Το πρώτο στάδιο του ελεγχόμενου αποτελέσματος στην, κατά το δοκούν του υποκειμένου της σκέψης, παρουσίαση της "αντικειμενικότητας" από την ελληνική αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας (Ρητορική, Σοφιστική, Προπαγάνδα), είναι το μεθοδολογικό "τρυκ" της μετάθεσης του πλαισίου αναφοράς. Με το να δημιουργείς ένα ζητητικό πλαίσιο στο οποίο επικεντρώνεσαι μόνο στο δέντρο ή μόνο στο δάσος ή, μόνο σε μια στιγμή της σχέσης δέντρου/δάσους και όχι στη διαλεκτική τους σχέση, παίρνεις ως συμπέρασμα και το αντίστοιχο αποτέλεσμα και δημιουργείς ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο αναφοράς, ένα αριστοτελικό ζώον. Αυτό, βέβαια, έχει και την αντίστροφη εφαρμογή: Βάσει του επιθυμητού αποτελέσματος μπορεί να δημιουργήσεις το ζητητικό σου πλαίσιο και , έτσι, το πλαίσιο αναφοράς σου να αποκτά εσωτερική συνάφεια και - εκ πρώτης όψεως - αντικειμενικότητα.
Αυτό το κόλπο, το μεθοδολογικό τρυκ, έκανε και ο αρθρογράφος του βήματος στην ανάρτηση που ακολουθεί.
Το πλαίσιο αναφοράς του δομείται στη θέση, κάποιων δήθεν αδιευκρίνηστων, που λέει πως: "οι περισσότεροι πολιτοκολογούντες προσπερνούν ( εννοεί την εμπιστοσύνη των δανειστών), θεωρώντας ότι το μεγάλο και αδηφάγο κεφάλαιο χρηματοδοτούσε το ελληνικό Δημόσιο και αγνοώντας προφανώς ότι ένας από τους μεγαλύτερους επενδυτές ελληνικών ομολόγων ήταν το ασφαλιστικό ταμείο των Σουηδών εκπαιδευτικών".
Τι ξεχνά από το "δάσος" ο κύριος αρθρογράφος;
Το εξής: Το μεγάλο κεφάλαιο, διεθνοποιημένο ή ντόπιο, χρησιμοποιεί μέσα από το τραπεζιτικό σύστημα και τα χρήματα ιδιωτών και ασφαλιστικών ταμείων για την περαιτέρω ανάπτυξη της κερδοφορίας του.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση το ελληνικό χρέος, Δημόσιο και Ιδιωτικό, μαζί με τα Δημόσια και Ιδιωτικά χρέη όλων σχεδόν των κρατών, χρηματοδότησαν για παραπάνω από μια εικοσαετία τη σύγχρονη καπιταλιστική ανάπτυξη, την παγκοσμιοποίηση, με τους δύο αντικειμενικούς της σκοπούς:
Πρώτον, ενσωμάτωσαν στην παγκόσμια καπιταλιστική "ελεύθερη" αγορά τις πρώην "Σοσιαλιστικές" και τις αναπτυσσόμενες χώρες, χρηματοδοτώντας την ενσωμάτωση με τον "καταναλωτικό υπερδανεισμό" κρατών, επιχειρήσεων και ιδιωτών.
Δεύτερον, έδεσαν την μοίρα και το μέλλον κρατών και ιδιωτών με τις επιδιώξεις και τους σχεδιασμούς του διεθνοποιημένου κεφαλαίου, πήραν αιχμαλώτους.
Συμπέρασμα. Και ο Πρωθυπουργός και ο προπαγανδιστής του και τα παπαγαλάκια τους ψεύδονται ασύστολα!
Η αιχμαλωσία λήγει με τη γενικευμένη εξέγερση των λαών!
Οδόφραγμα κριτικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου