 |
φωτ. Οδοφρ. |
Γιατί η χώρα, αν και επιχειρεί στροφή στον πρωτογενή τομέα, εμφανίζεται σε αδυναμία να εκμεταλλευθεί την περίσταση της αύξησης της τιμής των δημητριακών λόγω της ξηρασίας σε αρκετές γωνιές της υφηλίου και της συνεπακόλουθης παγκόσμιας αύξησης της τιμής των τροφίμων; Γιατί η Ελλάδα δεν είναι αυτάρκης σε τρόφιμα;
Καταρχήν θα πρέπει να σημειώσουμε ότι λόγω της πρωτοφανούς έλλειψης ρευστότητας και παρά τα περί αντιθέτου θρυλούμενα για επιστροφή ανέργων στη γεωργία, ένα ποσοστό καλλιεργήσιμης γης της τάξης της 10% φέτος έμεινε ακαλλιέργητο.
Οι αγρότες δεν πήραν ανοιχτά καλλιεργητικά δάνεια λόγω της κατάστασης στην οποία είχε περιέλθει η ΑΤΕ εφέτος την άνοιξη, ενώ παρόμοια και πιο πιεστικά προβλήματα ρευστότητας αντιμετωπίζουν οι κτηνοτρόφοι.
Οι τελευταίοι παραδίδουν το γάλα του σε εμπόρους ή τυροκομεία ή το γιαούρτι του όσοι έχουν προχωρήσει σε κάποια επένδυση επεξεργασίας της παραγωγής τους και λαμβάνουν από τα Σ/Μ 8μηνες και 10μηνες και 12μηνες επιταγές!
Πολύ σωστά παρατηρούσε κτηνοτρόφος ότι τα ζώα του σιτίζονται καθημερινά και δεν μπορούν να κάνουν υπομονή 10 και 12 μήνες που ρευστοποιούνται οι επιταγές, για να φάνε. Αυτό έχει ως συνέπεια ένα μέρος του ζωικού κεφαλαίου να χάνεται αφού οι κτηνοτρόφοι σφάζουν ή πουλούν τα ζωντανά τους π.χ. τα πρόβατα στη γειτονική Τουρκία.
Σε γενικές γραμμές λόγω της δραματικής έλλειψης ρευστότητας η γεωργία και η κτηνοτροφία οδηγούνται σε συρρίκνωση αντί της ανάπτυξης που προσδοκούσαμε λόγω της οικονομικής κρίσης και της ανεργίας στα αστικά κέντρα. Επαληθεύεται δηλαδή αυτό που οι κεϊνσιανοί οικονομολόγοι παρατηρούν: ότι χωρίς επενδύσεις και χωρίς ρευστότητα ανάκαμψη στην οικονομία δεν έρχεται.
Ασφαλώς αυτό το θέμα θέτει επί της ουσίας και ο πρωθυπουργός στην κυρία Μέρκελ και τον κ. Ολάντ, αφού διετής παράταση στο δημοσιονομικό πρόγραμμα συνεπάγεται εξοικονόμηση πολύτιμης ρευστότητας για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης στην πραγματική οικονομία.
Πολύ σωστά παρατηρούσε κτηνοτρόφος ότι τα ζώα του σιτίζονται καθημερινά και δεν μπορούν να κάνουν υπομονή 10 και 12 μήνες που ρευστοποιούνται οι επιταγές, για να φάνε. Αυτό έχει ως συνέπεια ένα μέρος του ζωικού κεφαλαίου να χάνεται αφού οι κτηνοτρόφοι σφάζουν ή πουλούν τα ζωντανά τους π.χ. τα πρόβατα στη γειτονική Τουρκία.
Σε γενικές γραμμές λόγω της δραματικής έλλειψης ρευστότητας η γεωργία και η κτηνοτροφία οδηγούνται σε συρρίκνωση αντί της ανάπτυξης που προσδοκούσαμε λόγω της οικονομικής κρίσης και της ανεργίας στα αστικά κέντρα. Επαληθεύεται δηλαδή αυτό που οι κεϊνσιανοί οικονομολόγοι παρατηρούν: ότι χωρίς επενδύσεις και χωρίς ρευστότητα ανάκαμψη στην οικονομία δεν έρχεται.
Ασφαλώς αυτό το θέμα θέτει επί της ουσίας και ο πρωθυπουργός στην κυρία Μέρκελ και τον κ. Ολάντ, αφού διετής παράταση στο δημοσιονομικό πρόγραμμα συνεπάγεται εξοικονόμηση πολύτιμης ρευστότητας για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης στην πραγματική οικονομία.
Όσον αφορά δε το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο αγροτικών προϊόντων, αυτό δεν οφείλεται, όπως ορισμένοι νομίζουν, στην τεμπελιά των αγροτών οι οποίοι επιδοτούνται για να κάθονται, αλλά στο γεγονός ότι το σύνολο της ελληνικής οικονομία έχει καταστεί μη ανταγωνιστικό την τελευταία δεκαετία, για μία σειρά από σημαντικούς λόγους.
Ο πρώτος έχει να κάνει με το μέγεθος των ελληνικών αγροτικών εκμεταλλεύσεων και κατ' επέκταση των επιχειρήσεων μεταποίησης των αγροτικών προϊόντων, οι οποίες αδυνατούν να επιτύχουν οικονομίες κλίμακας, κάτι που πράττουν οι ανταγωνιστές τους. Επίσης, με το γεγονός ότι έχει καταρρεύσει το συνεταιριστικό κίνημα στη χώρα, αφού επικράτησε ο κομματισμός, όπως σε τόσες εκφάνσεις της οικονομικής ζωής της.
Ετσι, για παράδειγμα, στα σιτηρά οι παραγωγοί λόγω έλλειψης ρευστότητας πούλησαν σε εμπόρους στα αλώνια τη σοδειά τους προς 20 λεπτά το κιλό, ενώ σήμερα (45 μέρες μετά) η τιμή του σκληρού σίτου έχει σκαρφαλώσει στα 28 λεπτά.
Ετσι, για παράδειγμα, στα σιτηρά οι παραγωγοί λόγω έλλειψης ρευστότητας πούλησαν σε εμπόρους στα αλώνια τη σοδειά τους προς 20 λεπτά το κιλό, ενώ σήμερα (45 μέρες μετά) η τιμή του σκληρού σίτου έχει σκαρφαλώσει στα 28 λεπτά.
Με το ίδιο σκεπτικό και την τιμή του καλαμποκιού θα την απολαύσουν οι μεσάζοντες, αφού πρόκειται για προϊόν που δύσκολα αποθηκεύεται ιδιωτικά λόγω του όγκου του. Αντίθετα, συνεταιριστικές οργανώσεις με βιομηχανίες επεξεργασίας ζωοτροφών και τα σιλό έδιναν τα προηγούμενα χρόνια μία σιγουριά στον παραγωγό.
Συμπερασματικά, όλες οι παθογένειες της ελληνικής οικονομίας είναι συμπυκνωμένες και στην πρωτογενή παραγωγή. Σήμερα διώκονται συνεταιριστές με δέσμευση ατομικών περιουσιακών στοιχείων και προσωποκράτηση, εξαιτίας των οφειλών των συνεταιρισμών προς το Δημόσιο. Αντί οι συνεταιρισμοί να χαράσσουν στρατηγική για την ανάπτυξη του αγροτικού τομέα μετατρέπονται σε εκκολαπτήριο προστριβών και δικαστικών διενέξεων με την πολιτεία.
Ο τελευταίος και πιο σημαντικός λόγος έχει να κάνει με το γεγονός ότι το κόστος παραγωγής στην Ελλάδα είναι δυσανάλογα υψηλό ακόμη και σε σύγκριση με χώρες με καλύτερο επίπεδο διαβίωσης, όπως η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία. Κόστος αγροτικής πίστης, κόστος άρδευσης, κόστος αγροτικής ασφάλισης όλα τρεις φορές πάνω από τον μέσο όρο της ευρωζώνης.
Είναι προφανές ότι για να γίνει εκκίνηση της αγροτικής οικονομία χρειάζεται να γίνουν πολλά και θεσμικά που δεν έχουν κόστος και να ικανοποιηθούν και οικονομικά αιτήματα που έχουν να κάνουν κυρίως με την έλλειψη ρευστότητας.
Τελευταίο παράδειγμα θα αναφέρουμε τον τομέα του βάμβακος. Με βάση τις διεθνείς τιμές και λόγω της αύξησης των ζωοτροφών άρα και του βαμβακόσπορου, θα έπρεπε να αναμένονται τιμές στα 50λεπτά το κιλό για το σύσπορο . Ομως η έλλειψη ρευστότητας (στην ουσία δεν υπάρχει τραπεζικό σύστημα στη χώρα παρά καταστήματα-κουμπαράδες, αφού δεν χορηγείται κανένα επιχειρηματικό δάνειο) έχει ως αποτέλεσμα οι αγοραστές να ρίχνουν τις τιμές, αφού γνωρίζουν ότι κάθε μήνα οι εκκοκκιστές θα πρέπει να πληρώνουν το προσωπικό.
Συμπερασματικά, όλες οι παθογένειες της ελληνικής οικονομίας είναι συμπυκνωμένες και στην πρωτογενή παραγωγή. Σήμερα διώκονται συνεταιριστές με δέσμευση ατομικών περιουσιακών στοιχείων και προσωποκράτηση, εξαιτίας των οφειλών των συνεταιρισμών προς το Δημόσιο. Αντί οι συνεταιρισμοί να χαράσσουν στρατηγική για την ανάπτυξη του αγροτικού τομέα μετατρέπονται σε εκκολαπτήριο προστριβών και δικαστικών διενέξεων με την πολιτεία.
Ο τελευταίος και πιο σημαντικός λόγος έχει να κάνει με το γεγονός ότι το κόστος παραγωγής στην Ελλάδα είναι δυσανάλογα υψηλό ακόμη και σε σύγκριση με χώρες με καλύτερο επίπεδο διαβίωσης, όπως η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία. Κόστος αγροτικής πίστης, κόστος άρδευσης, κόστος αγροτικής ασφάλισης όλα τρεις φορές πάνω από τον μέσο όρο της ευρωζώνης.
Είναι προφανές ότι για να γίνει εκκίνηση της αγροτικής οικονομία χρειάζεται να γίνουν πολλά και θεσμικά που δεν έχουν κόστος και να ικανοποιηθούν και οικονομικά αιτήματα που έχουν να κάνουν κυρίως με την έλλειψη ρευστότητας.
Τελευταίο παράδειγμα θα αναφέρουμε τον τομέα του βάμβακος. Με βάση τις διεθνείς τιμές και λόγω της αύξησης των ζωοτροφών άρα και του βαμβακόσπορου, θα έπρεπε να αναμένονται τιμές στα 50λεπτά το κιλό για το σύσπορο . Ομως η έλλειψη ρευστότητας (στην ουσία δεν υπάρχει τραπεζικό σύστημα στη χώρα παρά καταστήματα-κουμπαράδες, αφού δεν χορηγείται κανένα επιχειρηματικό δάνειο) έχει ως αποτέλεσμα οι αγοραστές να ρίχνουν τις τιμές, αφού γνωρίζουν ότι κάθε μήνα οι εκκοκκιστές θα πρέπει να πληρώνουν το προσωπικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου