Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΦΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟ "ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΡΕΥΜΑ"

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Α. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ "ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ", ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ Η.ΜΥΛΩΝΑ

To "Αριστερό Ρεύμα", ιδιαίτερα μετά την πρόσφατηΣυνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ (30/11-1-2/11), στην οποία συμμετείχε μαζί με άλλες δυνάμεις στη διακριτή λίστα υπό την επωνυμία "αριστερή πλατφόρμα", έχει βρεθεί στο επίκεντρο κριτικής και επιθέσεων στο χώρο της Αριστεράς, οι οποίες κυρίως προέρχονται τόσο από το ΚΚΕ (βλέπε εδώ) όσο όμως και από το χώρο της "πλειοψηφίας" του ΣΥΡΙΖΑ!

Δεν θεωρούμε το γεγονός τυχαίο ούτε αξιοπερίεργο. Αντίθετα το εκτιμούμε ως αναμενόμενο, αφού το "Αριστερό Ρεύμα" ενοχλεί. Το Αριστερό ρεύμα του ΣΥΝ, παρά τα προβλήματα και τις ανεπάρκειές του, αποτελεί για τη σημερινή Αριστερά ένα μεγάλο ρεύμα βαθύτατα ταξικού, εργατικού λαϊκού προσανατολισμού, σύγχρονου ριζοσπαστισμού, επίκαιρης επαναστατικής στρατηγικής και επίμονης ενωτικής λογικής, πράγματα αναντικατάστατα για να παίξει η σημερινή Αριστερά τον αναγεννητικό προοδευτικό και σοσιαλιστικό της ρόλο.

Όπως τόνιζαν στην Iskra κύκλοι του "αριστερού ρεύματος" ,τα χαρακτηριστικά που αναδεικνύει το"ρεύμα" ενοχλούν τόσο τις πιο απομονωτικές και "φοβικές" πλευρές της Αριστεράς όσο και εκείνες τις όψεις της που ,αθέλητα έστω, ρέπουν σε επιλογές που ενδεχομένως να οδηγήσουν σε αναδιπλώσειςκαι μεγάλες οπισθοχωρήσεις.

Στο πλαίσιο αυτό η Iskra αναδημοσιεύει άρθρο από το REDNotebook του Αντώνη Βασιλείου υπό τον τίτλο: "Η πολιτική διαφωνία με το 'Αριστερό ρεύμα' "(12/12/12).

Η Iskra αναδημοσιεύει το εν λόγω άρθρο ,χωρίς κρίσεις και σχόλια, αν και συνεργάτης της υπό το ψευδώνυμο "ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ" υπογράμμιζε ότι το σχέδιο Β του Αριστερού Ρεύματος είναι έξοδος από το ευρώ και σύγκρουση με την ΕΕ, πράγμα, όμως. που καθόλου δεν σημαίνει εθνική αναδίπλωσηαλλά μια προοδευτική επιλογή διεξόδου, εθνικής ανεξαρτησίας και σοσιαλιστικής προοπτικής με βαθύτατα αντιϊμπεριαλιστικά, αντιαπομονωτικά και διεθνιστικά χαρακτηριστικά.

Ο Παρατηρητής υπογράμμιζε , επίσης, στην Iskra ότι η θέση του "ρεύματος" για τη προώθηση αριστερού μετώπου, που θα συμπεριλαμβάνει όλες ανεξαιρέτως τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς και της ριζοσπαστικής αντισυστημικής Οικολογίας και πρώτα απ'όλα τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και τηνΑΝΤΑΡΣΥΑ, καθόλου δεν σημαίνει ότι αποκλείονται άλλες αξιόπιστες προοδευτικές δυνάμεις που μπορεί να προκύψουν και θα αντιμάχονται με συνέπεια στην πράξη το νεοφιλελευθερισμό με προοπτική την υπέρβαση του καπιταλισμού και ένα νέο σοσιαλιστικό ορίζοντα, ενώ ειναι προφανές ότι ένα σύγχρονο μέτωπο της Αριστεράς θα είναι μέτωπο με τα κινήματα και πρώτα απ'όλα με τοταξικό εργατικό κίνημα.

Τέλος ο "Παρατηρητής" υπογράμμιζε ότι το "αριστερό ρεύμα" δεν υποστηρίζει , στην προοπτική ενός σύγχρονου κόμματος της Ριζοσπαστικής Αριστεράς , την ύπαρξη σώνει και καλά "συνιστωσών" αλλά οπωσδήποτε θεωρεί αναγκαίο το νέο αριστερό ριζοσπαστικό κόμμα να είναι κόμμα που θα επιτρέπει τηνελεύθερη ύπαρξη ιδεολογικοπολιτικών ρευμάτων και τάσεων και την ελεύθερη διακίνηση καικαταγραφή πλατφορμών και απόψεων , την ώρα που θα πορεύεται ασφαλώς με συνθέσεις καιαυστηρό γνώμονα τις αποφάσεις της πλειοψηφίας.

Τέλος, μετά το άρθρο του Α. Βασιλείου , η Iskra  δημοσιεύει από το Rproject άρθρο του Ηλία Μυλωνά(20/12/12), το οποίο απαντά στον Α. Βασιλείου, χωρίς κατ'ανάγκη αυτή η απάντηση να εκφράζει το "Αριστερό Ρεύμα".

Ολόκληρο το άρθρο του Αντώνη Βασιλείου το οποίο δημοσιεύθηκε στο rednotebook.gr έχει ως εξής:

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΦΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟ «ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΡΕΥΜΑ»

Του ΑΝΤΩΝΗ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Σήμερα περισσότερο από άλλοτε είναι αναγκαία η σύνθεση των διαφορετικών απόψεων μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ. Η σύνθεση είναι προϊόν της ανάγκης να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ. Χωρίς την σύνθεση δεν θα υπάρξει η παραγωγή πολιτικής που είναι απαραίτητη από θέσεις κυβερνητικής ευθύνης

Η πολιτική διαφωνία του Α.Ρ. έχει βασικά τρεις άξονες:

* Ο πρώτος αφορά το λεγόμενο plan B (έξοδος από ευρώ και ΕΕ – εθνική αναδίπλωση)
* Ο δεύτερος αφορά την πολιτική των συμμαχιών που την περιορίζει σε ανοίγματα αποκλειστικά προς ΚΚΕ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ και
* Ο τρίτος αφορά την οργανωτική δομή του ΣΥΡΙΖΑ – επιδιώκεται η διατήρηση των συνιστωσών, που κατά την γνώμη μου συνιστά διατήρηση των μηχανισμών αναπαραγωγής βουλευτικών εδρών και στελεχικών θέσεων εντός του ΣΥΡΙΖΑ.

Πρέπει να αναφέρουμε ότι μετά από 2,5 χρόνια συζητήσεων μέσα στην Αριστερά, η άποψη εξόδου από το ευρώ ηττήθηκε τόσο μέσα στην Αριστερά, όσο και στην κοινωνία αλλά και στο κίνημα. Η ήττα αυτή σφραγίστηκε στις εκλογές της 6ης Μαΐου, ενώ η άποψη της μονόπλευρης πολιτικής συμμαχίας ηττήθηκε στις εκλογές της 17ης Ιουνίου, όπου η συρρίκνωση των ποσοστών του ΚΚΕ και η εκλογική εξαφάνιση τηςΑΝΤΑΡΣΥΑ την κατέστησαν άνευ νοήματος.

Ακριβώς επειδή ηττήθηκαν και οι δύο απόψεις του ρεύματος, γίνεται προσπάθεια επαναφοράς από το παράθυρο, μέσω της παρέμβασης στην διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ. Γίνεται δηλαδή προσπάθεια επαναφοράς της γραμμής της ήττας. Επαναφορά κόντρα στην γραμμή που μας οδήγησε σε εκλογική νίκη που δεν υπήρξε στην παγκόσμια Αριστερά άλλο ανάλογό της. Δυστυχώς ο 3ος άξονας των επιδιώξεων του Α.Ρ., δεν έχει ηττηθεί ακόμη. Στο Ηράκλειο και την Θεσσαλονίκη διατηρεί οργανωτικά ερείσματα τέτοια, που προσπαθεί να τα αξιοποιήσει και να ακυρώσει την ανάδειξη νέων στελεχών, που συντάσσονται με την γραμμή της νίκης, την γραμμή της Αριστερής Ενότητας.

Α. ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΑΞΟΝΑ. ΓΡΑΜΜΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΕΥΡΩ, ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΑΔΙΠΛΩΣΗ

Η γραμμή του plan B όπως την ονόμασε πρόσφατα και ο Αλαβάνος, επιστρέφει στο προσκήνιο με ένα κινδυνολογικό τέχνασμα. Λέει ότι επέρχεται μια μεγάλη καταστροφή (ένας μεγάλος σεισμός ένα τσουνάμι μάλλον δεν είναι στην συλλογιστική της άποψης αυτής). Υπονοεί σαφώς κατάρρευση της ευρωζώνης και έτσι κι' αλλιώς θα επιστρέψουμε στην δραχμή. Άρα να ξεκινήσουμε ένα πρόγραμμα επιστροφής στηδραχμή.

Το θέμα της κρίσης από την πλευρά των δυνάμεων της εργασίας δεν είναι ένα τεχνικό θέμα. Δεν είναι θέμα άσκησης νομισματικής πολιτικής. Δεν υπάρχει ένα μαγικό εργαλείο που ξαφνικά θα κάνει καλύτερα τα πράγματα. Είναι θέμα ταξικής σύγκρουσης, πολιτικής σύγκρουσης και γενικά είναι θέμα αλλαγής των συσχετισμών.

Όσα τεχνικά μέσα και αν περάσουν (νέο νόμισμα, κοπή πληθωριστικού χρήματος, ευρωομόλογο, απευθείας χρηματοδότηση κρατών, μηχανισμός τελευταίας καταφυγής, ολική ή μερική διαγραφή του χρέους) και αν εφαρμοστούν, η κρίση θα είναι παρούσα. Δεν θα εξαφανιστεί, διότι δεν είναι απλώς κρίση χρέους που μετατρέπει την Ελλάδα σε αποικία χρέους, αλλά είναι πρωτίστως κρίση κοινωνική, πολιτική, κρίση εθνικής ανεξαρτησίας, κρίση της δημοκρατίας κρίση διατροφική κλπ.

Το αριστερόμετρο υπάρχει. Μόνο που δεν είναι ένα θεωρητικό εργαλείο αλλά λειτουργεί στην πράξη. Η αριστερή άποψη ή πολιτική τακτική κρίνεται από το πόσο βοηθά στην αλλαγή των συσχετισμών, στην αλλαγή των όρων διεξαγωγής της ταξικής πάλης υπέρ των δυνάμεων της εργασίας.

Τι θα γίνει αν πάμε σε εθνικό νόμισμα και γίνει υποτίμηση του νομίσματος; Απλώς απαξιώνονται όλα τα περιουσιακά στοιχεία των εργαζομένων. Οι ελίτ που έχουν μεγάλες περιουσίες στο εξωτερικό ή αν τις έχουν στο εσωτερικό με ένα πάτημα του κουμπιού θα τις βγάλουν έξω και έτσι θα επωφεληθούν από την υποτίμηση, διότι θα συγκεντρώσουν στα χέρια τους ακόμη μεγαλύτερο πλούτο, και μάλιστα πολύ εύκολα λόγω της υποτίμησης.

Ο μισθός των εργατών θα μειωθεί σε διεθνές νόμισμα σε ποσοστό όσο και η υποτίμηση. Δηλαδή αν η υποτίμηση έναντι του δολαρίου είναι 50%, ακριβώς τόση θα είναι και η μείωση του μισθού. Αυτό θα σημαίνει και μείωση του μισθού σε εθνικό νόμισμα τουλάχιστον 30 – 40%. Θα υποβαθμιστεί λοιπόν η αγοραστική δύναμη του λαού. Αυτό θα συμβεί για δύο βασικούς λόγους:

i. Διότι τα κυριότερα στοιχεία του πάγιου κεφαλαίου (πρώτες ύλες, μηχανήματα κλπ) είναι εισαγόμενα και

ii. Διότι εισαγόμενα είναι και πλείστα όσα καταναλωτικά προϊόντα, και κυρίως αυτά που αφορούν την διατροφή (60 – 70%).

Άρα πρόκειται για το ίδιο αντιδραστικό πρόγραμμα της εσωτερικής υποτίμησης που μας επιβλήθηκε από την τρόικα με τα μνημόνια. Η εσωτερική υποτίμηση λοιπόν που μας επέβαλλαν εξωτερικά, επιστρέφει με τον μανδύα μιας δήθεν «αριστερής» ανάλυσης. Η ταξική ανάλυση μας πείθει ότι πρόκειται για συντηρητική άποψη.

Προσπαθούν να μας πείσουν και οι δύο απόψεις ότι είναι δυνατό να ανακάμψει η ελληνική οικονομία και κατά συνέπεια η κοινωνία, αν υποβαθμιστεί η αξία της εργατικής δύναμης, και αδυνατίσει η θέση του εργάτη. Θα ανακάμψει δηλαδή όσο πιο ασύδοτος και αχαλίνωτος είναι ο καπιταλισμός.

Παράδειγμα προς κατανόηση: Οι εξαγωγείς είναι συγκεκριμένοι και έχουν ονοματεπώνυμο. Είναι οΣτασινόπουλος στα μέταλλα, ο Βαρδινογιάννης στα πετρελαιοειδή, οι φαρμακοβιομήχανοι, η Grecotel με τα all inclusive κλπ. Αν αυτοί αυξήσουν τα κέρδη τους, λόγω της υποτίμησης θα μας δώσουν πίσω τους μισθούς και τα δικαιώματά μας; ΟΧΙ. Θα μας κάνουν επιπλέον περικοπές, επειδή θα είμαστε σε ακόμη πιο αδύνατη θέση. Αυτό δείχνει η διεθνής εμπειρία. Επομένως δεν τρώμε το παραμύθι ότι είναι δυνατό με τεχνικά μέσα να αλλάξουν τα πράγματα.

Εμείς έχουμε ένα διαφορετικό πρόγραμμα που λέει ότι θα κάνουμε το παν για να προστατεύσουμε τους μισθούς, τις συντάξεις, τα δικαιώματα, το δημόσιο χώρο και την δημόσια περιουσία και το περιβάλλον. Αυτό είναι το σχέδιο, είναι ένα σχέδιο το σχέδιο Α, και όποια φυσική ή οικονομική καταστροφή και αν γίνει εμείς από αυτό θα ξεκινήσουμε. Θα αρχίσουμε προστατεύοντας αυτούς που έχουν ανάγκη. Το σχέδιό μας είναι η ασπίδα κοινωνικής προστασίας.

Δεν είναι δυνατό ένα τεχνικό μέσο όπως το νέο νόμισμα, η απομόνωση της χώρας και το κλείσιμο στο εσωτερικό να λύσει το πρόβλημα της επιβίωσης και της εξόδου από την κρίση. Το κλείσιμο είναι και κλείσιμο απέναντι στα κινήματα άλλων χωρών. Δεν θα πάμε με την δική μας αστική τάξη, να κάνουμε πόλεμο στην αστική τάξη της Ισπανίας και της Πορτογαλίας υποτιμώντας την δραχμή, κάτω από τα όρια της αξίας των δικών τους νομισμάτων και ενισχύοντας την αστική τάξη της Γερμανίας. Ακόμη και αν αυτό είναι καλή λύση, τότε αν έχει αποτέλεσμα σε λίγο θα το υλοποιήσει και η Ισπανία και η Πορτογαλία, και έτσι η σχετική ανταγωνιστικότητα της ελληνικής έναντι της ισπανικής και πορτογαλικής οικονομίας θα τεθεί και πάλι σε νέα βάση. Εν τω μεταξύ η ανταγωνιστικότητα της γερμανικής οικονομίας θα αυξάνει την απόστασή της από τις δικές μας. Θα έχουμε να καλύψουμε μεγαλύτερο δρόμο και με μεγαλύτερες δυσκολίες. Η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας θα πρέπει να τεθεί στην βάση της προώθησης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της δικής μας οικονομίας, με ταυτόχρονη στροφή στην ποιότητα και την τεχνολογία. Ανάμεσα στον ανταγωνισμό ποιότητας και ανταγωνισμό τιμής, εμείς πρέπει να επιλέξουμε τον ανταγωνισμό ποιότητας, τουλάχιστο στην παρούσα φάση, διότι ο ανταγωνισμός τιμής είναι καταλυτικά υπέρ των αναδυόμενων οικονομιών (Κίνα, Ινδία, Βραζιλία, Τουρκία κλπ). Για να μπορείς να τις αντιμετωπίσεις στα σοβαρά, πρέπει το βιοτικό επίπεδο του ελληνικού λαού να πέσει στα επίπεδα αυτών των χωρών. Μας προβάλλουν λοιπόν ως όραμα την Βουλγαρία την Τουρκία κλπ. Μόνο αφού ανακάμψει η παραγωγή και τεθεί σε άλλη βάση, και αφού κατακτήσει σημαντικό μερίδιο στις αγορές, τότε μπορεί να πας και σε ανταγωνισμό τιμής αλλά σε ποιοτικά πια προϊόντα όπου η χαμηλότερη τιμή θα προέρχεται από την νέα τεχνολογία και την αύξηση της παραγωγικότητας, με ταυτόχρονη αναβάθμιση της αξίας της εργατικής δύναμης .

Εν πάση περιπτώσει εμείς πρέπει να δώσουμε λύση που θα πλήξει την ασυδοσία και την εξουσία του κεφαλαίου και θα ενισχύσει την πλευρά της εργασίας. Θα είμαστε ενάντια σε κάθε πρόγραμμα fast track που τάχατες προωθεί την ευελιξία και καταργεί την γραφειοκρατία, διότι ο πραγματικός σκοπός του είναι η ενίσχυση του κεφαλαίου και ο περιορισμός των δικαιωμάτων των εργαζομένων με ταυτόχρονη κατάργηση των όρων περιβαλλοντικής προστασίας και διαφύλαξης του δημόσιου πλούτου.

Αντίρρηση 1η. Μας λένε ότι η επιλογή να μείνουμε στο ευρώ είναι και επιλογή της άρχουσας τάξης. Άρα συντασσόμαστε με αυτήν;

ΟΧΙ. Αυτό δεν είναι επιχείρημα. Η αστική τάξη θέλει και άλλα πράγματα, όπως το κοινοβούλιο την αστυνομία κλπ. Όμως τα θέλει για να εξυπηρετήσει τους σκοπούς της. Να επεκτείνει την κυριαρχία της και όταν αυτό δεν γίνεται γρήγορα ή προβάλλονται εμπόδια παρακάμπτει και το κοινοβούλιο. Όπως ακριβώς θέλουμε το κοινοβούλιο για να κάνουμε κάτι άλλο, να το χρησιμοποιήσουμε ως εργαλείο εξόδου από την κρίση με μια κυβέρνηση συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με άλλες δυνάμεις, που θα εφαρμόσει ένα φιλολαϊκό αντιμνημονιακό πατριωτικό πρόγραμμα, με τον ίδιο τρόπο θέλουμε το ευρώ, να εξυπηρετήσει τους δικούς μας σκοπούς. Πρέπει να αποκαταστήσουμε την Ευρώπη της αλληλεγγύης ενάντια στον Γερμανικό οικονομικό εθνικισμό, να επιβάλλουμε τον μηχανισμό τελευταίας καταφυγής κλπ, να γίνει διεθνής διάσκεψη, για να αντιμετωπιστεί όχι μόνο το ελληνικό χρέος αλλά όλων των χωρών της Ευρώπης, να υπάρξει απευθείας χρηματοδότηση κρατών μελών χωρίς διαμεσολάβηση τραπεζών η κερδοσκοπικών μηχανισμών, να εγγυηθεί η ΕΚΤ τα ομόλογα κλπ.

Αντίρρηση 2η. Μας λένε ότι η δομή και η αρχιτεκτονική του ευρώ, εξαρχής ήταν φτιαγμένη με τέτοιο τρόπο, που θα αξιοποιούσε την αντίσταση των χωρών της ευρωζώνης στην υποτίμηση και στον πληθωρισμό, ώστε να ταιριάζει ευκολότερα η πολιτική της λιτότητας. Δηλαδή η ευρωζώνη εξαρχής είχε νεοφιλελεύθερο προσανατολισμό.

Η ευρωζώνη και η ΕΕ είναι τόσο νεοφιλελεύθερη όσο και η Ελλάδα. Η πολιτική της ΤΙΝΑ (there is no alternative) της Θάτσερ, είναι εφικτή μόνο αν το οι λαϊκοί αγώνες είναι σε καταστολή και το εργατικό κίνημα σε λήθαργο. Τα πάντα μπορεί να αλλάξουν με αγώνες. Το πραγματικό ερώτημα λοιπόν είναι, «είναι δυνατή η αλλαγή των ταξικών συσχετισμών στην Ευρώπη;»

Πρέπει πρώτα απ' όλα να τους αλλάξουμε στην χώρα μας. Αν αυτό γίνει τότε θα είναι το παράδειγμα για να ξεκινήσει ένα δημοκρατικό και κοινωνικό ντόμινο στην Ευρώπη. Ήδη αυτό συμβαίνει. το έδειξε η πανευρωπαϊκή απεργία στις 14 Νοέμβρη. Το ποσοστό 27% του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ και η επικείμενη κυβέρνηση της Αριστεράς, δίνουν άλλη αίγλη στον ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ. Η επίσκεψη Τσίπρα στην Καταλωνία δεν ήταν τυχαία. Ενίσχυσε την Αριστερά με την παρουσία του. Το ποσοστό της Αριστεράς ως σύνολο εκτινάχτηκε στο 27%, από 14% και με κόμματα εκτός βουλής που τώρα μπήκαν στην βουλή. Ενισχύθηκε η ταξική άποψη ενάντια στην εθνικιστική και αποσχιστική άποψη για ανεξάρτητη Καταλωνία.

Β. ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΞΟΝΑ: ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΜΟΝΟ ΜΕ ΚΚΕ ΚΑΙ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Στην παρέμβαση του Α.Ρ. στην προγραμματική διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ αναφέρεται ότι «η συμμαχία με το ΚΚΕ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν είναι μια υπόθεση απλών εκφωνήσεων και τεχνασμάτων, αλλά κεντρικής πολιτικής, που καθορίζει την αποτελεσματική, αξιόπιστη και νικηφόρα διέξοδο από την κρίση». Στην συνέχεια η πρόταση αναφέρεται σε ένα ελάχιστο συνεκτικό προγραμματικό πλαίσιο.

Η αντίρρησή μου εδώ, είναι στο ότι η συμμαχία πρέπει να είναι πρωτίστως κοινωνική, και όχι πολιτική ή προγραμματική. Το πολιτικό έπεται του κοινωνικού. Όσα κόμματα δεν αντέχουν την κοινωνική συμμαχία, ή θα αναγκαστούν να προσαρμοστούν ή θα εξαφανιστούν. Το ΚΚΕ καιρό τώρα βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της δίνης. Απομονώνεται από την κοινωνία, μιλά εξ' ονόματος ενός ανύπαρκτου λαϊκού κινήματος ενάντια στα μονοπώλια που δεν κατονομάζει και λοιδορεί κάθε κοινωνικό αγώνα που δεν εντάσσεται στο πλαίσιο της επιρροής του. Η συρρίκνωσή του στις εκλογές της 17ης Ιουνίου, αντανακλούν αυτή την τάση απομόνωσης από την κοινωνία. Δεν μπορούμε να περιμένουμε πότε θα αλλάξει στάση η σ. Παπαρήγα, ο σ. Μαΐλης ο σ. Γόντικας κλπ. Δεν θα εξαρτούμε την πολιτική μας από αυτό. Ούτε θα είναι προϋπόθεση η επιδίωξη της συμφωνίας με αυτούς για να αποδεχτούμε την πολιτική συμμαχιών του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ.

Πρέπει να πάμε με τα κινήματα αντίστασης, τα κινήματα αλληλεγγύης τα κινήματα δεν πληρώνω, τα κινήματα κατά των ΒΑΠΕ, τα κινήματα αυτοοργάνωσης ανά συνοικία, να υποστηρίξουμε τα αιτήματά τους, χωρίς την πρόθεση να τα καθοδηγήσουμε, αλλά με σαφή πρόθεση να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις να αναπτυχθούν και να συνεργαστούν στο βαθμό που είναι εφικτό. Σε αυτά τα κινήματα δεν χωράνε ιδεολογικοί διαχωρισμοί. Ούτε οι αριστερές ή δεξιές καταβολές έχουν σημασία.

Τα κινήματα αυτά θα πολιτικοποιηθούν μέσα από τρία κανάλια:

1ο κανάλι. Η συνεργασία των κινημάτων μεταξύ τους ή ο συντονισμός της δράσης τους. Αυτό θα γίνει με κοινές διεκδικήσεις ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές.

2ο κανάλι. Η συνεργασία των κινημάτων με το συνδικαλιστικό και εργατικό κίνημα. Υπάρχουν δυσκολίες σε αυτό διότι τα τριτοβάθμια όργανά τους είναι πουλημένα, αλλά δεν θα κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Στα δευτεροβάθμια όργανα όπως στο Ηράκλειο πνέει ήδη αυτός ο άνεμος της ανατροπής της κατάστασης. Ωστόσο έχουμε ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουμε.

3ο κανάλι. Τα κινήματα αποκτούν πολιτικό προσανατολισμό, αν υπάρξει πολιτικός φορέας, που θα υποστηρίξει πολιτικά τα αιτήματά τους. Και ναι υπάρχει αυτός ο πολιτικός φορέας και είναι ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ που θα υποστηρίξει πολιτικά και αν πάρει την κυβέρνηση και οικονομικά τα αιτήματά τους. Αυτή θα είναι και η βάση στήριξης της επερχόμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ.

Δεν μπορεί εμείς να βάζουμε διαιρετικές τομές στην κοινωνία όπως το σχήμα δεξιά – αριστερά. Θα κυβερνήσουμε μαζί με τον λαό, για τον λαό. Τα κινήματα αυτά θα είναι και η βάση ανασυγκρότησης ή οικοδόμησης του νέου ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί να είσαι αριστίνδην μέλος του ΣΥΡΙΖΑ επειδή αρθρογραφούσες χρόνια με αριστερή χροιά στην πέννα σου αλλά για να είσαι στέλεχος που προβάλλεται πρέπει να μπουν και άλλα κριτήρια. Πρέπει να είναι αριστερή – ταξική και ανιδιοτελής η χροιά της συμμετοχής σου στα κινήματα. Οι ηγετικές φυσιογνωμίες θα αναδειχτούν μέσα από αυτά. Όχι με διορισμό. Δεν μπορεί να αναδείχνεται κάποιο στέλεχος επειδή θέλει συνεργασία με ΚΚΕ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ και έτσι εξασφαλίζει ένα «αριστερό» προφίλ. Αυτοί κατά την γνώμη μου πρέπει να αποκλειστούν. Επίσης να περιοριστούν στο ελάχιστο στελέχη που συμβάλλουν στην εσωκομματική λειτουργία αλλά δεν έχουν συμμετοχή στην ανάπτυξη κινημάτων. Να αναδειχτούν στελέχη που έχουν αποδοχή στα κινήματα που συμμετείχαν ή βοήθησαν να αναπτυχθούν και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξή τους.Γιατί αυτοί θα είναι οι αποδεκτοί από την κοινωνία και αυτοί θα είναι το πρόσωπο του κόμματος στην κοινωνία, αυτοί θα είναι το αυτί και το μάτι του κόμματος στην κοινωνία. Αυτοί θα εξασφαλίζουν την γείωση του κόμματος στην κοινωνία που ήθελε ο αγαπημένος μας σ. Γ. Μπανιάς.

Εν κατακλείδι, η κοινωνική στροφή στην πολιτική των συμμαχιών, πρέπει να συνοδεύεται με κοινωνική στροφή στην πολιτική ανάδειξης στελεχών. Θα λυπηθώ πολύ αν αυτό δεν περάσει αλλά θα δώσω όλες μου τις δυνάμεις για να περάσει και να αναπτυχθούν ακόμη περισσότερα κινήματα. Δεν θα καταβάλλω τα όπλα. Θα επανέλθω.

Γ. Ο ΤΡΙΤΟΣ ΑΞΟΝΑΣ: Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΙΣΤΩΣΩΝ

Η διατήρηση των συνιστωσών, σημαίνει πρακτικά.

α. Οργανωτική υπονόμευση της γραμμής της πλειοψηφίας, δηλαδή της γραμμής της νίκης, και μηχανική υποστήριξη της αναπνοής της γραμμής της ήττας.

β. Ηθελημένη υπονόμευση του συνθήματος «ΣΥΡΙΖΑ παντού», μειωμένη εμπιστοσύνη του ΣΥΡΙΖΑ προς το λαϊκό παράγοντα, αποστροφή από την κοινωνία και εσωστρέφεια.

γ. Επιστρέφει από το παράθυρο η γραμμή της ανάθεσης, σε βάρος της γραμμής της συγκυβέρνησης με τον λαό που υιοθετείται από τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ.

δ. Σημαίνει και προσπάθεια επιβολής ποσοστώσεων, τόσο στην εκπροσώπηση στα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και διανομής της κρατικής επιχορήγησης, ή ακόμη και νομής της επερχόμενης κυβερνητικής εξουσίας, πράγμα που θα πυροδοτήσει νέους κύκλους αντιπαράθεσης.

ε. Σημαίνει ότι κάθε συνιστώσα θα μετατραπεί σε μηχανισμό αναπαραγωγής των στελεχών της, άρα υποχώρηση της άμεσης δημοκρατίας, και εμπλοκή της διαδικασίας μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα σύγχρονο Αριστερό, δημοκρατικό, μαζικό, ριζοσπαστικό, οικολογικό, κοινωνικά γειωμένο κόμμα. Για 1η φορά το αποκάτω (κινήματα, μαζικοί λαϊκοί αγώνες κλπ) συνδυάζεται με το αποπάνω κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και εμείς το κλωτσάμε. Επιμένουμε στα στεγανά για τις μάζες ώστε να μην μολύνουν την γραμμή της κάθε συνιστώσας με τις «μιαρές» απόψεις τους.

στ. Η Αριστερά χάνει το μεγάλο της πλεονέκτημα. Ως χώρος που οραματίζεται το μέλλον της κοινωνίας, είναι λίκνο παραγωγής νέων απόψεων και ιδεών. Οι πολλές απόψεις της Αριστεράς είναι ο πλούτος της. Αν οι απόψεις συντεθούν και οι συνιστώσες απόψεις δώσουν συνισταμένη, η άποψη αυτή θα έχει εξασφαλισμένη ευρύτατη κομματική στήριξη τεράστια λαϊκή απήχηση και πολλαπλασιαστική δυναμική στην κοινωνία. Οι συνιστώσες αντίθετα θα διατηρούν τα έστω και περιορισμένα στεγανά στις απόψεις, θα παρεμποδίζουν την επικοινωνία και την ώσμωση των απόψεων, επειδή θα οργανώνονται και σαν ιδεολογικοπολιτικά ρεύματα.

ζ. Θα έχουμε το οξύμωρο σχήμα, να είμαστε κατά των φυλετικών, των ταξικών διακρίσεων και σεβασμού των σεξουαλικών προτιμήσεων αλλά θα είμαστε υπέρ των ιδεολογικών διακρίσεων. Αλήθεια πόσο υλιστικό ηχεί αυτό στα αυτιά μας;

Εν κατακλείδι. Σήμερα περισσότερο από άλλοτε είναι αναγκαία η σύνθεση των διαφορετικών απόψεων μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ. Η σύνθεση είναι προϊόν της ανάγκης να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ. Χωρίς την σύνθεση δεν θα υπάρξει η παραγωγή πολιτικής που είναι απαραίτητη από θέσεις κυβερνητικής ευθύνης. Δεν θα είναι έρμαιο η κοινωνία στις προσπάθειες εξισορρόπησης της επιρροής των συνιστωσών, στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ. Η κοινωνία το ανέχεται όταν είσαι αξιωματική αντιπολίτευση, και το ανεχόταν όταν είμαστε στο 4,5%. Δεν το συγχωρεί όμως όταν θα είσαι πρωταγωνιστής. Ένας από τους λόγους που δεν νικήσαμε την ΝΔ ήταν και αυτός. Δεν θα περιμένουν οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα να τα βρουν οι συνιστώσες.

Να σταματήσει η παιδική χαρά με το αλαλούμ των διαφορετικών δηλώσεων και προσεγγίσεων. Την αδυναμία αυτή την έχουμε, όχι στο βαθμό που παρουσιάζεται, αλλά στο βαθμό που τα καθεστωτικά ΜΜΕ καιροφυλακτούν να την διογκώσουν υπέρμετρα, και να πλήξουν την επιρροή του κόμματος. Μήπως πρέπει να πάρουμε μέτρα για το ποιοι θα εμφανίζονται και τι θα δηλώνουν. Ή μήπως πρέπει να εμπιστευτούμε τα στελέχη μας, διότι η μεγαλύτερη ευθύνη θα τα οδηγήσει σε μεγαλύτερη αυτοσυγκράτηση; Το ερώτημα αυτό δεν το έχω απαντήσει. Περιμένω να το απαντήσετε εσείς!

Στη συνέχεια η Iskra δημοσιεύει αυτούσια την απάντηση του Ηλία Μυλωνά, μέλους της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, στο άρθρο του Α. Βασιλείου.

ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Α.ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ «Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΦΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΡΕΥΜΑ»

Toυ ΗΛΙΑ ΜΥΛΩΝΑ*

Η ανάγκη για απάντηση στο συγκεκριμένο άρθρο αναδείχθηκε εξαιτίας του γεγονότος ότι ο αρθρογράφος, παίρνοντας απλώς σαν αφορμή τη γενικότερη διαφωνία του με το Αριστερό Ρεύμα, προτείνει τη δική του εκδοχή στη γενικότερη πολιτική που κατά τη γνώμη του οφείλει να ακολουθήσει ο Σύριζα το επόμενο διάστημα, καθιστώντας έτσι -με μια έννοια- ψευδεπίγραφο τον τίτλο του άρθρου.

Το άρθρο δεν απα­ντά­ει στην ουσία στο Αρι­στε­ρό Ρεύμα, αλλά σε όλους όσοι θέ­λουν ένα Σύ­ρι­ζα ρι­ζο­σπα­στι­κό που θα προ­χω­ρή­σει μέσα από ρή­ξεις και συ­γκρού­σεις με το αστι­κό κα­τε­στη­μέ­νο και τους θε­σμούς του και όχι με συμ­φω­νί­ες και συμ­βι­βα­σμούς που θα τον κα­τα­στή­σουν απλά δια­χει­ρι­στή της κρί­σης.Και προ­τεί­νει το δικό του PlanA, έτσι όπως αυτός το αντι­λαμ­βά­νε­ται, θέ­το­ντάς το υπο­τί­θε­ται σε αντί­θε­ση με το PlanB του Αρι­στε­ρού Ρεύ­μα­τος.

Με αφορ­μή λοι­πόν το πε­ρί­φη­μο αυτό PlanB, που στη­ρί­ζε­ται σε τρεις κατά τη γνώμη του βα­σι­κούς άξο­νες, επι­διώ­κει να δώσει τη δική του εκ­δο­χή (ή μήπως όχι μόνο δική του;), απα­ντώ­ντας υπο­τί­θε­ται στο Αρι­στε­ρό Ρεύμα αλλά αγνο­ώ­ντας εν­διά­με­σες από­ψεις και προ­τά­σεις που έχουν κα­τα­τε­θεί στον Σύ­ρι­ζα. Το πι­θα­νό­τε­ρο είναι ότι αυτές δεν τις λαμ­βά­νει κα­θό­λου υπόψη του, μιας και το συ­μπέ­ρα­σμα που τε­λι­κά κα­τα­λή­γει το άρθρο είναι ότι πρέ­πει να εκλεί­ψουν τε­λεί­ως οι δια­φο­ρε­τι­κές φωνές στο σχήμα!

Οι τρεις άξο­νες λοι­πόν του Αρι­στε­ρού Ρεύ­μα­τος πάνω στους οποί­ους οι­κο­δο­μεί το γε­νι­κό­τε­ρο σκε­πτι­κό του, αλλά και τη δική του πο­λι­τι­κή πρό­τα­ση, είναι:

Α. Το λε­γό­με­νο PlanB(έξο­δος από ευρώ και Ε.Ε. - εθνι­κή ανα­δί­πλω­ση).

Β. Πο­λι­τι­κή συμ­μα­χιών που πε­ριο­ρί­ζε­ται σε ΚΚΕ-ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ.

Γ. Ορ­γα­νω­τι­κή δομή του Σύ­ρι­ζα: Επι­διώ­κε­ται η δια­τή­ρη­ση των συ­νι­στω­σών, που -κατά τη γνώμη του- συ­νι­στά δια­τή­ρη­ση των μη­χα­νι­σμών ανα­πα­ρα­γω­γής βου­λευ­τι­κών εδρών και στε­λε­χι­κών θέ­σε­ων εντός του Σύ­ρι­ζα.

Συ­μπε­ραί­νει μά­λι­στα ότι «μετά από 2,5 χρό­νια συ­ζη­τή­σε­ων η άποψη εξό­δου από το ευρώ ητ­τή­θη­κε μέσα στην Αρι­στε­ρά, την κοι­νω­νία και το κί­νη­μα μέσα από τις εκλο­γές της 6ης Μαΐου(;) ενώ η άποψη της μο­νό­πλευ­ρης πο­λι­τι­κής συμ­μα­χί­ας ητ­τή­θη­κε στις εκλο­γές της 17ης Ιου­νί­ου, όπου η συρ­ρί­κνω­ση των πο­σο­στών του ΚΚΕ και η εκλο­γι­κή εξα­φά­νι­ση της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ την κα­τέ­στη­σαν άνευ νο­ή­μα­τος».

Σε σχέση με το πρώτο, δεν ξέ­ρου­με αν η άποψη περί εξό­δου από το ευρώ ητ­τή­θη­κε στις εκλο­γές της 6ης Μαΐου και τι εν­νο­εί με αυτό ο αρ­θρο­γρά­φος. Γνω­ρί­ζου­με όμως με βε­βαιό­τη­τα ότι το με­γα­λύ­τε­ρο κομ­μά­τι του Σύ­ρι­ζα πλην Αρι­στε­ρού Ρεύ­μα­τος  ποτέ δεν ήταν υπέρ μιας άμε­σης εξό­δου από το ευρώ, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης της με­γά­λης πλειο­νό­τη­τας των συ­νι­στω­σών του. Και προ­φα­νώς ο αρ­θρο­γρά­φος δεν άκου­σε ποτέ ή δεν έδωσε ση­μα­σία στην πρό­τα­ση-σύν­θη­μα «Καμιά θυσία για το ευρώ - Καμιά αυ­τα­πά­τη για τη δραχ­μή».

Όσον αφορά το δεύ­τε­ρο, μας εκ­πλήσ­σει η μέ­θο­δος σκέ­ψης του αρ­θο­γρά­φου, με την έν­νοια ότι ξε­κι­νά­ει ανά­πο­δα, από το απο­τέ­λε­σμα και όχι από την τα­κτι­κή που προη­γή­θη­κε για να φτά­σει σε αυτό. Ήταν απο­κλει­στι­κά και μόνο η ανοι­χτή πρό­σκλη­ση συ­νερ­γα­σί­ας του Σύ­ρι­ζα προς το ΚΚΕ που «ξε­δό­ντια­σε» πο­λι­τι­κά το συ­γκε­κρι­μέ­νο κόμμα κι έστρε­ψε προς τη δική του κα­τεύ­θυν­ση πολ­λούς ψη­φο­φό­ρους του. Η εκλο­γι­κή όμως συρ­ρί­κνω­ση του ΚΚΕ δεν ση­μαί­νει σε καμιά πε­ρί­πτω­ση και εξα­φά­νι­σή του. Το κόμμα αυτό εξα­κο­λου­θεί να δια­τη­ρεί στις γραμ­μές του ένα με­γά­λο κομ­μά­τι της ερ­γα­τι­κής τάξης, το πιο τα­ξι­κό και πει­θαρ­χη­μέ­νο ίσως, πράγ­μα που είναι εύ­κο­λο να το δια­πι­στώ­σει κά­ποιος αν προ­σέ­ξει τον όγκο των συ­γκε­ντρώ­σε­ών του. Η ανοι­χτή πρό­σκλη­ση προς το ΚΚΕ θα ήταν τρα­γι­κό λάθος να στα­μα­τή­σει να υφί­στα­ται. Είναι και το ΚΚΕ, εκτός από τη Χρυσή Αυγή, που στο πλαί­σιο της ση­με­ρι­νής οι­κο­νο­μι­κής κρί­σης και της κοι­νω­νι­κής πό­λω­σης που επι­κρα­τεί θα επω­φε­λη­θεί από οποια­δή­πο­τε πο­λι­τι­κή ολι­γω­ρία του Σύ­ρι­ζα.

Σε ό,τι έχει σχέση με την ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ, μι­λά­με για ένα αρι­στε­ρό σχήμα που οι ορ­γα­νώ­σεις του απο­τε­λού­νται από κα­λούς αγω­νι­στές οι οποί­οι βρί­σκο­νται στην πρω­το­πο­ρία των αγώ­νων. Παρ’ όλα αυτά, η αντί­λη­ψή του για την «κα­θα­ρό­τη­τα του πλαι­σί­ου» το έχει οδη­γή­σει κατά και­ρούς σε σε­χτα­ρι­στι­κές επι­λο­γές, με απο­τέ­λε­σμα να μην έχει εγ­γρά­ψει σο­βα­ρή πο­λι­τι­κή υπο­θή­κη στη συ­νεί­δη­ση των πλα­τιών κοι­νω­νι­κών στρω­μά­των. Μια συ­νερ­γα­σία με το κομ­μά­τι αυτό όμως θα είχε ένα συμ­βο­λι­κό χα­ρα­κτή­ρα ενό­τη­τας της Αρι­στε­ράς, πράγ­μα που έχει την ιδιαί­τε­ρη ση­μα­σία του.

Δεν θα δια­φω­νή­σου­με κα­θό­λου με τον αρ­θρο­γρά­φο ότι μια από­το­μη έξο­δος από το ευρώ τη συ­γκε­κρι­μέ­νη στιγ­μή θα ήταν μια κα­τα­στρο­φι­κή ενέρ­γεια, όχι μόνο σε σχέση με την υπο­τί­μη­ση του εθνι­κού νο­μί­σμα­τος κατά 50-60%, αλλά και σαν απο­τέ­λε­σμα των αντι­ποί­νων και του εμπάρ­γκο που θα υπο­στεί η χώρα από τη διε­θνή κα­πι­τα­λι­στι­κή συμ­μα­χία. Μας είναι όμως λίγο θολό το δικό του PlanA, ει­δι­κό­τε­ρα όταν λέει πως «όπως θέ­λου­με το Κοι­νο­βού­λιο για να κά­νου­με κάτι άλλο, να το χρη­σι­μο­ποι­ή­σου­με ως ερ­γα­λείο εξό­δου από την κρίση με μια κυ­βέρ­νη­ση του Σύ­ρι­ζα με άλλες δυ­νά­μεις που θα εφαρ­μό­σει έναφι­λο­λαϊ­κό, αντι­μνη­μο­νια­κό, πα­τριω­τι­κό πρό­γραμ­μα, με τον ίδιο τρόπο θέ­λου­με το ευρώ να εξυ­πη­ρε­τή­σει τους δι­κούς μας σκο­πούς».

Και διε­ρω­τώ­μα­στε: Αφού έχου­με απο­κλεί­σει το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ, ποιες είναι «οι άλλες πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις» που από­μει­ναν γι’ αυτή τη συμ­μα­χία; Τι έχει στο μυαλό του ο… ποι­η­τής για την εφαρ­μο­γή του «φι­λο­λαϊ­κού, αντι­μνη­μο­νια­κού, πα­τριω­τι­κού προ­γράμ­μα­τος» που ανα­φέ­ρει;

Το κοι­νω­νι­κό και ρι­ζο­σπα­στι­κό ΠΑΣΟΚ έχει ήδη προ­σχω­ρή­σει στις γραμ­μές μας (αλ­λιώς πώς δεν εξη­γεί­ται το 27%), η ΔΗΜΑΡ έχει προ­σχω­ρή­σει στις αντι­μνη­μο­νια­κές δυ­νά­μεις και οι κα­τα-κα(η)μένοι Ανε­ξάρ­τη­τοι Έλ­λη­νες δια­λύ­ο­νται. Τι μένει τότε; Η Δεξιά;

Όμως όχι, με κά­ποιο πε­ρί­ερ­γο τρόπο «δια­πί­δυ­σης του ζη­τή­μα­τος», αυτό που μας προ­τεί­νει είναι να ανα­ζη­τή­σου­με αυτές τις συμ­μα­χί­ες στα κι­νή­μα­τα αντί­στα­σης και αλ­λη­λεγ­γύ­ης. «Σε αυτά τα κι­νή­μα­τα», λέει, «δεν χω­ρά­νε ιδε­ο­λο­γι­κοί δια­χω­ρι­σμοί, ούτε αρι­στε­ρές ή δε­ξιές κα­τα­βο­λές έχουν ση­μα­σία». Ανα­ρω­τιό­μα­στε κα­ταρ­χήν αν μπο­ρεί να μας υπο­δεί­ξει ένα τέ­τοιο κί­νη­μα με δε­ξιές κα­τα­βο­λές, γιατί εμάς δεν πάει το μυαλό μας. Για να μην πούμε ότι τα πε­ρισ­σό­τε­ρα από αυτά τα κι­νή­μα­τα είναι πρω­το­βου­λί­ες των μελών της βάσης του Σύ­ρι­ζα. Πα­ρα­κά­τω προ­τεί­νει μά­λι­στα «η ανά­δει­ξη στε­λε­χών του Σύ­ρι­ζα να γί­νε­ται στη βάση της συμ­με­το­χής σε αυτά τα κι­νή­μα­τα». Η πο­λι­τι­κή πρό­τα­ση στη βάση της οποί­ας πρέ­πει να επι­λέ­γο­νται τα στε­λέ­χη, απο­κτά δευ­τε­ρεύ­ου­σα ση­μα­σία για τον αρ­θρο­γρά­φο. «Θα λυ­πη­θεί πολύ», λέει μά­λι­στα, «αν δεν συμ­βούν έτσι τα πράγ­μα­τα(!). Και δεν θα κα­τα­θέ­σει τα όπλα, θα επα­νέλ­θει(!)». Και βέ­βαια δεν μπαί­νει κα­θό­λου στον κόπο να εξη­γή­σει με ποιον τρόπο «το ευρώ θα εξυ­πη­ρε­τή­σει τους δι­κούς μας σκο­πούς».

Και ερ­χό­μα­στε στο ρε­ζου­μέ του άρ­θρου, στον τρίτο άξονα. Ας τον πά­ρου­με κομ­μά­τι-κομ­μά­τι:

Γ) «Ο τρί­τος άξο­νας: η δια­τή­ρη­ση των συ­νι­στω­σών».

«Η δια­τή­ρη­ση των συ­νι­στω­σών ση­μαί­νει πρα­κτι­κά:

α. «Ορ­γα­νω­τι­κή υπο­νό­μευ­ση της πλειο­ψη­φί­ας, δη­λα­δή της γραμ­μής της νίκης, και μη­χα­νι­κή υπο­στή­ρι­ξη της ανα­πνο­ής της γραμ­μής της ήττας».

Μας λέει δη­λα­δή ο αρ­θρο­γρά­φος ότι η «νίκη» και κατ’ επέ­κτα­ση η ίδια η ύπαρ­ξη του Σύ­ρι­ζα χρε­ώ­νε­ται απο­κλει­στι­κά σε ένα μόνο κομ­μά­τι του – στην «πε­λιο­ψη­φία». Εξ ορι­σμού λοι­πόν οι συ­νι­στώ­σες έπαι­ζαν πάντα ανα­σχε­τι­κό ρόλο, βρι­σκό­με­νες μο­νί­μως προ­σκολ­λη­μέ­νες «στη γραμ­μή της ήττας».

β. «Ηθε­λη­μέ­νη υπο­νό­μευ­ση του συν­θή­μα­τος ‘‘Σύ­ρι­ζα πα­ντού­’’, μειω­μέ­νη εμπι­στο­σύ­νη του Σύ­ρι­ζα προς το λαϊκό πα­ρά­γο­ντα, απο­στρο­φή από την κοι­νω­νία και εσω­στρέ­φεια».

Αυτά απλά και μόνο εξαι­τί­ας της ύπαρ­ξης των συ­νι­στω­σών! Οι συ­νι­στώ­σες, κατ’ αυτόν, δεν απο­τε­λούν επ’ ου­δε­νί λόγο κομ­μά­τι του «λαϊ­κού πα­ρά­γο­ντα».

γ. «Επι­στρέ­φει από το πα­ρά­θυ­ρο η γραμ­μή της ανά­θε­σης σε βάρος της γραμ­μής της συ­γκυ­βέρ­νη­σης με το λαό που υιο­θε­τεί­ται από τα όρ­γα­να του Σύ­ρι­ζα».

Εδώ όποιος κα­τά­λα­βε, κα­τά­λα­βε. Κά­ποιος όμως πρέ­πει να τον πλη­ρο­φο­ρή­σει ότι στα όρ­γα­να του Σύ­ρι­ζα υπάρ­χουν και μέλη των συ­νι­στω­σών και συ­νή­θως οι απο­φά­σεις παίρ­νο­νται από κοι­νού.

δ. «Ση­μαί­νει και προ­σπά­θεια επι­βο­λής πο­σο­στώ­σε­ων, τόσο στην εκ­προ­σώ­πη­ση στα όρ­γα­να του Σύ­ρι­ζα όσο και δια­νο­μής της κρα­τι­κής επι­χο­ρή­γη­σης ή ακόμη και νομής της επερ­χό­με­νης κυ­βερ­νη­τι­κής εξου­σί­ας, πράγ­μα που θα πυ­ρο­δο­τή­σει νέους κύ­κλους αντι­πα­ρά­θε­σης».

Εμ, βέ­βαια, δεν μπο­ρού­με να έχου­με πο­σο­στώ­σεις στους αρι­στίν­δην, στους επαρ­χιώ­τες αντι­προ­σώ­πους, στις γυ­ναί­κες και πα­ράλ­λη­λα να έχου­με και στις συ­νι­στώ­σες. Υπερ­βο­λή! Τη δε κρα­τι­κή επι­χο­ρή­γη­ση όπως και τη νομή της επερ­χό­με­νης κυ­βερ­νη­τι­κής εξου­σί­ας ήδη εί­μα­στε πολ­λοί για να τη μοι­ρά­σου­με, δεν χρεια­ζό­μα­στε και τις συ­νι­στώ­σες! Όσο για τους κύ­κλους αντι­πα­ρά­θε­σης, με­τα­ξύ μας είναι πιο εύ­κο­λο να τους απο­φύ­γου­με, κι αφού θα συμ­φω­νού­με σε όλα, δεν χρεια­ζό­μα­στε τις συ­νι­στώ­σες! Όπερ έδει δεί­ξαι!

ε. «Ση­μαί­νει ότι κάθε συ­νι­στώ­σα θα με­τα­τρα­πεί σε μη­χα­νι­σμό ανα­πα­ρα­γω­γής των στε­λε­χών της (;), άρα υπο­χώ­ρη­ση της άμε­σης δη­μο­κρα­τί­ας και εμπλο­κή της δια­δι­κα­σί­ας με­τα­τρο­πής του Σύ­ρι­ζα σε ένα σύγ­χρο­νο αρι­στε­ρό, δη­μο­κρα­τι­κό, μα­ζι­κό, ρι­ζο­σπα­στι­κό, οι­κο­λο­γι­κό, κοι­νω­νι­κά γειω­μέ­νο κόμμα». (Όλα σ’ ένα, δική μας υπο­ση­μεί­ω­ση).

«Για πρώτη φορά το από κάτω (κι­νή­μα­τα, μα­ζι­κοί λαϊ­κοί αγώ­νες κ.λπ.) συν­δυά­ζε­ται με το από πάνω κυ­βέρ­νη­ση Σύ­ρι­ζα και εμείς το κλω­τσά­με. Επι­μέ­νου­με στα στε­γα­νά για τις μάζες, ώστε να μη μο­λύ­νουν τη γραμ­μή της κάθε συ­νι­στώ­σας με τις ‘‘μια­ρέ­ς’’ από­ψεις τους».

Προ­φα­νώς λοι­πόν ο αρ­θρο­γρά­φος δια­βλέ­πει πολ­λα­πλούς κιν­δύ­νους από όλες τις συ­νι­στώ­σες, εκτός της δικής του βέ­βαια. Εκεί δεν βλέ­πει ούτε  «ανα­πα­ρα­γω­γή στε­λε­χών», ούτε «υπο­χώ­ρη­ση της άμε­σης δη­μο­κρα­τί­ας» ούτε οποια­δή­πο­τε δη­μιουρ­γία «εμπλο­κής» σε οποια­δή­πο­τε δια­δι­κα­σία. Στους άλ­λους μόνο πα­ρου­σιά­ζο­νται τέ­τοια φαι­νό­με­να. Και μόνο οι άλλοι, οι κακοί, «θέ­τουν στε­γα­νά» στις μάζες, ώστε να μη μο­λυν­θούν με τις «μια­ρές από­ψεις τους».

στ. «Οι συ­νι­στώ­σες θα δια­τη­ρούν τα έστω και πε­ριο­ρι­σμέ­να χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά στις από­ψεις, θα πα­ρε­μπο­δί­ζουν την επι­κοι­νω­νία και την όσμω­ση των από­ψε­ων, επει­δή θα ορ­γα­νώ­νο­νται και σαν ιδε­ο­λο­γι­κά ρεύ­μα­τα».

Σε ποια­νού πο­λι­τι­κού πλα­νή­τη την το­πι­κή ορ­γά­νω­ση ανή­κει άραγε ο συ­γκε­κρι­μέ­νος αρ­θρο­γρά­φος; Αν συ­νέ­βα­λε κά­ποιος στην όσμω­ση των από­ψε­ων μέσα στον Σύ­ρι­ζα ήταν οι συ­νι­στώ­σες,που έδω­σαν και μια αρι­στε­ρή φυ­σιο­γνω­μία σ’ ένα κόμμα που κά­πο­τε πά­λευε να μπει στη Βουλή λόγω της συ­ντη­ρη­τι­κής κα­τεύ­θυν­σης που ακο­λου­θού­σε η τότε ηγε­σία του. Όσο δε για την επι­κοι­νω­νία, αυτή δεν κιν­δυ­νεύ­ει από τις συ­νι­στώ­σες, αλλά από κά­ποια προ­βε­βλη­μέ­να στε­λέ­χη που παίρ­νουν σβάρ­να τα κα­νά­λια και εκ­φρά­ζουν προ­σω­πι­κές από­ψεις που συ­νή­θως δεν αντι­στοι­χούν με τις επί­ση­μες θέ­σεις και απο­φά­σεις του Σύ­ρι­ζα.

ζ. «Θα έχου­με το οξύ­μω­ρο σχήμα να εί­μα­στε κατά των φυ­λε­τι­κών, των τα­ξι­κών δια­κρί­σε­ων και σε­βα­σμού των σε­ξουα­λι­κών προ­τι­μή­σε­ων, αλλά θα εί­μα­στε υπέρ των ιδε­ο­λο­γι­κών δια­κρί­σε­ων. Αλή­θεια, πόσο υλι­στι­κό ηχεί αυτό στ’ αυτιά μας;»!!!

Εδώ η δια­λε­κτι­κή ση­κώ­νει τα χέρια! Όποιος αντι­λη­φθεί ποιον αφο­ρούν οι «ιδε­ο­λο­γι­κές δια­κρί­σεις», θα μπο­ρέ­σει να απο­τι­μή­σει και το μέ­γε­θος του «υλι­σμού» που ηχεί στ’ αυτιά μας. Δεν θέ­λου­με να το πι­στέ­ψου­με, αλλά φο­βό­μα­στε ότι λέ­γο­ντας «ιδε­ο­λο­γι­κές δια­κρί­σεις» ο αρ­θρο­γρά­φος εν­νο­εί τις ιδε­ο­λο­γι­κές δια­φο­ρές!!!

Και τε­λειώ­νο­ντας ο αρ­θρο­γρά­φος κα­τα­λή­γει στο με­γα­λο­φυ­ές συ­μπέ­ρα­σμα:

«Εν κα­τα­κλεί­δει», λέει, «η σύν­θε­ση των δια­φο­ρε­τι­κών από­ψε­ων μέσα στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΕΚΜ είναι πε­ρισ­σό­τε­ρο ανα­γκαία από άλ­λο­τε».

Έχει δια­φω­νή­σει κά­ποιος πάνω σε αυτό; Εκεί­νο όμως που δεν ανα­φέ­ρει  σε καμία πα­ρά­γρα­φο του άρ­θρου του είναι προς ποια κα­τεύ­θυν­ση και σε ποιο πρό­γραμ­μα θα επι­τευ­χθεί αυτή η σύν­θε­ση. Ενώ προ­σπα­θεί να κάνει «πε­νη­ντα­ρά­κια» τις θέ­σεις του Αρι­στε­ρού Ρεύ­μα­τος, ούτε κου­βέ­ντα για το πο­λι­τι­κό σχέ­διο που αυτός προ­τεί­νει. Αρκεί γι’ αυτόν να επι­τευ­χθεί μια αό­ρι­στη και αδιευ­κρί­νι­στη «σύν­θε­ση» και «ενό­τητ». Και συ­νε­χί­ζο­ντας ακά­θε­κτος, απο­δί­δει πα­ρα­κά­τω τις αι­τί­ες της ήττας από τη Νέα Δη­μο­κρα­τία για μια ακόμη φορά στις συ­νι­στώ­σες (όλες οι αι­τί­ες του κακού από εκεί πη­γά­ζουν), προ­τεί­νει δε «να στα­μα­τή­σει η παι­δι­κή χαρά και το αλα­λούμ των δια­φο­ρε­τι­κών δη­λώ­σε­ων και προ­σεγ­γί­σε­ων».

Αυτό που στην ουσία προ­τεί­νει είναι να στα­μα­τή­σει να πα­ρά­γε­ται πο­λι­τι­κή, να θα­φτούν οι δια­φο­ρε­τι­κές από­ψεις, να γί­νου­με δη­λα­δή μια «σο­βα­ρή» δύ­να­μη σαν το ΚΚΕ το οποίο λοι­δο­ρεί πιο πάνω, που κύριο χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό του είναι η μο­νο­λι­θι­κό­τη­τα. Αν και υπο­ψια­ζό­μα­στε ότι προ­τι­μά μια άλλη μο­νο­λι­θι­κό­τη­τα, τη μο­νο­λι­θι­κό­τη­τα του αρ­χη­γι­κού κόμ­μα­τος-χυ­λού. Οι δικές του ασυ­ναρ­τη­σί­ες βε­βαί­ως έχουν κάθε δι­καί­ω­μα να αναρ­τώ­νται στα έγκυ­ρα σάιτ του χώρου στο όνομα της δη­μο­κρα­τί­ας και της ελεύ­θε­ρης δια­κί­νη­σης των ιδεών.

Η οι­κο­δό­μη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ως μα­ζι­κού κόμ­μα­τος της Ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς σε καμιά πε­ρί­πτω­ση δεν μπο­ρεί να προ­έλ­θει κατά τη γνώμη μας με προ­σβλη­τι­κούς και αστή­ρι­χτους πο­λι­τι­κά αφο­ρι­σμούς για τα κομ­μά­τια που τον απο­τε­λούν, όπως απο­τυ­πώ­νο­νται στο συ­γκε­κρι­μέ­νο άρθρο.

Για μας η δη­μο­σί­ευ­ση τέ­τοιων από­ψε­ων στα μέσα κοι­νω­νι­κής δι­κτύ­ω­σης του χώρου απο­τε­λεί ανη­συ­χη­τι­κό φαι­νό­με­νο και προ­πο­μπό επι­κρά­τη­σης μιας πολύ δια­φο­ρε­τι­κής αντί­λη­ψης από εκεί­νη πάνω στην οποία οι­κο­δο­μή­θη­κε ο Σύ­ρι­ζα, το οποίο αυτή τη στιγ­μή τεί­νει να απο­τε­λέ­σει μπού­σου­λα και πα­ρά­δειγ­μα για την Αρι­στε­ρά σε όλο τον κόσμο.

* Ο Ηλίας Μυ­λω­νάς είναι μέλος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Πε­τρα­λώ­νων και μέλος της Κ.Ε. του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ

http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=10446:vasileiou-mylwnas-ar&catid=83:aristera&Itemid=200