 |
φωτ. Οδοφρ. |
Έφυγε από το σπίτι φουντωμένος. Η μάνα του προσπαθούσε να ηρεμήσει τον πατέρα του που μετρούσε τα τελευταία του ευρώ στο τραπέζι. Μόλις είχε λήξει το ταμείο ανεργίας. Στο ψυγείο υπήρχαν τρόφιμα για δυο-τρεις μέρες ακόμα.
/b>. Η μικρή έκλαιγε στην κουζίνα γιατί της έκοψαν τα αγγλικά. Ο πιτσιρικάς, τρίτη λυκείου, από την αρχή του χρόνου χωρίς φροντιστήριο, χωρίς ελπίδα, έβαλε στο μικρό σακίδιο που είχε στην πλάτη τη σακούλα με τα σκουπίδια, αφού το γιαούρτι κοστίζει, και τράβηξε για το χώρο που θα ξεκινούσε σε λίγο η συναυλία της φίρμας, που το πρωί είχε δηλώσει στην τηλεόραση «μνημόνιο ή καταστροφή».
Από τη βίλα της Φιλοθέης ερχόταν στα Λιόσια, που τώρα είναι Ίλιον ενώ εξελίσσεται σε υπόΛιόσια, για να στηρίξει, στην περιφέρεια των φτωχών και μικρομεσαίων, την επανεκλογή της γυναίκας του, που σαν βουλευτής και υπουργός ψήφισε όλα τα μνημόνια. Δωρεάν για το λαό θα είναι μόνο τα τραγούδια. Για τα υπόλοιπα, γάλα, φάρμακα, δίδακτρα… κόψτε το κεφάλι σας. Το δικό του πολυώροφο ψυγείο είναι πλήρες. Οι λογαριασμοί όλοι πληρωμένοι. Ο καυστήρας δουλεύει όλο το εικοσιτετράωρο και η αποθήκη είναι γεμάτη ξύλα για το τζάκι. Το πρωί κανένας δεν ξυπνάει με αγωνία. Δεν πρόκειται να χτυπήσει τηλέφωνο από την τράπεζα για τις ληξιπρόθεσμες δόσεις του δανείου ή της κάρτας με απειλές για κατάσχεση του μικρού διαμερίσματος ή του παλιού αυτοκινήτου της οικογένειας. Για τη φίρμα, πέρασαν χρόνια, πολλά χρόνια από το «εφτά νομά- σ’ ένα δωμά-». Ξεχάστηκαν τα βάσανα της οικογένειας και οι στερήσεις περιορίστηκαν στα λόγια των στιχουργών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου