«ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝΤΑΣ» ΔΙΑ ΕΚΠΡΟΣΩΠΩΝ. (Το πλέον στοχευμένο ερώτημα)!

ΛΕΕΙ ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ

ΝΑ ΠΑΡΑΤΗΣΕΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΝΑ ΒΓΕΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ

ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΑΝΑΛΩΣΙΜΗ ΒΡΩΣΗ

του Καρτέσιου

Να τα πούμε σαν φίλοι; Εντάξει, κουράστηκα. Αηδίασα. Αναγουλιάζω πλέον με όλα αυτά περί λίστας, καλπών, Μαρκογιαννάκηδων και usb. Αλλά κυρίως βαρέθηκα ν’ ακούω την Αριστερά να μιλά για συνταγματικές εκτροπές, Χούντες, πραξικοπήματα, και μεθοδεύσεις για την κατάλυση του κανονισμού της Βουλής και του Συντάγματος. Εντάξει, συμφωνούμε, έτσι ακριβώς έχει η κατάσταση. Η ερώτηση είναι απλή: Γιατί μένουν τα κόμματα της Αριστεράς στη Βουλή; Γιατί δε φεύγουν;

Δε λέω να αποχωρήσουν από κάποια συνεδρίαση. Εννοώ να φύγουν από τη Βουλή εντελώς. Δηλαδή τι κάθονται και κάνουν μέσα σε αυτό το χουντικό περιβάλλον που οι ίδιοι καταγγέλλουν; Η απάντηση «δίνουμε μάχες» είναι για γέλια. Ποιες μάχες; Του πρώτου Μνημονίου; Του δεύτερου; Του τρίτου; Των διαδικασιών του κατεπείγοντος; Των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου; Όλες χαμένες. Τι κέρδισε η Αριστερά με αυτές τις μάχες;

Καλεί η Αριστερά τον κόσμο να σηκωθεί από τον καναπέ και να βγει στο δρόμο. Μα οι μάχες που δίνουν στη Βουλή τα κόμματα της Αριστεράς είναι τηλεοπτικές. Τις προβάλει το κανάλι της...
Βουλής. Πως θα τις δει αυτές τις ηρωικές αιματοβαμμένες μάχες ο κόσμος αν δεν αράξει στον καναπέ να δει τηλεόραση; Τι να κάνει; Να βγει με τις τηλεοράσεις στο δρόμο; Παλαβώσαμε τελείως;

Αφήνω στην άκρη το ΚΚΕ. Έχει πιάσει παραδοσιακό στασίδι και παίζει τα 45άρια δισκάκια με παλιές επιτυχίες. Για τον ΣΥΡΙΖΑ μιλάω. Ναι, ξέρω, «οι άλλοι σου καταστρέφουν τη ζωή, ο ΣΥΡΙΖΑ φταίει πάλι;». Λοιπόν, για να τελειώνει αυτό το αστείο. Εγώ τον ΣΥΡΙΖΑ ψήφισα στις τελευταίες εκλογές. Αυτόν εμπιστεύτηκα. Αυτός μου έταξε ανατροπές. Όταν κατάλαβα τη μαλακία που έκανα, ζήτησα δημόσια συγγνώμη, μουντζώθηκα, αλλά δε θα πάω και γονατιστός στην Παναγία της Τήνου για να μου συγχωρεθεί η αμαρτία.

Έως τις επόμενες εκλογές ισχύει η ψήφος μου και το δικαίωμα της κριτικής στις υποσχέσεις του κόμματος που την κέρδισε. Αν δε γίνει κάποια κοσμοϊστορική αλλαγή ως τις επόμενες εκλογές κι εγώ πάω να ξαναψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ, τότε ναι, θα μου αξίζει να πάω γονατιστός στο Σινά να με συγχωρέσει η Αγία Αικατερίνη. Άλλωστε δεν κατάλαβα αυτό το χούι που απέκτησαν οι «σύντροφοι» και δεν ανέχονται την κριτική.

Τους άλλους ούτε τους ψήφισα, ούτε τους εμπιστεύτηκα, τους σιχαινόμουν και τους σιχαίνομαι, τους φτύνω στα μούτρα όπου τους πετύχω. Καμία απογοήτευση δεν έχω από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ. Το αντίθετο, μάλιστα, όχι μόνο επαλήθευσαν τους χειρότερους φόβους μου, αλλά τους ξεπέρασαν κιόλας.

Λοιπόν, για να επανέλθω στο θέμα μου. Τι κάθεται και κάνει η Αριστερά μέσα σε ένα κοινοβούλιο όπου δεν υπάρχει ίχνος Δημοκρατίας; Είναι απλό. Νομιμοποιεί με την παρουσία της όλο αυτό το τρισάθλιο σκηνικό. Αυτό κάνει. Δεν έχει σημασία που δεν ψηφίζει τους νόμους. Αποδέχεται τους όρους λειτουργίας αυτής της Χούντας που, επαναλαμβάνω, η ίδια η Αριστερά καταγγέλλει. Αύριο με ποια λογική θα αμφισβητήσει αποφάσεις που λήφθηκαν από τη σημερινή πλειοψηφία, την οποία ως νόμιμη αναγνωρίζει η Αριστερά με τη συμμετοχή της σε όλες τις διαδικασίες;

Θες καλή μου Αριστερά να είσαι ριζοσπαστική και να κάνεις ουσιαστικό αγώνα; Αποκήρυξε την αντιδημοκρατική λειτουργία της Βουλής, φύγε από κει μέσα, βγες στους δρόμους και κάλεσε τον κόσμο σου να αγωνιστεί για να ρίξει τη Χούντα, που ξανά επαναλαμβάνω, εσύ η ίδια καταγγέλλεις. Όσο δεν το κάνεις αυτό, μην ενοχλείσαι όταν ο κόσμος λέει «όλοι ίδιοι είναι», γιατί όλους ίδιους σας βλέπει. Όσο δεν το κάνεις, μη θες να ξεχωρίζεις από τους άλλους, διότι και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ όταν ήταν στην αντιπολίτευση, έκαναν ακριβώς αυτό που κάνει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ: Ψήφιζαν αρνητικά και κατήγγειλαν την κυβέρνηση.

Με το να λες, αγαπητή Αριστερά, «κοιτάξτε πόσο το παλεύω μέσα στη Βουλή», την ώρα που εσύ ομολογείς ότι δεν έχεις καμία πιθανότητα να κερδίσεις, είναι σαν να με κοροϊδεύεις. Είναι σαν τον Γλύξμπουργκ που δήλωσε ότι ήταν εναντίον των χουντικών επειδή όταν φωτογραφήθηκε μαζί τους, δε χαμογελούσε αλλά ήταν μουτρωμένος.

Ας βγει η Αριστερά στους δρόμους, αν θέλει να είναι μια Αριστερά μαζί με τον λαό. Εκτός κι αν δεν εμπιστεύεται τον λαό. Εκτός κι αν τρέμει στην ιδέα ότι δε μπορεί, ότι δεν είναι ικανή να εμπνεύσει τον λαό και να τον βγάλει στους δρόμους. Τότε εντάξει, άλλο αυτό. Πάω πάσο. Δεν είναι καλή περίοδος για να χάνεις βουλευτικά προνόμια και κρατικές επιχορηγήσεις τζάμπα κι άδικα.

Υπάρχει ένα «όμως». Όμως, αν κάποιοι άλλοι βγουν στους δρόμους, δράσουν δυναμικά, στριμώξουν παχυλούς κώλους, βρουν συμπαράσταση από τον κόσμο και τον πάρουν στο πλευρό τους, τότε ούτε κιχ για προβοκάτσιες. Τότε, στο αντικείμενο της ανατροπής θα συμπεριλαμβάνεται και η σημερινή Αριστερά. Υπάρχει αυτή η περίπτωση. Δεν έχουν όλοι την υπομονή να περιμένουν πότε θα δοθεί η εντολή άνωθεν για να γίνουν εκλογές, ούτε ξέρω πολλούς που θα ήθελαν να πάνε γονατιστοί στο Σινά για να τους συγχωρέσει η Αγία Αικατερίνη.

http://seisaxthia-epam.blogspot.gr/

http://anemos5.blogspot.com/2013/01/blog-post_6243.html