ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στην Όλγα Οικονομίδου – Γκρεμίζοντας τους μύθους της φυλακής.
«Κλείσε τον γενικό διακόπτη σε αυτόν τον σκουπιδότοπο. Εδώ μέσα το ωραίο γίνεται άσχημο, η επιλογή συνήθεια και το ασήμαντο σημαντικό. Η φυλακή λερώνει, τσαλακώνει και καταπίνει κομμάτια από όνειρα, επιθυμίες αγωνίες, σκέψεις , συναισθήματα.
Οι πιο μόνιμοι κάτοικοί της, η πλειοψηφία των φυλακισμένων είναι πλέον κομμάτι των εξαρτημάτων της φυλακής. Κάγκελα, προαύλιο, κάμερες, κλειδαριές, κρατούμενοι ανακατεύονται όλοι μαζί και αναπαριστούν τον κόσμο της αιχμαλωσίας. Τίποτα δεν αξίζει εδώ μέσα. Έλα πάμε να φύγουμε και μην κοιτάς πίσω… Μόνο η φωτιά θα καθαρίσει αυτό το μέρος…»
Η φυλακή και οι αριθμημένοι κάτοικοί της. Η φυλακή και η αθλιότητα των κρατουμένων της. Η φυλακή και οι μύθοι της…
Πίσω από τη σιδερένια πόρτα της φυλακή που κλείνει, υπάρχει ένας αιχμάλωτος κόσμος που τίποτα δεν έχει να ζηλέψει από τον «ελεύθερο» κόσμο.
Μακριά από τις ψευδαισθήσεις ενός δήθεν αξιακού κώδικα των παρανόμων, μιας προσποιητής αλληλεγγύης μεταξύ των κρατουμένων και υποτιθέμενων αυτοοργανομένων αγώνων και εξεγέρσεων, η κοινωνία των φυλακισμένων είναι ο καθρέπτης της κοινωνίας των νομοταγών.
Συντηρητισμός, υποκρισία, ρατσισμός, μιζέρια, συμβιβασμός, ρουφιανιά αυτός είναι ο πολιτισμός των φυλακισμένων. Απομεινάρια ανθρώπινων σκιών δίπλα σε υπολείμματα πρέζας και χαπιών. Ανθρώπινα τρωκτικά, πελάτες των φυλακών, άθλια κακέκτυπα των αφεντών αυτού του κόσμου, που τους έχει εξορίσει στις φυλακές ως περιττό βάρος της γης. Οι περισσότεροι κρατούμενοι είναι από μόνοι τους δεσμοφύλακες του εαυτού τους. Έχουν μάθει να διπλοκλειδώνουν τον εαυτό τους στα χάπια, στην πρέζα, στην δουλικότητα, στη συνήθεια, στο παθητικό μέτρημα ημερών για τη μίζερη επανάληψη του υποταγμένου εαυτού τους. Οι κρατούμενοι δικαιώνουν το ρόλο τους ως τα άθλια απόβλητα μιας ακόμα πιο άθλιας κοινωνίας.
Δεν έχουμε σκοπό να γίνουμε κομμάτι αυτής της θλιβερής κοινότητας των ανθρώπινων απομιμήσεων και σκιών.
Κρατιόμαστε μακριά από τον ενοχλητικό θόρυβο του όχλου και ξεχωρίζουμε εκείνες τις ελάχιστες μειοψηφίες των κρατουμένων που δεν ξεχνούν την έννοια της ελευθερίας.
Συναντιόμαστε μ’ αυτούς που δεν γονάτισαν απέναντι στην αιχμαλωσία, που δεν αντάλλαξαν την αξιοπρέπειά τους με τις σκόνες και τα χάπια, που δεν χαμήλωσαν το βλέμμα μπροστά στις αρχές και στους νόμους που δεν άφησαν τη φυλακή να χτιστεί μέσα τους. ... ... ...
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ : http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1398433
«Κλείσε τον γενικό διακόπτη σε αυτόν τον σκουπιδότοπο. Εδώ μέσα το ωραίο γίνεται άσχημο, η επιλογή συνήθεια και το ασήμαντο σημαντικό. Η φυλακή λερώνει, τσαλακώνει και καταπίνει κομμάτια από όνειρα, επιθυμίες αγωνίες, σκέψεις , συναισθήματα.
Οι πιο μόνιμοι κάτοικοί της, η πλειοψηφία των φυλακισμένων είναι πλέον κομμάτι των εξαρτημάτων της φυλακής. Κάγκελα, προαύλιο, κάμερες, κλειδαριές, κρατούμενοι ανακατεύονται όλοι μαζί και αναπαριστούν τον κόσμο της αιχμαλωσίας. Τίποτα δεν αξίζει εδώ μέσα. Έλα πάμε να φύγουμε και μην κοιτάς πίσω… Μόνο η φωτιά θα καθαρίσει αυτό το μέρος…»
Η φυλακή και οι αριθμημένοι κάτοικοί της. Η φυλακή και η αθλιότητα των κρατουμένων της. Η φυλακή και οι μύθοι της…
Πίσω από τη σιδερένια πόρτα της φυλακή που κλείνει, υπάρχει ένας αιχμάλωτος κόσμος που τίποτα δεν έχει να ζηλέψει από τον «ελεύθερο» κόσμο.
Μακριά από τις ψευδαισθήσεις ενός δήθεν αξιακού κώδικα των παρανόμων, μιας προσποιητής αλληλεγγύης μεταξύ των κρατουμένων και υποτιθέμενων αυτοοργανομένων αγώνων και εξεγέρσεων, η κοινωνία των φυλακισμένων είναι ο καθρέπτης της κοινωνίας των νομοταγών.
Συντηρητισμός, υποκρισία, ρατσισμός, μιζέρια, συμβιβασμός, ρουφιανιά αυτός είναι ο πολιτισμός των φυλακισμένων. Απομεινάρια ανθρώπινων σκιών δίπλα σε υπολείμματα πρέζας και χαπιών. Ανθρώπινα τρωκτικά, πελάτες των φυλακών, άθλια κακέκτυπα των αφεντών αυτού του κόσμου, που τους έχει εξορίσει στις φυλακές ως περιττό βάρος της γης. Οι περισσότεροι κρατούμενοι είναι από μόνοι τους δεσμοφύλακες του εαυτού τους. Έχουν μάθει να διπλοκλειδώνουν τον εαυτό τους στα χάπια, στην πρέζα, στην δουλικότητα, στη συνήθεια, στο παθητικό μέτρημα ημερών για τη μίζερη επανάληψη του υποταγμένου εαυτού τους. Οι κρατούμενοι δικαιώνουν το ρόλο τους ως τα άθλια απόβλητα μιας ακόμα πιο άθλιας κοινωνίας.
Δεν έχουμε σκοπό να γίνουμε κομμάτι αυτής της θλιβερής κοινότητας των ανθρώπινων απομιμήσεων και σκιών.
Κρατιόμαστε μακριά από τον ενοχλητικό θόρυβο του όχλου και ξεχωρίζουμε εκείνες τις ελάχιστες μειοψηφίες των κρατουμένων που δεν ξεχνούν την έννοια της ελευθερίας.
Συναντιόμαστε μ’ αυτούς που δεν γονάτισαν απέναντι στην αιχμαλωσία, που δεν αντάλλαξαν την αξιοπρέπειά τους με τις σκόνες και τα χάπια, που δεν χαμήλωσαν το βλέμμα μπροστά στις αρχές και στους νόμους που δεν άφησαν τη φυλακή να χτιστεί μέσα τους. ... ... ...
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ : http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1398433
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου