"Αμφιλεγόμενη" προσωπικότητα

Χτες το βράδυ η ΕΡΤ πρόβαλε το ντοκιμαντέρ "αναζητώντας το Φιντέλ". Προφανώς της πήρε λίγη ώρα αυτή η αναζήτηση, γιατί το πρωί ανέφερε τον Κάστρο ως αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Κάτι που μου θυμίζει από την ανάποδη, την εισαγωγή του Αστερίξ με την παρουσίαση των ηρώων και το σημείωμα για τον Κακοφωνίξ: οι γνώμες για το ταλέντο του διίστανται. Ο ίδιος βρίσκει τον εαυτό του μεγαλοφυή, όλοι οι άλλοι τον βρίσκουν αχαρακτήριστο, αλλά αξιαγάπητο κι ευχάριστο για παρέα, όταν κρατάει το στόμα του κλειστό.

Προφανώς κι ήταν αμφιλεγόμενος για την ΕΡΤ κι άλλα αστικά μέσα ο Φιντέλ. Δεν ήταν βλέπεις... κοσμαγάπητος, σαν τον Ομπάμα, που τον έγλειφαν από οθόνης ολημερίς, σαν σκυλάκια του καναπέ. Δεν ήταν καν εκλεγμένος με αρχαιρεσίες δυτικού τύπου, σαν κι αυτές στις ΗΠΑ, όπου δεν επικρατεί ούτε καν η σχετική πλειοψηφία. Τότε λοιπόν, γιατί δεν κατάφεραν να τον ρίξουν, εφόσον στερούνταν λαϊκού ερείσματος; Πώς κατάφερε να είναι καρφί στο μάτι τους για παραπάνω από μισό αιώνα και να πάει κόντρα στο ρεύμα της αντεπανάστασης; Εδώ πια μπαίνουμε στις πύλες του ανεξήγητου για τις αστικές αναλύσεις, ανεξαρτήτως απόχρωσης.

Τον θεωρούν όμως αμφιλεγόμενο, γιατί πανηγύρισαν το θάνατό του κάτι αντιφρονούντες Κουβανοί στη Φλόριδα (παραδοσιακή δεξαμενή πρακτόρων και καταφύγιο για κάθε κοινωνικό κατακάθι), που έπαιξαν περισσότερο χρόνο απ' την είδηση για το θάνατο του Φιντέλ, μεγάλοι πολιτικοί άνδρες, σαν τον πλανητάρχη Τραμπ και τον Τζήμερο, που απλώς εξέφρασαν μεγαλόφωνα το ταξικό ένστικτο και το μίσος των αστών πολιτικών που είναι υποχρεωμένοι να κρατήσουν τα προσχήματα, και η ομάδα του Protagon (του Σταύρου Θεοδωράκη, που κάποτε έχτιζε "προοδευτικό προφίλ" με τις ταξιδιωτικές εντυπώσεις του από την Κούβα).

Την ίδια στιγμή ένας άλλος Θεοδωράκης, ο Μίκης, με τις όποιες αντιφάσεις και παλινωδίες είχε κατά καιρούς, έστειλε ίσως το πιο συγκινητικό μήνυμα της ημέρας: αγαπημένε Φιντέλ, μας άφησες κι είναι η πρώτη φορά που διαφωνώ μαζί σου. Συγκινητικό, γιατί φαίνεται (και είναι) ειλικρινές, από καρδιάς, σε αντίθεση με την αβάσταχτη υποκρισία του Τσίπρα κι άλλων κυβερνητικών στελεχών. Φαντάζεσαι να ταξιδέψει ο Αλέξης στην Κούβα για την κηδεία του Φιντέλ, μία ημέρα πριν κλείσει η αξιολόγηση στην Ελλάδα, για να ρίξει "αριστερή στάχτη" στα μάτια της παλιάς του βάσης; Δεν το θεωρώ πιθανό, αλλά δε θα είναι η πρώτη φορά που θα (απο)δείξουν ότι είναι αδίστακτοι.

Κάπως έτσι, οι ροζ "αριστεροί" κι "αντιμνημονιακοί", που προσπαθούν να τσιμπήσουν κάτι από τη λάμψη του Φιντέλ και την παγκόσμια θλίψη για το θάνατό του, να βγάλουν πολιτική υπεραξία από τη μορφή του και το έργο του, καταφέρνουν να γίνουν πιο προκλητικοί κι από όσους σκατόψυχους φιλελέδες, σαν τον Τζήμερο και τον Τραμπ, πανηγυρίζουν για την "πτώση του δικτάτορα". Κάτι που συνοψίζει πολύ καλά στο κείμενό του στο (αθλητικό) Contra, ένας παλιός δεξιός, ο Κ. Καίσαρης, που συν-έγραφε κάποτε τη στήλη του Αποδυτηριάκια, στο Φίλαθλο.

Αποδίδω λοιπόν τα του Καίσαρος τω Καίσαρη, μαζί με την παράθεση ενός αποσπάσματος από το κείμενο, με τον εύγλωττο τίτλο "αριστερός είναι ο Κατρούγκαλος, ο Φιντέλ ήταν επαναστάτης".

Ντροπή. Ντροπή και ιστορικό ψεύδος να αποκαλείς τον Φιντελ Κάστρο αριστερό. Αριστερός είναι ο Κατρούγκαλος. Αριστερός ειναι ο Βαρεμένος. Ο Φιντέλ Κάστρο ήταν επαναστάτης. Γι' αυτόν θα μιλήσει η ιστορία. Οχι ο κάθε αγράμματος. Oχι ο κάθε νάνος. Κι εν πάση περιπτώση τι σχέση έχουν οι νεόκοποι αριστεροί του Σύριζα με την επανάσταση, τους αγωνες των λαών, που επικαλούνται και το σοσιαλισμό; Όση σχέση έχουν με τη πατρίδα και τη θρησκεία οι ελληνες δεξιοί. Οσο πατριώτες και χριστιανοί είναι ο Αδωνις Γεωργιάδης και ο Καμμένος άλλο τόσο είναι αριστεροί ο Τσίπρας κι ο Παππάς.
Παραμύθι πουλάνε. Επαγγελματίες είναι. Οπως κάποιος πρέπει να πουλήσει τρόφιμα κάποιος άλλος αυτοκίνητα, έτσι κάποιοι πρέπει να πουλήσουν ελπίδα.Προϋπόθεση της προσφοράς είναι η ζήτηση.Οταν υπάρχουν θύματα που θέλουν να ακουνε για την πατρίδα και τη θρησκεία θα βρεθεί ένας Καρατζαφέρης να ανοίξει ένα μαγαζί γιά να τα πουλήσει. Μέχρι να βρεθεί κάποιος σαν τον Καμμένο που θα ξέρει να πουλάει καλύτερα και να τον κλείσει.
Οταν υπάρχουν ψημάρια που θέλουν να ακούνε για σοσιαλισμό, θα βρεθεί ένας Ανδρέας Παπανδρέου για να τους τον πουλήσει. Μέχρι να βρεθεί κάποιος σαν το Τσίπρα να ανοίξει απέναντι ένα καινούργιο μαγαζί και να τους κάνει να βαράνε μύγες. Κι επειδή η δουλειά τους ειναι να πουλάνε αέρα, δεν έχουνε κανένα προβλήμα μέσα στο μπαλαμούτι και τον αχταρμά που τα ανακατεύουνε ολα να μπερδέψουνε και τον Φιντέλ Κάστρο.Τι είχανε τι χάσανε;

Για τον επίλογο του σημερινού σημειώματος, επέλεξα να αποδώσω πρόχειρα το αποχαιρετιστήριο μήνυμα του Μαραντόνα, που είχε φιλική, προσωπική σχέση με τον Φιντέλ και ταξίδεψε στην Κούβα, για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα υγείας του και την εξάρτησή του από τα ναρκωτικά. Και δεν το επιλέγω για συναισθηματικούς λόγους, ή γιατί ο Μαραντόνα είναι πρότυπο προς μίμηση και κάποια ξεχωριστή προσωπικότητα. Το διαλέγω για την ειλικρίνειά του, και για να τονίσω το κοντράστ με τα ξύλινα μηνύματα των εγχώριων υποκριτών.

Το πρωτότυπο μήνυμα μπορείτε να το δείτε εδώ, στο προφίλ του Μαραντόνα στο Facebook. Η δική απόδοση μου είναι κάπως πρόχειρη, αλλά πιστεύω πως δεν αλλοιώνει το νόημα.

Πέθανε ο φίλος μου, ο έμπιστός μου, αυτός που με συμβούλευε, που με καλούσε οποιαδήποτε στιγμή να μιλήσουμε για πολιτική, ποδόσφαιρο, μπέιζμπολ, αυτός που μου είπε πως όταν έφευγε ο Κλίντον, αυτός που ερχόταν, ήταν χειρότερος, γιατί ήταν (ο) Μπους. Όπως/επειδή δεν έσφαλλε ποτέ, για μένα ο Φιντέλ είναι, ήταν και θα είναι αιώνιος, ο μοναδικός, ο πιο μεγάλος. Πονάει η καρδιά μου γιατί ο κόσμος χάνει τον πιο σοφός από όλους.

Δεν ανατρέπει ο καθένας μια δικτατορία με είκοσι άνδρες, προκαλώντας τη βορειοαμερικάνικη αυτοκρατορία.
Δεν εξαλείφει ο καθένας τον αναλφαβητισμό σε ένα χρόνο.
Δε μειώνει ο καθένας την παιδική θνησιμότητα από το 42% στο 4%.
Δε δημιουργεί οποιοσδήποτε πάνω από 130 χιλιάδες γιατρούς, εξασφαλίζοντας ένα γιατρό για κάθε 130 άτομα, τον υψηλότερο δείκτη-ποσοστό γιατρού κατά κεφαλή στον κόσμο.
Δε δημιουργεί ο καθένας τη μεγαλύτερη σχολή Ιατρικής στον κόσμο, δίνοντας κάθε χρόνο πτυχίο σε 1500 γιατρούς από το εξωτερικό, με 25 χιλιάδες γιατρούς απόφοιτους σε 84 χώρες.
Δε στέλνει οποιοσδήποτε περισσότερο από 30 χιλιάδες γιατρούς να εργαστούν σε περισσότερες από 68 χώρες του κόσμου, σχεδόν σε 600 χιλιάδες αποστολές συνολικά.

Δεν καταφέρνει οποιοσδήποτε να είναι το μοναδικό έθνος της Λατινικής Αμερικής, χωρίς παιδικό υποσιτισμό.
Δεν καταφέρνει οποιοσδήποτε να είναι η μόνη χώρα της Λατινικής Αμερικής χωρίς πρόβλημα ναρκωτικών.
Δεν καταφέρνει οποιοσδήποτε το 100% της σχολικής εκπαίδευσης (εννοεί την ελεύθερη πρόσβαση στις βαθμίδες της).
Δεν μπορεί ο καθένας να κυκλοφορεί στην πατρίδα του χωρίς να βλέπει ούτε ένα παιδί να κοιμάται στο δρόμο.
Δεν καταφέρνει οποιοσδήποτε να είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που εκπληρώνει την οικολογική βιωσιμότητα.
Δεν καταφέρνει ο καθένας να έχει ο πληθυσμός του προσδόκιμο ζωής στα 79 χρόνια, όταν γεννιέται.
Δε δημιουργεί ο καθένας εμβόλια κόντρα στον καρκίνο.
Δεν καταφέρνει οποιοσδήποτε να είναι η μοναδική χώρα που εξαλείφει τη μετάδοση του ιού του AIDS από τη μητέρα στο παιδί.
Δεν καταφέρνει οποιοσδήποτε να έχει τη μεγαλύτερη ποσότητα ολυμπιακών μεταλλίων στη Λατινική Αμερική.

Δεν επιβιώνει ο καθένας από 600 και πλέον απόπειρες δολοφονίας εναντίον του και 11 προέδρους των ΗΠΑ που προσπαθούσαν να τον ανατρέψουν.

Δεν επιβιώνει ο καθένας από 50 χρόνια εμπάργκο και οικονομικού πολέμου.
Δε φτάνει ο καθένας τα 90 χρόνια, με τόσο πρωταγωνιστικό ρόλο στην παγκόσμια ιστορία.
Αγαπητός σε εκατομμύρια, ακατανόητος για άλλους τόσους. Αυτό που δεν μπορεί κανείς να κάνει είναι να τον αγνοήσει.

Q.E.P.D.* Fidel #Castro!

*είναι το σηματάκι του πένθους