Για την ενότητα της Αριστεράς...Για μια πολυκεντρική Αριστερά...Για την ενότητα στη βάση

Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2024

Ο μητροπολίτης που ταπείνωσε τον Σταϊνμάιερ

 

 

 

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου σιώπησε μπροστά στον κυνισμό του Σταϊνμάιερ, όταν ο Γερμανός πρόεδρος απεφάνθη, με θράσος… δικαστή, πως δεν πρόκειται να γίνει η επιστροφή των κλεμμένων από το κράτος που εκπροσωπεί. Στο ίδιο μήκος κύματος η ελληνική κυβέρνηση, διά των Σκέρτσων της, προσπαθεί τόσα χρόνια να μας πείσει ότι οι γερμανικές θηριωδίες στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι πια πολύ πίσω μας χρονικά και «πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά».

  • Από τον Βασίλη Γαλούπη

Χρειάστηκε ένας Χανιώτης ιερωμένος για να υπερασπιστεί τους επιζώντες, τους συγγενείς τους και την τιμή της χώρας, κάτι που δεν έκανε ακόμα μία φορά η φοβική πολιτική ηγεσία του τόπου. Ο μητροπολίτης Κισσάμου και Σελίνου στάθηκε αγέρωχος απέναντι ακριβώς από τον Γερμανό πρόεδρο. Τον κοιτούσε ευθεία στα μάτια, όσο ο Σταϊνμάιερ αναψοκοκκίνιζε χαμηλώνοντας το βλέμμα από την ντροπή για τα εγκλήματα των ομοεθνών του.

ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ: «Να χαρακτηριστεί το έγκλημα στο Μάτι ως κακούργημα και να τιμωρηθούν οι Υπεύθυνοι όσο ψηλά κι αν βρίσκονται»

 

ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
31/10/2024

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
 
ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ
«Να χαρακτηριστεί το έγκλημα στο Μάτι ως κακούργημα και να τιμωρηθούν οι Υπεύθυνοι όσο ψηλά κι αν βρίσκονται», ζήτησε η Πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας
 
Στα Δικαστήρια βρέθηκε σήμερα το πρωί η Ζωή Κωνσταντοπούλου, για να ζητήσει να προσδιοριστεί η κατάθεσή της για το έγκλημα στο Μάτι που εκκρεμεί εδώ και μήνες και η οποία τελικά θα ξεκινήσει τη Δευτέρα 4/11.
 
«Θα είμαι εδώ για να εκπληρώσω το καθήκον μου για τη Δικαιοσύνη, για τα θύματα, για τους ανθρώπους που έμειναν και για να μην υπάρξει ξανά Μάτι, να μην υπάρξουν ξανά Τέμπη, να μην υπάρξουν ξανά Κυβερνώντες ατιμώρητοι που τσαλαπατούν και θυσιάζουν ανθρώπινες ζωές», είπε η Πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας.
 
Δείτε ολόκληρη τη Δήλωση ΕΔΩ:

30.10.2024 Αποχαιρετώντας την ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΘΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

 

Αποχαιρετώντας την Κατερίνα Θανοπούλου

                                             

                           Αμφιθέατρο του 9,84, Τεχνόπολις, Γκάζι, 30.10.2024

 

          Εκατοντάδες παραβρέθηκαν και δεκάδες χαιρέτισαν χθες, μιλώντας, διαβάζοντας στίχους της και τραγουδώντας αγαπημένα της τραγούδια συνοδεία λαϊκών και παραδοσιακών μουσικών οργάνων, μια συνάντηση όλων των ηλικιών, σε μια γιορτή αποχαιρετισμού οργανωμένη από την οικογένεια της, την κόρη της Ανθή και τις Εκδόσεις Άπαρσις - όπως θ’ άρεσε  και όπως ταίριαζε στο χαμογελαστό κορίτσι που αποχαιρετούσαμε.

          Ακολουθεί το κείμενο αποχαιρετισμού της Νάντιας Βαλαβάνη:




Την Κατερίνα, την Κατερινούλα, αυτό το λαμπερό χαμογελαστό πλάσμα που αποχαιρετούμε σήμερα, έχω την αίσθηση ότι την ήξερα όλη μου τη ζωή. Και, απ’  ότι φαίνεται, αυτή η αίσθηση για τη μεταξύ μας σχέση είναι διάχυτη και στους δικούς της ανθρώπους, ξεκινώντας από την αγαπημένη της κόρη, «το σπλάχνο μας», όπως την αποκαλεί σ’  ένα της ποίημα, την Ανθή. Η αλήθεια είναι ωστόσο ότι πρωτογνωριστήκαμε μόλις μια δεκαετία πριν. Κι αν συμβατικά η απόσταση ανάμεσα στις γενιές είναι 30 χρόνια, παρ’  όλο ότι μας χώριζαν πολύ λιγότερα, το ένα τρίτο, 11 χρόνια – η Κατερίνα έφυγε τόσο πρόωρα, στα 59 της, τον ίδιο μήνα που εγώ έγινα 70 χρονών -, στην πραγματικότητα η Κατερίνα ανήκει στην επόμενη από τη δική μου γενιά, στην πρώτη γενιά της Μεταπολίτευσης. Η ειδοποιός διαφορά δεν είναι η διαφορά της ηλικίας, αλλά ότι το Πολυτεχνείο το έζησε κοριτσάκι μόλις 8 χρονών. Ταυτόχρονα, αυτή η τρέχουσα, η τελευταία δεκαετία, που συνειδητοποιήσαμε ότι ήμασταν συντρόφισσες - μαζί και με πολλές και πολλούς άλλους - από την ίδια μεριά του μεγάλου ποταμού, του Ρουβίκωνα, και γίναμε φίλες με μεγάλη εκτίμηση κι αγάπη ανάμεσα μας, είναι τόσο πυκνή σε ιστορικού χαρακτήρα γεγονότα, που  κι εμείς πιστεύω νιώθαμε σαν να γνωριζόμασταν από πάντα.