Σε άρθρο του ο Γ. Λακόπουλος αναρωτιέται: «Με αυτή την κομματική ηγεσία θα κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές;». Γράφοντας στο anoixtoparathyro.gr μιλάει για «σωστή κατεύθυνση- λάθος πρόσωπα» και για… «βαρίδια».
Συγκεκριμένα, αναφέρει:
Ο Αλέξης Τσίπρας είχε ανάγκη από ένα συνέδριο προσωπικής επικράτησης, για να πάρει αποφάσεις που θα απομακρύνουν τον ΣΥΡΙΖΑ από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος και θα ανοίξουν το δρόμο για την επιστροφή του στην κυβέρνηση. Πρακτικά το ζητούμενο ήταν να απαντήσει σε μία μόνο ερώτηση: με ποιους θα κυβερνήσει.
Αυτό το συνέδριο το είχε. Η ενίσχυση της εσωκομματικής εξουσίας- με την επικύρωση της απήχησης του στην κοινωνία- του επέτρεπε: να διαλύσει τους μηχανισμούς και να αναδείξει εντελώς νέα ηγετική ομάδα στο κόμμα, βγάζοντας στο περιθώριο γνωστά βαρίδια του κόμματος.
Αποκήρυξε τις φράξιες, αλλά τα βαρίδια παραμένουν στη μαρκίζα του κόμματος με ρόλους. Η παράλειψη τους από την προεδρική πρόταση για το Πολίτικο Συμβούλιο θα έδειχνε ηγετικότητα και διάθεση υπέρβαση του «παλαιού ΣΥΡΙΖΑ», επί της ουσίας.
Έτσι θα μεγάλωνε το ακροατήριό του και θα μπορούσε στη συνέχεια να αναδείξει πρόσωπα με κυβερνητικά προσόντα- από το κόμμα και την κοινωνία. Για να ξέρουν οι πολίτες μεν ποιους θα αντικαταστήσουν τον Αδωνι, την Κεραμέως, τη Μενδώνη και τον Βορίδη.
Στον απόηχο του χειροκροτήματος που του είχε επιφυλάξει το συνέδριο, ο πρόεδρος του ΣΎΡΙΖΑ εντυπωσίασε με τη ομιλία του στην ΚΕ. Έδειξε αποφασισμένος να παραμερίσει τα εμπόδια για να διευκολύνει την ευρεία αποδοχή της πολιτικής του πρότασης από το εκλογικό σώμα- ώστε να πάρει στην κάλπη το αποτέλεσμα που χρειάζεται για να ηγηθεί προοδευτικής κυβέρνησης.
Η, κατά τα λοιπά ευπρεπής, παρουσία της Ράνιας Σβίγκου στη θέση του -απομακρυνθέντος μετά πολλών επαίνων- Τζανακόπουλου- εκπληρώνει το αίτημα της ανανέωσης, αλλά σε βάρος της ανάγκης για πολιτική επάρκεια.
Ένα αξίωμα για το οποίο θα έπρεπε να προταθεί κάποιος από τη «διεύρυνση», ανατίθεται σε πρόσωπο που παραπέμπει στον περιθωριακό ΣΥΡΙΖΑ της προ του 2012 περιόδου- που υπονόμευσε τη μετεξέλιξη του κόμματος, για λόγους «ιδεολογικής καθαρότητας».
Ο πρόεδρος του κόμματος, αποδοκίμασε τους μηχανισμούς και τις φράξιες, αλλά έδωσε το αξίωμα του γραμματέα σε μια γνήσια εκπρόσωπό τους.
Η τοποθέτηση ως, αναπληρωτή, ενός, μάλλον αμφιλεγόμενου, στελέχους των παλαιών κυβερνήσεων Τσίπρα -ήταν απροσδόκητη και ίσως εγκατέστησε εγκαιροφλεγείς βόμβες. Εικάζεται ότι ο Γιώργος Βασιλειάδης, είναι ο «Γιώργος» που μνημόνευε με οικειότητα ο Σάμπυ Μιωνής, στην διαβόητη συνομιλία του με τον Νίκο Παππά.
Με απλά λόγια ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, πήγε μέχρι το τέλος του δρόμου, με καθαρές θέσεις και μηνύματα υπερβάσεων -ώστε να συναντηθεί με ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας και της Δημοκρατικής Παράταξης- και στην τελευταία στροφή το χάλασε.
Είναι αμφίβολο αν το γραμματειακό δίδυμο μπορεί να ανταποκριθεί στις εκλογικές ανάγκες ενός κόμματος εξουσίας. Πολύ περισσότερο να πετύχει το στόχο που έθεσε στην ίδια συνεδρίαση ο Τσιπρας:
Να αποκτήσει παρουσία ο ΣΥΡΙΖΑ εκεί που υστερεί οικτρά, παρά τις εκλογικές επιδόσεις του: στην Αυτοδιοίκηση είναι ανύπαρκτος, στη Νεολαία, όπως έδειξαν τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών, περιθωριακός, στο Συνδικαλισμό – όπως και στις κοινωνικές οργανώσεις- έχει ισχνή και συχνά προβληματική εκπροσώπηση.
Με την πρόταση για το Πολιτικό Σύμβουλο, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν έσπασε τα αυγά που του επιτρέπει η νέα δυναμική του. Η συγκρότηση ενός πολυμελούς οργάνου, οδήγησε στη νομιμοποίηση της παρουσίας προσώπων που δεν αναδεικνύουν με θετικό τρόπο τα χαρακτηριστικά ενός κόμματος που επιδιώκει να κυβερνήσει.
Η εμφανής σύγκρουση με τους » προεδρικούς» δεν ολοκληρώθηκε. Αντίθετα η αντίδραση τους με τον αποκλεισμό του Στέφανου Τζουμάκα που πρότεινε ο ίδιος για το ΠΣ, ήταν κίνηση «ισχύος» εκ μέρους τους για αποδυναμώσουν τον ίδιο και το όργανο, αφήνοντας εκτός το μόνο ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ που μετέχει στον ΣΥΡΙΖΑ.
Βαθιά σύγκρουση δεν υπήρξε
Στο ΠΣ μετέχουν στελέχη που δεν διευκολύνουν το μήνυμα που θέλει να στείλει στην κοινωνία ο εν δυνάμει Πρωθυπουργός. Π.χ. ο Παππάς και η Δούρου, έχουν επιβαρύνσεις που τους «καίνε», ο Πολάκης με το ύφος, αλλά και τις πολιτικές θέσεις του αλλοιώνει ρεβανσιστικά το στίγμα του ΣΥΡΙΖΑ, ο Φλαμπουράρης δεν χωράει στην έννοια της ανανέωσης, πρόσωπα που απέτυχαν κραυγαλέες στο κόμμα και τις κυβερνήσεις Τσίπρα συνεχίζουν στην πρώτη γραμμή, ενώ η πριμοδότηση της ισότητας των φύλων έγινε σε βάρος της πολιτικής συγκρότησης.
Ότι προτάθηκαν από τον ίδιο πρόσωπα που προκαλούν δυσφορία στην κοινωνία, ή δεν διαθέτουν προσόντα για την καθοδήγηση κόμματος εξουσίας, δείχνει ότι βαθιά σύγκρουση του με τις πηγές της κακοδαιμονίας δεν υπήρξε.
Έτσι αποθαρρύνεται το ρεύμα των πολιτών που ανταποκρίθηκαν στην πρόσκλησή του να πάρουν κομματική ταυτότητα και του έδωσαν την ευχέρεια να απαγκιστρωθεί από τον παλιό ΣΥΡΙΖΑ των 40. 000 μελών.
Ασφαλώς με το πολιτικό πλαίσιο που έθεσε- και για τη λειτουργία του κόμματος κυλάει μπροστά τον τροχό. Αλλά οι επιλογές στα πρόσωπα -στα οποία έδωσε ο ίδιος προσωπική εγγύηση, που έχει θέση υπόσχεσης για μέλλουσα κυβερνητική αξιοποίηση- ήταν λανθασμένες και τον γυρίζουν πίσω.
Με αυτόν το κομματικό σχηματισμό δεν μπορεί να διεκδικήσει, με τους καλύτερους δυνατούς όρους, τις εκλογές, γιατί δεν αναδύεται επαρκής κυβερνώσα ομάδα- στο σκέλος που αφορά το κόμμα.
ΥΓ: Το ιμπέριουμ Τσίπρα μετά συνέδριο του ήταν ευκαιρία να κάνει αυτό που δεν έγινε ως τώρα: αυτοκριτική για την -αναγκαστική στις συνθήκες της εποχής- συνεργασία με τον Καμμένο, που τον στοιχειώνει και τη βρίσκει διαρκώς μπροστά του.
https://www.aftodioikisi.gr/paraskinia/o-lakopoylos-amfisvitei-tis-epiloges-tsipra/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου