Μου έκανε εντύπωση ένα άρθρο για το τι θεωρεί αμαρτήματα η εκκλησία. Κυκλοφορεί ένας κατάλογος 156! αμαρτημάτων. Δεν είναι ο μοναδικός κατάλογος υπάρχουν κι άλλοι που εμπλουτίζουν τον συνολικό αριθμό "αμαρτιών". Εκείνο όμως που κάνει εντύπωση είναι πως μαζί με σοβαρά εγκλήματα όπως φόνου, βιασμού, παιδεραστίας, κοκ, βρίσκονται "αμαρτίες" που ούτε καν περνούν από το μυαλό ενός σύγχρονου ανθρώπου.
Ακόμα κι η απλή συμμετοχή πχ σε πολιτικό γάμο, η "κακή ή έξαλλη" μουσική, τα πονηρά αστεία, τα άσεμνα ρούχα και άλλα παρόμοια αποτελούν αμαρτία! Και για τα μεν εγκλήματα, όπως όλοι τα γνωρίζουμε, το καταλαβαίνουμε. Τα υπόλοιπα, που άπτονται καθαρά στον υποκειμενισμό του καθενός; Ποιός πχ θα κρίνει το ρούχο που φοράω, ή τη μουσική που θα ακούσω; Και το πιο φρικτό, ακόμα και αυτό το ερώτημα που έκανα, αποτελεί "αμαρτία!" Η μη υπακοή και ο γογγυσμός (η αγανάκτηση) είναι επίσης αμαρτήματα!
Αν και υπάρχουν αρκετά σατυρικά άρθρα με το θέμα, δεν γελάω καθόλου. Το θεωρώ τραγικό και εξαιρετικά επικίνδυνο για την ανθρώπινη Αξιοπρέπεια και Ελευθερία.
Αν συγκρίνουμε αυτό τον κατάλογο με αυτά που λένε οι φασίστες του ISIS θα ανακαλύψουμε πάρα πολλά κοινά. Σε όλες τις περιπτώσεις η οποιαδήποτε θρησκεία μπαίνει στο χώρο του προσωπικού. Βάζει κανόνες τους οποίους είναι αδύνατο μερικές φορές για πρακτικούς λόγους να εφαρμοστούν από τους περισσότερους. Ίσως και γιατί όταν γράφτηκαν αυτοί οι κανόνες λάμβαναν υπόψη τα ήθη και έθιμα μιας περασμένης πλέον εποχής.Όχι μόνον η παραβίαση της προσωπικής ζωής είναι απαράδεκτο, αλλά κι ο τρόπος αντιμετώπισης των πάρα πολλών αμαρτημάτων.
Εδώ κρύβεται το μυστικό της βίας: Οι θρησκείες απαιτούν υποταγή. Ιδιαίτερα οι μονοθεϊστικές ζητούν επιτακτικά Αποκλειστικότητα. Δεν δέχονται τη διαφορετική άποψη. "Εμείς οι πιστοί παράδεισο, όλοι οι άλλοι κόλαση"είναι με μια φράση τα πιστεύω κάθε θρησκευόμενου. Δηλαδή αποκλείεται να είναι κάποιος καλός και να ανήκει σε άλλο δόγμα; Για την κάθε θρησκεία αποκλείεται! Αυτός λοιπόν ο ιδιότυπος ρατσισμός, γεννά το μίσος. Ακόμα και σε θρησκείες που μιλάνε για Αγάπη και Ελεημοσύνη. Οι καλοί θα περάσουν τέλεια σε μια άλλη ζωή για την οποία κανείς δεν έχει αποδείξει ότι υπάρχει, ενώ οι υπόλοιποι δεν σώζονται.
Η άποψη το τι είναι αμαρτία και η ΥΠΟΤΑΓΗ (που φυσικά ΔΕΝ περιλαμβάνεται ΠΟΥΘΕΝΑ στις αμαρτίες) είναι αυτό που οδηγεί το φανατικό να κάνει τη ζωή των άλλων ΚΟΛΑΣΗ. Ο βλαξ, γιατί περί αυτού πρόκειται, θα σε "σώσει" θέλεις δε θέλεις. Η δουλεία δεν είναι αμαρτία, ούτε η παραβίαση της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ! Με καθαρά υποκειμενικά κριτήρια κάποιος φανατικός, θα σου πει πως θα ντύνεσαι, πως θα μιλάς ακόμα και τι θα σκέπτεσαι! Βρε αι στο διάολο...
Την υποταγή την αποζητά κάθε θρησκευτικός ηγέτης. Η εξουσία πάνω στους άλλους είναι δύναμη. Μάλιστα όσο πιο αποτυχημένος και κομπλεξικός είναι κάποιος, τόσο πιο φανατικός γίνεται.
Η αποτυχία να δημιουργήσουν μια αξιοπρεπή διαβίωση για τους πιστούς σε αυτό τον κόσμο κάνει τη θρησκεία να υπεκφεύγει λέγοντας θεωρίες για ένα άλλο κόσμο χωρίς "κακό", ένα κόσμο "αρμονίας".
Όμως κανείς δε σκέφτηκε το πιο απλό: Ότι, αν πράγματι η δική του θρησκεία είναι καλύτερη, δεν χρειάζεται ο εξαναγκασμός κανενός να την ακολουθήσει. Οι άλλοι θα δουν την "υπεροχή" αργά ή γρήγορα. Αλλά δεν υπάρχει πραγματική υπεροχή, δεν υπάρχουν πειστικές απαντήσεις παρά μόνο μια ψευδαίσθηση και ένα εμπόριο φρούδων ελπίδων. Γι αυτό και η βία. Η άρνηση στην ουσία της Λογικής. Είναι πολλά που θα ήθελα να πω ακόμα. Θα πω μόνο ένα: Για μένα η χειρότερη αμαρτία είναι η στέρηση της Ελευθερίας.
http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2014/10/blog-post_538.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου