ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΑ ΠΑΠΑΓΑΛΑΚΙΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ

(Παρ. 31/1/14 - 14:40)

Στο Rproject αναρτήθηκε στις αρχές αυτής της βδομάδας ένα άρθρο κριτικής με τίτλο "Οι (επικίνδυνες) "νέες ιδέες" κεντρικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ"(http://www.rproject.gr/article/oi-epikindynes-nees-idees-kentrikon-stelehon-toy-syriza) το οποίο την επομένη αναδημοσιεύτηκε και στην Iskra (βλ. εδώ).

Στη συ­νέ­χεια το ανα­κά­λυ­ψε η κα­ρα­δο­κού­σα taskforce"Πό­λε­μος ενά­ντια στην αλή­θεια" των μνη­μο­νια­κών κομ­μά­των και μί­ντια. Μνη­μο­νια­κοί "δη­μο­σιο­γρά­φοι" έκα­ναν... ρε­πορ­τάζ με το άρθρο (χωρίς εν­νο­εί­ται να έρ­θουν σε επαφή ούτε με το σάιτ μας ούτε με τον αρ­θρο­γρά­φο) ενώ άλλοι προ­σπα­θού­σαν -χω­ρίς επι­τυ­χία- να απο­σπά­σουν από στε­λέ­χη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ την κα­τα­δί­κη της "απει­θαρ­χί­ας". Δεν είναι πλέον πρω­τό­τυ­πο: όλοι αυτοί που μέχρι πριν λίγα χρό­νια κα­τη­γο­ρού­σαν την Αρι­στε­ρά ότι είναι νο­σταλ­γός των στα­λι­νι­κών κα­θε­στώ­των του "υπαρ­κτού", ότι στα κόμ­μα­τά της επι­κρα­τεί ο ηγε­τι­κός αυ­ταρ­χι­σμός και εξο­στρα­κί­ζο­νται οι δια­φο­ρε­τι­κές από­ψεις και οι φο­ρείς τους, τώρα ελέγ­χουν και κα­τη­γο­ρούν την Αρι­στε­ρά για το αντί­θε­το: για το "σκάν­δα­λο" να υπάρ­χουν δια­φο­ρε­τι­κές από­ψεις μέσα στα κόμ­μα­τά της (εν προ­κει­μέ­νω τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ) και για το ακόμη με­γα­λύ­τε­ρο "σκάν­δα­λο" του δι­καιώ­μα­τος στην κρι­τι­κή της ηγε­σί­ας.

Είναι οι ίδιοι,ιδε­ο­λό­γοι και λει­τουρ­γοί του συ­στή­μα­τος, που επει­δή αντι­με­τω­πί­ζουν ερ­γα­λεια­κά τη δη­μο­κρα­τία ("επι­τρέ­πε­ται" όταν και όσο συμ­φέ­ρει το σύ­στη­μα και υπό τον όρο ότι κά­ποιοι θα τη διεκ­δι­κή­σουν μα­τώ­νο­ντας γι΄ αυτήν), δεν δι­στά­ζουν να λένε κατά και­ρούς τα πιο δια­φο­ρε­τι­κά ή και αντί­θε­τα πράγ­μα­τα: Όταν είχαν βάλει στόχο να "απο­δεί­ξουν" την "ανω­τε­ρό­τη­τα" του κα­πι­τα­λι­σμού ένα­ντι του σο­σια­λι­σμού και του κομ­μου­νι­σμού, η Αρι­στε­ρά κα­τη­γο­ρού­νταν σαν δύ­να­μη ανε­λευ­θε­ρί­ας - τόσο σε ό,τι αφορά τον "ανε­λεύ­θε­ρο" χα­ρα­κτή­ρα του σο­σια­λι­σμού όσο και σε ό,τι αφορά το ανε­λεύ­θε­ρο εσω­κομ­μα­τι­κό κα­θε­στώς στα αρι­στε­ρά κόμ­μα­τα. Ήταν τα χρό­νια μετά την πτώση των κα­θε­στώ­των του "υπαρ­κτού σο­σια­λι­σμού", που ο αστι­κός φι­λε­λευ­θε­ρι­σμός αι­σθα­νό­ταν ακόμη δυ­να­τός και διεκ­δι­κού­σε την "ιδε­ο­λο­γι­κή υπε­ρο­χή"(το "τέλος της Ιστο­ρί­ας" απο­τυ­πω­μέ­νο στο συν­δυα­σμό κα­πι­τα­λι­στι­κής αγο­ράς - αστι­κής κοι­νο­βου­λευ­τι­κής δη­μο­κρα­τί­ας).

Τώρα όμως, η δια­χεί­ρι­ση της δο­μι­κής κρί­σης του κα­πι­τα­λι­σμού δεν επι­τρέ­πει τέ­τοιες πο­λυ­τέ­λειες. Ο σο­σια­λι­σμός βε­βαί­ως εξα­κο­λου­θεί να κα­ταγ­γέ­λε­ται σαν "ανε­λεύ­θε­ρο σύ­στη­μα". Η αστι­κή κοι­νο­βου­λευ­τρι­κή δη­μο­κρα­τία όμως, ακόμη και της νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης επο­χής, δεν είναι πλέον "κα­τάλ­λη­λη", έτσι... δια­βρω­μέ­νη που είναι από δη­μο­κρα­τι­κές κα­τα­κτή­σεις. Ο "υπαρ­κτός κα­πι­τα­λι­σμός" δεν την ανέ­χε­ται πια, δεν του αρκεί... "Μπο­λιά­ζε­ται", λοι­πόν, με όλο και πιο ισχυ­ρά στοι­χεία αυ­ταρ­χι­σμού και κα­τα­στο­λής, κρά­τους "έκτα­κτης ανά­γκης" ενά­ντια στο κί­νη­μα, την ερ­γα­τι­κή τάξη, την Αρι­στε­ρά. Τώρα, η απαί­τη­ση -και πί­ε­ση- του συ­στή­μα­τος προς την Αρι­στε­ρά είναι αντί­στρο­φη: για να είναι αξιό­πι­στη δύ­να­μη "δια­κυ­βέρ­νη­σης", πρέ­πει να συ­γκλί­νει με τα ανε­λεύ­θε­ρα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά του κρά­τους "έκτα­κτης ανά­γκης". Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, για να κυ­βερ­νή­σει, πρέ­πει να πάρει τη μορφή "στα­λι­νι­κού κόμ­μα­τος της αγο­ράς". Η ηγε­σία του κα­λεί­ται να επα­να­φέ­ρει στην τάξη ή και να δια­γρά­φει τους "απεί­θαρ­χους" - σαν να είναι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ αστι­κό κόμμα όπου ο "αρ­χη­γός" δια­γρά­φει με ανα­κοι­νώ­σεις στον Τύπο μέλη, στε­λέ­χη, βου­λευ­τές. Οι δια­φο­ρε­τι­κές από­ψεις και η κρι­τι­κή "ανα­κα­λύ­πτο­νται" από τους Σέρ­λοκ Χολμς του μνη­μο­νια­κού κρά­τους και της νε­ο­δη­μο­κρα­τι­κής μο­ντα­ζιέ­ρας και ζη­τεί­ται η κε­φα­λή τους επί πί­να­κι. Θα μπο­ρού­σα­με να το πούμε πολύ απλά και λαϊκά: θέ­λουν να κά­νουν την Αρι­στε­ρά σαν τα μού­τρα τους, για να της "επι­τρέ­ψουν να κυ­βερ­νή­σει"...

Όμως για τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, η ελευ­θε­ρία δια­τύ­πω­σης από­ψε­ων και κρι­τι­κής των άλλων από­ψε­ων είναι ανα­παλ­λο­τρί­ω­το χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό όλης της δια­δρο­μής του. Είναι η δύ­να­μή του και όχι η αδυ­να­μία του. Όσοι εκ­φρά­ζουν τη γραμ­μή του προς τα έξω (όπως αυτή απο­φα­σί­ζε­ται από τα απο­φα­σι­στι­κά του σώ­μα­τα και τα συλ­λο­γι­κά του όρ­γα­να), είναι υπο­χρε­ω­μέ­νοι να πει­θαρ­χή­σουν στις συλ­λο­γι­κές απο­φά­σεις. Όσοι θέ­λουν να εκ­φρά­σουν άποψη ή να κρι­τι­κά­ρουν άλλες από­ψεις (ακόμη και της ηγε­σί­ας), έχουν το από­λυ­το δια­κί­ω­μα να το κά­νουν. Και δεν πρό­κει­ται να πα­ραι­τη­θού­με από αυτό το δι­καί­ω­μα όσα "σκάν­δα­λα δη­μο­κρα­τί­ας" και αν ανα­κα­λύ­ψουν οι Σέρ­λοκ Χολμς της μνη­μο­νια­κής ενιαί­ας σκέ­ψης.

Δεν διεκ­δι­κού­με απλώς κά­ποιο "προ­νό­μιο" για όσους κα­τα­θέ­τουν δια­φο­ρε­τι­κά άποψη ή ασκούν κρι­τι­κή: υπε­ρα­σπι­ζό­μα­στε ένα δο­μι­κό χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό του κόμ­μα­τος που αν απαλ­λο­τριω­θεί, θα αλ­λοιω­θεί ο ίδιος του ο χα­ρα­κτή­ρας. Η Ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά της ρήξης και της ανα­τρο­πής είτε θα είναι δη­μο­κρα­τι­κή είτε θα πάψει να υπάρ­χει ως τέ­τοια. Από αυτή την άποψη, το γε­γο­νός ότι οι απαι­τή­σεις των μνη­μο­νια­κών "πα­πα­γα­λα­κί­ων" για πά­τα­ξη του απεί­θαρ­χου αρ­θρο­γρά­φου μας έπε­σαν στο κενό, δεν το ερ­μνη­νεύ­ου­με μόνο σαν άρ­νη­ση του κόμ­μα­τος να "αδειά­σει" ένα μέλος της Κ.Ε., αλλά και σαν άρ­νη­ση να ρί­ξου­με την εσω­κομ­μα­τι­κή δη­μο­κρα­τία στη μνη­μο­νια­κή πυρά, σαν άρ­νη­ση να απαλ­λο­τριώ­σου­με ένα δο­μι­κό χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό της Ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς.

Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=15104:mnhmoniaka-papagalakia-arthro-kritikhs-syriza&catid=83:aristera&Itemid=200