Τα ΜΜΕ του ελληνικού στόλου .
Από παλιά το εφοπλιστικό λόμπι στην Ελλάδα έπαιζε μεγάλο ρόλο στην επιχειρηματική δραστηριότητα αλλά και στις πολιτικές εξελίξεις. Οι επιρροές ακόμα και στις διεθνείς σχέσεις της Ελλάδας από την εποχή του Ωνάση και του Νιάρχου είναι πλέον ιστορικά εξακριβωμένες
και δεν προκαλεί έκπληξη σε κανέναν η εικόνα ειδικά των υπουργών ναυτιλίας να επευφημούν τους έλληνες εφοπλιστές για τη συμβολή τους στην ανάπτυξη. Είναι εξίσου γνωστές οι μεγάλες φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών είτε όταν τα πλοία τους σηκώνουν την ελληνική σημαία είτε όταν σηκώνουν τις σημαίες φορολογικών παραδείσων. Πρόσφατα ο Βουλγαράκης έταζε λαγούς με πετραχήλια στο λόμπι των εφοπλιστών για να μετακομίσουν από το City του Λονδίνου στον Πειραιά. Η δε κατάργηση του υπ. Ναυτιλίας έχει δημιουργήσει -γιατί άραγε;- τρικυμία στις εφοπλιστικές ενώσεις. Από την άλλη τα δυστυχήματα, τα ατυχήματα, η έλλειψη μέτρων ασφάλειας, η θαλάσσια ρύπανση, οι αμαρτωλές επιδοτήσεις άγονων γραμμών αλλά και οι συνεχείς περικοπές στα ελληνικά πληρώματα είναι ζητήματα που γρήγορα ξεχνιούνται μπροστά στα φαντασμαγορικά καράβια των εφοπλιστών, τα κότερα, τους γάμους και τις κοσμικές εμφανίσεις τους.
Ένα μόλις μήνα πριν, υπουργοί ευχαριστούσαν δημόσια τον καπετάν Βασίλη Κωσταντακόπουλο (το στενό φίλο του πρώην πρωθυπουργού με τη φαραωνική τουριστική επένδυση στην Πύλο), επειδή φιλοξένησε και πάλι -όπως κάθε χρόνο- δόκιμους στο πλοίο του «Cosco Hellas». Ομάδα επίλεκτων εφοπλιστών συνόδευσαν τον Καραμανλή στο Πεκίνο, κλείνοντας στην ουσία τη συμφωνία παράδοσης του λιμανιού στην κινεζική εταιρεία, πριν καν ολοκληρωθούν οι σχετικοί διαγωνισμοί για την τύχη του ΟΛΠ.
Πάνω από 400 ελληνόκτητα καράβια έχτιζαν τα φτηνά εργατικά χέρια των Κινέζων μεταξύ 2000 και 2008 για λογαριασμό των Αγγελόπουλου, Κωνσταντακόπουλου, Τσάκου, Μελισσανίδη, Οικονόμου, Προκοπίου, Μαρινάκη, Καϊμενάκη, Λεντούδη, Μαρτίνου, Ρέστη, Πετράκη, Φράγκου, Αγγελικούση, Λασκαρίδη, Λαιμού, Μυλωνά, Κυριακού κ.α.
Τα πράγματα για το λιμάνι ήταν προδιαγεγραμμένα, όταν από το 2005 οι εφημερίδες διαπίστωναν τα υπερκέρδη των ελλήνων εφοπλιστών και την πρόθεση της κυβέρνησης να τους δώσει κίνητρα για επενδύσεις. «H χρυσή εποχή που διανύουν σήμερα οι Έλληνες εφοπλιστές καταγράφεται και από το γεγονός ότι οι παραγγελίες για τη ναυπήγηση νέων πλοίων που έχουν δώσει στα ασιατικά ναυπηγεία ξεπερνούν τις 400, ενώ το κόστος για τις νέες κατασκευές υπολογίζεται σε πολλές δεκάδες δις. δολάρια. Λέγεται ότι το μπαράζ των νέων ναυπηγήσεων είναι τόσο μεγάλο, που τα ασιατικά ναυπηγεία δεν μπορούν να δεχθούν νέες παραγγελίες, τουλάχιστον μέχρι το 2008» (Τα Νέα, 7.5.08).
Τακτικά άρθρα σε εφημερίδες ξετυλίγουν το κουβάρι της επιχειρηματικής αλυσίδας που οδήγησε την Κίνα στην κερδοφόρα προβλήτα του Πειραιά. Όλα στο όνομα της ανάπτυξης. «Με παραγγελίες για ναυπηγήσεις (στην Κίνα) που αγγίζουν τα 13 δισεκατομμύρια δολάρια καθώς και χιλιάδες επισκευές πλοίων που υπολογίζονται σε κόστος ότι φθάνουν το τρία δις. δολάρια, δικαίως, οι έλληνες εφοπλιστές κατέχουν πλέον τον τίτλο ‘γητευτές του κόκκινου δράκου’» (Πρώτο Θέμα, 20.2.08). Σε άλλο άρθρο η ίδια εφημερίδα μετά την έναρξη των Καραμανλικό - κινεζικών συμφωνιών γράφει : «Οι έλληνες εφοπλιστές παραδέχονται ότι η ανάπτυξη της ποντοπόρου ναυτιλίας μας οφείλεται σε μεγάλο ποσοστό στις μακροχρόνιες ναυλώσεις ελληνικών πλοίων από την Κίνα». Αν ψάξει σήμερα κανείς τις εφημερίδες και τα περιοδικά που ασχολήθηκαν και ασχολούνται με τα εφοπλιστικά και τα ναυτιλιακά νέα θα διαπιστώσει εύκολα πώς τυλίχτηκε το κουβάρι της Cosco στο λαιμό της Ελλάδας (Ιός, 13.7.08).
Αυτά μέχρι το 2008, διότι από τότε -όπως επισημαίνει ένας εξειδικευμένος ιστότοπος- το σκηνικό αλλάζει: «Πωλούν και διαλύουν πλοία οι Έλληνες ‘Γκρικς’. Η απομείωση της αξίας πλοίων, η πτωτική τάση της ναυλαγοράς, η υπερπροσφορά φορτηγών πλοίων και δεξαμενοπλοίων, η αδυναμία των ναυτιλιακών εταιρειών να ρυθμίσουν τα δάνεια τους με τις τράπεζες και να επαναδιαπραγματευθούν τους όρους ναυπήγησης των πλοίων τους, διαμορφώνουν ένα ζοφερό περιβάλλον για τις ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες. Όσον αφορά τις διαλύσεις των πλοίων οι Έλληνες εφοπλιστές οδήγησαν σε διαλυτήρια 139 πλοία, σε ένα σύνολο 833 πλοίων που διαλύθηκαν παγκοσμίως και έσπευσαν να πάνε υπερήλικα πλοία στα διαλυτήρια της Κίνας, του Μπαγκλαντές και της Ινδίας» (http://www.mediashipping.gr, 21.9.09). Ανοιχτούς λογαριασμούς είχαν και έχουν λοιπόν οι εφοπλιστές μας με τους Κινέζους και οι κερδοφόρες προβλήτες του ΟΛΠ είναι, όπως και να το κάνουμε, ένα μεγάλο αντισταθμιστικό όφελος.
Από την εποχή όμως που όλες σχεδόν οι εφημερίδες αναδείκνυαν τις αρνητικές πλευρές της ελληνοκινεζικής συμφωνίας, οι έλληνες εφοπλιστές -πρωτεργάτες της συμφωνίας- εμβόλισαν στην κυριολεξία και τα ελληνικά ΜΜΕ.
Αυτό ίσως εξηγεί την τωρινή προκλητική ομοφωνία στο ‘ζήτημα τιμής’ για την σύμβαση με την Cosco. Η αλγεινή εντύπωση που προκαλεί ο Μπερλουσκόνι με τα ιδιόκτητα media δεν απέχει και τόσο από την ελληνική πραγματικότητα. Ποτέ άλλοτε, τόσοι πολλοί αναλυτές και τηλεπαρουσιαστές δεν ομοφώνησαν μπροστά στην «απειλή των λιμενεργατών».
Μια γρήγορη ματιά στα ιδιοκτησιακά ζητήματα των εφημερίδων και των καναλιών ίσως αρκεί για να ερμηνεύσει αυτήν την ομοφωνία. «Εισβολή εφοπλιστών στα ΜΜΕ, οι ‘κουρσάροι’ των Media», εντόπιζε εφημερίδα εδώ και δυο χρόνια και δεν είχε άδικο (Το Άρθρο, 22.4.07).
- Από την Καθημερινή της Βλάχου έχουμε τώρα την Καθημερινή και τον Σκάι του εφοπλιστή Αλαφούζου αλλά και του εφοπλιστή Μαρινάκη.
- «Ο Βαγγέλης Μαρινάκης εισήλθε στον ΣΚΑΪ και τώρα βρίσκεται σε συζητήσεις με τον Αδέσμευτο του Δημήτρη Ρίζου, απέκτησε μικρό ποσοστό στις Εκδόσεις Λυμπέρη, εκεί όπου ο Νίκος Πατέρας ασκεί ασφυκτικό έλεγχο στον Αντώνη Λυμπέρη. Σε ό,τι αφορά τον Βαγγέλη Μαρινάκη, να σημειώσουμε ότι επενδύει σε πολιτικά ΜΜΕ, άρα ο ρόλος του μπορεί να είναι καθοριστικός τα επόμενα χρόνια σε μια προοπτική αλλαγής της ηγεσίας της ΝΔ, εξαιτίας και της κουμπαριάς με την Ντόρα Μπακογιάννη» (Μακεδονία, 4.11.07).
- Ο Ελεύθερος Τύπος ανήκε μέχρι πρότινος στον εφοπλιστή Θ. Αγγελόπουλο. Το ίδιο και ο City FM, ο οποίος αγοράστηκε από τον εφοπλιστή Ρέστη, που στο μεταξύ έχει μπει και στην εκδοτική εταιρεία του Πέτρου Κωστόπουλου.
- Από τα Νέα και το Βήμα του Λαμπράκη περάσαμε πλέον τον όμιλο ΔΟΛ - Ρέστη, ο οποίος κατέχει και μεγάλο μέρος του Mega μαζί με τον όμιλο Μπόμπολα.
- Ο ANT1 ανήκει φυσικά στον εφοπλιστή Κυριακού.
- Το STAR ανήκει στην εφοπλιστική οικογένεια Βαρδινογιάννη.
- Μέρος του καναλιού ALTER κατέχει και η Marfin του (και) εφοπλιστή Βγενόπουλου. Ούτως ή άλλως, πάντως, το δίδυμο Κουρής - Γιαννίκος ανασαίνει κοντά στο εφοπλιστικό κεφάλαιο εδώ και πολύ καιρό.
- Το Πρώτο Θέμα, που φλερτάριζε συστηματικά με τον εφοπλιστή Λασκαρίδη, τελικά «αρκέστηκε» -παίζοντας με όλους- στα διθυραμβικά τρισέλιδα των «αυτοδημιούργητων» καπεταναίων, μέχρι που κατέληξε στα στιβαρά κατασκευαστικά χέρια.
Όλα σχεδόν τα ΜΜΕ έχουν περάσει σε 4-5 επιχειρηματικούς και εφοπλιστικούς ομίλους, που είναι και ανά δύο ή ανά τρεις συνεταίροι. Μεγάλα δημοσιογραφικά και πολιτικά ονόματα σχετίζονται άμεσα (με γάμους) και έμμεσα (με κουμπαριές) με εφοπλιστές. Από το "βασικό μέτοχο" περάσαμε στο ...βασικό εφοπλιστή. Παρόλες αυτές τις σχέσεις, όχι και τόσο εμφανείς στα μάτια και στα αυτιά των πολιτών, εξακολουθούν να αυτοπροβάλλονται σαν αξιόπιστες πηγές ενημέρωσης. Ποιός όμως μπορεί να πιστέψει την αμερόληπτη στάση ενός αναλυτή με κουμπάρο εφοπλιστή ή με εργοδότη που μεσολάβησε στην υπογραφή της συμφωνίας ΟΛΠ-Cosco;
Πριν από λίγες μέρες, άρθρο σε μικρή εφημερίδα (του δεξιού χώρου) έφτανε στο συμπέρασμα ότι θα εκλεγεί η Ντόρα Μπακογιάννη στην ηγεσία της ΝΔ, επειδή έχει εξασφαλίσει την εύνοια των εφοπλιστών, δηλαδή των μεγάλων καναλιών! Θυμίζουμε ότι η κυρία Μπακογιάννη μίλησε πολύ αυστηρά για τους λιμενεργάτες που "διασύρουν τις συμφωνίες της χώρας". Και βέβαια, πρώτος πρώτος ο Καρατζαφέρης φρόντισε να τα γυρίσει για την αποικιοκρατική σύμβαση, εξασφαλίζοντας τη θέση του στα «εφοπλιστικών συμφερόντων» παράθυρα.
(Ελευθεροτυπία, 24/10/2009)
Από παλιά το εφοπλιστικό λόμπι στην Ελλάδα έπαιζε μεγάλο ρόλο στην επιχειρηματική δραστηριότητα αλλά και στις πολιτικές εξελίξεις. Οι επιρροές ακόμα και στις διεθνείς σχέσεις της Ελλάδας από την εποχή του Ωνάση και του Νιάρχου είναι πλέον ιστορικά εξακριβωμένες
και δεν προκαλεί έκπληξη σε κανέναν η εικόνα ειδικά των υπουργών ναυτιλίας να επευφημούν τους έλληνες εφοπλιστές για τη συμβολή τους στην ανάπτυξη. Είναι εξίσου γνωστές οι μεγάλες φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών είτε όταν τα πλοία τους σηκώνουν την ελληνική σημαία είτε όταν σηκώνουν τις σημαίες φορολογικών παραδείσων. Πρόσφατα ο Βουλγαράκης έταζε λαγούς με πετραχήλια στο λόμπι των εφοπλιστών για να μετακομίσουν από το City του Λονδίνου στον Πειραιά. Η δε κατάργηση του υπ. Ναυτιλίας έχει δημιουργήσει -γιατί άραγε;- τρικυμία στις εφοπλιστικές ενώσεις. Από την άλλη τα δυστυχήματα, τα ατυχήματα, η έλλειψη μέτρων ασφάλειας, η θαλάσσια ρύπανση, οι αμαρτωλές επιδοτήσεις άγονων γραμμών αλλά και οι συνεχείς περικοπές στα ελληνικά πληρώματα είναι ζητήματα που γρήγορα ξεχνιούνται μπροστά στα φαντασμαγορικά καράβια των εφοπλιστών, τα κότερα, τους γάμους και τις κοσμικές εμφανίσεις τους.
Ένα μόλις μήνα πριν, υπουργοί ευχαριστούσαν δημόσια τον καπετάν Βασίλη Κωσταντακόπουλο (το στενό φίλο του πρώην πρωθυπουργού με τη φαραωνική τουριστική επένδυση στην Πύλο), επειδή φιλοξένησε και πάλι -όπως κάθε χρόνο- δόκιμους στο πλοίο του «Cosco Hellas». Ομάδα επίλεκτων εφοπλιστών συνόδευσαν τον Καραμανλή στο Πεκίνο, κλείνοντας στην ουσία τη συμφωνία παράδοσης του λιμανιού στην κινεζική εταιρεία, πριν καν ολοκληρωθούν οι σχετικοί διαγωνισμοί για την τύχη του ΟΛΠ.
Πάνω από 400 ελληνόκτητα καράβια έχτιζαν τα φτηνά εργατικά χέρια των Κινέζων μεταξύ 2000 και 2008 για λογαριασμό των Αγγελόπουλου, Κωνσταντακόπουλου, Τσάκου, Μελισσανίδη, Οικονόμου, Προκοπίου, Μαρινάκη, Καϊμενάκη, Λεντούδη, Μαρτίνου, Ρέστη, Πετράκη, Φράγκου, Αγγελικούση, Λασκαρίδη, Λαιμού, Μυλωνά, Κυριακού κ.α.
Τα πράγματα για το λιμάνι ήταν προδιαγεγραμμένα, όταν από το 2005 οι εφημερίδες διαπίστωναν τα υπερκέρδη των ελλήνων εφοπλιστών και την πρόθεση της κυβέρνησης να τους δώσει κίνητρα για επενδύσεις. «H χρυσή εποχή που διανύουν σήμερα οι Έλληνες εφοπλιστές καταγράφεται και από το γεγονός ότι οι παραγγελίες για τη ναυπήγηση νέων πλοίων που έχουν δώσει στα ασιατικά ναυπηγεία ξεπερνούν τις 400, ενώ το κόστος για τις νέες κατασκευές υπολογίζεται σε πολλές δεκάδες δις. δολάρια. Λέγεται ότι το μπαράζ των νέων ναυπηγήσεων είναι τόσο μεγάλο, που τα ασιατικά ναυπηγεία δεν μπορούν να δεχθούν νέες παραγγελίες, τουλάχιστον μέχρι το 2008» (Τα Νέα, 7.5.08).
Τακτικά άρθρα σε εφημερίδες ξετυλίγουν το κουβάρι της επιχειρηματικής αλυσίδας που οδήγησε την Κίνα στην κερδοφόρα προβλήτα του Πειραιά. Όλα στο όνομα της ανάπτυξης. «Με παραγγελίες για ναυπηγήσεις (στην Κίνα) που αγγίζουν τα 13 δισεκατομμύρια δολάρια καθώς και χιλιάδες επισκευές πλοίων που υπολογίζονται σε κόστος ότι φθάνουν το τρία δις. δολάρια, δικαίως, οι έλληνες εφοπλιστές κατέχουν πλέον τον τίτλο ‘γητευτές του κόκκινου δράκου’» (Πρώτο Θέμα, 20.2.08). Σε άλλο άρθρο η ίδια εφημερίδα μετά την έναρξη των Καραμανλικό - κινεζικών συμφωνιών γράφει : «Οι έλληνες εφοπλιστές παραδέχονται ότι η ανάπτυξη της ποντοπόρου ναυτιλίας μας οφείλεται σε μεγάλο ποσοστό στις μακροχρόνιες ναυλώσεις ελληνικών πλοίων από την Κίνα». Αν ψάξει σήμερα κανείς τις εφημερίδες και τα περιοδικά που ασχολήθηκαν και ασχολούνται με τα εφοπλιστικά και τα ναυτιλιακά νέα θα διαπιστώσει εύκολα πώς τυλίχτηκε το κουβάρι της Cosco στο λαιμό της Ελλάδας (Ιός, 13.7.08).
Αυτά μέχρι το 2008, διότι από τότε -όπως επισημαίνει ένας εξειδικευμένος ιστότοπος- το σκηνικό αλλάζει: «Πωλούν και διαλύουν πλοία οι Έλληνες ‘Γκρικς’. Η απομείωση της αξίας πλοίων, η πτωτική τάση της ναυλαγοράς, η υπερπροσφορά φορτηγών πλοίων και δεξαμενοπλοίων, η αδυναμία των ναυτιλιακών εταιρειών να ρυθμίσουν τα δάνεια τους με τις τράπεζες και να επαναδιαπραγματευθούν τους όρους ναυπήγησης των πλοίων τους, διαμορφώνουν ένα ζοφερό περιβάλλον για τις ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες. Όσον αφορά τις διαλύσεις των πλοίων οι Έλληνες εφοπλιστές οδήγησαν σε διαλυτήρια 139 πλοία, σε ένα σύνολο 833 πλοίων που διαλύθηκαν παγκοσμίως και έσπευσαν να πάνε υπερήλικα πλοία στα διαλυτήρια της Κίνας, του Μπαγκλαντές και της Ινδίας» (http://www.mediashipping.gr, 21.9.09). Ανοιχτούς λογαριασμούς είχαν και έχουν λοιπόν οι εφοπλιστές μας με τους Κινέζους και οι κερδοφόρες προβλήτες του ΟΛΠ είναι, όπως και να το κάνουμε, ένα μεγάλο αντισταθμιστικό όφελος.
Από την εποχή όμως που όλες σχεδόν οι εφημερίδες αναδείκνυαν τις αρνητικές πλευρές της ελληνοκινεζικής συμφωνίας, οι έλληνες εφοπλιστές -πρωτεργάτες της συμφωνίας- εμβόλισαν στην κυριολεξία και τα ελληνικά ΜΜΕ.
Αυτό ίσως εξηγεί την τωρινή προκλητική ομοφωνία στο ‘ζήτημα τιμής’ για την σύμβαση με την Cosco. Η αλγεινή εντύπωση που προκαλεί ο Μπερλουσκόνι με τα ιδιόκτητα media δεν απέχει και τόσο από την ελληνική πραγματικότητα. Ποτέ άλλοτε, τόσοι πολλοί αναλυτές και τηλεπαρουσιαστές δεν ομοφώνησαν μπροστά στην «απειλή των λιμενεργατών».
Μια γρήγορη ματιά στα ιδιοκτησιακά ζητήματα των εφημερίδων και των καναλιών ίσως αρκεί για να ερμηνεύσει αυτήν την ομοφωνία. «Εισβολή εφοπλιστών στα ΜΜΕ, οι ‘κουρσάροι’ των Media», εντόπιζε εφημερίδα εδώ και δυο χρόνια και δεν είχε άδικο (Το Άρθρο, 22.4.07).
- Από την Καθημερινή της Βλάχου έχουμε τώρα την Καθημερινή και τον Σκάι του εφοπλιστή Αλαφούζου αλλά και του εφοπλιστή Μαρινάκη.
- «Ο Βαγγέλης Μαρινάκης εισήλθε στον ΣΚΑΪ και τώρα βρίσκεται σε συζητήσεις με τον Αδέσμευτο του Δημήτρη Ρίζου, απέκτησε μικρό ποσοστό στις Εκδόσεις Λυμπέρη, εκεί όπου ο Νίκος Πατέρας ασκεί ασφυκτικό έλεγχο στον Αντώνη Λυμπέρη. Σε ό,τι αφορά τον Βαγγέλη Μαρινάκη, να σημειώσουμε ότι επενδύει σε πολιτικά ΜΜΕ, άρα ο ρόλος του μπορεί να είναι καθοριστικός τα επόμενα χρόνια σε μια προοπτική αλλαγής της ηγεσίας της ΝΔ, εξαιτίας και της κουμπαριάς με την Ντόρα Μπακογιάννη» (Μακεδονία, 4.11.07).
- Ο Ελεύθερος Τύπος ανήκε μέχρι πρότινος στον εφοπλιστή Θ. Αγγελόπουλο. Το ίδιο και ο City FM, ο οποίος αγοράστηκε από τον εφοπλιστή Ρέστη, που στο μεταξύ έχει μπει και στην εκδοτική εταιρεία του Πέτρου Κωστόπουλου.
- Από τα Νέα και το Βήμα του Λαμπράκη περάσαμε πλέον τον όμιλο ΔΟΛ - Ρέστη, ο οποίος κατέχει και μεγάλο μέρος του Mega μαζί με τον όμιλο Μπόμπολα.
- Ο ANT1 ανήκει φυσικά στον εφοπλιστή Κυριακού.
- Το STAR ανήκει στην εφοπλιστική οικογένεια Βαρδινογιάννη.
- Μέρος του καναλιού ALTER κατέχει και η Marfin του (και) εφοπλιστή Βγενόπουλου. Ούτως ή άλλως, πάντως, το δίδυμο Κουρής - Γιαννίκος ανασαίνει κοντά στο εφοπλιστικό κεφάλαιο εδώ και πολύ καιρό.
- Το Πρώτο Θέμα, που φλερτάριζε συστηματικά με τον εφοπλιστή Λασκαρίδη, τελικά «αρκέστηκε» -παίζοντας με όλους- στα διθυραμβικά τρισέλιδα των «αυτοδημιούργητων» καπεταναίων, μέχρι που κατέληξε στα στιβαρά κατασκευαστικά χέρια.
Όλα σχεδόν τα ΜΜΕ έχουν περάσει σε 4-5 επιχειρηματικούς και εφοπλιστικούς ομίλους, που είναι και ανά δύο ή ανά τρεις συνεταίροι. Μεγάλα δημοσιογραφικά και πολιτικά ονόματα σχετίζονται άμεσα (με γάμους) και έμμεσα (με κουμπαριές) με εφοπλιστές. Από το "βασικό μέτοχο" περάσαμε στο ...βασικό εφοπλιστή. Παρόλες αυτές τις σχέσεις, όχι και τόσο εμφανείς στα μάτια και στα αυτιά των πολιτών, εξακολουθούν να αυτοπροβάλλονται σαν αξιόπιστες πηγές ενημέρωσης. Ποιός όμως μπορεί να πιστέψει την αμερόληπτη στάση ενός αναλυτή με κουμπάρο εφοπλιστή ή με εργοδότη που μεσολάβησε στην υπογραφή της συμφωνίας ΟΛΠ-Cosco;
Πριν από λίγες μέρες, άρθρο σε μικρή εφημερίδα (του δεξιού χώρου) έφτανε στο συμπέρασμα ότι θα εκλεγεί η Ντόρα Μπακογιάννη στην ηγεσία της ΝΔ, επειδή έχει εξασφαλίσει την εύνοια των εφοπλιστών, δηλαδή των μεγάλων καναλιών! Θυμίζουμε ότι η κυρία Μπακογιάννη μίλησε πολύ αυστηρά για τους λιμενεργάτες που "διασύρουν τις συμφωνίες της χώρας". Και βέβαια, πρώτος πρώτος ο Καρατζαφέρης φρόντισε να τα γυρίσει για την αποικιοκρατική σύμβαση, εξασφαλίζοντας τη θέση του στα «εφοπλιστικών συμφερόντων» παράθυρα.
(Ελευθεροτυπία, 24/10/2009)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου