του Χρίστου Χαραλαμπόπουλου
Αν αντιλαμβάνεστε το νόημα αυτής της δήλωσης, θα έπρεπε να ανησυχείτε, το λιγότερο. Η ανωτερότητα των αγορών θεωρείται δεδομένη.
Όπερ σημαίνει πως συντάγματα, κάλπες, εκλογικές διαδικασίες και δημοκρατικά δικαιώματα είναι για τα πανηγύρια. Αντίληψη που καθιέρωσε και επιβάλλει η Ε.Ε. του ευρώ.
ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ. Την ημέρα που «σκάει» το θέμα Μπαλτάκου και αρχίζει να πέφτει κόσμος από τα σύννεφα.
Η ΕΙΔΗΣΗ «διαρρέεται» στην αρχή και επιβεβαιώνεται στη συνέχεια από το υπουργείο Οικονομικών, αλλά λόγω του θορύβου Μπαλτάκου, περνά στα ψιλά. Τι αφορά; Ο υπουργός Οικονομικών «επιβεβαιώνει» ότι θα λαμβάνονται ισοδύναμα μέτρα, μόνο εις βάρος όσων προσφεύγουν στα δικαστήρια για μισθολογικά ζητήματα και δικαιώνονται. Δηλαδή; Τι μας λέει ο υπουργός; «Ποιος τη χέζει τη δικαιοσύνη; Οι αποφάσεις μου είναι ο νόμος». Κανονικό Φαρ Ουέστ, όπου ο υπουργός έχει δύο κολτ και συ μόνο το δίκιο σου.
ΑΠΟ ΤΗΝ υιοθέτηση του πρώτου μνημονίου και μετά, οι παραβιάσεις της δημοκρατίας με κοινοβουλευτικό μανδύα γενικεύτηκαν για να κορυφωθούν με αυτή την κυβέρνηση, του «μπόνους» των 50 εδρών. Όταν κυβερνάς με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και υπουργικές αποφάσεις παραβλέποντας το σύνταγμα, όταν περνάς «νυχτερινές τροπολογίες» που γίνονται νόμοι του κράτους και χαρίζουν δις στους εντολοδόχους σου, όταν θεσμοθετείς τον αυταρχισμό και περιφρονείς τη δικαιοσύνη, όταν η προπαγάνδα είναι το σκοινί που χρησιμοποιείς -με την υποστήριξη των ελεγχόμενων media- για να κρεμάσεις την αλήθεια και να διαστρεβλώσεις την κοινή λογική, δεν χρειάζεται να βγάλεις τανκς στους δρόμους για να επιβεβαιώσεις τον χαρακτήρα του πολιτεύματος.
ΤΟ ΠΡΟΤΕΛΕΥΤΑΙΟ μεγάλο επιχείρημα για την επιβεβαίωση του success story είναι η έξοδος στις αγορές. Μία έξοδος που (αν τελικά γίνει τον χρόνο που μας λένε) και προσυμφωνημένη είναι -άρα ελεγχόμενη- και δεν σημαίνει ότι τελειώνουν τα μνημόνια. Ούτε, φυσικά, ότι πάει καλά η οικονομία. Με 2 εκατομμύρια ανέργους, 3 εκατομμύρια ανασφάλιστους, 250 χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις να έχουν βάλει λουκέτο, 30% του πληθυσμού να ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, 1 εκατομμύριο νοικοκυριά να μην μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, το δημόσιο σύστημα υγείας να καταρρέει και τη δημόσια παιδεία να διαλύεται, δεν φαίνεται να γίναμε και Ελβετία.
Ο ΣΤΟΧΟΣ είναι να αποδεχθούμε έναν παραλογισμό που τους εξυπηρετεί. Είτε από φόβο, είτε μένοντας αδρανείς είτε «καταπίνοντας» την προπαγάνδα. «Μα δείτε τι λένε οι διεθνείς οίκοι αξιολογήσεων» είναι το επιχείρημα. Ποιοι είναι αυτοί οι διεθνείς οίκοι; Μα εκείνοι που είχαν αξιολογήσει όλα τα «τοξικά» ομόλογα ως πρώτης τάξεως ευκαιρία και τα είχαν μοσχοπουλήσει με τρελό κέρδος σε τράπεζες και αφελείς επενδυτές που έχασαν τα πάντα. Μας βομβαρδίζουν με προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και άλλων ειδικών, που αν η διεθνής οικονομία ήταν στο στοίχημα, θα ήταν οι αγαπημένοι του κουβά.
ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ότι μία έρευνα (από τον οικονομικό ιστότοπο primeeconomics.org, στις 24 Φεβρουαρίου 2013) έδειξε ότι το 96,3% των προβλέψεων της Κομισιόν για την ανάπτυξη το 2012 στην Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν λανθασμένες – και μάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις (81,4%) το λάθος έγινε προς τα πάνω.
ΑΚΟΜΗ και ο κεντρικός πυλώνας του συστήματος της ευρωζώνης, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μπορούμε να δούμε ότι δεν έπεσε έξω μόνο σε κάποιες προβλέψεις για την ύφεση, αλλά αγνόησε όλα τα «καμπανάκια» που χτύπαγαν τη δεκαετία του 2000 και δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για την κρίση, όπως η αύξηση των δανείων προς τις χώρες της περιφέρειας και η μεγέθυνση των ελλειμμάτων στα ισοζύγια πληρωμών.
ΟΙ ΙΔΙΟΙ τεχνοκράτες που έλεγαν τότε ότι με το ευρώ «δεν έχει σημασία» αν υπάρχουν ελλείμματα στις συναλλαγές μεταξύ των χωρών της ευρωζώνης, είναι σήμερα εκείνοι που επιβάλλουν στους λαούς την εξαθλίωση για να περιορίσουν τα ελλείμματα αυτά.
ΚΑΤΑ τα άλλα, οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης και οι παπαγάλοι της, μας συμβουλεύουν μην ακούμε αυτούς που μας λένε πως δεν γίνεται να αποκλειστήκαμε από τις αγορές το 2010 με χρέος 123% του ΑΕΠ που δεν ήταν βιώσιμο και να βγούμε τώρα με χρέος στο 173% του ΑΕΠ. Δεν πρέπει να ακούμε όλους αυτούς που μιλούν για απάτη εις βάρος του λαού και της Δημοκρατίας. Όχι, δεν τους ακούμε. Εμείς εμπιστευόμαστε την κυβέρνηση. Την πιάνουμε από το χέρι και βγαίνουμε στις αγορές. Θα είναι ωραία. Μπορεί να βρούμε και προσφορές στα αγγούρια.
ΣΚΗΝH ΠΡΩΤΗ. Παρασκευή απόγευμα έξω από το μέγαρο Μαξίμου.
«ΟΙ ΑΓΟΡΕΣ είναι πιο έξυπνες και πιο γρήγορες από ό,τι οι πολιτικές συζητήσεις και οι θεσμικοί διάλογοι, γιατί υπάρχει πάντα το στοιχείο του κέρδους και της επιχειρηματικότητας». Αυτή, είναι δήλωση που έκανε ο αντισυνταγματολόγος και υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης, μετά τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό. Αν αντιλαμβάνεστε το νόημα αυτής της δήλωσης, θα έπρεπε να ανησυχείτε, το λιγότερο. Η ανωτερότητα των αγορών θεωρείται δεδομένη.
Όπερ σημαίνει πως συντάγματα, κάλπες, εκλογικές διαδικασίες και δημοκρατικά δικαιώματα είναι για τα πανηγύρια. Αντίληψη που καθιέρωσε και επιβάλλει η Ε.Ε. του ευρώ.
ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ. Την ημέρα που «σκάει» το θέμα Μπαλτάκου και αρχίζει να πέφτει κόσμος από τα σύννεφα.
Η ΕΙΔΗΣΗ «διαρρέεται» στην αρχή και επιβεβαιώνεται στη συνέχεια από το υπουργείο Οικονομικών, αλλά λόγω του θορύβου Μπαλτάκου, περνά στα ψιλά. Τι αφορά; Ο υπουργός Οικονομικών «επιβεβαιώνει» ότι θα λαμβάνονται ισοδύναμα μέτρα, μόνο εις βάρος όσων προσφεύγουν στα δικαστήρια για μισθολογικά ζητήματα και δικαιώνονται. Δηλαδή; Τι μας λέει ο υπουργός; «Ποιος τη χέζει τη δικαιοσύνη; Οι αποφάσεις μου είναι ο νόμος». Κανονικό Φαρ Ουέστ, όπου ο υπουργός έχει δύο κολτ και συ μόνο το δίκιο σου.
ΑΠΟ ΤΗΝ υιοθέτηση του πρώτου μνημονίου και μετά, οι παραβιάσεις της δημοκρατίας με κοινοβουλευτικό μανδύα γενικεύτηκαν για να κορυφωθούν με αυτή την κυβέρνηση, του «μπόνους» των 50 εδρών. Όταν κυβερνάς με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και υπουργικές αποφάσεις παραβλέποντας το σύνταγμα, όταν περνάς «νυχτερινές τροπολογίες» που γίνονται νόμοι του κράτους και χαρίζουν δις στους εντολοδόχους σου, όταν θεσμοθετείς τον αυταρχισμό και περιφρονείς τη δικαιοσύνη, όταν η προπαγάνδα είναι το σκοινί που χρησιμοποιείς -με την υποστήριξη των ελεγχόμενων media- για να κρεμάσεις την αλήθεια και να διαστρεβλώσεις την κοινή λογική, δεν χρειάζεται να βγάλεις τανκς στους δρόμους για να επιβεβαιώσεις τον χαρακτήρα του πολιτεύματος.
ΤΟ ΠΡΟΤΕΛΕΥΤΑΙΟ μεγάλο επιχείρημα για την επιβεβαίωση του success story είναι η έξοδος στις αγορές. Μία έξοδος που (αν τελικά γίνει τον χρόνο που μας λένε) και προσυμφωνημένη είναι -άρα ελεγχόμενη- και δεν σημαίνει ότι τελειώνουν τα μνημόνια. Ούτε, φυσικά, ότι πάει καλά η οικονομία. Με 2 εκατομμύρια ανέργους, 3 εκατομμύρια ανασφάλιστους, 250 χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις να έχουν βάλει λουκέτο, 30% του πληθυσμού να ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, 1 εκατομμύριο νοικοκυριά να μην μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, το δημόσιο σύστημα υγείας να καταρρέει και τη δημόσια παιδεία να διαλύεται, δεν φαίνεται να γίναμε και Ελβετία.
Ο ΣΤΟΧΟΣ είναι να αποδεχθούμε έναν παραλογισμό που τους εξυπηρετεί. Είτε από φόβο, είτε μένοντας αδρανείς είτε «καταπίνοντας» την προπαγάνδα. «Μα δείτε τι λένε οι διεθνείς οίκοι αξιολογήσεων» είναι το επιχείρημα. Ποιοι είναι αυτοί οι διεθνείς οίκοι; Μα εκείνοι που είχαν αξιολογήσει όλα τα «τοξικά» ομόλογα ως πρώτης τάξεως ευκαιρία και τα είχαν μοσχοπουλήσει με τρελό κέρδος σε τράπεζες και αφελείς επενδυτές που έχασαν τα πάντα. Μας βομβαρδίζουν με προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και άλλων ειδικών, που αν η διεθνής οικονομία ήταν στο στοίχημα, θα ήταν οι αγαπημένοι του κουβά.
ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ότι μία έρευνα (από τον οικονομικό ιστότοπο primeeconomics.org, στις 24 Φεβρουαρίου 2013) έδειξε ότι το 96,3% των προβλέψεων της Κομισιόν για την ανάπτυξη το 2012 στην Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν λανθασμένες – και μάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις (81,4%) το λάθος έγινε προς τα πάνω.
ΑΚΟΜΗ και ο κεντρικός πυλώνας του συστήματος της ευρωζώνης, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μπορούμε να δούμε ότι δεν έπεσε έξω μόνο σε κάποιες προβλέψεις για την ύφεση, αλλά αγνόησε όλα τα «καμπανάκια» που χτύπαγαν τη δεκαετία του 2000 και δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για την κρίση, όπως η αύξηση των δανείων προς τις χώρες της περιφέρειας και η μεγέθυνση των ελλειμμάτων στα ισοζύγια πληρωμών.
ΟΙ ΙΔΙΟΙ τεχνοκράτες που έλεγαν τότε ότι με το ευρώ «δεν έχει σημασία» αν υπάρχουν ελλείμματα στις συναλλαγές μεταξύ των χωρών της ευρωζώνης, είναι σήμερα εκείνοι που επιβάλλουν στους λαούς την εξαθλίωση για να περιορίσουν τα ελλείμματα αυτά.
ΚΑΤΑ τα άλλα, οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης και οι παπαγάλοι της, μας συμβουλεύουν μην ακούμε αυτούς που μας λένε πως δεν γίνεται να αποκλειστήκαμε από τις αγορές το 2010 με χρέος 123% του ΑΕΠ που δεν ήταν βιώσιμο και να βγούμε τώρα με χρέος στο 173% του ΑΕΠ. Δεν πρέπει να ακούμε όλους αυτούς που μιλούν για απάτη εις βάρος του λαού και της Δημοκρατίας. Όχι, δεν τους ακούμε. Εμείς εμπιστευόμαστε την κυβέρνηση. Την πιάνουμε από το χέρι και βγαίνουμε στις αγορές. Θα είναι ωραία. Μπορεί να βρούμε και προσφορές στα αγγούρια.
από τη sportday.gr
http://gregordergrieche.blogspot.gr/2014/04/blog-post_7056.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου