Το έργο το ζήσαμε και το Φλεβάρη. Οι διαδηλώσεις «αξιοπρέπειας» κατέληξαν στη συμφωνία της 20ής Φλεβάρη, με την οποία η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου αποδέχτηκε τη συνέχιση και την ολοκλήρωση της μνημονιακής πολιτικής. Ετσι και οι διαδηλώσεις της περασμένης Τετάρτης είχαν το χαρακτήρα στήριξης της κυβέρνησης που είναι έτοιμη να βάλει την υπογραφή της σε μια νέα μνημονιακή συμφωνία, η οποία θα υλοποιεί σε πρακτικό επίπεδο αυτά που σε επίπεδο κατεύθυνσης συμφωνήθηκαν στις 20 Φλεβάρη. Καταβλήθηκε, δηλαδή, προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί για δεύτερη φορά ο λαός ως ντεκόρ, ως παθητικός δέκτης και χειροκροτητής της κυβερνητικής πολιτικής.
«Οι εργαζόμενοι, τα συνδικάτα, οι λαϊκές κοινωνικές οργανώσεις δεν μπορούν να παρακολουθούν παθητικά τις εξελίξεις. Οφείλουν να δώσουν τη σκληρή πολιτική μάχη τόσο για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών της λιτότητας όσο και για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών», έγραφε στην ανακοίνωσή της η συνδικαλιστική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ. Και συνέχιζε: «Οφείλουν να βγουν στους δρόμους και να απαντήσουν δυναμικά στους τοκογλύφους – δανειστές και στις απαιτήσεις τους να «προσκυνήσει» η χώρα, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, η νεολαία, ο λαός απέναντι στις απάνθρωπες απαιτήσεις του κεφαλαίου, που θέλει την εφαρμογή των πολιτικών της λιτότητας, της ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής που σκοπό έχει την αύξηση της κερδοφορίας, πάνω από τους ανθρώπους, πάνω από τα εργασιακά δικαιώματα, πάνω από την ίδια τη Δημοκρατία».
Πρέπει να υποθέσουμε ότι αυτοί οι τύποι αναφέρονται σε κάποια άλλη χώρα. Γιατί μια μέρα προτού εκδώσουν αυτή την ανακοίνωση, η κυβέρνησή τους κατέθεσε νέες, «βελτιωμένες» προτάσεις στους δανειστές, οι οποίες διέρρευσαν σε μια συντηρητική εφημερίδα και όχι μόνο δε διαψεύστηκαν, αλλά αντίθετα επιβεβαιώθηκαν με διαρροή από το μέγαρο Μαξίμου. Οι συριζαίοι που καλούσαν στη διαδήλωση καλούσαν σε στήριξη (ή έστω σε αναγκαστική αποδοχή - για να μην τους αδικήσουμε) αυτής της πολιτικής. Που όχι μόνο αποδέχεται το διαμορφωμένο μνημονιακό καθεστώς, όχι μόνο πετάει στα σκουπίδια τις ελάχιστες προεκλογικές εξαγγελίες του «προγράμματος της Θεσσαλονίκης», αλλά φορτώνει νέα βάρη στον ελληνικό λαό, με χαρακτηριστικότερα την εφιαλτική αύξηση του ΦΠΑ, που θα επιβαρύνει άμεσα το εργατικό εισόδημα (λόγω της μετάταξης των βασικών τροφίμων σε ΦΠΑ υψηλότερο κατά 10%), τη διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, όπως και της «ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης», για το 2015 και για το 2016.
Μπορεί τα στελέχη της κυβέρνησης (όπως εκείνος ο Μάρδας που εμφανίστηκε σόλο στην εκπομπή του Χατζηνικολάου το βράδυ της περασμένης Δευτέρας) να δηλώνουν ότι αυτές δεν ήταν οι αρχικές προτάσεις της κυβέρνησης, αλλά προτάσεις που προέκυψαν μέσα από τη διαπραγμάτευση (τα ίδια δήλωσε την περασμένη εβδομάδα και ο Λαφαζάνης στη Βουλή, όπως θυμόμαστε), όμως το γεγονός πως οι προτάσεις αυτές υιοθετήθηκαν από την κυβέρνηση (έστω και αναγκαστικά, όπως λένε τα στελέχη της), θα έπρεπε να υποχρεώσει τους «ανώνυμους» διοργανωτές αυτών των συγκεντρώσεων να βάλουν και κάποιες αντικυβερνητικές αιχμές στο κάλεσμά τους. Να καταγγείλουν, βρε αδερφέ, την κυβέρνηση ότι υποκύπτει στις ιταμές απαιτήσεις των ιμπεριαλιστών δανειστών και διολισθαίνει από βδομάδα σε βδομάδα και από συνάντηση σε συνάντηση σε όλο και μεγαλύτερο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων.
Το γεγονός ότι από το κάλεσμα απουσίαζε όχι καταγγελία αλλά ακόμη και αιχμή κατά της κυβερνητικής πολιτικής ξεμασκάρεψε τους διοργανωτές και αποκάλυψε το σχέδιό τους. «Παίρνουμε τη διαπραγμάτευση στα χέρια μας! - Γκρεμίζουμε τη λιτότητα» ήταν το σλόγκαν με το οποίο έγινε το κάλεσμα. Αν τα πράγματα δεν ήταν τόσο σοβαρά, θα προκαλούσε γέλια. Οχι μόνο για το πρώτο σκέλος του (ούτε τα μεγαλοστελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν ενημέρωση για την πορεία της διαπραγμάτευσης και πληροφορούνται τα διάφορα σχέδια-προτάσεις από τα ΜΜΕ), αλλά περισσότερο για το δεύτερο. Γκρεμίζουμε τη λιτότητα στηρίζοντας μια κυβέρνηση, η οποία έχει ήδη συμφωνήσει σ’ ένα πρόσθετο πακέτο μέτρων σκληρής λιτότητας, το οποίο μέχρι το τέλος είναι σίγουρο ότι θα γίνει ακόμη πιο σκληρό!
Για να γκρεμιστεί η λιτότητα απαιτούνται σκληροί ταξικοί αγώνες. Οχι συλλαλητήρια στήριξης της κυβέρνησης, αλλά συλλαλητήρια καταδίκης της κυβέρνησης. Κι αγώνες παντού, διεκδικητικοί, μαχητικοί, που θ’ ανοίξουν τα πρώτα ρήγματα σ’ αυτή την πολιτική.
Δεκανίκι του Τσίπρα ο Λαφαζάνης
Αφού πέταξε τις καθιερωμένες κορόνες κατά των δανειστών (τι διάολο, θα υστερούσε αυτός έναντι του Τσίπρα;), που «αυτό που ζητάνε από τη χώρα μας είναι γη και ύδωρ, πλήρη υποταγή, λεηλασία», ο Π. Λαφαζάνης πέρασε στο «ζουμί» (όλ’ αυτά στο πλαίσιο μιας συνέντευξης Τύπου που έδωσε για άλλο ζήτημα, την περασμένη Τρίτη): «Εμείς κινούμαστε στη βάση πλαισίου για μια συμφωνία η οποία θα είναι συμβατή, απολύτως συμβατή, με το πρόγραμμά μας. Για μια συμφωνία που θα μπορεί να στήσει τη χώρα όρθια και να δώσει μια θετική διέξοδο στην κρίση. Μόνο μία τέτοια συμφωνία η οποία θα είναι σε συνάφεια και σε συμβατότητα με το πρόγραμμά μας θα προσυπογράψει αυτή η κυβέρνηση. Αυτό, άλλωστε, το είπε και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας σήμερα στην ομιλία του στην Κοινοβουλευτική μας Ομάδα. Το είπε με κάθε σαφήνεια».
Κι όλ’ αυτά που δημοσιεύονται ως προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης, τις οποίες μάλιστα ανέλαβε να παρουσιάσει στους δανειστές ο ίδιος ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Δραγασάκης, συνοδευόμενος από δύο υπουργούς (Παππά και Τσακαλώτο); Ο Λαφαζάνης απαντά λες και απευθύνεται σε μικρόνοες: «Δεν υπάρχει αυτήν την ώρα καμία συμφωνία για να μπορέσω να τοποθετηθώ επ’ αυτής». Και συμπληρώνει: «Πάντως αυτό που σας είπα και είναι σαφέστατο ότι οι προτάσεις οι δικές μας, προτάσεις με τις οποίες θα καταλήξουμε σε συμφωνία, δεν πρόκειται να βρίσκονται σε αντίθεση με το πρόγραμμά μας. Θα είναι συμβατές με το πρόγραμμά μας. Θα είναι προτάσεις σε συνάφεια με το πρόγραμμα και τις δεσμεύσεις μας».
Αν αυτά είχαν οποιαδήποτε βάση πριν από λίγο καιρό, που δεν είχαν διαρρεύσει ούτε το κείμενο των 47 σελίδων, ούτε η συμπληρωματική πρόταση που κατέθεσε στις Βρυξέλλες η συριζαίικη τρόικα Δραγασάκη-Παππά-Τσακαλώτου, πλέον αποτελούν αισχρή κοροϊδία. Η κυβέρνηση παίρνει πίσω ολόκληρο σχεδόν το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», διατηρεί για το 2015 και για το 2016 επαχθή χαράτσια όπως ο ΕΝΦΙΑ και η «ειδική εισφορά αλληλεγγύης», κάνει γαργάρα τις υποσχέσεις για αφορολόγητο 12.000 ευρώ σε όλους, για μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης, για 13η σύνταξη στους χαμηλοσυνταξιούχους, και προτείνει ένα πρόσθετο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων, κορωνίδα του οποίου είναι η αύξηση του ΦΠΑ, κυρίως με τη μετάταξη της μεγαλύτερης μάζας των τροφίμων στον ανώτερο συντελεστή.
Αν η τρόικα είχε αποδεχτεί αυτό το πακέτο και δε ζητούσε και άλλα μέτρα, η συμφωνία αυτή τη στιγμή θα ήταν γεγονός. Και θα παρουσιαζόταν ως… συμβατή με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, αφού το κυριότερο είναι «να παραμείνουμε στο ευρώ», γιατί «δεν έχουμε εντολή για ρήξη». Σχολιάσαμε και την προηγούμενη βδομάδα μια τοποθέτηση που έκανε ο Λαφαζάνης στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής, από την οποία φαινόταν καθαρά ότι ο ίδιος θα στηρίξει τη συμφωνία, έστω και αν διαφωνεί. Με τη νέα τοποθέτησή του, με την οποία κυριολεκτικά κοροϊδεύει, όταν όλοι γνωρίζουμε ότι η κυβέρνηση αποδέχεται (για να μην πούμε προτείνει) νέα μέτρα ύψους 1,1% του ΑΕΠ (περίπου 2 δισ. ευρώ) για το 2015 και ύψους 1,9% του ΑΕΠ (περίπου 3,5 δισ. ευρώ) για το 2016.
Ο Π. Λαφαζάνης συμπεριφέρεται σαν το αριστερό δεκανίκι του Τσίπρα, αφήνοντάς του εντελώς ελεύθερα τα χέρια στο παζάρι με τους δανειστές και προαναγγέλλοντας στήριξη της συμφωνίας, με τους όρους που θ’ αποφασίσει ο Τσίπρας (με τη σύμφωνη γνώμη Λαφαζάνη).
KΟΝΤΡΑ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΣΗΜΕΡΑ (20.6.2015)
http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2015/06/blog-post_781.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου