Το "κίνημα της πατάτας", όπως και τα άλλα "κινήματα των τροφίμων", δεν είναι απλά μια συστημική απάντηση εξωραϊσμού στη - δίχως πάτο - φτωχοποίηση των λαϊκών μαζών, μια αναδραστική κίνηση του συστήματος. Είναι κάτι παραπάνω, γιατί είναι πολύ πιο ύπουλο για το λαϊκό κίνημα, πολύ πιο αποτελεσματικό για την άρχουσα τάξη και πολύ πιο εκμαυλιστικό για τις λαϊκές μάζες.
Όσοι έχουν παρακολουθήσει με σοβαρότητα - οι ελάχιστοι, ομολογουμένως - τις πολιτικές θέσεις και προτάσεις του ΓΑΠ, από τότε που ανέλαβε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, δεν αιφνιδιάζονται από τις σημερινές αναδραστικές κινήσεις του συστήματος. Αυτοί είναι, άλλωστε, οι μόνοι - σε μια χώρα με μικρή παράδοση στη πρωτογενή πολιτική σκέψη - που εκτιμούν ως μεγάλο πολιτικό και ταξικό αντίπαλο τον ΓΑΠ. Οι άλλοι, θύματα της συστημικής προπαγάνδας (παρασυνειδησιακής και κλασικής) που ήθελε να συσκοτίσει τα αίτια της βάρβαρης καπιταλιστικής αντιλαϊκής πολιτικής, έβλεπαν τις πολιτικές πράξεις του ΓΑΠ ως αποτέλεσμα βλακείας και ανικανότητας και όχι σαν ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ή υλοποίηση ενός σχεδιασμένου πλάνου ξεπουλήματος της Ελλάδας και οικονομικής κινεζοποίησης του λαού της.
Ο ΓΑΠ, ήδη από το 2006, προετοίμαζε το στελεχικό δυναμικό του κόμματός του για την σημερινή κατάσταση. Στις διαδικασίες επιλογής υποψηφίων για τις Δημοτικές εκλογές και ιδιαίτερα στην ανοικτή διαβούλευση γαι την επιλογή υποψηφίου στο Μαρούσι - μια διαβούλευση που την είχε χρεωθεί προσωπικά ο ΓΑΠ - υπήρχε ένα ερωτηματολόγιο προς τους κομματικούς υποψηφίους συνοδευόμενο από ένα κείμενο μπούσουλα (κείμενο πλαισίου αναφοράς), που μεταξύ των άλλων, έθετε ζητήματα Εταιρικής Ευθύνης προς το κοινωνικό σύνολο, μιλούσε για κινήσεις λαϊκής αλλυλεγγύης, πρότεινε την αυξημένη Δημοτική ευθύνη για τις αναξιοπαθούντες πληθυσμιακές ομάδες, προέτρεπε ΜΚΟ προς την κατεύθυνση της λαϊκής ανακούφισης και άλλα τέτοια, (προσοχή!),σε μια εποχή που δεν τα είχε ανάγκη και όλα υπό τον μανδύα της κοινωνίας των πολιτών!
Με λίγα λόγια, μετέθετε την ηθική και υλική ευθύνη της επερχόμενης οικονομικοκοινωνικής περιθωριοποίησης λαϊκών στρωμάτων, από το κράτος και τους "έχοντες και κατέχοντες" στην κοινωνία και με αυτό τον τρόπο πετύχαινε με ένα σμπάρο δυο τριγώνια: Αφενός, το κράτος της άρχουσας τάξης, αλλά και η ίδια η άρχουσα τάξη, απαλλάσσονταν προκαταβολικά από το "κόστος συντήρησης" των φτωχών και, αφετέρου, δημιουργούνταν οι ιδεολογικές και οργανωτικές υποδομές
για την συντήρηση των συστημικών κομμάτων μέσα στις λαϊκές μάζες.
Η μικρή απήχηση - στη πράξη - από την κρατικοδίαιτη κομματική γραφειοκρατία των προαναφερθέντων απόψεων του ΓΑΠ είναι και η μόνη πραγματικά πολιτική αποτυχία του.
Κάτω από αυτό το πρίσμα, το ΚΚΕ σωστά τοποθετήθηκε απέναντι στο "κίνημα της πατάτας" και στην ανάγκη αλλαγής του συστήματος παραγωγής και διάθεσης γεωργικών αγαθών.'Εκανε όμως ένα λάθος: Δεν το χειρίστηκε σωστά - και δεν εννοώ μόνο το επικοινωνιακό κομμάτι της υπόθεσης.
Ας το κάνουμε λιανά.
Όλα τα κινήματα ανακούφισης των λαϊκών μαζών πατούν σε δύο πολύ στέρεα υπόβαθρα. Το ένα τους πόδι στηρίζεται στην ψυχολογική ανάγκη ατόμων να βοηθήσουν τον αναξιοπαθούντα συνάθρωπό τους. Το άλλο τους πόδι πατά στον φόβο των λαϊκών πληθυσμιακών ομάδων μπροστά στο φάσμα ή και στην αναγκαιότητα του επισιτιστικού προβλήματος και εν γένει της "ανημπόριας".
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, νομιμοποιούνται και γίνονται αποδεκτοί από το κοινωνικό σύνολο, αιμοσταγείς "φιλάνθρωποι" μεγαλοκαρχαρίες, μπάτσοι που μοιράζουν τρόφιμα, Δήμαρχοι μνημονιακών κομμάτων που παίρνουν "φιλολαϊκές" πρωτοβουλίες και άλλοι ποκιλόσχημοι και ποκιλότροποι με προεξέχοντα τον πολυεκατομμυριούχο έμπορο - και δη΄θεν απέναντι στους καναλάρχες - Ταρζάν της ηλεκτρονικής zouglas .
Δεν είναι καθόλου τυχαίο που τα συστημικά ΜΜΕ όταν διαπίστωσαν πως τα "κινήματα των τροφίμων" δεν έθεταν υπό αμφισβήτηση το σύστημα παραγωγής της φτώχιας και της ανεργίας, τα αγκάλιασαν και τα υιοθέτησαν σαν όπλο εναντίον της αντισυστημικής πολιτικής.
Τι έπρεπε να κάνει το ΚΚΕ;
Να τα αγκαλιάσει δίνοντας άλλο περιεχόμενο.
Γιατί δεν το έπραξε;
Είμαστε πολύ μεσοπόλεμος, σου λέω!
Όμως, και παρ ολα αυτά, το ΚΚΕ παραμένει η βασική συνιστώσα¨ της¨ελπίδας!
Οδόφραγμα κριτικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου