Για τα Μπάζ(ιαν)α.

«Το δε σώφρον, του ανάνδρου πρόσχημα»
(Η σύνεση είναι το πρόσχημα του άνανδρου)

Θουκυδίδης

________________

 Μολονότι παρέλκει κάθε πολιτική αξιολόγηση η συνέντευξη, που έδωσε ηπρώτη κυρία της Αριστεράς και τηςΠροόδου στην Εφημερίδα των (ΣΥΡΙΖΑίων) Συντακτών, το blog μας την έχει αξιολογήσει αρκούντως (εδώκι εδώ). 

Μια συνέντευξη, η οποία δε διαφοροποιείται από το ύφος και το περιεχόμενο των συνεντεύξεων, που δίνουν κατά καιρούς τα υπόλοιπα μέλη της δοσιλογικής κυβερνητικής αγέλης:Πανικός και βλακεία! Από τη μια, πανικός για την επερχόμενη πτώση της πιο βρώμικηςκυβέρνησης από συστάσεως ελληνικού κράτους κι απ’την άλλη,  βλακεία, αμετροέπεια και χαμηλούεπιπέδου επιχειρήματα, μήπως και πειστούν οι εναπομείναντες καθυστερημένοι και ηλίθιοι συμπολίτες μας. Κλασική περίπτωση καθαρμάτων, που είναι ικανά να χύσουν και αίμα ακόμα, προκειμένου να συνεχίσουν να βρίσκονται στην εξουσία και να κάνουν...τη μεγάλη ζωή.

Εδώ θα σταθούμε μόνο στην αποστροφή της συνεντευξιαζόμενης, ότι «Κι απέναντί σου, οι δανειστές είχαν θέσεις άτεγκτες, ήταν σαν μια τιμωρητική, φασιστική μπότα που προσπαθούσε να σου λιώσει το κεφάλι, να σε πατήσει κάτω επειδή τόλμησες να ξεστομίσεις «δεν αντέχουμε άλλο»... Λες και δεν είχες δικαίωμα να μιλάς, να αντιστέκεσαι».

Με άλλα λόγια, θεωρεί το σύζυγό της φίλο των φασιστών, που θέλουν να μας λιώσουν το κεφάλι, αφού αυτός ο ίδιος ήταν, που δήλωσε στα τέλη Ιουνίου 2016 υποδεχόμενος στο Μέγαρο Μαξίμου τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζ. Κ. Γιούνκερ «Θέλω να καλωσορίσω έναναληθινό φίλο της Ελλάδας και σταθερό υποστηρικτή της ευρωπαϊκής ιδέας». Αυτός, ο ίδιος ήταν που υποστήριξε, ότι ο Σόιμπλε είναι σεβαστός και σοβαρός πολιτικός αντίπαλος  κι ότι  ηΜέρκελ έχει συναίσθηση ευθύνης και είναι ανοιχτόμυαλη. 

 Ο Γιούνκερ, η Μέρκελ κι ο Σόιμπλε όμως, οι-κατά τον Τσίπρα-φίλοι και σεβαστοί άνθρωποι, είναι οιδανειστές, που-κατά την Περιστέρα- είχαν θέσεις άτεγκτες και ήταν σαν μια τιμωρητική, φασιστική μπότα, που προσπαθούσε να μας λιώσει το κεφάλι!

Θα ρωτήσει κάποιος: «Μα καλά, δεν προετοιμάζονται, πριν δώσουν συνέντευξη; Ό,τι να’ναι λένε;». Ακριβώς! Λένε ό,τι να’ναι,  αφενός διότι βρίσκονται σε απελπισία και πανικό, αφετέρου διότι απλώς, είναι βλάκες και τυχοδιώκτες, άνευ αξιακούπεριεχομένου κι άνευ πνευματικών εφοδίων, ώστε να μπορέσουν ν' αντιμετωπίσουν αξιοπρεπώς την πτώση τους. «Ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας» είναι ο μπούσουλας, βάσει του οποίου πολιτεύονται.

Την καλύτερη εξήγηση για το εν λόγω φαινόμενο θεωρώ, πως την παρέχει  ο (άκρως συντηρητικός,  κατά τ’ άλλα),  Ευάγγελος Λεμπέσης, στο γνωστό του έργο «Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών στο σύγχρονο βίο»: «Με αυτά ως δεδομένα, εξηγείται και η ατελείωτη καιαυστηρότατη επιλογή βλακών στα ομαδικά συστήματα, η οποία, με τη βοήθεια πολιτικής βίας, κατοχυρώνεται και ως πολιτικό και κοινωνικό καθεστώς (4^η Αυγούστου), τόσο μάλλον, όσο η ελευθερία της σκέψης (χρήσιμη μόνο σ’ εκείνους που διαθέτουν σκέψη), είναι μόνιμα και εξαιρετικά αντιπαθητική στους βλάκες, γιατί στρέφεται εναντίον τους, ιδιαίτερα όσες φορές αυτοί κατέχουν θέσεις εξουσίας ή τους συνδέουν συμφέροντα  με  αυτούς που τις κατέχουν».

Η συνέντευξη, γενικά, δεν αντέχει σε περαιτέρω πολιτική προσέγγιση. 

Απευθύνεται περισσότερο σε συντάκτες μεσημεριανάδικων και στον Καρανίκα, παρά σε πολιτικώς σκεπτόμενους ανθρώπους.

Να κρατήσουμε καλά μέσα στην ψυχή μας, το πνεύμα του μετώπου!

askordoulakos

http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2018/01/blog-post_89.html