Δεύτερος μύθος του «αριστερού δαιμονίου»: Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ είναι άνοδος της αριστεράς! (Α). Σχόλιο 6.

Οι ευφυέστεροι του «αριστερού δαιμονίου»



αφήνουν το δάσος  που τους πληγώνει και



επικεντρώνονται στο δέντρο.  «Ναι, μεν»,



 παραδέχονται, «η ευρύτερη Αριστερά δεν



αύξησε τις δυνάμεις της». «Η Αριστερά, όμως»,



 επιμένουν», « η πραγματική Αριστερά , αύξησε



τη δύναμή της».  Και ως "πραγματική αριστερά"

ορίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΚΚΕ.

Αν εξαιρέσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ, «δια γυμνού οφθαλμού» διαπιστώνουμε ότι «οι καθαρά κομμουνιστικές συνιστώσες της πραγματικής Αριστεράς», σε μια εποχή ραγδαίων κοινωνικών ανακατατάξεων, σε μια εποχή που οι αντικειμενικές συνθήκες ήσαν ιδανικές για τις πολιτικές δυνάμεις της κομμουνιστικής προοπτικής, οι αυτοκαθοριζόμενες  ως δυνάμεις κοινωνικής ανατροπής είχαν ελάχιστα κέρδη. 

Εμείς επειδή δεν κάνουμε το σφάλμα λογικής να πηδάμε από το δάσος στο δέντρο κι από το δέντρο στο δάσος ,όταν η σαλτιμπάγκικη  μέθοδος ανάλυσης της  πραγματικότητας το απαιτεί, αλλά εμμένουμε στη διαλεκτική σχέση δάσους/δέντρου, ανοίγουμε το οπτικό κάδρο πάνω από τη γη, κάτω από τον ουρανό και πέρα στο  χρόνο.

Αν επρόκειτο περί στροφής προς την «πραγματική Αριστερά» της ελληνικής κοινωνίας, δεν θα έπρεπε να βγουν με σημαντικά κέρδη από την εκλογική αναμέτρηση όλες οι δυνάμεις της «πραγματικής Αριστεράς»; Αναγκαστικά από το νόμο ή την αρχή της αιτιότητας η απάντηση είναι μία και μονολεκτική: Ναι!

Η προαναφερθείσα διαπίστωση αν συνδυαστεί  - όπως οφείλει να συνδυαστεί ως ομοειδές κοινωνικό φαινόμενο – με τις εσωτερικές ανακατατάξεις της ευρύτερης Δεξιάς μας οδηγ

ούν πολύ πιο πέρα από την απλή άρνηση της θέσης του «αριστερού δαιμονίου».

Oδόφραγμα κριτικής