Tου ΤΑΣΟΥ ΚΑΝΤΑΡΑ*
Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ είναι πια παρελθόν. Οι αποφάσεις του με την συνεδριακή «βούλα», δεν αμφισβητούνται από κανέναν. Ιδιαίτερα από όσους δεν τις ψήφισαν. Ασφαλώς αυτές δοκιμάζονται και θα δοκιμάζονταισυνεχώς στη ζωή. Εξάλλου για τούτο το λόγο αποτελούν το προγραμματικό οπλοστάσιο του φορέα και όχι για να διατηρηθούν στο κομματικό ψυγείο. Αποτελούν βέβαια ανησυχητικά σημάδια, οι πρώτες μετά το συνέδριο συνεντεύξεις ηγετικών στελεχών, που ψήφισαν μάλιστα ταντοκουμέντα και την επόμενη μέρα επιχειρούν να τα ερμηνεύσουν με ένα πιο στρογγυλεμένο τρόπο.
Σε μικρότερη κλίμακα, προκαλεί εντύπωση πως: παρά την σαφή αποτύπωση-παραδοχή των συσχετισμών του συνεδρίου από μέρους όλων, την μη ψήφιση σε μικρότερο η μεγαλύτερο βαθμό τωνεναλλακτικών προτάσεων της ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑΣ, όπως και την σαφή ισχυροποίηση των θέσεων της ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑΣ στη νέα Κ.Ε, ορισμένοι αρθρογραφώντας -επηρεασμένοι ακόμα από το πνεύμα ενός φανατισμού που καλλιεργήθηκε- τα παραβλέπουν όλα αυτά καθώς και την τραγική πραγματικότητα και επανέρχονται με δημόσιες τοποθετήσεις, που «ξεπερνούν τα εσκαμμένα» και που ευτυχώς όμως δεν αγγίζουν την συντριπτική πλειοψηφία των σκεπτόμενων μελών του ενωτικού εγχειρήματος. Πλειοψηφία συντριπτική, που ζητάει να γίνει άμεσα ένα μεγάλο βήμα μπροστά. Βήμα στο πεδίο της αμείλικτης πραγματικότητας.
Σε μικρότερη κλίμακα, προκαλεί εντύπωση πως: παρά την σαφή αποτύπωση-παραδοχή των συσχετισμών του συνεδρίου από μέρους όλων, την μη ψήφιση σε μικρότερο η μεγαλύτερο βαθμό τωνεναλλακτικών προτάσεων της ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑΣ, όπως και την σαφή ισχυροποίηση των θέσεων της ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑΣ στη νέα Κ.Ε, ορισμένοι αρθρογραφώντας -επηρεασμένοι ακόμα από το πνεύμα ενός φανατισμού που καλλιεργήθηκε- τα παραβλέπουν όλα αυτά καθώς και την τραγική πραγματικότητα και επανέρχονται με δημόσιες τοποθετήσεις, που «ξεπερνούν τα εσκαμμένα» και που ευτυχώς όμως δεν αγγίζουν την συντριπτική πλειοψηφία των σκεπτόμενων μελών του ενωτικού εγχειρήματος. Πλειοψηφία συντριπτική, που ζητάει να γίνει άμεσα ένα μεγάλο βήμα μπροστά. Βήμα στο πεδίο της αμείλικτης πραγματικότητας.
Σήμερα μπορούμε πια να βγάλουμε ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα. Η εξάντληση των ορίων επιβίωσης του συστήματος, το πέρασμα του σε επίπεδα ολοκληρωτικού καπιταλισμού, δεν σημαίνει αυτόματη κατάρρευση η ανατροπή του. Η πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, δεν θα έρθει από μόνη της ως διαδικασία του ώριμου φρούτου. Χρειάζεται αναβαθμισμένο συλλογικό κοινωνικό επίπεδο αντίστασης και πειστική εναλλακτική ανατρεπτική πρόταση, που θα απαντά στις εθνικές ανάγκες, αλλά θα χαράζει ταυτόχρονα ευρύτερη και οικουμενική προοπτική, για να ευδοκιμήσει ο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ. Τα μηνύματα των ευρύτερων εξεγέρσεων είναι σαφή. Οι εξεγέρσεις στην Τουρκία, την Βουλγαρία, την Αίγυπτο, την Βραζιλία και άλλες πάρα πολλές χώρες –ανεξαρτήτως του σπινθήρα που τις πυροδότησαν- δεν είναι παρά το πυρακτωμένο καζάνι του συστήματος, που δείχνει πως οι θερμοκρασίες του, δεν μπορούν να κρατηθούν για πολύ υπό έλεγχο. Από την άλλη όμως, όσο η Αριστεράδεν επηρεάζει και καθορίζει την συνέχεια τους, οι καταστάσεις θα επανέρχονται, ίσως και πιο πίσω από την αφετηρία των εξεγέρσεων (βλέπε Αίγυπτος).
Στη χώρα μας –που ως πειραματικό εργαστήρι του συστήματος, εφαρμόζεται το πιο σκληρό crash test της κοινωνικής αντοχής- οι πολίτες της κατακάηκαν ήδη από το λίβα της οικονομικής πολιτικής. Οι πλασματικές περιγραφές των κ. Σαμαρά-Βενιζέλου, διαψεύδονται πρώτα απ όλα από τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνει ο λαός μας. Αλλά το τραγικό είναι, πως επιβεβαιώνονται από τις ίδιες τιςεκθέσεις διεθνών οικονομικών συστημικών οργανισμών. Η ίδια η πρόσφατη έκθεση προϋπολογισμού της Βουλής για την οικονομία στο δεύτερο τρίμηνο της χρονιάς , είναι αποκαλυπτική! Η χώρα έκλεισε τον 5ο χρόνο αρνητικής μεταβολής του ΑΕΠ. Ρεκόρ για το βιβλίο Γκίνες. Η ύφεση, η ανεργία(34%), η ανασφάλιστη εργασία, τινάζουν στον αέρα τα ασφαλιστικά ταμεία. Η νέα μείωση των συντάξεων που μπορεί να φθάσει και το 30% είναι προ των πυλών! Ο εισπρακτικός στόχος τουΤΑΙΠΕΔ καλύφθηκε κατά 2% για το 2013 δημιουργώντας κενό στα έσοδα που πρέπει να καλυφθεί από άλλες περικοπές! Οι δημόσιες δαπάνες περικόπτονται συνεχώς. Το δημόσιο χρέος εκτινάσσεται, παρά το ότι εξυπηρετείτε ανομολόγητα από το σύνολο των περίφημων δανειακών δόσεων και των εισπράξεων των ιδιωτικοποιήσεων (Κ. Ελευθεροτυπία 28/7). Το χρηματοδοτικό κενό (4δις), παρά τις συνηθισμένες πια ψεύτικες καθησυχάσεις, πάλι με νέα μέτρα λιτότητας πρόκειται να καλυφθεί. Εντός των προσεχών ημερών έρχεται το τροποποιημένο μνημόνιο με αφορμή την δόση του Σεπτεμβρίου.
Το στρατόπεδο των επιδρομέων εργάζεται ακατάπαυστα ακόμα και στο φόρτε του αυγουστιάτικου καύσωνα για να ικανοποιήσει τα κελεύσματα της τρόϊκας. Να οργανώσει άμεσα τη νέα φθινοπωρινή επιδρομή-καταιγίδα! Το ζήτησε ήδη ο κ. Σαμαράς από τους υπουργούς –μαριονέτες του να βρίσκονται σεμόνιμη θερινή επιφυλακή. Σαφή προπομπό εξάλλου αποτελούν οι δηλώσεις Στουρνάρα, Μητσοτάκη για επερχόμενο μπαράζ απολύσεων. Στο στρατόπεδο των μέχρι αυτή την ώρα ηττημένων, επικρατεί αμηχανία, σύγχυση, απογοήτευση για την αδυναμία απόκρουσης της ολοένα και πιο βάρβαρης κυβερνητικής πολιτικής. Υπάρχει η ανάγκη μιας κατεπείγουσας επαναξιολόγησης της κατάστασης, που θα θέσει της κοινωνικές δυνάμεις από πλεονεκτικότερες θέσεις στη νέα αναμέτρηση που εκ των πραγμάτων έρχεται. Και αυτό αφορά πρωτίστως την Αριστερά και την κοινωνία. Την αφύπνιση, την ενεργοποίηση της, την συμπαράταξη της!
Σ αυτές τις συνθήκες ένα από τα επίμαχα σημεία των διαφορετικών προσεγγίσεων στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, πέραν των προγραμματικών διαφορών υπήρξε το θέμα της συμπαράταξης της Αριστεράς. Θέμα ανοικτό, που απασχολεί με τον ένα η άλλο τρόπο, το σύνολο των αριστερών δυνάμεων. Επανήλθε κατά κάποιο τρόπο-έστω αρνητικά- και με την πρόσφατη συνέντευξη του Γραμματέα της Κ.Ε του ΚΚΕ σ. Δ. Κουτσούμπα. Με ιδιαίτερη μάλιστα έμφαση από την μεριά του για τον ρόλο της Αριστερής Πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ, ως αριστερό άλλοθι κ.λπ. κ.λ.π.
Σ αυτές τις συνθήκες ένα από τα επίμαχα σημεία των διαφορετικών προσεγγίσεων στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, πέραν των προγραμματικών διαφορών υπήρξε το θέμα της συμπαράταξης της Αριστεράς. Θέμα ανοικτό, που απασχολεί με τον ένα η άλλο τρόπο, το σύνολο των αριστερών δυνάμεων. Επανήλθε κατά κάποιο τρόπο-έστω αρνητικά- και με την πρόσφατη συνέντευξη του Γραμματέα της Κ.Ε του ΚΚΕ σ. Δ. Κουτσούμπα. Με ιδιαίτερη μάλιστα έμφαση από την μεριά του για τον ρόλο της Αριστερής Πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ, ως αριστερό άλλοθι κ.λπ. κ.λ.π.
Αναμφίβολα εντός του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, η πρόταση της Α.Π για την συμπαράταξη της Αριστεράςσυγκέντρωσε το μικρότερο ποσοστό σε σχέση με άλλες προτάσεις, όπως π.χ η πρόταση για το Ευρώπου συγκέντρωσε ίσως και πάνω από το 40%. Προφανώς και η στάση του ΚΚΕ κυρίως, όπως εκφράσθηκε για μια ακόμη φορά δια του σ. Γενικού Γραμματέα, ασφαλώς τροφοδοτεί αυτά τα αρνητικά αντανακλαστικά σε μεγάλο μέρος των μελών του ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν, πως το άθροισμα των δυνάμεων της κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, όπως τουλάχιστο καταγράφηκε τονΙούνη του 2012 (33% περίπου), δεν δίνει αυτοδυναμία και κυβερνητική προοπτική στην Αριστερά (εξαιρείται πια η ΔΗΜΑΡ, που απ ότι φαίνεται μάλλον θα αποχαιρετήσει το εθνικό κοινοβούλιο). Βέβαια τα κόμματα που συμπαρατάχτηκαν στο ΕΑΜ το 1941 δεν μέτρησαν τη δύναμη τους με την πρόσθεση, αλλά με την πολλαπλασιαστική δυναμική και γι αυτό γράψανε ιστορία. Το ίδιο ίσχυσε αργότερα και με το Πολυτεχνείο. Επίσης υπάρχουν αρκετοί άλλοι, που καλοπροαίρετα δεν κατανοούν πως μπορεί ναευδοκιμήσει η συνεργασία με στάσεις-επιεικώς απαράδεκτες- που ακολουθεί η ηγεσία του ΚΚΕ.
Παρόλα αυτά το πρόβλημα δεν εναπόκειται μόνο στο τι λέει και τι κάνει ο σ. Κουτσούμπας, η τι δεν κάνουν οι υπόλοιπες ηγεσίες της Αριστεράς. Ξεπερνάει τις τακτικές οπισθοφυλακών και εμφύλιων ανταγωνισμών. Γίνεται εκ των πραγμάτων κλειδί του προβλήματος της πληττόμενης ελληνικής κοινωνίας. Γιατί συνειδητοποιείται από όσους μάχονται ήδη στη πρώτη γραμμή των κοινών η παράλληλων αγώνων, αλλά και από τους πολύ περισσότερους που είναι η τεράστια σε αναμονή εφεδρεία τους, πως μόνο η συμπαράταξη ως πολιτικό υποκείμενο μπορεί και πρέπει να σηκώσει το τεράστιο βάρος μιας ανατροπής, τη χάραξη της προοδευτικής διεξόδου με σοσιαλιστικό ορίζοντα και την στήριξη μιας τέτοιας πορείας! Αυτή αποτελεί την γρανιτένια εγγύηση για τη ΝΙΚΗ! Δεν μπορεί να την ανακόψει κανένας..
Η Α.Π κληρονόμησε σήμερα από το ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΡΕΥΜΑ του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ μια σημαντικότατη παρακαταθήκη. Που έμεινε άσβεστη είκοσι και πάνω χρόνια, παρά το ότι υπονομεύτηκε και κατασυκοφαντήθηκε λυσσαλέα από πολλές πλευρές. Την σημαία της ΕΝΟΤΗΤΑΣ της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, μέχρι την τελική ευόδωση της. Γι αυτό και δεν εκπλήσσει που η Α.Π βρίσκεται στο επίκεντρο της κριτικής όσων ξορκίζουν με αφορισμούς την συμπαράταξη και την απορρίπτουν χωρίς επιχειρήματα. Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ βλέπει, και το ίδιο θα συνεχίσει να κάνει με μεγαλύτερο ζήλο πια, όλα τα τμήματα της Αριστεράς ως συμπολεμιστές των ίδιων χαρακωμάτων και περιμένει με τους ίδιους στρατηγικούς φακούς να το δούνε και οι άλλες δυνάμεις. Γιατί εν κατακλείδι, απέναντι στα όποια συστημικά και αμφίβολαανεμομαζώματα, η συμπαραταγμένη Αριστερά με ριζοσπαστικό ανατρεπτικό πρόγραμμα, σε σύγκρουση με τα δεσμά της ανθρωπιστικής καταστροφής του λαού μας, με όραμα και προοπτική, δεν θα είναι μιαστενή παράταξη, αλλά η μόνη που μπορεί να συνεγείρει και να ωθήσει σε ριζοσπαστική κατεύθυνση μιατεράστια κοινωνική πλειοψηφία. Και αυτή η ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ δεν θα αργήσει να χαράξει παρά τις όποιες απέλπιδες προσπάθειες όσων θέλουν να το καθυστερήσουν. Γιατί καθίσταται βασική προϋπόθεση πια της απόκρουσης της επερχόμενης νέας επίθεσης των βαρβάρων. Και κυρίως μιας άλλης πολιτικής. Η κοινωνία το αντιλαμβάνεται, ο κόσμος της Αριστεράς το περιμένει!
*Ο Τάσος Κανταράς είναι μέλος της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ
Τρίτη 6 Αυγούστου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου