Δύο διαφορετικά πολιτικά δόγματα και πολλά περισσότερα αντικρουόμενα– οικονομικά και γεωπολιτικά – συμφέροντα συγκρούονται γύρω από το ζήτημα του ελληνικού χρέους, στην αφετηρία ενός ακόμη παγκόσμιου μπρα ντε φερ με κέντρο την Αθήνα.
Η σημερινή συνάντηση του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου με την επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ στη Λϊμα του Περού έρχεται να κλείσει τον πρώτο μόνον γύρο των διεθνών, αναγνωριστικών και προειδοποιητικών, βολών για το θέμα του χρέους – έναν γύρο, που κατέδειξε το βαθύ χάσμα όχι μόνον μεταξύ ΗΠΑ/ΔΝΤ και Ευρώπης αλλά και μεταξύ των ίδιων των ευρωπαίων πιστωτών για την τελική λύση και διαχείριση του ζητήματος.
Οι διαφορές ήδη οριοθετήθηκαν, τα μηνύματα εστάλησαν αυτή την εβδομάδα και τα στρατόπεδα που θα δώσουν τη μάχη του επόμενου τριμήνου είναι απολύτως ευκρινή: Ουάσιγκτον και ΔΝΤ, για διαφορετικούς λόγους αλλά από την ίδια αφετηρία, ζητούν «γενναία» ελάφρυνση του χρέους με αντάλλαγμα, εξίσου γενναίες, μεταρρυθμίσεις από την πλευρά της Αθήνας.
Η ίδια η Κριστίν Λαγκάρντ, από τη Γενική Συνέλευση του ΔΝΤ στη Λίμα, έδωσε πρώτη το στίγμα, θέτοντας ως απαράβατους όρους για τη συμμετοχή του Ταμείο στο νέο πρόγραμμα την «ψήφιση σημαντικών μεταρρυθμίσεων στο συνταξιοδοτικό και στο τραπεζικό σύστημα από την Ελλάδα» και την «ανάληψη πρωτοβουλιών (από τους ευρωπαίους εταίρους) που θα το επαναφέρουν το χρέος σε τροχιά βιωσιμότητας».
Τους εν λόγω όρους ανέλαβε να κάνει ακόμη πιο καθαρούς ο επικεφαλής του ευρωπαϊκού τμήματος του Τανείου, ο γνωστός μας Πολ Τόμσεν, καθιστώντας επίσης σαφές ότι η ήπια διαχείριση που εξετάζουν οι ευρωπαίοι – πλαφόν 15% στο κόστος των ετήσιων αποπληρωμών, σχετική επιμήκυνση των δανείων και ρήτρα ανάπτυξης – μάλλον δεν επαρκούν για το ΔΝΤ: «Οι απόλυτοι στόχοι πρέπει να συζητηθούν, δεν υπάρχει όμως αμφιβολία πως αν η Ευρώπη θέλει να προχωρήσει σε επέκταση των λήξεων των δανείων, θα πρέπει να έχουμε σημαντική επέκταση των λήξεων», ήταν το χαρακτηριστικό μήνυμα Τόμσεν, ενώ και η ίδια η Κριστίν Λαγκάρντ έκανε σαφές πως το πλαφόν του 15% από μόνο του δεν είναι αρκετό.
Τους εν λόγω όρους ανέλαβε να κάνει ακόμη πιο καθαρούς ο επικεφαλής του ευρωπαϊκού τμήματος του Τανείου, ο γνωστός μας Πολ Τόμσεν, καθιστώντας επίσης σαφές ότι η ήπια διαχείριση που εξετάζουν οι ευρωπαίοι – πλαφόν 15% στο κόστος των ετήσιων αποπληρωμών, σχετική επιμήκυνση των δανείων και ρήτρα ανάπτυξης – μάλλον δεν επαρκούν για το ΔΝΤ: «Οι απόλυτοι στόχοι πρέπει να συζητηθούν, δεν υπάρχει όμως αμφιβολία πως αν η Ευρώπη θέλει να προχωρήσει σε επέκταση των λήξεων των δανείων, θα πρέπει να έχουμε σημαντική επέκταση των λήξεων», ήταν το χαρακτηριστικό μήνυμα Τόμσεν, ενώ και η ίδια η Κριστίν Λαγκάρντ έκανε σαφές πως το πλαφόν του 15% από μόνο του δεν είναι αρκετό.
Η στάση του Ταμείου ήταν προδιαγεγραμμένη και δεν αναμένεται να μεταβληθεί, με δεδομένη την πλήρη αποτυχία της έως τώρα συνταγής και των δύο προηγούμενων Μνημονίων στα οποία μετείχε συγκατατιθέμενο στην βαριά λιτότητα χωρίς παράλληλη αναδιάρθρωση χρέους – ένα δίπτυχο, το οποίο το ΔΝΤ εφάρμοζε παγίως σε όλες τις κρατικές «διασώσεις» που έχει εμπλακεί. Τα αλλεπάλληλα mea culpa και οι βλέψεις της Λαγκάρντ για επανεκλογή στην ηγεσία του Ταμείου τον επόμενο χρόνο, δείχνουν να μην επιτρέπουν την επανάληψη της ίδιας αποτυχημένης συνταγής για τρίτη φορά, ακόμη κι εάν είναι πια αργά για την Ελλάδα.
Στην ίδια γραμμή με το ΔΝΤ κινούνται και οι ΗΠΑ, φοβούμενες πάντοτε μια υποτροπή της κρίσης στην ευρωζώνη με συνέπειες – ντόμινο για την παγκόσμια οικονομία και υποδεικνύοντας και πάλι τους κινδύνους που συνεπάγεται για το διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα το δόγμα του Βερολίνου με τα υπέρογκα γερμανικά πλεονάσματα και την ασφυκτική λιτότητα στην ευρωπεριφέρεια. Εξ ου και ο αμερικανός υπουργός Οικονομικών Τζακ Λιου, στη συνάντησή του με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, επανέλαβε ότι η Ουάσιγκτον αναμένει γενναίες μεταρρυθμίσεις από την Ελλάδα αλλά επίσης και γενναία ελάφρυνση του χρέους από τους ευρωπαίους εταίρους.
Στην ίδια γραμμή με το ΔΝΤ κινούνται και οι ΗΠΑ, φοβούμενες πάντοτε μια υποτροπή της κρίσης στην ευρωζώνη με συνέπειες – ντόμινο για την παγκόσμια οικονομία και υποδεικνύοντας και πάλι τους κινδύνους που συνεπάγεται για το διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα το δόγμα του Βερολίνου με τα υπέρογκα γερμανικά πλεονάσματα και την ασφυκτική λιτότητα στην ευρωπεριφέρεια. Εξ ου και ο αμερικανός υπουργός Οικονομικών Τζακ Λιου, στη συνάντησή του με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, επανέλαβε ότι η Ουάσιγκτον αναμένει γενναίες μεταρρυθμίσεις από την Ελλάδα αλλά επίσης και γενναία ελάφρυνση του χρέους από τους ευρωπαίους εταίρους.
Η Ευρώπη, μετά το βαρύ σοκ του Ιουλίου, απαντά σ’αυτά τα μηνύματα διχασμένη: Ο «άξονας Σόιμπλε» από τη μία πλευρά, ουσιαστικά σύρεται σε μία διευθέτηση του χρέους προκειμένου να μην εγκαταλείψει το ΔΝΤ το ελληνικό πρόγραμμα και, στην πράξη, επιδιώκει μια άκρως συντηρητική διαχείριση με μετάθεση της λύσης στο απώτερο μέλλον. Σ’ αυτή τη βάση τοποθετείται και το μήνυμα που έστειλε αυτή την εβδομάδα ο επικεφαλής του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ δείχνοντας λύση για το ελληνικό χρέος σε ορίζοντα… 15ετίας.
Κάπου στο μέσον της απόστασης Ουάσιγκτον και Βερολίνου βρίσκεται η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, η οποία δείχνει να αντιλαμβάνεται πλέον ότι μια ολοκληρωτική ήττα της Ελλάδας μπορεί μεσοπρόθεσμα να σημαίνει και δική της ήττα από τον γερμανικό και βορειοευρωπαϊκό άξονα. Η δήλωση του Φρανσουά Ολάντ, ενώπιον της Μέρκελ στο Ευρωκοινοβούλιο, ότι πρέπει να ανοίξει άμεσα η συζήτηση για το ελληνικό χρέος μόνον τυχαία δεν είναι.
Το πόσο προωθημένη, ωστόσο, θα παραμείνει η θέση της Γαλλίας και η πίεση των ΗΠΑ στις συζητήσεις των επομένων μηνών για το χρέος θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες – ανάμεσά τους και από την κυνική, πάγια υπενθύμιση Σόιμπλε περί του ποιος… βάζει τα λεφτά της δτου ελληνικού προγράμματος. Μετά το παρ’ ολίγον μοιραίο καλοκαίρι της ευρωζώνης όμως, το βέβαιο είναι πως το πολιτικό αποτύπωμα της όποιας τελικής λύσης δοθεί στο θέμα του χρέους θα είναι πιο σημαντικό από το άμεσο, πρακτικό όφελος για την Ελλάδα…
http://tvxs.gr/news/ellada/i-nea-sygkroysi-ipa-kai-berolinoy-gia-elliniko-xreos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου