άλλη μια χαμένη ευκαιρία…
Έχω βαρεθεί να ακούω για την αμαρτωλή ΕΡΤ, για τους εργαζόμενους που μένουν στον δρόμο από ιδιωτικές εταιρείες και δεν μιλάει κανείς και όλα τα υπόλοιπα που πλασάρονται για να αποπροσανατολιστεί ο κόσμος.
Το πρόβλημα δεν είναι η ΕΡΤ, οι εργαζόμενοι κλπ. Και η ΕΡΤ είχε προβλήματα, και οι εργαζόμενοι τόσα και τόσα χρόνια δεν μίλαγαν για τις πολιτικές παρεμβάσεις, τις ρεμούλες κλπ και τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν. Όσο δεν…καίγονταν το δικό τους σπίτι δεν είχαν καμία όρεξη να ασχοληθούν με τις φωτιές, χωρίς άνωθεν άδεια.
Αλλού πρέπει να εστιάσουμε όμως.
Από το…Ο Καπιτάλας στην Χώρα των Θαυμάτων
Το πρόβλημα και η πραγματική μάχη είναι για την Δημοκρατία. Αν δεν καταλαβαίνουμε ότι πλέον (και για άλλη μια φορά με την βούλα του ΣΤΕ) η κυβέρνηση δικτατορικά μπορεί να κάνει ότι θέλει χωρίς καμία συνέπεια και χωρίς την σύμφωνη γνώμη ούτε καν του συνόλου αυτών που την στηρίζουν, τότε πραγματικά αυτή η χώρα δεν έχει μέλλον…
Για άλλη μια φορά οι εξελίξεις συνηγορούν υπέρ των επιχειρημάτων όλων ημών που θέλουμε ένα καινούριο σύνταγμα από το μηδέν και από τους Πολίτες. Αλλιώς φως δεν θα δούμε.
Για άλλη μια φορά τα κομματόσκυλα διέσωσαν το πολιτικό σύστημα. Αυτή τη φορά ήταν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, ένα σημαντικό μέρος τους τουλάχιστον, και αρκετοί από τους συνδικαλιστές τους, οι οποίοι τοποθετημένοι και μεγαλωμένοι στην ΕΡΤ από το πολιτικό σύστημα, ακόμα και απολυμένοι ακολούθησαν τις προσταγές των “ευεργετών” τους μπας και διασωθούν και επαναπροσληφθούν στον νέο φορέα.
Ένα μικρό μέρος πολέμησε και πολεμάει ακόμα αλλά με όλο το πανηγύρι που έγινε στο προαύλιο της ΕΡΤ, απ’ όπου πέρασε κάθε πικραμένος, το όλο ζήτημα θάφτηκε ως άλλη μια γραφικότητα. Πολλοί συστημικοί υπέσκαψαν εκ των έσω την ιστορία και κάποιοι άλλοι περιθωριακοί κατέληξαν να παρακαλάνε για μια θεσούλα σε ένα πάνελ μπας και δείξουν και αυτοί ολίγο πρόσωπο στο κοινό.
Αυτό ήταν και το μεγάλο λάθος των εργαζομένων της ΕΡΤ. Αντί να στηριχτούν στους πολίτες που τις πρώτες μέρες έτρεξαν μαζικά να τους υποστηρίξουν, στηρίχτηκαν στους περιθωριακούς πολιτικάντηδες και τα κομματόσκυλα. Έτσι οι πολίτες βρέθηκαν να κοιτούν τις πλάτες αυτών που κρατούσαν τις σημαίες των κομμάτων. Βρέθηκαν έξω από τα κάγκελα να κοιτούν αμήχανοι τους “άλλους” που το αντιμετώπιζαν ως μαγαζάκι τους. Και φυσικά γρήγορα κουράστηκαν και αποχώρησαν. Αντί λοιπόν η ΕΡΤ να γίνει ένα Πολυτεχνείο έγινε ένα πανηγύρι με καντίνες και σουβλάκια. Ο πολίτης δεν ενδιαφέρεται για τέτοια. Δεν του χρειάζεται κανενός είδους κατήχηση, αριστερού τύπου στην προκειμένη περίπτωση, ούτε του χρειάζεται κανένας καραγκιόζης πάνω σε κάποιο βάθρο για να χειροκροτήσει.
Για άλλη μια φορά δεν υπήρξε ξεκάθαρος στόχος. Το πρόβλημα δόθηκε από τους ίδιους τους εργαζόμενους ως εργασιακό ενώ είναι πρόβλημα ανυπαρξίας Δημοκρατίας. Το πρώτο που δήλωσαν ήταν πως δεν θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση. Γιατί να ασχοληθεί κάποιος μαζί τους τότε; Για να τους βοηθήσει να πάρουν πίσω τις καρέκλες τους; Το πρώτο που έπρεπε να πουν ήταν: αν χρειαστεί θα ρίξουμε και την κυβέρνηση.
Έπρεπε να υπάρξει από πλευράς τους σκληρή αυτοκριτική. Να παραδεχτούν τα πολλά σφάλματα τους και να ξεμπροστιάσουν τους πολιτικούς τους προϊσταμένους. Να δράσουν δηλαδή ως δημοσιογράφοι και όχι ως μοιρολογίστρες, αποδεχόμενοι εμμέσως πλην σαφώς την ΕΡΤ ως πεθαμένη.
Έπρεπε να θίξουν την πηγή του προβλήματος, αυτό που επιτρέπει να συμβαίνουν όλα αυτά που συμβαίνουν: το ελληνικό σύνταγμα. Νόμιζαν πως η πρόβλεψη που περιέχει για δημόσια τηλεόραση θα τους προστάτευε, μαζί με τις τόσες άλλες (τις περισσότερες φορές απλώς υπονοούμενες) αρχές του. Μάλλον βασίστηκαν στους νομικούς τους και τις διαβεβαιώσεις των. Αλλά έκαναν λάθος. Δεν έχουν αντιληφθεί κάτι πολύ απλό: scripta manent, verba volant. Και τα μόνα scripta είναι η ακριβής διατύπωση του συντάγματος με όλα τα κακά και τα στραβά της…
Τα πράγματα σε αυτόν τον κόσμο εξετάζονται με την γραπτή μορφή τους και όχι με την θεωρητική τους απόδοση, όπως την αντιλαμβάνεται ο κάθε νομικός. Μπορεί όλοι αυτοί οι λαμπρότατοι νομικοί να έχουν πολλά στο κεφάλι τους, από αυτά που έμαθαν στο πανεπιστήμιο τους και από τα νομικά ήθη και έθιμα, από τα βιβλία άλλων λαμπρότατων νομικών, συνταγματολόγων και λοιπών ιερών τεράτων του σιναφιού τους, αλλά έχει περίτρανα αποδειχθεί πλέον πως όλα αυτά στην καλύτερη περίπτωση είναι θέμα ερμηνειών, ενώ στην χειρότερη και δυστυχώς καθημερινή πλέον περίπτωση απλώς δεν ισχύουν.
Αυτοί οι περίλαμπροι νομικοί και συνταγματολόγοι που πλάθουν ένα υπέροχο σύνταγμα μέσα από τα άρθρα και τα βιβλία τους είναι οι ίδιοι που σήμερα κυβερνούν και, με περισσή ευχέρεια είναι αλήθεια, ερμηνεύουν το ίδιο σύνταγμα που εκθείαζαν με τρόπο τόσο απολυταρχικό και τόσο στυγνό, για τον πολίτη, τρόπο που πλέον είναι πέραν πάσης αμφιβολίας εμφανές πως ζούμε σε ένα απολυταρχικό καθεστώς και μάλιστα με την συνταγματική βούλα.
Το ΣτΕ αποφάσισε πως είναι παράνομη η άδεια του The Mall, μετά από 10 χρόνια που ο κόσμος το είχε τούμπανο και εκείνοι κρυφό καμάρι. Και τι έγινε τελικά; Τίποτα. Οι νομικοί εγκέφαλοι ψάχνουν, και σύμφωνα με πληροφορίες έχουν ήδη βρει την “φόρμουλα” για την νομιμοποίηση. Αυτή είναι η “συνταγματική τάξη” της χώρας. Το εκάστοτε ανώτατο δικαστήριο βρίσκει το “λάθος” και η νομική και πολιτική ομήγυρη το κατάλληλο “παραθυράκι” για να εξηγηθεί ή να μπαλωθεί συνταγματικά η παρανομία.
Η ΕΡΤ είχε την δυνατότητα να το αναδείξει αυτό. Να πει καθαρά τι συμβαίνει. Επέλεξε όμως, η κατά κάποιες μαρτυρίες, υποχρεώθηκε από τους συνδικαλιστές και τους διάφορους κομματικούς εγκάθετους, να παίξει στο politically correct γήπεδο της πλήρους αποδοχής του πολιτικού συστήματος. Προσπάθησε να εμφανιστεί λοιπόν ως πτωχή και άδολος παιδίσκη η οποία οδηγείται προς την σφαγή. Να διαδηλώσει το άδικο που της γίνεται μέσα στο ίδιο γήπεδο και με τους ίδιους κανόνες που αυτοί οι ίδιοι που την κλάδεψαν έχουν φτιάξει.
Έτσι απλώς βγήκε στο κλαρί ως περιφερόμενο τσίρκο και κατέληξε στα σκουπίδια, ένα άδειο κτήριο με άπειρα πανό κρεμασμένα απ’ έξω. Πανό με φλογερά συνθήματα υποστήριξης που φαντάζουν πραγματικά αστεία μπροστά από το έρημο κτήριο της Αγ. Παρασκευής.
Με όλο αυτό το σκηνικό άνοιξε ορθάνοιχτα το ζήτημα της κατάργησης χωρίς καμία περιστροφή, με απλές υπουργικές αποφάσεις, οποιουδήποτε τομέα του κρατικού μηχανισμού και των δημοσίων υπηρεσιών, είτε χρειάζονται είτε όχι, χωρίς καμία μελέτη απλώς γιατί το είπε η πραγματική κυβέρνηση της χώρας, η γνωστή μας “τρόικα”.
Η νίκη για την “κυβέρνηση” είναι τεράστια. Το αποτέλεσμα για τον πολίτη καταστροφικό.
Ας πάρουμε τουλάχιστον μερικά μαθήματα.
Ο όρος κυβέρνηση είναι ενδεικτικός της κατάντιας μας. Η εκτελεστική εξουσία δεν είναι κυβέρνηση που κυβερνά. Δεν είναι αφεντικό. Είναι υπηρέτης. Δεν έχει καμία δουλειά να αποφασίζει παρά μόνο να εφαρμόζει τους νόμους.
Χάθηκε πλέον κάθε ανάμνηση αξιοπιστίας των μπένι και κουρέλη.
Παίχτηκε ένα παιχνιδάκι στο οποίο έπαιξαν, ηθελημένα, σχεδόν το σύνολο των αντιμνημονιακών δυνάμεων. Ο στόχος τους φάνηκε καθαρά. Να διασωθεί το πολιτικό σύστημα και δυστυχώς τα κατάφεραν. Ακόμα και αυτοί που διατυμπάνιζαν πως ήθελαν την ΕΡΤ ζωντανή και δημόσια, την ώθησαν να αγωνιστεί σε λάθος γήπεδο και με τον λάθος τρόπο, πλαισιωμένη με τα πλαστικά σημαιάκια, και την εγκατέλειψαν μόλις εισέπραξαν την αύξηση των κομματικών τους ακροατηρίων. Αυτό σημαίνει πως δεν θα βοηθήσουν ούτε θα προστατέψουν εμάς τους απλούς πολίτες.
Ο επόμενος λόγος για να βγούμε ξανά στους δρόμους θα έρθει αργά ή γρήγορα. Την επόμενη φορά πρέπει να εστιαστούμε στα σημαντικά και όχι στα προσωπικά μικροσυμφέροντα. Οφείλουμε να έχουμε συγκεκριμένα αιτήματα μακριά από κάθε είδους κομματικά συμφέροντα και παιχνίδια. Χωρίς σημαίες, χωρίς χρώματα. Ως Πολίτες να απαιτήσουμε και να επιβάλλουμε τα δικαιώματά μας:
Ξήλωμα του πολιτικού συστήματος από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά. Είναι όλοι, έτσι κι αλλιώς της ίδιας απολυταρχικής νοοτροπίας.
Δημοψήφισμα για κάθε θέμα που απασχολεί αυτή την στιγμή τους Πολίτες.
Τέλος της τρίτης ελληνικής δημοκρατίας και εγκαθίδρυση της 4ης Ελληνικής Δημοκρατίας, με ασυνέχεια του κράτους και συγγραφή νέου συντάγματος από τους πολίτες και όχι από τους πολιτικούς, μέσω πλατιάς συντακτικής εθνοσυνέλευσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου