Για την ενότητα της Αριστεράς...Για μια πολυκεντρική Αριστερά...Για την ενότητα στη βάση

Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2017

Χρ. Βούζας: «Το παιδί Β.Λ.Μ.Ρ.» και η (χαμένη) ελπίδα



Πέρασαν 3,5 μέρες για να ληφθεί η (αυτονόητη) απόφαση να δοθεί η επιμέλεια, έστω και προσωρινή, ένός παιδιού 6,5 ετών, «του παιδιού Β.Λ.Μ.Ρ.» κατά την ανακοίνωση του Νοσοκομείου Παίδων «Η Αγία Σοφία», στη γιαγιά του. Κι αυτό γιατί, σύμφωνα με το υπουργείο Δικαιοσύνης, όλο αυτό το διάστημα βρισκόταν «υπό την προστασία» κρατικών θεσμών.
Πρόκειται για την «προστασία» που του παρείχε η υπ.αριθμ. 5/2017 εισαγγελική εντολή, προκειμένου, σύμφωνα με το Νοσοκομείο στο οποίο νοσηλευόταν (εκρατείτο;), «να γίνει παιδιατρική εξέταση για μεταδοτικά νοσήματα και παιδοψυχιατρική εκτίμηση». Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της παραμονής του, το ίδιο (κρατικό) Νοσοκομείο πληροφόρησε τους πολίτες ότι «το παιδί προσαρμόστηκε ικανοποιητικά» με στόχο την «ταχύτερη δυνατή ολοκλήρωση της συνολικής αξιολόγησης της υγείας του, και την επιστροφή του σε ένα σταθερό, ασφαλές και οικείο περιβάλλον».
Είναι πολύ πιθανόν ότι αν «το παιδί Β.Λ.Μ.Ρ.» ήταν το παιδί κάποιου σημαίνοντος προσώπου, για παράδειγμα (σ.σ. προφανώς τυχαίο) του περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας Κώστα Μπακογιάννη  που σωστά ανέφερε μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook ότι «δικαιούται το παιδάκι να βρεθεί τώρα στην αγκαλιά της γιαγιάς και της θείας του», οι διαδικασίες που θα είχαν ακολουθηθεί θα ήταν fast truck, σαν αυτές που (επίσης σωστά) θέλει να ακολουθήσει η κυβέρνηση για τις επενδύσεις που ευελπιστεί ότι θα γίνουν στη χώρα.
Είναι, επίσης, πολύ πιθανόν ότι αν δεν υπήρχαν οι (σφοδρές) αντιδράσεις απ’ όλες τις πλευρές, η διαδικασία θα ήταν ακόμη πιο αργή από αυτή των τρεισίμιση ημερών που χρειάστηκαν στην περίπτωση του «παιδιού Β.Λ.Μ.Ρ.», καθώς, εκτός των άλλων, είχε την ατυχία να «τεθεί υπό την προστασία του ελληνικού Κράτους και της Δικαιοσύνης του», παραμονές αργίας που μάλιστα ήταν και τριήμερο, και σιγά μην έτρεχε σαββατιάτικα μετά από αργία, όπως έγινε τελικα μετά το κύμα αλληλεγγύης που ξεσηκώθηκε στην περίπτωση του «παιδιού Β.Λ.Μ.Ρ.»κοινωνική λειτουργός στην Καλαμάτα για να επισκεφθεί το σπίτι της γιαγιάς και της θείας του, όπου, κανονικά, έπρεπε να βρίσκεται από την πρώτη ημέρα σύλληψης της μητέρας του.
Δεν είναι μόνο που το «παιδί Β.Λ.Μ.Ρ.» είναι το παιδί της Πόλας Ρούπα και του Νίκου Μαζιώτη, δύο «αντιεξουσιαστών», «τρομοκρατών», «εχθρών του κράτους», που συχνά-πυκνά ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορούνταν από τους αντιπάλους του μέχρι και πρόσφατα ότι «συμπαθεί» αλλά στην περίπτωση αυτή δεν μας έχουν εξηγήσει για ποιο λόγο ως κυβέρνηση «ταλαιπώρησε», και μάλιστα το ίδιο τους το παιδί.  Είναι κυρίως που, δυστυχώς, η ελληνική γραφειοκρατία, από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους έως τον πρόσφατο «εκσυγχρονισμό» του Κ. Σημίτη με το «γρηγορόσημο», την «επανίδρυση του κράτους» του Κ. Καραμανλή, την «ανασυγκρότηση» του Γ. Παπανδρέου και τα «Μνημόνια» που υποτίθεται ότι θα άλλαζαν το ελληνικό Δημόσιο, είναι παρούσα καθημερινά και γιγαντώνεται μαζί με τη διόγκωση του κράτους. Μια γραφειοκρατία που φτάνει στο απόγειο της όταν μιλάμε για την ελληνική Δικαιοσύνη, η οποία, χαμένη μέσα στα σκονισμένα της δικόγραφα, που ακόμη και στην εποχή του Διαδικτύου κανείς δεν κατάφερε ποτέ να ψηφιοποιήσει, έχει καταντήσει να μην είναι, κυρίως, τυφλή αλλά, (και) λόγω αργοπορίας, ανήμπορη. Ανήμπορη να αποδώσει στους πολίτες αυτό που υπόσχεται το όνομα της: (πραγματική) Δικαιοσύνη.
Και ναι μεν το «το παιδί Β.Λ.Μ.Ρ» της υπ.αριθμ. 5/2017 εισαγγελικής εντολής, λόγω του ότι βρέθηκε στο επίκεντρο της δημοσιότητας, έσπευσαν να το υπερασπισθούν πολλοί, με αποτέλεσμα να «γλιτώσει», βρίσκοντας, έστω και με καθυστέρηση, την ηρεμία που χρειάζεται στην αγκαλιά της γιαγιάς και της θείας του.
Τι θα γίνει, όμως, με τα υπόλοιπα παιδιά, με τα παιδιά των ανώνυμων, εντέλλει με όλους τους αδύναμους πολίτες, που κάτω από την «προστασία» μερικών γραμμάτων και αριθμών που τους επισυνάπτει η εγχώρια γραφειοκρατία, προσπαθούν να βρουν το δίκιο τους με την ελληνική Δικαιοσύνη και, γενικότερα, με το κράτος και το ελληνικό Δημόσιο; Τώρα που υπερασπίστηκαν το παιδί, τώρα που το παιδί «γλίτωσε», μπορούν, άραγε, να τραγουδήσουν ότι «υπάρχει ελπίδα»;
*O Χρίστος Βούζας είναι διευθυντής της, βραβευμένης από το Ίδρυμα Μπότση, ιστοσελίδας aftodioikisi.gr, της οποίας είναι και ιδρυτής. Το άρθρο του δημοσιεύτηκε στο NEWS247.gr
http://www.aftodioikisi.gr/sunenteuxeis/xr-vouzas-paidi-v-l-m-r-kai-xameni-elpida/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου