Το στίγμα του «προδότη» και το φιτίλι του «τυχαίου» !!!

 “ Κυβερνητικοί βουλευτές από το «καραμανλικό στρατόπεδο», όσο και «πράσινοι» που έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στον Ευάγγελο Βενιζέλο, δείχνουν παγωμένοι μπροστά στο βάρος να ρίξουν την κυβέρνηση, φοβούμενοι οι μεν το στίγμα του «προδότη», οι δε την ευθύνη της…κατακρήμνισης του ΠΑΣΟΚ στην άβυσσο της εκλογικής ανυποληψίας. ”

Του Γρηγόρη Ρουμπάνη

Μπλοκαρισμένες, προς το παρόν, στις διαθέσεις του σκληρού σαμαρικού πυρήνα και των δανειστών, μοιάζουν στο κυβερνητικό στρατόπεδο κάποιες δυνάμεις, οι οποίες θα μπορούσαν να κινήσουν πολιτικές εξελίξεις τέτοιες που θα απαλλάξουν τον τόπο από την ολοκλήρωση της μνημονιακής καταστροφής. Όλον τον τελευταίο καιρό, τα μάτια των παρατηρητών είναι στραμμένα στην κυβερνητική πλειοψηφία, περιμένοντας μια κίνηση, η οποία θα σημάνει την έναρξη της απεμπλοκής. Ωστόσο, όπως και στις αρχές του καλοκαιριού ή τις αρχές του φθινοπώρου, ούτε σ’ αυτή τη φάση φαίνεται καμιά πλευρά διατεθειμένη να σπρώξει το δάχτυλο για να πέσει η ομάδα Σαμαρά.

Κυβερνητικοί βουλευτές από το «καραμανλικό στρατόπεδο», όσο και «πράσινοι» που έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στον Ευάγγελο Βενιζέλο, δείχνουν παγωμένοι μπροστά στο βάρος να ρίξουν την κυβέρνηση, φοβούμενοι οι μεν το στίγμα του «προδότη», οι δε την ευθύνη της κατακρήμνισης του ΠΑΣΟΚ στην άβυσσο της εκλογικής ανυποληψίας. Μόνο ένα «εάν» βγαίνει από τα χείλη τους. Κι αυτό το «εάν» έχει να κάνει με την αναμονή του νέου μνημονίου, το οποίο θα συνοδεύεται με ακόμη πιο σκληρά μέτρα και χρονικά τοποθετείται στα μέσα του χειμώνα ή την άνοιξη του 2014. Αλλά ακόμα και σ’ αυτή την περίπτωση, όσο και αν οι διαβεβαιώσεις ότι δεν θα το ψηφίσουν μοιάζουν ισχυρές, κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί, όχι τόσο για την τελική δική του στάση, αλλά τη στάση του διπλανού του, όταν έρθει-και θα έρθει-η ώρα της κρίσης.

Υπό το κλίμα αυτό, έμπειρα κοινοβουλευτικά στελέχη από το κυβερνητικό στρατόπεδο βλέπουν ότι ο προϋπολογισμός θα ψηφιστεί, κι ας προβλέπει νέα φορολογική επιδρομή στα αδύναμα πλέον να ανταποκριθούν νοικοκυριά, κι ας προϊδεάζει για νέες προγραφές απολύσεων, κι ας μειώνει στο ελάχιστο τα ήδη πενιχρά εισοδήματα όσων έχουν απομείνει με κάποια απασχόληση στον ιδιωτικό ή τον δημόσιο τομέα. Προς το παρόν όλοι προβάλλουν το επιχείρημα ότι ο Γιάννης Στουρνάρας έχει υποσχεθεί πως δεν θα ληφθούν νέα μέτρα, αν και κανείς δεν υπάρχει που να δηλώνει ότι έχει εμπιστοσύνη στον υπουργό Οικονομικών και στο λόγο του, ούτε βεβαίως στις διαβεβαιώσεις του Αντώνη Σαμαρά.

Η καραμανλική πτέρυγα φοβάται το στίγμα του «προδότη της παράταξης», το οποίο θα ρίξει πάνω της η ηγεσία και θα προβληθεί καταλλήλως από το ισχυρότατο μιντιακό σύστημα που υπηρετεί τη σημερινή εξουσία. Το στίγμα αυτό θα έχει να κάνει με την κατηγορία, ότι την πιο κρίσιμη στιγμή, τη στιγμή που δήθεν άρχισε στον ορίζοντα να διαφαίνεται η προοπτική της ανάκαμψης για «να πιάσουν τόπο οι θυσίες του λαού», προσωπικά συμφέροντα έριξαν την κυβέρνηση. Έτσι, στις πλάτες αυτών που θα προκαλέσουν την πτώση, η Συγγρού θα ρίξει και τις ευθύνες της εθνικής καταστροφής, βρίσκοντας τη χρυσή ευκαιρία να σβήσει τις δικές της ενοχές καθώς και όσων εκείνων απεργάστηκαν ή υπηρέτησαν τα μέχρι τώρα δυο καταστροφικά μνημόνια. Μπροστά στον κίνδυνο αυτό ο Κώστας Καραμανλής έχει δώσει στους δικούς του ανθρώπους την εντολή της άμυνας. Αν και από την εποχή του σχηματισμού της κυβέρνησης Παπαδήμου έχει ακούσει εισηγήσεις να αποσύρει την εμπιστοσύνη του από την ομάδα Σαμαρά, δεν τις έχει αποδεχτεί, όχι από ευαισθησία προς τον πρώην φίλο του, αλλά μάλλον επειδή γνωρίζει τους συσχετισμούς εντός και εκτός συνόρων.

Το ίδιο ισχύει και για τη στάση του απέναντι στον άλλο εταίρο του κυβερνητικού σχήματος, το ΠΑΣΟΚ, με την ηγεσία του οποίου δεν έχει καμία επαφή από τότε που ο Γιώργος Παπανδρέου έριξε τη δική του κυβέρνηση με την απειλή της καταψήφισης του Κάρολου Παπούλια για την επανεκλογή του στο αξίωμα του προέδρου της Δημοκρατίας. Προσκείμενα στον πρώην πρωθυπουργό στελέχη κάνουν λόγο για μια αθλιότητα, η οποία ολοκληρώθηκε με τις μυστικές διαπραγματεύσεις αρχικά για την υπαγωγή της χώρας στον έλεγχο του ΔΝΤ και τελικά στην τρόικα. Πέραν όλων αυτών πάντως, κανένας από τους δυσφορούντες βουλευτές, είτε ανήκουν στη ΝΔ, είτε στο ΠΑΣΟΚ, μπορούν με ασφάλεια να προβλέψουν εξελίξεις που θα έρθουν πιθανόν από ένα «τυχαίο γεγονός», πιθανόν όμως και από μια πρωτοβουλία του πρωθυπουργού, η οποία θα έχει τα αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα και θα προκαλέσει αλυσιδωτές εκρήξεις σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.

Όπως όλα δείχνουν, σ’ αυτό το «ατύχημα» επενδύουν όλοι, ή τουλάχιστον οι περισσότεροι, τις ελπίδες τους, για να διώξουν από πάνω τους την απειλή ενός δυσβάστακτου προσωπικού κόστους. Ποιο μπορεί να είναι αυτό το «τυχαίο γεγονός»; Το κάθε τι. Μπορεί να μην ήταν η ΕΡΤ, μπορεί να μην ήταν η στυγερή δολοφονία του Παύλου Φύσσα, αλλά ενδεχομένως να είναι η εξέλιξη της υπόθεσης της παρακολούθησης των τηλεφώνων, ίσως και η έκρηξη του κοινωνικού θυμού από την απόλυση μερικών χιλιάδων ακόμα ατόμων από το δημόσιο με τον μανδύα της κινητικότητας.

http://paganeli.wordpress.com/