Για την ενότητα της Αριστεράς...Για μια πολυκεντρική Αριστερά...Για την ενότητα στη βάση

Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

Οχι ενσωμάτωση στα Μνημόνια


 Εάν τα μνημονιακά συμφέροντα μπορούσαν να προβλέψουν το αποτέλεσμα, δεν επρόκειτο να προκηρύξουν εκλογές στις 6 Μαΐου... Γι' αυτό, λίγα 24ωρα μετά, το «σάπιο σύστημα» ανασυντάσσεται...
Κεντρικός στόχος: Να αλλοιωθεί, να ενσωματωθεί, να ακυρωθεί στην πράξη το νόημα της ψήφου της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Συνακόλουθα, να απαξιωθεί και να καταγγελθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και η ηγεσία του, ώστε το μήνυμα του λαού να μην έχει κομματική - πολιτική έκφραση. Να πέσει στο κενό, να «εξατμιστεί» πολιτικά, να ερμηνευθεί ως εκδήλωση ενός παράλογου θυμού, μιας συγκυριακής επιθυμίας εκδίκησης...



Η λαϊκή ψήφος εκφράστηκε πολυδιασπασμέ-νη ως προς την κομματική της έκφραση στις 6 Μαΐου, όμως ο «σκληρός πυρήνας» της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας υπήρξε σαφής: Απαίτησε να απορριφθεί το νεοφιλελεύθερο πείραμα της «κοινωνικής μηχανικής», που οδηγεί στην κάθετη εσωτερική υποτίμηση μισθών, εισοδημάτων, περιουσιακών αξιών, υποσχόμενο ότι έτσι θα υπάρξει ανάπτυξη. Το «πείραμα» αυτό απέτυχε παταγωδώς από τους πρώτους κιόλας μήνες εφαρμογής του. Οδήγησε σε ποσοστό ύφεσης της τάξης του 20%, στη μείωση των μισθών που φτάνει σε πραγματικά επίπεδα το 40% με 50%, σε δυσθεώρητα ύψη ανεργίας, το επίσημο επίπεδο της οποίας προσεγγίζει το 22%, στη διάλυση της παραγωγικής - οικονομικής δομής.

Δεν μας βοήθησαν, δεν μας συμπαραστάθηκαν, αλλά στην πράξη ΜΑΣ ΚΗΡΥΞΑΝ ΠΟΛΕΜΟ. Γιατί η φτώχεια, η εξαθλίωση, η διάλυση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, η καταστρατήγηση του Συντάγματος και ο ευτελισμός της εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας είναι φαινόμενα της επιβολής μιας ξένης κατοχικής δύναμης.

Όρος επιβίωσης της χώρας και της ελληνικής κοινωνίας είναι να δοθεί τέλος σ' αυτή την πορεία εθνικής καταστροφής.
Αυτό είναι το νόημα της ψήφου της 6ης Μαΐου. Όμως το «δίδυμο» της εθελοδουλίας, που καταδικάστηκε παραδειγματικά με την ψήφο των πολιτών, προσποιείται ότι και τώρα δεν το κατανόησε. Τα συστημικά - μνημονιακά συμφέροντα και οι πολιτικοί - κομματικοί υπηρέτες τους -σε ανοιχτή γραμμή συνεργασίας με το Δ Ράιχ και τη διεθνή κερδοσκοπία- μηχανεύονται με ποιο τρόπο θα συνεχίσουν να υπηρετούν τα Μνημόνια, θα ακυρώσουν το νόημα της λαϊκής ψήφου, θα απαξιώσουν ή θα ενσωματώσουν μέσα από μια κυβέρνηση συνεργασίας την κοινωνική δυναμική που εκφράστηκε στις εκλογές.

Γιατί επέμειναν μέχρι την τελευταία ώρα στη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ στο κυβερνητικό σχήμα ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ; Μήπως πριν από λίγα 24ωρα δεν είχαν καταγγείλει τον κ. Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν έθετε πέντε σοβαρές προτάσεις για τη συνολική επαναδιαπραγμάτευση με τους δανειστές, κατηγορώντας τον ότι έτσι οδηγεί την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης στη δραχμή;

Μα ποια αξιοπιστία μπορεί να έχει ένα τέτοιο κυβερνητικό «συμπίλημα», ποιες απαιτήσεις μπορεί να προβάλλει, όταν από την πρώτη κιόλας συνάντηση οι δανειστές μας θα επισείουν τα κείμενα της μνημονιακής υποτέλειας, τις δηλώσεις νομιμοφροσύνης που έχουν υπογράψει οι εντολοδόχοι τους, Ευάγγελος Βενιζέλος και Αντώνης Σαμαράς;

Όλ' αυτά αποτελούν αστειότητες, ευτελή και άνευ αξίας επιχειρήματα, τα οποία διατυπώνονται από «σάπια» κόμματα -όπως θεωρεί το ΠΑΣΟΚ ο ίδιος ο πρόεδρος του- και από αναξιόπιστες και καταδικασμένες ηγεσίες, που νιώθουν ότι το τέλος τους, το τέλος της δικομματικής κυριαρχίας, έφτασε.

Η Ελλάδα χρειάζεται ένα νέο, ισχυρό πολιτικό υποκείμενο, μια κυβέρνηση, μια πολιτική εξουσία ικανή όχι μόνο να εκφράσει τη λαϊκή βούληση, αλλά και να απαιτήσει και να επιβάλει τις θέσεις της. Η νέα ιστορική δυναμική που αναδύθηκε στις 6 Μαΐου πρέπει να ολοκληρωθεί, να εκφραστεί και στο επίπεδο της νομοθετικής και της εκτελεστικής εξουσίας.

Ο πολιτικός χρόνος που μας χωρίζει από την επόμενη εκλογική αναμέτρηση είναι πολύ μεγάλος. Η διαχείριση του εκλογικού αποτελέσματος, η εκπόνηση ενός προγράμματος διεξόδου, η διασαφήνιση των απαράβατων όρων μιας νέας διαπραγμάτευσης, ώστε οι όροι αυτοί να γίνουν κτήμα της κοινωνίας και να υποστηριχθούν συλλογικά, βαρύνουν το κόμμα που κατεξοχήν έκφρασε τη νέα δυναμική, τη νέα προοπτική, τον ΣΥΡΙΖΑ και την ηγεσία του. Η ιστορική συγκυρία τού αναθέτει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο, στον οποίο έχει και το χρέος και την ευθύνη να ανταποκριθεί. ■


Πηγή: Μ. Γκίβαλος - "Επίκαιρα"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου