣ γίνεται στην ουσία "μέτοχος" ενός μεγάλου αριθμού εισηγμένων επιχειρήσεων στις οποίες οι τράπεζες είτε ήσαν βασικοί μέτοχοι (π.χ. θυγατρικές ασφαλιστικές εταιρείες) είτε απέκτησαν ποσοστά κεφαλαιοποιώντας δάνεια που τους είχαν εκχωρήσει (π.χ. η αλλαντοβιομηχανία Νίκας, η άλλοτε πανίσχυρη βιομηχανία Μαΐλλης, η κατασκευαστική ΑΕΓΕΚ, ο κολοσσός των ιχθυοκαλλιεργειών Δίας κλπ). Η αποτίμηση είναι ότι το ΤΧΣ συμμετέχει πλέον στο μισό ελληνικό χρηματιστήριο!
Τα παραπάνω δείχνουν με τον πιο σαφή τρόπο τι εννοούσαν όλοι εκείνοι που υποστήριζαν ότι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ήταν απαραίτητη ώστε να "πέσουν λεφτά στην πραγματική οικονομία". Τώρα καταλαβαίνουμε απολύτως την έννοια της "πραγματικής οικονομίας".
Α! Και μια τελευταία λεπτομέρεια, η οποία θα μας βοηθήσει να αποκωδικοποιήσουμε ορισμένα πραγματάκια: με την προαναφερθείσα διαδικασία, το ΤΧΣ απέκτησε και το 5,1% των μετοχών τής εισηγμένης εκδοτικής εταιρείας "Καθημερινή Α.Ε.", η οποία ανήκει στον όμιλο Αλαφούζου, όπου ανήκει και ο ραδιοτηλεοπτικός "Σκάι". Ο νοών, νοήτω.
(*) DWT (Deadweight Tonnage): Μονάδα μέτρησης που δείχνει πόσο βάρος μπορεί να μεταφέρει ένα πλοίο για να πλέει με ασφάλεια. Στο βάρος αυτό περιλαμβάνονται τα πάντα: φορτίο, καύσιμα, πόσιμο νερό, τρόφιμα, επιβάτες, πλήρωμα, σαβούρα κλπ.
----------------------
Διαβάστε επίσης:
- "Όλη η αλήθεια για τα μπλακ-άουτ στη Σαντορίνη και η κίτρινη πολιτική προπαγάνδα του Σκάι" (ενδιαφέροντα στοιχεία για τις περιβαλλοντικές "ευαισθησίες" των Αλαφούζων από τον ιστοτόπο mantatoforos.com, 24/08/2013)
- "Οικογένεια Αλαφούζου - Η άνοδος και η σύγκρουση με τη ΝΔ" (άρθρο τού Βασίλη Νέδου στην εφημερίδα "Το Βήμα", 26/02/2006)
- "Οι «εισαγγελείς» που έγιναν «κατηγορούμενοι»" (άρθρο τής Δήμητρας Κρουστάλλη στην ίδια εφημερίδα για το παρασκήνιο της σύγκρουσης Αριστείδη Αλφούζου και Μητσοτάκη, 26/11/2006)
Στο σημείο αυτό οφείλουμε μια διευκρίνιση. Η τακτική τού "κάθε πλοίο κι άλλη εταιρεία" είναι πολύ συνηθισμένη και θυμίζει την τακτική τού "κάθε έργο κι άλλη εταιρεία" των κατασκευαστικών και τεχνικών εταιρειών. Σκοπός της είναι, αν κάτι πάει στραβά (π.χ. βουλιάξει ένα πλοίο ή καταρρεύσει μια κατασκευή), να φορτωθεί όλες τις ευθύνες μια θυγατρική και να μη καταστραφεί ολόκληρη η επιχείρηση. Για παράδειγμα, αν συνέβαινε κάτι κακό στο Θηρασιά, ο Όμιλος θα άφηνε την Sea Pearl να βουλιάξει, ενώ οι υπόλοιπες θυγατρικές θα συνέχιζαν αδιατάρακτα την δουλειά τους.
Και τώρα που κάναμε μερικές απαραίτητες διευκρινήσεις, ας πάρουμε μπροστά μας τις τελευταίες δημοσιευμένες οικονομικές καταστάσεις τής εταιρείας (2011) κι ας πάμε να γελάσουμε λιγάκι:
Το 2010, οι Αλαφούζοι δίνουν στην Κορέα (εμ, πώς;) παραγγελία -μέσω των θυγατρικών Zenith και Bigal- για την κατασκευή δυο καινούργιων πλοίων, του Νήσος Πάρος και του Νήσος Δήλος, τα οποία αναφέραμε πιο πάνω. Τα πλοία είναι δίδυμα (ίδια), χωρητικότητας λίγο κάτω από 116.000 DWT (*) το καθένα ενώ η συμβολαιακή αξία κάθε πλοίου ορίστηκε στα 54.450.000 δολλάρια. Όπως λένε τα κουτσομπολιά, η παραγγελία δόθηκε με πρωτοβουλία τού Γιάννη Αλαφούζου, ενώ τα υπόλοιπα μέλη τής οικογένειας είχαν αντιρρήσεις.
Εν πάση περιπτώσει, η παραγγελία δόθηκε και εκτελέστηκε στην ώρα της, με το Νήσος Πάρος να παραλαμβάνεται στα τέλη Ιουνίου 2012 και το Νήσος Δήλος δυο μήνες αργότερα. Μάλιστα δε, το τελικό κόστος διαμορφώθηκε σε σκάρτα 88 εκατ. ευρώ, δηλαδή σχεδόν στην αξία που έγραφαν τα συμβόλαια. Μια χαρά, ε; Χμμμ... Όχι ακριβώς.
Όπως αναφέρει η έκθεση του ορκωτού ελεγκτή (σελ. 26), "τα πλοία αποτιμήθηκαν την 31η ∆εκεμβρίου 2012 από δύο ανεξάρτητους οίκους με βάση την έγκαιρη παράδοση λαμβάνοντας υπόψη και τα ναυλοσύμφωνα που έχουν ήδη κλειστεί για το πλοίο. Για τους σκοπούς των οικονομικών καταστάσεων ως αξία των πλοίων χρησιμοποιήθηκε ο μέσος όρος των δύο αυτών αποτιμήσεων". Τί έβγαλε, λοιπόν, αυτή η αποτίμηση; Ούτε λίγο ούτε πολύ, υποτίμησε την αξία των δυο πλοίων κατά 20.661.096 ευρώ! Δηλαδή, μέσα σε μισό χρόνο τα δυο καινούργια πλοία έχασαν σχεδόν το ένα τέταρτο της αξίας τους.
Παράλληλα, για να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, ο Όμιλος αναγκάστηκε μέσα στο 2012 να αυξήσει τον τραπεζικό δανεισμό του κατά 47 εκατ. ευρώ περίπου, ενώ το συνολικό ποσό των δανειακών του υποχρεώσεων λόγω της κατασκευής των δυο πλοίων ξεπερνάει τα 60 εκατομμύρια. Κοντά σ' αυτά τα νούμερα, πρέπει να συνυπολογίσουμε άλλα 25 εκατομμύρια που είχε πάρει μέσα στο 2011 η "Καθημερινή Α.Ε.", στην οποία ας μη ξεχνάμε ότι ανήκει η "Αργοναύτης" κατά 100%.
Κάπου εδώ και παρ' ότι σκεφτόμουν να πω λίγα λόγια και για την σχέση τού Γιάννη Αλαφούζου με τον Παναθηναϊκό, λέω να ολοκληρώσω για δυο λόγους. Πρώτον, επειδή άρχισα να βαριέμαι το θέμα και, δεύτερον, επειδή όσο βαθύτερα σκάβω τόσο περισσότερα "διαμάντια" βρίσκω (όπως π.χ. ένα ομολογιακό δάνειο 150 εκατ. δολλαρίων που εξέδωσε εταιρεία τού Αριστείδη Αλαφούζου για να αγοράσει πλοία αλλά κατέληξε να αγοράσει πέντε πλοία από εταιρεία τού Γιάννη Αλαφούζου ενώ στο τέλος "κούρεψε" και τα ομόλογά της κατά 70%!) και δεν βλέπω να ξεμπερδεύω. Ο αναγνώστης ας βάλει το μυαλό του να σκεφτεί για την ποιότητα της ενημέρωσης που μπορούν να προσφέρουν εφημερίδες και κανάλια τα οποία ανήκουν σε τέτοιους ομίλους. Εγώ θα κλείσω με ένα απόσπασμα από ένα παλιότερο κείμενο αυτού του ιστολογίου ("Ζόρια", 15/07/2013):
Με την χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας απέκτησε την πλειοψηφία σ' αυτές (81,01% της Πειραιώς, 83,66% της Άλφα, 84,39% της Εθνικής και 93,55% της Γιούρομπανκ). Με τον τρόπο αυτό, όμως, το ΤΧΣ γίνεται στην ουσία "μέτοχος" ενός μεγάλου αριθμού εισηγμένων επιχειρήσεων στις οποίες οι τράπεζες είτε ήσαν βασικοί μέτοχοι (π.χ. θυγατρικές ασφαλιστικές εταιρείες) είτε απέκτησαν ποσοστά κεφαλαιοποιώντας δάνεια που τους είχαν εκχωρήσει (π.χ. η αλλαντοβιομηχανία Νίκας, η άλλοτε πανίσχυρη βιομηχανία Μαΐλλης, η κατασκευαστική ΑΕΓΕΚ, ο κολοσσός των ιχθυοκαλλιεργειών Δίας κλπ). Η αποτίμηση είναι ότι το ΤΧΣ συμμετέχει πλέον στο μισό ελληνικό χρηματιστήριο!
Τα παραπάνω δείχνουν με τον πιο σαφή τρόπο τι εννοούσαν όλοι εκείνοι που υποστήριζαν ότι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ήταν απαραίτητη ώστε να "πέσουν λεφτά στην πραγματική οικονομία". Τώρα καταλαβαίνουμε απολύτως την έννοια της "πραγματικής οικονομίας".
Α! Και μια τελευταία λεπτομέρεια, η οποία θα μας βοηθήσει να αποκωδικοποιήσουμε ορισμένα πραγματάκια: με την προαναφερθείσα διαδικασία, το ΤΧΣ απέκτησε και το 5,1% των μετοχών τής εισηγμένης εκδοτικής εταιρείας "Καθημερινή Α.Ε.", η οποία ανήκει στον όμιλο Αλαφούζου, όπου ανήκει και ο ραδιοτηλεοπτικός "Σκάι". Ο νοών, νοήτω.
(*) DWT (Deadweight Tonnage): Μονάδα μέτρησης που δείχνει πόσο βάρος μπορεί να μεταφέρει ένα πλοίο για να πλέει με ασφάλεια. Στο βάρος αυτό περιλαμβάνονται τα πάντα: φορτίο, καύσιμα, πόσιμο νερό, τρόφιμα, επιβάτες, πλήρωμα, σαβούρα κλπ.
----------------------
Διαβάστε επίσης:
- "Όλη η αλήθεια για τα μπλακ-άουτ στη Σαντορίνη και η κίτρινη πολιτική προπαγάνδα του Σκάι" (ενδιαφέροντα στοιχεία για τις περιβαλλοντικές "ευαισθησίες" των Αλαφούζων από τον ιστοτόπο mantatoforos.com, 24/08/2013)
- "Οικογένεια Αλαφούζου - Η άνοδος και η σύγκρουση με τη ΝΔ" (άρθρο τού Βασίλη Νέδου στην εφημερίδα "Το Βήμα", 26/02/2006)
- "Οι «εισαγγελείς» που έγιναν «κατηγορούμενοι»" (άρθρο τής Δήμητρας Κρουστάλλη στην ίδια εφημερίδα για το παρασκήνιο της σύγκρουσης Αριστείδη Αλφούζου και Μητσοτάκη, 26/11/2006)
http://klassikoperiptosi.blogspot.gr/2014/02/blog-post_1987.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου