Ο πόλεμος στη Συρία συνεχίζεται αλλά υπάρχουν αρκετές και σοβαρές ενδείξεις ότι οι παρασκηνιακές διαβουλεύσεις ΗΠΑ-Ρωσίας έχουν καταλήξει κατ’ αρχήν στο μελλοντικό, μεταπολεμικό καθεστώς. Η αλλαγή οφείλεται στην ρωσική επέμβαση που άλλαξε την πορεία του πολέμου. Λογικά, υπήρξε συμφωνία ΗΠΑ-Ρωσίας και για τη ρωσική επέμβαση δεδομένου ότι ουδείς ενδιαφέρθηκε ή τόλμησε να τροφοδοτήσει τους τζιχαντιστές ή τους μετριοπαθείς αντάρτες-φίλους των ΗΠΑ με αντιαεροπορικά όπλα για να αντιμετωπίσουν τους ρωσικούς βομβαρδισμούς.
διαπραγματεύσεων. Έτσι είχε συμβεί λίγο πριν αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό του πολέμου στο Βιετνάμ.
Το κλειδί είναι αν η Συρία θα τεμαχιστεί στα τρία ή τέσσερα κομμάτια, όπως ήθελαν αρχικά οι ΗΠΑ, ή αν θα επιτευχθεί συνεννόηση των λεγόμενων μετριοπαθών με τον Άσαντ, όπως επιθυμεί ο Πούτιν, οπότε η Συρία θα χάσει μόνο το ήδη χαμένο κομμάτι που θα πάρουν οι Κούρδοι. Οι Τζιχαντιστές θα εξοντωθούν, όπως βολεύει και τους Αμερικανούς και τους Ρώσους. Η συμφωνία για τη λήξη του πολέμου δεν μπορεί να αφήσει πίσω της ένα τόσο μεγάλο αγκάθι όπως οι Τζιχαντιστές, μια διαρκή απειλή για το μεταπολεμικό καθεστώς, ούτε μπορούν ΗΠΑ και Ρωσία να επιτρέψουν την επιστροφή στην πατρίδα των Τζιχαντιστών Ρώσων, Τσετσένων, Αμερικανών, Γάλλων, Άγγλων κλπ για να σκορπίσουν παντού τον τρόμο.
Ισχυρή πλευρά στις διαπραγματεύσεις θα είναι εκείνη που θα ελέγχει το μεγαλύτερο κομμάτι από το έδαφος της χώρας. Γι’ αυτό το λόγο η Ρωσία βομβάρδισε πρωτίστως τους μετριοπαθείς και όχι τους, ήδη καταδικασμένους, Τζιχαντιστές. Έτσι ώστε οι φίλοι των Αμερικανών επί του εδάφους να είναι αποδυναμωμένοι. Ταυτόχρονα ο Πούτιν, σύμφωνα με τα Δυτικά ΜΜΕ αλλά και δηλώσεις του ιδίου, συμβούλευσε τον Άσαντ, όταν τον είδε στη Μόσχα, να συνεννοηθεί με τους μετριοπαθείς εν’ όψη των διαπραγματεύσεων. Ο Άσαντ φυσικά δεν είπε όχι. Προφανώς ο Πούτιν του εγγυήθηκε την παραμονή του στην Προεδρία –για άγνωστο χρονικό διάστημα- και οπωσδήποτε τη διάσωσή του σε προσωπικό επίπεδο, αντίθετα με την τύχη του Σαντάμ ή του Μιλόσεβιτς. Για την Ευρώπη/ΕΕ δεν αξίζει να αφιερωθεί ούτε μια μικρή παράγραφος. Ήταν απλώς και παραμένει ανύπαρκτη σε μια περιοχή όπου μοιράζεται το ενεργειακό παγκόσμιο ζήτημα-εξ ου και η παρουσία της Κίνας. Βρυξέλλες/Βερολίνο διεθνείς νάνοι.
Το όνειρο της Τουρκίας να γίνει περιφερειακή δύναμη έχει προ πολλού εκπνεύσει αλλά έπαιξε λάθος με το Κουρδικό και αντιμετωπίζει άμεσο κίνδυνο διαμελισμού. Η Άγκυρα, ως ύστατο όπλο, κραδαίνει την απειλή ότι θα πλημμυρίσει την Ευρώπη με τους πρόσφυγες που «φιλοξενεί» στο έδαφός της (περισσότεροι από 2 εκ.) ώστε να βρει στήριγμα στην ΕΕ/Βερολίνο. Χαμένος κόπος.
Σύμφωνα με τον πρώην πρωθυπουργό της Γαλλίας Φ. Φιγιόν, (σε συνομιλία του με τον επίσης πρώην πρωθυπουργό Ζ. Βιλπέν, βλ. www Agora vox.tv /la tribune) οι πραγματικοί άρχοντες του Δυτικού Κόσμου, μέλη των εκλεγμένων κυβερνήσεων αλλά ταυτοχρόνως και κυρίως μέλη της Μπίλντεμπεργκ και της Τριμερούς, λέει ο Φιγιόν, (πχ ο Κίσσινγκερ, σημειώνω) σχεδιάζουν να καταστρέψουν τα Έθνη-Κράτη με βασικό όπλο την αλλοίωση/καταστροφή της ομοιογένειας των πληθυσμών τους -εξ ου, προφανέστατα, και το κύμα των προσφύγων- με στόχο μια Παγκόσμια Αγορά και Διακυβέρνηση υπό την αιγίδα των ΗΠΑ. Συνεπώς η Τουρκία ζητάει βοήθεια από αυτούς που απειλούνται όπως και η ίδια και κανείς τους, ούτε η Άγκυρα ούτε οι Βρυξέλλες/Βερολίνο, μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους. Όσο για μας, απλώς δεν καταλαβαίνουμε καν ότι υπάρχει απειλή ή έτσι παριστάνουμε αδιαφορώντας για την τύχη της χώρας τόσο συνολικά ο πολιτικός κόσμος όσο και όλοι οι άλλοι ταγοί, υποτίθεται, του τόπου.
Η Ρωσία και οι ΗΠΑ έχουν συμφέρον να υποστηρίξουν τους Κούρδους για να έχουν, μεταξύ άλλων, υπό έλεγχο την Τουρκία. Χωρίς συγκατάθεση των Κούρδων είναι πλέον αδύνατη η ειρήνευση/έλεγχος στην περιοχή. Οι Κούρδοι δεν μπορούν να εξαλειφθούν όπως οι Τζιχαντιστές. Θα αποκτήσουν δικαιώματα για τα οποία έχυσαν πολύ αίμα. Η Τουρκία θα είναι το θύμα με κάποια μορφή, θα το δούμε.
Οι ΗΠΑ ωστόσο χρειάζονται την Τουρκία ως μια Δύναμη ικανή να εξισορροπήσει την ισχύ του Ιράν, ενώ και η Μόσχα δεν θα το έβλεπε με κακό μάτι τον περιορισμό της ιρανικής ισχύος. Στο μοίρασμα των ρόλων μια πιθανή εξέλιξη είναι ότι εκτός από τους δυο Μεγάλους, θα υπάρχουν και τρεις τοπικές Δυνάμεις, Ιραν-Τουρκία- Σ. Αραβία, που θα αλληλοϋποβλέπονται και θα εξουδετερώνει η κάθε μια την ισχύ των άλλων. Η Ειρήνη θα είναι ασταθής και πρόσκαιρη.
από το «iskra.gr» μέσω ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ Ε.ΠΑ.Μ.
http://gregordergrieche.blogspot.gr/2015/10/blog-post_994.html#more
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφή