Για την ενότητα της Αριστεράς...Για μια πολυκεντρική Αριστερά...Για την ενότητα στη βάση

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

Δεν μας τρομοκρατούν οι τρομοκράτες Σκέψεις με αφορμή τη Βίλα Αμαλίας


Έχω σπίτι μου καμιά δεκαριά μπουκάλια μπύρας, κρασιού και άλλων ποτών, δύο σφεντόνες και κάμποσους βόλους - σφαιρίδια μεταξύ των οποίων κάποιοι είναι μεταλλικοί. Επίσης έχω και λίγο στουπί, βενζίνη δεν διαθέτω ούτε καν στο αυτοκίνητο διότι ελέω ΔΝΤ το κατάργησα και αυτό αλλά υπάρχουν κάμποσα βενζινάδικα εδώ γύρω. Ιδανικό εργαστήρι βομβών μολότοφ δηλαδή. Ελάτε να με συλλάβετε.



22 χρόνια κρατάει η κατάληψη της Βίλα Αμαλίας. Χιλιάδες νέοι έχουν περάσει από αυτό το χώρο, μια εγκαταλελειμμένη κατοικία, πρώην σχολείο, που επί 22 χρόνια έγινε σημείο αναφοράς. Ένα από τα εκατοντάδες άδεια σπίτια που υπάρχουν στην Αθήνα και θα μπορούσαν μεταξύ άλλων να εξυπηρετήσουν άνετα τις ανάγκες των άστεγων. Θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν κι άλλες ανάγκες, πολιτιστικές, εκπαιδευτικές, κ.λπ., κ.λπ.. Αλλά....
Σε ποιον ανήκει, αν ανήκει πια, κανείς δεν ξέρει, τσακώνονται λέει ο ΟΣΚ και ο δήμος Αθήνας για το ποιος θα το πρωτοπάρει. Μάλλον για να το εκμεταλλευτούν δεόντως, σε αναζήτηση χρήματος, να εξυπηρετηθεί το χρέος ίσως;
Δεν έχω πάει ποτέ μου κι ας την άκουγα συχνά. Παρ' όλα αυτά, όλα αυτά τα χρόνια, όλο και κάποιο γνωστό θα είχα που θα σύχναζε εκεί. Όλοι τους την παρουσίαζαν σαν ένα χώρο πολιτικό, πολιτιστικό, εργαστήρι δημιουργίας, πολιτικής συζήτησης αλλά και δράσης. Ακόμη και αν διαφωνούσαν με την πολιτική της κατεύθυνση. Απ' ότι φαίνεται όμως το γεγονός ότι δεν συμβαδίζει με τα πολιτιστικά πρότυπα του συστήματος, συν το ότι από εκεί μπορεί να βγουν και κάποιοι εσαεί αμφισβητίες του, ενοχλεί και πρέπει να κλείσει. Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται στόχος της εξουσίας αλλά παρ' όλα αυτά συνέχισε να υπάρχει. Προφανώς κάποιες υπαρκτές ανάγκες κάλυπτε. 
Ολόκληρη αστυνομική επιχείρηση στήσανε από το πρωί. Άκουγε κανείς το ραδιόφωνο και είχε την αίσθηση ότι θα γίνει καμιά μάχη  τρομερή και φοβερή και όταν έληξε η ...μάχη με στόμφο έλεγαν για τα επικίνδυνα ευρήματα, σαν και αυτά που έχω σπίτι μου όπως σας είπα. Βγήκε και ο θεματοφύλακας της τροϊκανής νομιμότητας και ως στρατηγός που έκανε και 'γω δεν ξέρω ποιο κατόρθωμα ανακοίνωσε την ανακατάληψη από τα παλικάρια του τού άντρου της παρανομίας! Τόσο γελοίοι είναι. 
Δεν έχει σημασία αν εντασσόταν στο χώρο της αναρχίας, ούτε η ιδεολογική και πολιτική διαφωνία με τέτοια εγχειρήματα. Δεν τα θεωρώ απάντηση στο σύστημα.
Θα τα υπερασπιστώ όμως, όπως θα υπερασπιστώ κάθε προσπάθεια, κάθε φωνή που έστω και στο ελάχιστο αμφισβητεί το κατεστημένο. Θα αντιταχθώ σε κάθε φίμωση, σύλληψη και φυλάκιση αγωνιστών απ' όπου και αν προέρχονται, όσο βαθιά και να είναι η διαφωνία μου μαζί τους.
Θα παλέψω ώστε όλοι οι εργάτες, οι εργαζόμενοι, οι νεολαίοι αυτού του τόπου ανεξαρτήτως χρώματος και φυλής να πεισθούν για την ανάγκη και την αποτελεσματικότητα του αγώνα, της αντίστασης, της οργάνωσης, να δημιουργήσουν τα πραγματικά δικά τους όργανα αυτοοργάνωσης, όργανα πάλης, τα σωματεία τους, τους συλλόγους τους και ότι άλλο θεωρήσουν καλύτερο. Για να φτάσουν στο σημείο να δημιουργήσουν το δικό τους πολιτικό όργανο με το οποίο θα αμφισβητήσουν το σύστημα όχι από τα μέσα ή παράλληλα αλλά θα το καταστρέψουν μια και καλή.
Αλληλεγγύη λοιπόν στη Βίλα Αμαλίας, να αφεθούν ελεύθεροι οι συλληφθέντες.

Υ.Γ.: Ξέχασα να αναφέρω και άλλα ύποπτα και επικίνδυνα υλικά που έχω στο σπίτι μου. Αντιασφυξιογόνες και ιατρικές μάσκες, σιδερένιο λοστό και διάφορα άλλα μεταλλικά αντικείμενα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως όπλα (κατσαβίδια, γερμανικά κλειδιά διαφόρων διαστάσεων κ.λπ.), κάτι ξύλινα κοντάρια, μπόλικα και κάθε είδους μαχαίρια, και διάφορα εύφλεκτα υλικά, όπως γκαζάκια, οινόπνευμα αλλά και, όπως μόλις το πληροφορήθηκα, καθαρή βενζίνη! Και κάμποσα τσιγάρα μιας και την ινδική κάνναβη την έχω απορρίψει εδώ και χρόνια. Προτιμούσα πάντα τη "φτιάξη" των αγώνων από αυτή του συστήματος! 

Ένας από τους κάμποσους τρομοκράτες, που ότι και να κάνουν δεν τον τρομοκρατούν! Πια!


http://antigeitonies.blogspot.gr/2012/12/blog-post_5472.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου