(Τρ. 1/10/13 - 20:05)
Του ΒΑΣΙΛΗ ΠΡΙΜΙΚΗΡΗ*
Συγκλονιστικά τα γεγονότα των τελευταίων ημερών με τη σύλληψη της ηγεσίας του νεοναζιστικού μορφώματος τηςΧρυσής Αυγής.
Για τον κάθε αντιφασίστα, για τον κάθε δημοκράτη που γνώρισε φυλακές και εξορίες μέχρι και το σπουδαστικό τηςχουντικής ασφάλειας με τους Μάλιους και Σμαϊληδες το να βλέπει σε όλα τα ΜΜΕ τον Μιχαλολιάκο και την εγκληματική του παρέα με χειροπέδες στα χέρια, είναι χωρίς καμία αμφιβολία ένα πολύ ευχάριστο θέαμα.
Χωρίς, λοιπόν καμιά μικροψυχία και μικροκομματική λογικήθα πρέπει να παραδεχθούμε ότι επιτέλους το σύστημα αποφάσισε να τιμωρήσει ένα από τα ατίθασα παιδιά του ίσως γιατί συνειδητοποίησε ότι το έκτρωμα της Χρυσής Αυγής άρχισε να γίνετε τελείως ασύμφορο και επικίνδυνο και για το ίδιο και αυτό είναι θετικό.
Χωρίς, λοιπόν καμιά μικροψυχία και μικροκομματική λογικήθα πρέπει να παραδεχθούμε ότι επιτέλους το σύστημα αποφάσισε να τιμωρήσει ένα από τα ατίθασα παιδιά του ίσως γιατί συνειδητοποίησε ότι το έκτρωμα της Χρυσής Αυγής άρχισε να γίνετε τελείως ασύμφορο και επικίνδυνο και για το ίδιο και αυτό είναι θετικό.
Επιβάλλεται λοιπόν να δοθεί απάντηση στο θέμα της ιστορικής στιγμής της επιλογής του χτυπήματος της Χ.Α , στο γιατί δηλαδή τώρα, αλλά και στο μεγάλο ζητούμενο της ουσιαστικής καταπολέμησης τέτοιων φασιστικών φαινομένων μέσα στην ελληνική κοινωνία.
Όλοι αντιλαμβάνονται ότι με τον άδικο χαμό ενός νέου αγωνιστή του Παύλου Φύσσα η κυβέρνηση βρήκε την ευκαιρία όχι μόνο να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς της με την Χ.Α αλλά και το βασικότερο να μετατοπίσει την πολιτική αντιπαράθεση από τα μεγάλα οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα που ταλανίζουν την χώρα.
Οι συλλήψεις της ηγεσίας της Χ.Α. δεν είναι βέβαια τυχαίο ότι έγιναν την περίοδο ανάπτυξης του αντιμνημονιακού ταξικού κινήματος, που εκ των πραγμάτων στρίμωχνε την ισχνή κυβερνητική πλειοψηφία. Το καυτό φθινόπωρο κοινωνικών αντιδράσεων αποτέλεσμα της τεράστιας αντεργατικής αντιλαϊκής πίεσης του επερχόμενου τρίτου μνημονίου, έπρεπε να σβήσει, να περιορισθεί και να κτυπηθεί.
Η λαϊκή αντίδραση στο κατ΄ εξοχήν πειραματόζωο των εφαρμοζόμενων πολιτικών του άγριου νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη έπρεπε να περιορισθεί στο ελάχιστο. Ο μόνος τρόπος για να περιορίσουν τις λαϊκές αντιδράσεις στις μνημονιακές πολιτικές, είναι να φοβίσουν και να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη.
Δεν θα πρέπει επίσης στην ανάλυσή μας αυτή να ξεχνάμε και το γεγονός ότι η χώρα μας από την πρώτη του Γενάρη θα έχει και την προεδρεία της Ε.Ε.. που αυτό σημαίνει ότι δεν μπορείς να έχεις την προεδρεία της Ε.Ε. και στη χώρα σου να επιτρέπεις τη δράση τέτοιων ναζιστικών μορφωμάτων που αναπτύχθηκαν και γιγάντωσαν την μνημονιακή κυρίως περίοδο με τις νεοφιλελεύθερες συνταγές της Κας Μέρκελ και των διευθυντηρίων της Ε.Ε . Απλά μπορεί να σκέφθηκαν ότι ήδη υπάρχει ένας οικονομικός εκφασισμός στη ζωή των ανθρώπων, δεν χρειάζεται, επιπλέον και ένα ναζιστικό κόμμα «καπάκι»στην όλη πραγματικότητα της Ελλάδας και όχι μόνο.
Όλοι αντιλαμβάνονται ότι με τον άδικο χαμό ενός νέου αγωνιστή του Παύλου Φύσσα η κυβέρνηση βρήκε την ευκαιρία όχι μόνο να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς της με την Χ.Α αλλά και το βασικότερο να μετατοπίσει την πολιτική αντιπαράθεση από τα μεγάλα οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα που ταλανίζουν την χώρα.
Οι συλλήψεις της ηγεσίας της Χ.Α. δεν είναι βέβαια τυχαίο ότι έγιναν την περίοδο ανάπτυξης του αντιμνημονιακού ταξικού κινήματος, που εκ των πραγμάτων στρίμωχνε την ισχνή κυβερνητική πλειοψηφία. Το καυτό φθινόπωρο κοινωνικών αντιδράσεων αποτέλεσμα της τεράστιας αντεργατικής αντιλαϊκής πίεσης του επερχόμενου τρίτου μνημονίου, έπρεπε να σβήσει, να περιορισθεί και να κτυπηθεί.
Η λαϊκή αντίδραση στο κατ΄ εξοχήν πειραματόζωο των εφαρμοζόμενων πολιτικών του άγριου νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη έπρεπε να περιορισθεί στο ελάχιστο. Ο μόνος τρόπος για να περιορίσουν τις λαϊκές αντιδράσεις στις μνημονιακές πολιτικές, είναι να φοβίσουν και να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη.
Δεν θα πρέπει επίσης στην ανάλυσή μας αυτή να ξεχνάμε και το γεγονός ότι η χώρα μας από την πρώτη του Γενάρη θα έχει και την προεδρεία της Ε.Ε.. που αυτό σημαίνει ότι δεν μπορείς να έχεις την προεδρεία της Ε.Ε. και στη χώρα σου να επιτρέπεις τη δράση τέτοιων ναζιστικών μορφωμάτων που αναπτύχθηκαν και γιγάντωσαν την μνημονιακή κυρίως περίοδο με τις νεοφιλελεύθερες συνταγές της Κας Μέρκελ και των διευθυντηρίων της Ε.Ε . Απλά μπορεί να σκέφθηκαν ότι ήδη υπάρχει ένας οικονομικός εκφασισμός στη ζωή των ανθρώπων, δεν χρειάζεται, επιπλέον και ένα ναζιστικό κόμμα «καπάκι»στην όλη πραγματικότητα της Ελλάδας και όχι μόνο.
Έπρεπε, λοιπόν, να βρεθεί ένα σημαντικό γεγονός που με κατάλληλη επικοινωνιακή επεξεργασίαθα έστρεφε την προσοχή του κόσμου έξω από τα μεγάλα και ουσιαστικά ζητήματα που τον απασχολούν.
Αυτές είναι σκέψεις που περνούν από το μυαλό του κάθε απλού ανθρώπου και που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μας οδηγούν στο άλλο άκρο στην υποχώρηση από την πάλη μας ενάντια στην ξενοφοβία τον ρατσισμό και στην υποτίμηση του Φασιστικού κινδύνου.
Η ανάγκη εντατικοποιήσεις του αντιφασιστικού αγώνα προωθώντας ένα πλατύ μαζικό λαϊκό αντιφασιστικό μέτωπο ιδικά σήμερα είναι επιβεβλημένη. Η αριστερά στο σύνολό της άλλωστε είναιταυτισμένη με τον αγώνα ενάντια στην ξενοφοβία και τον ρατσισμό και δεν χρειάζεται αντιφασιστικά μαθήματα από τα άκαπνα όψιμα «αντιφασιστικά» παπαγαλάκια του σάπιου δικομματικούσυστήματος.
Η ανάγκη εντατικοποιήσεις του αντιφασιστικού αγώνα προωθώντας ένα πλατύ μαζικό λαϊκό αντιφασιστικό μέτωπο ιδικά σήμερα είναι επιβεβλημένη. Η αριστερά στο σύνολό της άλλωστε είναιταυτισμένη με τον αγώνα ενάντια στην ξενοφοβία και τον ρατσισμό και δεν χρειάζεται αντιφασιστικά μαθήματα από τα άκαπνα όψιμα «αντιφασιστικά» παπαγαλάκια του σάπιου δικομματικούσυστήματος.
Η αριστερά, τον αντιφασισμό τον έχει στο πετσί της από αγώνες και θυσίες δεκαετιών. Επομένως σήμερα θα αναπτύξει πρώτα και κύρια μέσα στην κοινωνία, μέσα δηλαδή στα σχολειά, στους χώρους δουλειάς, στο χωριό και στην πόλη παντού όπου υπάρχει ως συλλογικότητα, την αντιφασιστική της πάλη, αλλά παράλληλα δεν θα κάνει το τραγικό λάθος προς χάρη αυτού του αγώνα να υποχωρήσει από την αντιμνημονιακή αντικαπιταλιστική της δράση.
Η ταξική πάλη με τον αντιφασιστικό αγώνα παντρεύονται άριστα . Αν χαθεί ο στόχος, ο πραγματικός αντίπαλος, που είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που γεννά τον φασισμό τότε όλα χάνονται. Κάτω από την πίεση και το φόβο του κόσμου της εργασίας, αλλά και της διεθνούς κοινής γνώμης αναγκάσθηκε, έστω και με καθυστέρηση, η κυβέρνηση να χτυπήσει το φίδι του φασισμού, αφού έκανε το λάθος να εκκολάψει το αυγό του. Το αξίωμα ότι τον φασισμό δεν τον αντιμετωπίζεις μόνο με τα νομικά στηρίγματα του συστήματος αλλά κατά κύριο λόγο, με τη δυναμική μαζική ενωτική πολιτική παρέμβαση της αριστεράς και όλων των προοδευτικών αντιφασιστικών δυνάμεων μέσα στην κοινωνία δεν μπορεί να αγνοηθεί ποτέ.
Στις προτροπές λοιπόν για τη δημιουργία μετώπων από τις δυνάμεις του λεγόμενου «συνταγματικού τόξου» του «τόξου συναίνεσης», δηλαδή συμμαχικών μετώπων ενάντια στο φασισμό με δυνάμεις που έχουν βασικές ευθύνες στην ανάπτυξη του τερατουργήματος της Χ.Α., η αριστερά πρέπει να απαντήσει αρνητικά. Τα αντιφασιστικά μέτωπα αναπτύσσονται μέσα στην κοινωνία, μέσα στον λαό και όχι με τα επιτελεία των κομμάτων που στήριξαν το σάπιο δικομματικό σύστημα. Σήμερα είναι πιο επίκαιρη από ποτέ η ιστορική αλήθεια ότι το χέρι και η πολιτική επιρροή του φασισμού δεν μπορεί να κοπεί από κυβερνήσεις που εξαθλιώνουν την κοινωνία, υπονομεύουν τη δημοκρατία και προωθούν ένα νέο ολοκληρωτισμό με κοινοβουλευτικό μανδύα.
Αντιφασιστικά μέτωπα σε πολιτικό επίπεδο μπορούν βέβαια να αναπτυχθούν σε πολύ έκτακτες και ιδιαίτερες συνθήκες που δεν θα υποβαθμίζεται όμως η κοινωνικοπολιτική ταξική υπόσταση και διαφορετικότητα της αριστεράς και δεν θα δημιουργούνται συγχύσεις στο λαό.
Στην Ελλάδα, σήμερα, έχουμε εκτός από την οικονομική καταστροφή και ένα τεράστιο έλλειμμα δημοκρατίας. Με τον φασισμό δεν παίζεις ούτε λειτουργείς μικροκομματικά και επικοινωνιακά.Πρέπει να πεισθεί ο ελληνικός λαός ότι σήμερα χρειάζεται μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία για να αντιμετωπισθούν οι διάφοροι Μιχαλολιάκοι, αλλά και αυτοί που τους χρηματοδοτούν και τους εκτρέφουν και αυτό δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Στις προτροπές λοιπόν για τη δημιουργία μετώπων από τις δυνάμεις του λεγόμενου «συνταγματικού τόξου» του «τόξου συναίνεσης», δηλαδή συμμαχικών μετώπων ενάντια στο φασισμό με δυνάμεις που έχουν βασικές ευθύνες στην ανάπτυξη του τερατουργήματος της Χ.Α., η αριστερά πρέπει να απαντήσει αρνητικά. Τα αντιφασιστικά μέτωπα αναπτύσσονται μέσα στην κοινωνία, μέσα στον λαό και όχι με τα επιτελεία των κομμάτων που στήριξαν το σάπιο δικομματικό σύστημα. Σήμερα είναι πιο επίκαιρη από ποτέ η ιστορική αλήθεια ότι το χέρι και η πολιτική επιρροή του φασισμού δεν μπορεί να κοπεί από κυβερνήσεις που εξαθλιώνουν την κοινωνία, υπονομεύουν τη δημοκρατία και προωθούν ένα νέο ολοκληρωτισμό με κοινοβουλευτικό μανδύα.
Αντιφασιστικά μέτωπα σε πολιτικό επίπεδο μπορούν βέβαια να αναπτυχθούν σε πολύ έκτακτες και ιδιαίτερες συνθήκες που δεν θα υποβαθμίζεται όμως η κοινωνικοπολιτική ταξική υπόσταση και διαφορετικότητα της αριστεράς και δεν θα δημιουργούνται συγχύσεις στο λαό.
Στην Ελλάδα, σήμερα, έχουμε εκτός από την οικονομική καταστροφή και ένα τεράστιο έλλειμμα δημοκρατίας. Με τον φασισμό δεν παίζεις ούτε λειτουργείς μικροκομματικά και επικοινωνιακά.Πρέπει να πεισθεί ο ελληνικός λαός ότι σήμερα χρειάζεται μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία για να αντιμετωπισθούν οι διάφοροι Μιχαλολιάκοι, αλλά και αυτοί που τους χρηματοδοτούν και τους εκτρέφουν και αυτό δεν είναι εύκολη υπόθεση.
*Ο Βασίλης Πριμικήρης είναι μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ
Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου