Του Γ. Γ.
«Κολαούζο του ΣΥΡΙΖΑ» αποκαλεί ο σημερινός «Ριζοσπάστης» το στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και δημοσιογράφο του «Εθνους» Γ. Δελαστίκ, σχολιάζοντας το χθεσινό άρθρο του που είχε τίτλο «Μια κυβέρνηση συνεργασίας με ηγεμονική δύναμη τον ΣΥΡΙΖΑ, αποκλείεται να είναι αριστερή».
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο του «Ριζοσπάστη», που υπογράφει με το αρχικό γράμμα Σ:
«Ο Γ. Δελαστίκ με την ανάλυσή του εκτιμά ότι μπορεί να υπάρξει στον καπιταλισμό φιλολαϊκή κυβέρνηση με τους μεγαλοεπιχειρηματίες να έχουν την ιδιοκτησία στην οικονομία και βεβαίως την εξουσία, το κράτος. Γιατί η κυβέρνηση δεν ταυτίζεται με την εξουσία. Οι κυβερνήσεις στο αστικό σύστημα αλλάζουν, αλλά η εξουσία παραμένει εξουσία των μεγαλοεπιχειρηματιών, εξουσία του κεφαλαίου και οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να ασκούν πολιτική ενάντια στην οικονομία των μεγαλοεπιχειρηματιών, ενάντια στην εξουσία τους. Αυτό το ξέρει καλά και ο ίδιος». (Ολόκληρο το σχετικό κείμενο του "Ριζοσπάστη" εδώ)
Και τα δυο κείμενα –του Γ.Δ και "Ρ"- σηκώνουν μεγάλη συζήτηση, που κατά την γνώμη μου δεν πρέπει να περιοριστεί μόνο σ' αυτά τα πλαίσια του έντυπου «διαλόγου» που γίνεται, αλλά να επεκταθεί και να τεθεί το ερώτημα αν στις δεδομένες πολιτικοοικονομικές συνθήκες η παραμονή ενός επαναστατικού κόμματος –όπως θέλει να παρουσιάζεται το ΚΚΕ- στο αστικό κοινοβούλιο βοηθάει την ανάπτυξη της ταξικής πάλης.
Δυστυχώς δεν έχω τον χρόνο που θα ήθελα για να τοποθετηθώ αναλυτικά σ’ αυτό το θέμα. Θα το κάνω με την πρώτη ευκαιρία. Τώρα αρκούμε να αναφέρω τι έγραφε η πρώην γ.γ. του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα στο θεωρητικό περιοδικό της Ενωσης Κομμουνιστών Ουκρανίας «Μαρξισμός και σύγχρονη εποχή» -και αναδημοσιεύτηκε σε τεύχος της «Κομμουνιστικής Επιθεώρησης» (Νο2, 2013)- για την συμμετοχή του ΚΚΕ στις αστικές κυβερνήσεις την περίοδο '89-'90:
«Το ΚΚΕ διαθέτει και σύγχρονη εμπειρία από ένα είδος ιδιόμορφης συμμετοχής σε δύο διαδοχικές κυβερνήσεις το 1989-1990, στην πρώτη περίπτωση με το φιλελεύθερο κόμμα (ΝΔ) και στη δεύτερη και με τη σοσιαλδημοκρατία (ΠΑΣΟΚ).
Η συμμετοχή στην κυβέρνηση έγινε για πολύ ειδικούς λόγους, καθώς ήταν αδύνατος ο σχηματισμός κυβέρνησης ύστερα από εκλογές, σύμφωνα δε με το νόμο έπρεπε να μεσολαβήσει ένα μικρό χρονικό διάστημα ως την επόμενη εκλογική αναμέτρηση για να μην παραγραφεί ένα πολιτικό σκάνδαλο που επικεφαλής -σύμφωνα με το κατηγορητήριο- αναφέρονταν ο σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός.
Το Κόμμα μας από τη φύση των δύο αυτών κυβερνήσεων -που ήταν μεταβατικές ως τις επόμενες εκλογές- δεν υποχρεώθηκε σε επιζήμιες υποχωρήσεις αν και ένα μέρος του λαού -καθοδηγημένο από τη σοσιαλδημοκρατία- απέδωσε στο κόμμα πολιτική ανίερης συμμαχίας. Είχαμε ζημιά σε ψήφους, το κυριότερο όμως δεν ήταν αυτό το γεγονός, όσο το ότι αναπτύχθηκε (σε μια περίοδο που ο οπορτουνισμός είχε σηκώσει κεφάλι μέσα στο κόμμα) η αντίληψη ότι δεν είναι θέμα αρχής η συμμετοχή του κόμματος σε μια αστική κυβέρνηση.
Ακόμα όμως χειρότερο ήταν η διάδοση της αντίληψης ότι σε κάποια πολύ κορυφαία στιγμή, που το αστικό πολιτικό σύστημα συναντά εμπόδια, το ΚΚΕ πρέπει να παραμερίσει τη στρατηγική του και να στηρίξει το σχηματισμό κυβέρνησης στη λογική του λεγόμενου μίνιμουμ προγράμματος, που στην πραγματικότητα σε όλες τις περιπτώσεις δεν προκαλεί ρήγματα στο αστικό πολιτικό σύστημα, αντίθετα του παρέχει τη δυνατότητα να ανασυντάξει τις δυνάμεις του».
http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2013/07/89-90.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου