Για την ενότητα της Αριστεράς...Για μια πολυκεντρική Αριστερά...Για την ενότητα στη βάση

Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΤΑΛΙΝ ΤΡΩΓΕΤΑΙ;

( Τρ. 14/10/14 - 08:15)
Του ΘΑΝ. ΚΑΡΤΕΡΟΥ*
Το πιο μικρό από τα τρία παιδάκια της οικογένειας στο υπόγειο της πολυκατοικίας μας, ο Γιαννάκης, λιποθύμησε προχτές μπροστά στο διαμέρισμά μας. Από την πείνα, έτσι είπαν οι γείτονες κουνώντας το κεφάλι, αφού όλοι ξέρουμε ότι ο μπαμπάς του είναι άνεργος εδώ και καιρό, η μαμά του έχει κάποια αρρώστια και είναι τις πιο πολλές ώρες στο κρεβάτι, και δεν έχουν να φάνε, όπως λέει η δική μου μαμά, κουνώντας κι αυτή το κεφάλι.
Ο μπαμπάς μου, που είναι του ΣΥΡΙΖΑ, και γύριζε εκείνη την ώρα από τη δουλειά του στο νοσοκομείο, πήρε το παιδάκι αγκαλιά, και το κουβάλησε στο σπίτι.
Το ξάπλωσε στον καναπέ, του έκανε κάτι ιατρικά, κι εκείνο συνήλθε κάπως. Και η μαμά μου, που όλο γκρινιάζει στο μπαμπά μου γιατί τρέχει σε συγκεντρώσεις και τέτοια, έφερε ένα δίσκο με ένα ποτήρι γάλα καιμερικές φέτες ψωμί με μαργαρίνη και μαρμελάδα. Κι εγώ απόρησα λίγο, γιατί ξέρω ότι δεν είμαστε πλούσιοι. Η μαμά είναι κι αυτή χωρίς δουλειά και όλο μουρμουρίζει ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε μόνο με το μισθό του μπαμπά, κι αυτόν κομμένο.
Ενώ όμως ο Γιαννάκης ετοιμαζόταν για την πρώτη μπουκιά, ακούστηκε η αυστηρή φωνή μας κυρίας από την ανοιχτή πόρτα: Σταματήστε! Εκβαρβαρίζετε τον Γιαννάκη. Παριστάνετε τον ανθρωπιστήαπό ταξικά ουδέτερη θέση, αντί να αναλύετε στους πεινασμένους την αιτία της πείνας τους. Με την τάπα της ανθρωπιστικής κρίσης μπουκώνετε το δίλημμα "Αριστερά ή ανθρωπιστική κρίση". Κάτι τέτοια έλεγε, που με γέμισαν απορίες, και είδα τον Γιαννάκη να έχει πετρώσει ένοχα, τον μπαμπά μου να κοιτάζει αποσβολωμένος προς την πόρτα, και τη μαμά μου να μουρμουρίζει έντρομη: Η Κανέλλη!
Η κυρία μπήκε τότε μέσα στο σπίτι, και πήρε το δίσκο από τα χέρια του Γιαννάκη. Πεινάω, είπε εκείνος βουρκώνοντας. Το ξέρω, του απάντησε, αφήνοντας στη θέση του φαγητού μια εφημερίδα, αλλάδεν πρέπει να φας πριν διαβάσεις και χωνέψεις ποια τάξη φταίει για την πείνα σου, γιατί η εκμετάλλευση της επιβιωτικής τάσης των μαζών αποτελεί αντικομμουνιστική νάρκη πιο ύπουλη κι από το τι Χίτλερ, τι Στάλιν. Και αποχώρησε, πριν προλάβει κανείς να μιλήσει και μόνο ο Γιαννάκης ψέλλισε μια απορία: Αυτός ο κύριος Στάλιν τρώγεται;
*Δημοσιεύθηκε στην "ΑΥΓΗ" την Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου