Ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν θέλει και δεν θα μπορούσε να είναι, ακόμα κι αν το ήθελε, ένα «νέο ΠΑΣΟΚ»
Για να καταλάβει κανείς πού πάει ο ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει πρώτα να δει τι είναι: ένα πρότυπο ενωτικό εγχείρημα στον χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ενας «ανοιχτός στις γραμμές και στο μυαλό του» (όπως έγραφα το 2007) συνασπισμός οργανώσεων, κομμάτων και προσώπων με διαφορετικές καταβολές και αντίληψη για την προοπτική του σοσιαλισμού τον 21ου αιώνα.
Εχει καταφέρει συνθέσεις που οδηγούν σε ένα πρόγραμμα προωθημένο, αλλά και προωθητικό, με κριτήριο τις κοινωνικές ανάγκες των εργαζόμενων ανθρώπων, ανοιχτό στις αλλαγές της πραγματικότητας. Προσωπικά θεωρώ ότι ανταποκρίνεται στο σημερινό «αποφασιστικό βήμα». Εχει βρεθεί μέσα σε όλους τους αγώνες του λαού στα 8 χρόνια της ύπαρξής του. Και έκανε αισθητή την παρουσία και τη δράση του στο κίνημα που αναπτύχθηκε τα δύο τελευταία πολύ «πυκνά» χρόνια στους τόπους δουλειάς και σπουδών, στις απεργίες, στους δρόμους και στις λαϊκές συνελεύσεις των πλατειών.
Εχει καταφέρει συνθέσεις που οδηγούν σε ένα πρόγραμμα προωθημένο, αλλά και προωθητικό, με κριτήριο τις κοινωνικές ανάγκες των εργαζόμενων ανθρώπων, ανοιχτό στις αλλαγές της πραγματικότητας. Προσωπικά θεωρώ ότι ανταποκρίνεται στο σημερινό «αποφασιστικό βήμα». Εχει βρεθεί μέσα σε όλους τους αγώνες του λαού στα 8 χρόνια της ύπαρξής του. Και έκανε αισθητή την παρουσία και τη δράση του στο κίνημα που αναπτύχθηκε τα δύο τελευταία πολύ «πυκνά» χρόνια στους τόπους δουλειάς και σπουδών, στις απεργίες, στους δρόμους και στις λαϊκές συνελεύσεις των πλατειών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την απόδειξη ότι ο στόχος της ενότητας της Αριστεράς δεν συνιστά χίμαιρα. Η διαφορά του σε σχέση με ανάλογους συνασπισμούς δυνάμεων της Αριστεράς στο εξωτερικό είναι ότι έχει, ταυτόχρονα, μερικές χιλιάδες μέλη που δεν συμμετέχουν σε καμιά από τις συνιστώσες του. Μία απ' αυτούς, μία «ανένταχτη στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ», είμαι κι η ίδια. Αυτό είναι μια μεγάλη δύναμή του: σε συνθήκες σαν τις σημερινές, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί ν' αποτελέσει χώρο υποδοχής χιλιάδων εργαζόμενων ανθρώπων που απελευθερώνονται από τις παραδοσιακές εξαρτήσεις και στερεότυπα. Υποδεχόμενος αυτό το κύμα χειραφετούμενων ανθρώπων, ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ταυτόχρονα «υποχρεωμένος» να ανασυγκροτείται μαζί τους συνολικά, τόσο πολιτικά όσο και ως προς την πρακτική άσκηση της δημοκρατίας στις γραμμές του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτέλεσε ποτέ κλασικό «κίνημα διαμαρτυρίας», ώστε η «προσαρμογή» του σε μια Αριστερά με πρόγραμμα διακυβέρνησης να είναι το βασικότερο πρόβλημα του σήμερα. Σε ρόλο ουσιαστικής αντιπολίτευσης, η πολιτική παρέμβασή του στο πλευρό της σπουδάζουσας νεολαίας και των καθηγητών την περίοδο της πάλης για την υπεράσπιση του δημόσιου πανεπιστημίου ήταν καθοριστική. Δεν εμπόδισε μόνο τα σχέδια ιδιωτικοποίησης των ΑΕΙ, αλλά κατάφερε να ματαιώσει συνολικά μια διαδικασία αντιδραστικής αναθεώρησης του Συντάγματος.
Σήμερα είναι η βασική προωθητική δύναμη για τη συγκρότηση του ευρύτερου δυνατού μετώπου κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων με επίκεντρο την Αριστερά για την απελευθέρωση της εργαζόμενης πλειοψηφίας της κοινωνίας απ' το ασφυκτικό «μνημονιακό» πλέγμα. Κι αυτό θα πρέπει να καταλήξει σε σχήμα διακυβέρνησης με ανάλογο πολιτικό σχέδιο, ανοιχτό στην καθολική ανασυγκρότηση της ελληνικής κοινωνίας, προσβλέποντας στο μέλλον.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει και δεν θα μπορούσε να είναι, ακόμα κι αν ήθελε, το «νέο ΠΑΣΟΚ». Πολύ περισσότερο που ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του '80 τα όποια στοιχεία θετικής δυναμικής του ΠΑΣΟΚ εξανεμίστηκαν. Το ΠΑΣΟΚ πέρασε απ' την οικοδόμηση ενός στρεβλού πελατειακού κράτους στην αρνητική για τον λαό και τη χώρα περίοδο του «εκσυγχρονισμού» και κατέληξε στην καταστροφική πολιτική των τελευταίων χρόνων. Αυτό που σήμερα χρειάζεται να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι όχι μια παρηκμασμένη πολιτική δύναμη του 20ού αιώνα, αλλά η ριζοσπαστική αριστερά του 21ου αιώνα. Σε περιόδους μεγάλων ανατροπών, όπως η σημερινή, οι κοινωνικές διεργασίες προηγούνται της προετοιμασίας των πολιτικών υποκειμένων. Οσο παραμένει με τις γραμμές και το μυαλό του ανοιχτό στους εργαζόμενους ανθρώπους, στη νεολαία και στις ανάγκες τους, όσο αφουγκράζεται τις αλλαγές της πραγματικότητας, παρ' όλες τις τεράστιες δυσκολίες της κατάστασης και τις δικές του ανεπάρκειες, βαδίζει στον σωστό δρόμο. Και το σημερινό «αποφασιστικό βήμα» μπορεί να γεννήσει τα επόμενα αναγκαία «αποφασιστικά βήματα».
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί ν' αποτελέσει χώρο υποδοχής χιλιάδων εργαζόμενων που απελευθερώνονται από τις παραδοσιακές εξαρτήσεις και στερεότυπα
Η Νάντια Βαλαβάνη είναι συγγραφέας. Στις 6 Μαΐου εξελέγη βουλευτής στη Β' Αθηνών με τον ΣΥΡΙΖΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου