Ένας πρώτος λόγος υπέρ ΚΚΕ και κατά του κριτικού κειμένου του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας (ΚΕΚΡ)

(Εδώ η κριτική του ΚΕΚΡ στο ΚΚΕ.) 

(Κι όμως, ο Μαϊλης έχει δίκαιο): ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΣΤΟ Β’ ΠΑΓΚ. ΠΟΛΕΜΟ!
Παρασκευή, 7 Φεβρουαρίου 2014

Μικρό σχόλιο κριτικής στην κριτική. Η ιμπεριαλιστική παρέμβαση κατά και μετά την επανάσταση στην Ρωσία και, στη συνέχεια, η πολύμορφη και πολυεπίπεδη ιμπεριαλιστική περικύκλωση της ΕΣΣΔ , έθεσαν - και σωστά - στο διεθνές  κομμουνιστικό κίνημα ως πρώτη του προτεραιότητα την ανάγκη υπεράσπισης της πατρίδας των εργατών όλου του κόσμου, της Σοσιαλιστικής Πατρίδας.
Παράλληλα, η επαναστατική αίγλη, το πρωτοφανές εγχείρημα  του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της κοινωνίας και το τεράστιο δυναμικό της χώρας (οικονομικό, εδαφικό, ανθρώπινο, στρατιωτικό, πολιτιστικό και επιστημονικό) αναπόφευκτα, με ιστορική σχεδόν νομοτέλεια, οδήγησαν στο να μετεξελιχτεί η ΕΣΣΔ σε αποφασιστικό κέντρο του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η σε παγκόσμιο επίπεδο ταξική πάλη πήρε χαρακτηριστικά γεωπολιτικής σύγκρουσης και, μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα μετατράπηκε σε μεγάλο βαθμό πιόνι στη σκακιέρα των γεωπολιτικών επιδιώξεων - ακόμη και επαναστατικών - της ΕΣΣΔ.

Οι συνέπειες ήταν καταστροφικές.

Βραχυπρόθεσμα, τα αποτελέσματα της ταύτισης και της οργανικής ενότητας του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος με την ΕΣΣΔ ήταν θετικά. Μια σειρά χωρών πέρασαν στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο είτε χάρη του νικηφόρου κατά τον Β΄Παγκόσμιο Σοβιετικού Στρατού (Ανατολικές χώρες), είτε της τεράστιας πολυεπίπεδης βοήθειας και παγκόσμιας πολιτικο-οικονομικο-στρατιωτικής βαρύτητας της ΕΣΣΔ (κυρίως, Κίνα και Βιετνάμ). Εξαίρεση - όχι σε όλα τα επίπεδα και σίγουρα όχι σε όλη την ιστορική τους διαδρομή - αποτελούν οι σοσιαλιστικές απόπειρες των Κούβα και Αλβανίας. 

Μεσοπρόθεσμα, όμως, και μακροπρόθεσμα τα αποτελέσματα δεν ήταν απλώς αρνητικά, ήταν καταστροφικά.

Η ισχύς της ΕΣΣΔ, η γεωπολιτική πραγματικότητα και, κυρίως, ο ιστορικός της ρόλος απέτρεψαν την ανάπτυξη από το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα (και στο εσωτερικό των σοσιαλιστικών χωρών) μιας αντικειμενικής κριτικής διαλεκτικού ξεπεράσματος των αντισοσιαλιστικών πλευρών του κοινωνικού μοντέλου στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού. Οι κριτικές που αναπτύχτηκαν στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, δεξιές (π.χ. Ευρωκομμουνισμός) και αριστερές (π.χ. Μάο), πέρα από το γεγονός πως αποτελούσαν έκφραση πολιτικών σκοπιμοτήτων έξω από την ιστορική υπόθεση του σοσιαλισμού, αποδείχτηκαν μέσα στο χρόνο το ίδιο αναποτελεσματικές με το αντικείμενο κριτικής τους.

Παρένθεση. Ιστορικά, προσπάθεια άρθρωσης διαλεκτικής κριτικής έκαναν κάποιες τάσεις στα περιθώρια του κομμουνιστικού κινήματος (π.χ. τροτσκιστές), οι οποίες, βέβαια, ήταν δέσμιες της

ιστορικότητας που έφερναν, και, άρα - παρά τις όποιες σωστές επισημάνσεις τους -, αναποτελεσματικές. 

Από εδώ πηγάζει, όμως, η κατηγορία για τροτσκισμό, που αποδίδουν κάποιοι εγκυκλοπαιδικοί τσιτατοφόροι οπορτουνιστές, σε κάθε προσπάθεια του ΚΚΕ να ξαναοροθετήσει θεωρητικά τα ιστορικά γεγονότα και τη σύγχρονη φιλοσοφία της δράσης. Κλείνει η παρένθεση.

Η δομική καταστροφικότητα  του σφικτού εναγκαλισμού του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος με την ΕΣΣΔ φάνηκε με όλες – και σε όλες – τις διαστάσεις της με την <<κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού>>. Μαζί με την ΕΣΣΔ δεν κατέρρευσαν μόνο οι χώρες του σοσιαλιστικού στρατοπέδου αλλά και το οργανωμένο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Απροετοίμαστα ιδεολογικά και πολιτικά τα κομμουνιστικά κόμματα περιθωριοποιήθηκαν, διαλύθηκαν ή ενσωματώθηκαν στις συστημικό πλαίσιο.

Και κάτι επιπλέον. Τα πάνω από τάξεις  λαϊκά μέτωπα, η συμμαχική αλληλεγγύη το <<μοίρασμα>> του κόσμου από τις νικήτριες δυνάμεις του Β΄Παγκοσμίου πολέμου και το ευρωπαϊκό μεταπολεμικό status quoβοήθησε ή κτύπησε το ΕΑΜ;

Παραμένει παράδοξο το πώς το ΚΚΕ με τέτοιες θεωρητικές προσεγγίσεις δεν στηρίζει σήμερα το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ. Απέναντι στο πανίσχυρο παγκόσμιο κατεστημένο, χωρίς Σοσιαλιστικές χώρες και το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα αδύναμο τι μας απομένει σαν λαός;

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρχε, το ΚΚΕ έπρεπε να τον … εφεύρει!

Σ.Καστριώτης

ΜΑΚΗΣ ΜΑΪΛΗΣ: ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΣΤΟ Β’ ΠΑΓΚ. ΠΟΛΕΜΟ!

(Πεμ. 6/2/14 - 15:55)

ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΩΠΑ ΣΤΟ Β’ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ!

ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΟΥ ΕΑΜ ΚΑΙ ΕΛΑΣ!

Το ΚΚΕ, δια του Μάκη Μαΐλη, συνεχίζει ακάθεκτο την κατεδάφιση των καλύτερων και πιο ηρωικών σελίδων του κομμουνιστικού κινήματος.

Στόχος τώρα η καρδιά των ηρωικών αγώνων των κομμουνιστών στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αγώνες που είχαν ως επίκεντρο την ήττα του φασισμού και το άνοιγμα του δρόμου για εθνικοαπελευθερωτικές,αντιφασιστικές, δημοκρατικές, προοδευτικές εξελίξεις, με προοπτική τοσοσιαλισμό.

Ο Μ. Μαΐλης, σε ομιλία του σε εκδήλωση που πραγματοποίησε η Κομματική Οργάνωση του ΚΚΕ Κεντρικής Μακεδονίας με θέμα τον αντικομμουνισμό και την παραχάραξη της ιστορίας, τόνισε, μεταξύ άλλων, τα εξής:

«Στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα δεν μπόρεσε να διαμορφώσει επαναστατική στρατηγική για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας. Ενώ αρχικά ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος σωστά χαρακτηρίστηκε ως ιμπεριαλιστικός, στη συνέχεια εκτιμήθηκε ως αντιφασιστικός - πατριωτικός. Επιλέχθηκε η στρατηγική των αντιφασιστικών μετώπων, καθώς και η διαπλάτυνση των συμμαχιών από το 1943, με στόχο τη συγκρότηση κυβερνήσεων «εθνικής ενότητας», στρατηγική άμεσα συναρτημένη με ένα κολοσσιαίας σημασίας γεγονός: Την αυτοδιάλυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς.

Αυτή η στρατηγική δεν επιβεβαιώθηκε. Αν δεν υπήρχε ο καθοριστικός ρόλος του Κόκκινου Στρατού, γενικά της Σοβιετικής Ένωσης, θα ήταν αδύνατη η απόσπαση 8 χωρών της Ευρώπης από το ιμπεριαλιστικό σύστημα.» (*)

Με δυο λόγια, ο Μ. Μαΐλης στην ουσία ισχυρίζεται ότι ήταν λάθος εκτίμηση ο χαρακτηρισμός του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ως αντιφασιστικού - πατριωτικού και έπρεπε να ονομαζόταν ιμπεριαλιστικός, πράγμα που, αν συνέβαινε, θα οδηγούσε την τότε Σοβιετική Ένωση να άνοιγε διπλό μέτωπο τόσο κατά του φασιστικού άξονα όσο και κατά των Αγγλοαμερικανών, με ό,τι αυτό θα σήμαινε για την ίδια, την έκβαση του πολέμου και το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Το τελευταίο, επίσης, σύμφωνα με τα νέα αποφθέγματα του Μ. Μαΐλη, θα υποχρεώνετο να προχωρήσει σε ανατροπές πχ σε Αγγλία και ΗΠΑ, ενώ εσωτερικά σε κάθε κατεχόμενη χώρα πχ Γαλλία, θα έπρεπε να μάχεται τόσο τα κατοχικά στρατεύματα του άξονα όσο και τους «εισβολείς» Αγγλοαμερικανούς, που υποτίθεται ήθελαν την απελευθέρωση της Γαλλίας.

Τόσο ωραία!!!

Η προέκταση όλων τούτων για την Ελλάδα είναι σαφής: Λάθος η γραμμή του ΚΚΕ στην κατοχή και λάθος η γραμμή για ΕΑΜ και ΕΛΑΣ!

Η στρατηγική που, παρά τις όποιες αδυναμίες και λάθη, ανέδειξε το κομμουνιστικό κίνημα σε μεγάλη ηγεμονική δύναμη στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το καταξίωσε στην Ελλάδα και άλλαξε τον πολιτικό χάρτη της Ευρώπης και του πλανήτη, πετιέται από τους συντρόφους στην ηγεσία του ΚΚΕ με μιααπίστευτη ανευθυνότητα στον κάλαθο των αχρήστων.

Η ιστορική πραγματικότητα ξαναγράφεται στα μέτρα της σημερινής αδιέξοδης κατεύθυνσης του ΚΚΕ.

(*) Η ομιλία του Μάκη Μαΐλη δημοσιεύθηκε στο «Ριζοσπάστη» την Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014.

"Ο ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΣ"

Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2014.

http://odofragma-skas.blogspot.gr/2014/02/blog-post_7931.html