Του Σπύρου Γουδέβενου
Τα τελευταία χρόνια, οι προεκλογικές εκστρατείες έχουν μετατραπεί στην "μάχη της ατάκας", και με ελάχιστες εξαιρέσεις, τα κόμματα με συνθήματα (τα περισσότερα κενού περιεχόμενου) προσπαθούν απλά να συγκινήσουν μία πλατιά εκλογική βάση.
Και σε αυτή τη μάχη, τα 2 κόμματα εξουσία, ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ, χρησιμοποιούν συνθήματα, ελλείψει τόλμης να παρουσιάσουν το πραγματικό τους πρόγραμμα, που δεν είναι άλλο, από το Τρίτο Μνημόνιο. Έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθώντας να εκμεταλλευθεί την σαρωτική του νίκη του Ιανουαρίου, που την πήρε ως αντιμνημονιακός, εκμεταλλευόμενος ότι δεν είχε κυβερνήσει, πλασάρει το "Ψηφίστε μας, γιατί θα επιτρέψει το σάπιο, παλιό σύστημα, μέσω της ΝΔ"....
Δεν διαφωνεί κανείς, ότι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, είναι τα κόμματα που τα τελευταία σαράντα χρόνια, καρπώθηκαν την εξουσία, λεηλάτησαν το κράτος, ευνόησαν το κεφάλαιο δημιουργώντας εγχώριους ολιγάρχες, που εκμεταλλευόντουσαν τον κόσμο της εργασίας. Μεγάλη αλήθεια επίσης, ότι από το 2010, όταν ο ελληνικός καπιταλισμός βρέθηκε σε τεράστια κρίση, τα δύο παραπάνω κόμματα φόρτωσαν την κρίση σε νεολαία, μισθωτούς και συνταξιούχους αφήνοντας τους ολιγάρχες να γίνονται πλουσιότεροι και πιο θρασείς....Για αυτό το λόγο, ο αριστερός (όχι ριζοσπαστικός) αντιμνημονιακός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ εξέφρασε πλατιές μάζες, που ακούμπησαν τις ελπίδες τους για σταδιακή βελτίωση των συνθηκών της ζωής τους, την κατάργηση των άδικων μνημονίων, και βέβαια απαίτησαν την "τιμωρία" των παλαιών κομμάτων, για τα μνημόνια και τα σκάνδαλα τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιανουάριο ήταν το "νέο", που έπρεπε να καθαρίσει την κρατική μηχανή από την Πασοκονεοδημοκρατία, να καταργήσει τα μνημόνια, να επιβάλλει στους πλούσιους της χώρας να πληρώσουν την κρίση τους, και να αφαιρεθούν βάρη από τις υποτελείς τάξεις. Για τα παραπάνω, κωδικά, ο ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιανουάριο ήταν το "νέο"....
Ο ΣΥΡΙΖΑ απογοήτευσε όμως, και το έκανε σταδιακά, από την στιγμή που ανέλαβε τα ηνία της εξουσίας!
Κάνει τον δεξιό Πάκη Πρόεδρο της Δημοκρατίας, γίνονται μέλη της κυβέρνησης πρόσωπα με βαθιά σύνδεση με τα συμφέροντα των ολιγαρχών και βέβαια με παλιότερη σχέση με τα κόμματα της ΝΔ, και του ΠΑΣΟΚ, που ο κόσμος καταδίκασε. Το Σημιτικό, και Παπανδρείκό ΠΑΣΟΚ έλαβε θέσεις στην δήθεν νέα Κρατική μηχανή, και κατά την άνοιξη οι πόρτες άνοιξαν και για τους Καραμανλικούς. Το "νέο" πάλιωνε, με ταχείς ρυθμούς, και όχι μόνο λόγω της επιλογής των προσώπων, αλλά κυρίως γιατί η εξουσία ασκούταν με τους όρους τους παρελθόντος. Καμία απόπειρα να εκπροσωπηθούν οι δυνάμεις της εργασίας την διακυβέρνηση, γιατί δεν έπρεπε να διαταράξουμε τον αστικό κοινοβουλευτισμό. Ακόμα και τα λίγα θετικά μέτρα, ήταν μικρά σε έκταση, και φάνταζαν "ξεροκόμματο" αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης που έπρεπε να ξεχάσει την ΑΝΑΤΡΟΠΗ που είχε υποσχεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Και το Ιούλιο, ήρθε το τρίτο Μνημόνιο.....
Και τότε ο Τσίπρας πλέον, χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ που ουσιαστικά διαλύθηκε και έμεινε η σφραγίδα, επισημοποίησε την επικράτηση του "παλιού" έναντι του νέου που ξεπρόβαλε τον Γενάρη. Πάλι την κρίση τω ολιγαρχών καλείται να την πληρώσουν τα αιώνια θύματα τους, μισθωτοί, νεολαίοι και συνταξιούχοι. Γιατί το "παλιό" δεν ήταν τα ονόματα "ΠΑΣΟΚ", "ΝΔ", που αφελώς μοστράρεται σήμερα από τον Τσίπρα, αλλά οι πολιτικές που είχαν ασκήσει. Ο Τσίπρας με την ομάδα του, ζητάει να κυβερνήσει "αλά παλαιά", με μνημόνια, λιτότητα, μισθούς και συντάξεις ξεφτίλας.
Το "νέο", ήταν το "ΟΧΙ" του 62% που βέβαια, είχε αντιφατικά στοιχεία εντός του, αλλά είχε ένα κοινό παρανομαστή....Την απαίτηση να απορριφθούν οι "παλιές" πολιτικές λιτότητας, και εξαθλίωσης του λαού. Το "νέο", με τις μεθοδεύσεις Τσίπρα, υποχωρεί, αφού σε λίγες μέρες, ο εκφραστής του, έγινε "παλιό", και ήταν αδύνατο σε 30 μέρες, να δημιουργηθεί ένα νέος αντιμνημονιακός φορέας, και αυτός να δεθεί με την ελληνική κοινωνία. Αυτού του είδους τα "δεσίματα", απαιτούν κίνημα, δρόμο, αγώνας, επίδειξη έμπρακτης αλληλεγγύης. Αυτό που έκανε η Λαϊκή Ενότητα, και ορθά έπραξε είναι να φτιάξει μία πρωτοβουλία που θα εμπνεύσει ένα κομμάτι του απογοητευμένου κόσμου, που θα επιτρέψει να υπάρξει και κοινοβουλευτικό ανάχωμα από τις 21 Σεπτέμβρη. Η Λαϊκή Ενότητα, μετά τις εκλογές πρέπει να εμπνεύσει και να εμπνευστεί από την κοινωνία, μέσα από τον καθημερινό αγώνα ενάντια στα μνημόνια, και με αυτό τον τρόπο, πολύ σύντομα θα τεθεί το ζήτημα της εξουσίας, από τις δυνάμεις της εργασίας.
Και επιστρέφοντας στο θέμα των εκλογών, αυτό το "νέο" που τόσο προδόθηκε από τον Τσίπρα και την παρέα του, ζητάει έστω και υπό αντίξοες συνθήκες την ελάχιστη έκφραση του. Αυτό το "νέο", θα έχει ως χαράκωμα το εντυπωσιακό ποσοστό της Λαϊκής Ενότητας, την επόμενη Κυριακή, και μετά θα εφορμήσει εναντίον των μνημονιακών σκυλιών, με σκοπό την απελευθέρωση του λαού!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου