Άργησα λίγο αλλά μπήκα τελικά στη Βουλή. Χτες, ο Αυγουστίνος Ζενάκος, η Μαρινίκη Αλεβιζοπούλου και εγώ πήγαμε στη Βουλή, για να πάρουμε συνέντευξη από τον κ. Αλέξη Τσίπρα για το Unfollow.
Ο κ. Τσίπρας ήταν πολύ ευγενικός και πρόσχαρος. Καλά, από μέσα του μπορεί να μην έβλεπε την ώρα και την στιγμή να μας ξεφορτωθεί αλλά δεν το έδειξε καθόλου. Τον ευχαριστούμε πολύ που δέχτηκε να μας παραχωρήσει αυτήν την πολύ ενδιαφέρουσα -κατά την ταπεινή μου γνώμη- συνέντευξη που θα δημοσιευτεί στο νέο τεύχος του Unfollow που θα κυκλοφορήσει στις αρχές Σεπτεμβρίου.(Εδώ ανοίγω παρένθεση γιατί θα ήταν υποκριτικό εκ μέρους μου να μην γράψω τις εντυπώσεις μου από αυτή τη συνάντηση που για μένα ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία· έχω συναντήσει ελάχιστους πολιτικούς στη ζωή μου και ποτέ πριν δεν γνώρισα κάποιον αρχηγό κόμματος που μπορεί μάλιστα να γίνει πρωθυπουργός. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι εξαιρετικά συμπαθής, ήρεμος, δεν έχει καθόλου ύφος και είναι φιλικός. Επίσης, νομίζω πως είναι ειλικρινής. Δεν έχει λόγο να μην είναι. Έχει ξεκάθαρες απόψεις αλλά ακούει με προσοχή. Μετά τη συνέντευξη, σκέφτηκα πως το πρόβλημα της χώρας δεν είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Ούτε ο Αντώνης Σαμαράς. Ούτε καν η χρεοκοπία. Το πρόβλημα της χώρας είμαστε εμείς. Αν θελήσουμε να αλλάξουμε και αποκτήσουμε επιτέλους συνείδηση, ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να γίνει ο καλύτερος πρωθυπουργός από την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους. Αν παραμείνουμε όπως είμαστε, θα τον κάνουμε σαν τα μούτρα μας και θα κάνουμε τον ΣΥΡΙΖΑ ένα νέο ΠΑΣΟΚ· και μάλιστα ένα ΠΑΣΟΚ στα χρόνια της παρακμής του. Όλα εξαρτώνται από τη δική μας συνειδητότητα. Αυτή είναι η ταπεινή μου γνώμη. Κλείνει η παρένθεση.)
Φωτογράφισα τον Αλέξη Τσίπρα στο παράθυρο του γραφείου του και σκέφτηκα πόσες ώρες έχουμε περάσει εκεί απέναντι, στο βάθος.
Κι επειδή σε αυτή τη ζωή έχουμε έρθει για να γίνουμε άνθρωποι -και όπως λέει και το σύνθημα «άνεργοι μπορεί, ρατσιστές ποτέ»-, μόλις βγήκαμε από τη Βουλή, πήγαμε μπροστά από τη Βουλή στο αντιρατσιστικό συλλαλητήριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου